Ειδική προσευχή – Δέηση για τις πυρκαγιές

.

(ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΤΟ 2007).

“ Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός και Σωτήρ μας.

Τούτη την ώρα της μεγάλης δοκιμασίας που διέρχεται ο τόπος μας εξαιτίας των πυρκαγιών που κατακαίουν τον φυσικό μας πλούτο, καταστρέφουν τις περιουσίες και αφαιρούν ανθρώπινες ζωές, αισθανόμεθα την ανάγκη να καταφύγουμε στην βοήθεια Σου, ζητώντας το έλεος σου για την σωτηρία μας.

Συ Κύριε διαφύλαξες από την φωτιά τους Αγίους Τρείς Παίδας, και πολλούς Αγίους Μάρτυρες Σου εδόξασες, όταν διέταξες να μην τους εγγίσουν οι φλόγες τις καμίνου και τα πεπυρακτωμένα σίδερα των βασανιστών τους.

Κατάπαυσε Κύριε τους ισχυρούς ανέμους που πολλαπλασιάζουν την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς και ενίσχυσε τους ανθρώπους που έχουν ως καθήκον τους την αντιμετώπιση της.

Δώσε δύναμη καρτερίας σ΄εκείνους που επλήγησαν και έχασαν τις περιουσίες τους, και παρηγόρησε εκείνους που είχαν στην οικογένεια τους θύματα.

Εὐχὴ ἐξομολογητικὴ εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ.

σ.σ. Αγαπητοί αδελφοί. Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί σήμερα στην Παναγία μας με την προσευχή του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Είναι ο μόνος τρόπος να αντέξουμε όλη αυτήν την μαυρίλα γύρω μας. Κι εγώ, κουράστηκα να αναμεταδίδω όλη αυτήν την μαυρίλα συνέχεια. Κουράστηκα. Ας προσευχηθούμε στην γλυκιά μας Παναγία να μας βοηθήσει όπως Εκείνη ξέρει.

Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κατερέλος – Η Ευχή του Ιησού.

σ.σ. Επειδή ο κόσμος τρελαίνεται, δεν σημαίνει ότι θα τρελαθούμε κι εμείς. ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Το πιο δυνατό μας όπλο.

Ἑσπερινή ὁμιλία Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κατερέλου καθηγουμένου τῆς Ι. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος, στὸν Ἱ.Ναό Ἁγίας Βαρβάρας Λαμίας, σὲ ὑποψήφιους κατηχητὰς.
Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἡ πιό δραστική προσευχή ἐναντίον τῶν παθῶν μας τοῦ διαβόλου καί τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος.
Ἡ τακτική τοῦ διαβόλου. Ἡ ἕλξις καί ἡ «ἄρσις» τῆς Χάριτος. Ἡ ἀληθής ταπείνωσις.
Στάδια πλεονεκτήματα – καί τρόποι ἐπικλήσεως τῆς εὐχῆς.
Οἱ ἐντολές δέν εἶναι ἄρνησις ἀλλά ἡ ὄντως θέσις πού ὁδηγεῖ στόν Θεῖο ἔρωτα.

Βίντεο από Ιστολόγιο Αναβάσεις

Καὶ μὲ τὰ κομποσχοίνια σώζονται οἱ κολασμένοι!

Τὸ ὅραμα μὲ τὴν διατροφὴ ζώντων – κεκοιμημένων
Ἡ δύναμη τοῦ κομποσχοινιοῦ

Κάποτε ἕνας ἀδελφός, ὅταν βρισκόμασταν στὴν Ν. Σκήτη, περιέπεσε σ’ ἕνα ἀμφίβολο λογισμό: «Προσευχόμαστε, ἀγρυπνοῦμε…, ὡραία αὐτά. Ὅμως κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο βοηθοῦμε καὶ τοὺς ἄλλους ἢ μόνον τὸν ἑαυτό μας;». Ἐνῶ ἑτοιμαζόταν νὰ ἐξομολογηθεῖ αὐτὸν τὸν λογισμὸ στὸν Γέροντα, τὸν πρόλαβε ὁ δεύτερος καὶ μὲ πρόσωπο ποὺ φαινόταν βαθιὰ συγκινημένο, λέγει στὸν ἀδελφό. Ἀπόψε παιδί μου, ὁ Θεός μού ἔδειξε τὸ ἕξης φοβερὸ θέαμα: Ἐνῶ προσευχόμουν, γιὰ μία στιγμή μοῦ φάνηκε ὅτι βρισκόμουν σὲ μία πολὺ μεγάλη τράπεζα.

Συντονισμός στό δίκτυο τοῦ Θεοῦ.

 τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου Θωμᾶ Βαμβίνη

Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ζωντανές εἰκόνες τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς. Οἱ βίοι καί οἱ λόγοι τους μᾶς μεταδίδουν νοήματα πού ζωοποιοῦν τόν νοῦ μας, γιατί μεταφέρουν τήν ἰαματική καί ζωοποιό χάρη τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς καί θεολογίας· τῆς ζωῆς πού εἶναι θεολογία, ἀφοῦ ζώντας οἱ ἅγιοι στήν Ἐκκλησία μεταμορφώθηκαν κατά τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ «κτίσαντος» αὐτούς, αἰχμαλωτισμένοι ἀπό τήν ἀρχοντική ἀγάπη Του.

Ἔκφραση τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς εἶναι ἡ προσευχή στήν ὁποία συμμετέχει ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, καί ἡ ὁποία γεννιέται καί τρέφεται ἀπό τά θεῖα νοήματα τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.

Στούς βίους καί τούς λόγους τῶν ἁγίων μαρτυρεῖται ἡ ἀδιάσπαστη ἑνότητα ζωῆς καί θεολογίας, ὀρθοδόξου δόγματος καί εὐαγγελικῆς ἄσκησης. Καρπός αὐτῆς τῆς φυσιολογικῆς σύζευξης (στό πλαίσο τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς) εἶναι ἡ ἔμπνευση γιά θερμή καί εἰλικρινῆ προσευχή, πού ἔχει θεολογικά καί ἀσκητικά θεμέλια.

Κι ἐπειδή τά παραπάνω μπορεῖ νά μοιάζουν θεωρητικά, θά ἀνατρέξουμε στούς ἁπλούς, σχεδόν καθημερινούς λόγους τοῦ ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, πού δείχνουν τό πῶς ἡ ὀρθόδοξη ζωή βιώνεται μέσα στήν καθημερινότητα, τό πῶς ἡ καθημερινότητα πλουτίζεται μέ τήν ἐμπειρία τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας.

Κέντρο τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Χριστός τῆς ἱστορίας, τῶν Γραφῶν, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός ὁ Χριστός, ὁ Ἕνας τῆς Μίας Ἐκκλησίας, «ἔπαθεν ὑπὲρ ἡμῶν» καί μᾶς ἄφησε μέσα ἀπό τίς μαρτυρίες τῶν Ἀποστόλων τόν ἑαυτό Του «ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσ[ωμεν] τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ». Τό Πάθος καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, πού ἐπισφράγισαν τήν διδασκαλία Του, αἰχμαλωτίζουν τίς εὐαίσθητες ψυχές τῶν ἁγίων στήν ἀγάπη Του. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἦταν τό καύχημα τοῦ ἀπ. Παύλου, ὁ Σταυρός εἶναι τό κεντρί πού πληγώνει θεραπευτικά τίς καρδιές τῶν Ἁγίων. Ὅσοι μιλοῦν μόνον γιά τόν θρίαμβο τῆς Ἀνάστασης, παραθεωρώντας τό Πάθος καί τόν Σταυρό (ἤ ἀφήνοντάς τον ὡς χαρακτηριστικό τῶν «δυτικῶν Χριστιανῶν»), μᾶλλον ἀγαποῦν φίλαυτα τήν ζωή τοῦ παρόντος αἰῶνος καί δέν ἔχουν αἰχμαλωτισθῇ ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἕλκει τήν ἐπιθυμία σέ «ὁδούς σκληράς».

Οἱ τέσσερις ὁμαδικὲς προσευχὲς ποὺ ζητᾶ ὁ Χριστὸς σήμερα…

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον την Οικογένειά μου.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον την Πατρίδα μου.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον κόσμον όλον.

Ομιλίες Μητροπολίτου Μόρφου

Π. Γεώργιος Κάλτσιου – Οι επιθέσεις των δαιμόνων την ώρα της προσευχής.

Απόσπασμα ομιλίας του πατρός Γεωργίου Κάλτσιου με θέμα την προσευχή τον Νοέμβριο του 2006.

Θα ήθελα σήμερα να σας πω λίγα λόγια για την ευσεβή προσευχή. Δεν μου αρέσουν οι ορισμοί διότι αναμφισβήτητα η προσευχή είναι έργο του Θεού που επιστρέφει στον Θεό.

Η ενέργεια της προσευχής είναι ένα δώρο που τοποθετεί το Άγιο Πνεύμα στον καθένα από εμάς ανάλογα με την περισσότερη ή λιγότερη επίπονη εργασία μας, απομακρύνοντας το φράγμα που δημιουργήθηκε ανάμεσα στον Θεό και εμάς.

Στην προσπάθειά μας να προσευχηθούμε η Θεία θέληση και η ανθρώπινη θέληση έρχονται πάντα σε κοινωνία. Να γνωρίζετε ότι χωρίς επιμονή και ευσέβεια δεν υπάρχει καμμία προσευχή. Δεν είμαι ευσεβοφανής αλλά θα ήθελα να πω ότι χωρίς το θέλημα του Θεού δεν θα μπορούσαμε ούτε το Πάτερ Ημών να πούμε. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν αρχίζουμε να προσευχόμαστε μας επιτίθενται χιλιάδες δαίμονες.

Όταν ήμουν παιδί η μητέρα μου με πήγαινε στην Εκκλησία. Ήμασταν 11 παιδιά στην οικογένειά μας και όταν μας πήγαινε στην Εκκλησία εμείς παραπονιόμασταν ότι τα πόδια μας πονούσαν από την ορθοστασία και θέλαμε να βγούμε έξω. Και η μητέρα μου μας έλεγε:

«Εσείς παιδιά μπορεί να μην καταλαβαίνετε τι είναι η προσευχή, αλλά να γνωρίζετε ότι αυτός ο πόνος στα πόδια σας είναι η προσευχή σας ενώπιον του Θεού».

Μας έλεγε επίσης και μία ιστορία:

«Σε ένα χωριό υπήρχε ένα μπαρ όπου πήγαιναν άντρες και έπιναν. Οι άνθρωποι εκεί μεθούσαν, βρίζονταν και τσακώνονταν, αλλά σε όλο εκείνο το μέρος υπήρχε μόνο ένας δαίμονας, ίσως και ο ασθενέστερος, ο οποίος κοιμόταν στον πάγκο επειδή δεν είχε δουλειά να κάνει.

Στο ίδιο χωριό υπήρχε και το σπίτι μιας χήρας που είχε 7 παιδιά και όλοι προσεύχονταν τη νύχτα. Το δικό της το σπίτι ήταν περικυκλωμένο από μια λεγεώνα δαιμόνων που εργάζονταν πολύ».

Άγιος Παΐσιος: Γίνε αστροναύτης του Θεού..!

Ο πατήρ Παΐσιος είχε γεμίσει τη γη με αγγέλους, είχε γεμίσει τη γη με τη χάρη του Θεού. Άναβε τενεκεδάκια και έβαζε μέσα κεράκια, ακόμα και την ώρα που κοιμότανε και άφηνε το κεράκι να καίγεται και έλεγε: «Κύριε, αυτό είναι υπέρ των ασθενών, υπέρ των ναρκομανών, αυτό είναι υπέρ υγείας των τάδε» και προσευχόταν για όλους. Και έκανε επισκέψεις απ’ το Άγιον Όρος. Είχε ταξιδέψει με την προσευχή όλη τη γη. Είχε γίνει, λέει, αστροναύτης τ’ ουρανού! Αγκάλιαζε όλη τη γη με την προσευχή του.

Ο ταπεινός μοναχός που προσευχόταν χτυπώντας το κεφάλι του στο πάτωμα.

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ο καθηγητής, συγγραφεύς κ. Μανώλης Μελινός
στην εκπομπή ‘Επίσκεψη‘
με τον Κώστα Δαντίλη της Πειραϊκής Εκκλησίας
16/3/2017

Μου έλεγε ο προηγούμενος της Μονής Σίμωνος Πέτρας ο πατήρ Αιμιλιανός, μία μεγάλη μορφή το Αθωνικού μοναχισμού, ότι πήγε ένας μοναχός και του παραπονέθηκε,

– Γέροντα, δεν μπορώ τις ελάχιστες ώρες της νύχτας που προβλέπεται να ξεκουραστώ, να κλείσω τα μάτια μου, γιατί από τον πάνω όροφο ακούγεται συνεχώς ένας κτύπος.

Ό,τι είναι να πάρεις από έναν στρατιώτη στον πόλεμο το όπλο, είναι να πάρεις από τον μοναχό το κομποσχοίνι του.

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ο καθηγητής, συγγραφεύς κ. Μανώλης Μελινός
στην εκπομπή ‘Επίσκεψη‘ με τον Κώστα Δαντίλη της Πειραϊκής Εκκλησίας
16/3/2017

Προηγουμένως είπατε την έκφραση ότι δεν βλέπουμε μοναχό στο Άγιον Όρος χωρίς το κομποσχοίνι στο χέρι και σας είπα ότι [όπως] είναι το όπλο του στρατιώτη στον πόλεμο, είναι το κομποσχοίνι για τον μοναχό.

Μου αφηγείτο ο πολιός Καθηγούμενος της Μονής Αγίου Παύλου, ο Πανοσολογιώτατος Γέροντας Παρθένιος για τον οποίον μάλιστα ετοιμάζω ένα έργο, ένα βιβλίο με πλούσιες θέσεις του Γέροντα ο οποίος είναι οδηγημένος στο Άγιον Όρος από την Κυρία Θεοτόκο. Όταν ήτανε παιδί, έφηβος γύρω στα 14-15 στο χωριό του στα Χαβδάτα της Κεφαλονιάς κοντά στο Ληξούρι, άκουσε την φωνή της Παναγίας μέσα από ένα χάρτινο εικόνισμα που είχε πάνω από το κρεββάτι του που του είπε, εσύ παιδί μου μοναχός θα γίνεις.

Στην αρχή όπως είναι φυσικό τα ‘χασε και εν συνεχεία σε αλλεπάλληλες αποκαλύψεις στον ύπνο του του έδειξε η Παναγία όλο το ταξίδι από την Κεφαλονιά. Πως θα φτάσει στο Άγιον Όρος, πως θα μπει στο Μοναστήρι του Αγίου Παύλου όπου φιλοξενούνται τα Τίμια Δώρα των Μάγων -μεγάλη ευλογία-, πως θα μπει μέσα στο Καθολικό, πως είναι το τάδε προσκυνητάρι, και όταν έφτασε τα ήξερε όλα και βάδιζε όπως του τα είχε αποκαλύψει η Παναγία. Γι’ αυτό ο τίτλος που δίνω στο βιβλίο που είναι υπό έκδοσίν είναι ‘Απεσταλμένος της Κυράς μας της Παναγιάς’, επειδή ‘η Κυρά μας η Παναγιά’ το λέει ο ίδιος, ‘Η Κυρά μας η Παναγιά’, έτσι μιλάει για την Παναγία.

Κατάσταση συναγερμού

Μήν ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεσθε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο.

Μάς κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μοναχοί δεν κάνουμε προσευχή, ποιοί θα κάνουν; Ο στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Άχ, Μακκαβαίος θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχωμαι συνέχεια για τον κόσμο.

Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάση το αυτεξούσιο. Γι᾿ αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάη κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο.

Αν προχωρήσετε με την Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπή μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε η προσευχή;

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ: Ας ενεργοποιήσουμε το υπερόπλο της προσευχής!

Αγαπητά μας αδέρφια εν Κυρίω, μετά από τις πρόσφατες εξελίξεις με αφορμή την Σύνοδο στο Κολυμπάρι της Κρήτης και την αναταραχή που έχει δημιουργηθεί στον κλήρο και τον πιστό λαό, καθώς και τον άμεσο κίνδυνο Εθνικού ακρωτηριασμού με απρόβλεπτες συνέπειες για την πολύπαθη πατρίδα μας, αναλαμβάνουμε την εξής πρωτοβουλία στην οποία ζητάμε όσο το δυνατόν περισσότερους συνοδοιπόρους ή και μιμητές! Όποιος δεν είναι εναντίον μας είναι μαζί μας…

Συγκεκριμένα, αποφασίσαμε ως «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ» και έχοντας πάρει ευλογία από τους πνευματικούς μας να προχωρήσουμε σε πρόσθετη προσευχή (πέρα από την καθημερινή προσευχή του καθενός) η οποία θα είναι σύντομη, για να βρει όσο το δυνατόν περισσότερους υποστηρικτές και ακολούθους, αλλά και ώστε να γίνει επί δύο συνεχόμενες εβδομάδες σε πρώτη φάση, αλλά και με σαφή διάθεση παράτασης του χρονικού διαστήματος του εγχειρήματος.

(Μτ. ΙΗ΄, 19-20):

19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανο
20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν.

Η Βαγγελιώ από το λοιμωδών νόσων στο Αιγάλεω: Στο σώμα μου απάνω δεν μπορεί να αγγίξει, γιατί είναι γεμάτο προσευχές …

Ομιλεί ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος

Πολύ με βοήθησαν όταν ήμουν φοιτητής στην Αθήνα εις την νομικήν μερικοί απλοί, άρρωστοι άνθρωποι με λέπρα. Είχαν θεραπευθεί, αλλά έμειναν τα σημάδια της αρρώστιας πάνω στο πρόσωπό τους και συνδέθηκα μαζί τους, και πήγαινα κάθε βδομάδα και τους έβλεπα.

Είχε εκεί στο λεπροκομείο μίαν αγία ψυχή, την Βαγγελιώ από την Ήπειρο, από την περιοχή των Ιωαννίνων. Ήταν λεπρή, τυφλή και παράλυτη.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ

Τέτοιες μέρες μας συγκινούν ιστορίες βγαλμένες απ’ τις γραμμές του πολέμου. Και τις καταναλώνουμε αχόρταγα, καμαρώνοντας τη λεβεντιά εκείνων που πολέμησαν τότε. Κι όλο ευχόμαστε να σβήσει η φωτιά του πολέμου απ’ όλα τα πλάτη της γης.

Μα είναι πόλεμος και Πόλεμος … Κι αν εξορκίζουμε τον πρώτο, ας αγκαλιάσουμε τον δεύτερο. Αυτόν που διεξάγεται με κεκλιμένα τα γόνατα και τα χέρια υψωμένα …

Τα περιστατικά προέρχονται από τις διηγήσεις του αγίου Παϊσίου και συμπεριλαμβάνονται στον τόμο «Περί προσευχής» (Λόγοι Στ’)