Ταινία πρόκληση κατά της Ελλάδας από τα Σκόπια (vid.)

Μια ταινία που λογοκρίθηκε στα Σκόπια και αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις στην Ελλάδα, μόνο από την αφίσα της, βγαίνει στους κινηματογράφους στην γειτονική χώρα. Η ταινία «Mocking of Christ» έχει την υποστήριξη του Προέδρου της πΓΔΜ, Ιβανόφ, την απέχθεια του πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ και μέσα σε όλα αυτά έχει Έλληνες ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν, όπως την Ιωάννα Πηλιχού και την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων. Ένας αχταρμάς δηλαδή.

Σπάστε τις τηλεοράσεις

Σπυρίδων Ζορμπαλάς

Αδελφοί, σπάστε τις τηλεοράσεις. Κυριολεκτώ. Σπάστε τις τηλεοράσεις.
Το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η κατάσταση είναι από τραγελαφική
έως λίαν επικίνδυνη.
Η νέα εποχή έχει εισέλθει με έναν αυθάδη, δαιμονικό τρόπο μέσα στα σπίτια μας κηρύσσοντάς μας έναν υπόγειο πόλεμο.

Χτες Κυριακή, βρισκόμενος σε συγγενικό σπίτι παρακολούθησα –κάτι που δεν το συνηθίζω, καθώς ενημερώνομαι από άλλα μέσα- σε κανάλι εθνικής εμβέλειας, το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων. Τι το ήθελα; Δέστε κάποια από την θεματολογία του και σκεφτείτε τον πόλεμο που δέχεται ο σημερινός άνθρωπος:

Πουλημένη δημοσιογραφία παντού – Ομολογία Γερμανού δημοσιογράφου για προπαγάνδα που φέρνει πόλεμο…

«Υπήρξα δημοσιογράφος επί 25 χρόνια. Είχα σπουδάσει για να γράφω ψέματα, να προδίδω τις αρχές μου και να μην λέω την αλήθεια στον κόσμο. Βλέποντας όμως τον τελευταίο καιρό πως Αμερικανοί και Γερμανοί προσπαθούν να φέρουν τον πόλεμο στον κόσμο της Ευρώπης, τον πόλεμο με τη Ρωσία, να τον οδηγήσουν σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή… Αποφάσισα να σηκωθώ όρθιος και να πω ότι δεν είναι σωστό εκείνο που έχω κάνει στο παρελθόν: Να χειραγωγήσω τους ανθρώπους να κάνω προπαγάνδα εναντίον της Ρωσίας. Και δεν είναι σωστό αυτό που έχουν κάνει συνάδελφοί μου στο παρελθόν, επειδή δωροδοκήθηκαν για να προδώσουν τον λαό, όχι μόνο στην Γερμανία, αλλά σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη.

Έγραψα αυτό το βιβλίο ‘Bought Journalists’ (Εξαγορασμένοι δημοσιογράφοι), επειδή φοβάμαι για ένα νέο πόλεμο στην Ευρώπη και δεν μ΄ αρέσει να ζήσουμε αυτή την κατάσταση και πάλι. Επειδή ο πόλεμος δεν έρχεται μόνος του. Υπάρχουν άνθρωποι που σπρώχνουν στον πόλεμο».

Πρόκειται για δήλωση “on camera” του γερμανoύ δημοσιογράφου Udo Ulfkotte, αρχισυντάκτη της μεγάλης κυκλοφορίας γερμανικής εφημερίδας,«Frankfurter Allgemeine». Ο ίδιος, αποκάλυψε ότι είχε εξαναγκασθεί να δημοσιεύσει με την υπογραφή του, εκθέσεις που του είχαν παραδοθεί από μυστικές υπηρεσίες, διακινδυνεύοντας αν αποκαλυφθεί αυτό, να απολυθεί.

Ο τρόπος «ενημέρωσης» για την Μέση Ανατολή από τα ΜΜΕ: το σύνδρομο Τομ και Τζέρι

Eπιμέλεια: Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Σε αντίθεση με άλλα διεθνή θέματα, η σύγκρουση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους αποτελεί το αντικείμενο πολυάριθμων άρθρων, θεμάτων και ρεπορτάζ. Το πρόβλημα της κάλυψης από τα ΜΜΕ αυτής της σύγκρουσης δεν είναι συνεπώς ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Η αποκρυπτογράφηση του συγκεκριμένου τρόπου κάλυψης μας κάνει να διακρίνουμε τρεις σημαντικές τάσεις που χαρακτηρίζουν τις πληροφορίες σχετικά με την Μέση Ανατολή, όπως μας τις «πασσάρουν» τα κατεστημένα μίντια.

1. Η τέχνη της εξισορρόπησης… μιας ανισόρροπης κατάστασης:

Η πρώτη τάση είναι η μόνιμη εντολή της «ισορροπημένης» αντιμετώπισης της σύγκρουσης. Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή συγκινούν ιδιαίτερα για πολιτικούς, ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους, και προσλαμβάνονται με βαρύ συναισθηματικό φορτίο, πράγμα που επηρεάζει τον τρόπο που προσπαθούν να τα καλύψουν τα κατεστημένα ΜΜΕ. Γιαυτό και η εντολή για «ουδέτερη» αντιμετώπιση, η οποία μερικές φορές μπορεί να παρομοιαστεί με μια μορφή λογοκρισίας ή αυτολογοκρισίας εκ μέρους ορισμένων δημοσιογράφων και της σύνταξης: η είδηση δεν θα πρέπει να προσβάλει το ένα από τα δύο «στρατόπεδα» και, για το σκοπό αυτό, υιοθετούν μια «ισορροπημένη» θέση.

Αλλά αυτή η κατάσταση δεν εξισορροπείται έτσι για τον απλούστατο λόγο ότι δεν επικρατεί ισορροπημένη κατάσταση μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. Ενώ υπάρχει μια «σύγκρουση» μεταξύ δύο «μερών», κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι εμπλεκόμενοι είναι, από την μια, ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αναγνωρισμένο διεθνώς, με ισχυρούς θεσμούς, έναν σύγχρονο και υπερεξοπλισμένο στρατό και, από την άλλη, έναν λαό που ζει υπό κατοχή ή στην εξορία, χωρίς εθνική κυριαρχία και χωρίς ισχυρούς και αυτόνομους θεσμούς.

Το γουρουνί μελάνι

Του Γιάννη Λαζάρου

Πήραν φωτιά οι Συριζαίικες δημοσιοκαφρικές πένες και γλώσσες. Ξέρατε εσείς ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί θεωρούν ότι υπάρχει κίνδυνος 4ου Ράιχ της Γερμανίας μετά από αυτό που κατάφερε ο Τσίπρας να κάνει στην Ελλάδα; Ξέρατε εσείς ότι ο Τσίπρας την «έφερε» στους Γερμανούς υπογράφοντας υποτέλεια μόνο και μόνο για να δουν οι υπόλοιποι λαοί τι στήνει η κακιά Γερμανία;

Ξέρατε εσείς ότι πραξικόπημα δεν διέπραξε ο Τσίπρας μεταλλάσσοντας το 61% του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ για 3ο Μνημόνιο, αλλά το έπραξαν οι Θεσμοί στραγγαλίζοντας την ελληνική δημοκρατία με απειλή Grexit;

Ένα μεγάλο παλαμάκι στους δημοσιοκάφρους της αριστεράς που όχι μόνο δεν ντρέπονται που ακόμη γράφουν, αλλά αλλάζουν την ιστορία για το παντεσπανάκι τους, που όπως όλοι καταλαβαίνουμε είναι χοντρό και δεν δίνεται με 60ευρα σε ΑΤΜ με θερμοκρασίες υπό σκιάν στους 80ο Κελσίου.

Παλιά οι «έντιμοι» αρχισυντάκτες κλασσικών εφημερίδων της δεκαετίας του ’80 έδιναν εντολή στους συντάκτες να αλλάξουν τα μελάνια και να βάλουν στις γραφομηχανές τα κίτρινα. Τώρα οι «έντιμοι» αρχισυντάκτες δίνουν διαταγή τα μελάνια να είναι ροζ. Τόσο ροζ που να θυμίζει το γουρουνί του Γκαίμπελς.

Πληροφορικό χάος, μια παραγνωρισμένη παράμετρος της κρίσης

Γράφει ο Κώστας Σπίγγος*

Η έλλειψη προβλεψιμότητας του κόσμου είναι ένα κυκλικό φαινόμενο στην Ιστορία, που σήμερα όμως βρίσκεται σε πρωτοφανή διάδοση και έξαρση, σε βαθμό χάους. Στον αντίποδα μιας προβλέψιμης πραγματικότητας ή έστω ενός καθολικού ελέγχου των πληροφοριών που θα εμφανιζόταν ως προβλεψιμότητα, οι άνθρωποι σήμερα βομβαρδίζονται, εκτός από τις διαδοχικές μικρές και μεγάλες απώλειες της ζωής, από ανησυχητικές, ανακριβείς, αναληθείς ή αντικρουόμενες πληροφορίες και απρόσμενες μεταβολές που δημιουργούν την ανάγκη κοπιαστικών διαρκών προσαρμογών, σε μόνιμη αδυναμία παγίωσης απόψεων και στάσεων, δηλαδή κοσμοθεωρίας. Όλα αυτά επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται, ξοδεύεται ή αποθησαυρίζεται, το προϊόν του ανθρώπινου κόπου: το χρήμα.

Η Δυτική οικονομία, υπό την πρωτοπορία των Η.Π.Α., έφτασε στο σημερινό μέγεθός της εξυπηρετώντας σε μαζικό βαθμό όχι μόνο τις βασικές ανάγκες επιβίωσης των ανθρώπων, αλλά πολύ περισσότερο «ανάγκες», που διαμορφώνονται με βάση επιθυμίες, οι οποίες με τη σειρά τους καθορίζονται με βάση μορφωτικά, οικογενειακά και πολιτισμικά, πρότυπα και πάντως προαπαιτούν την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στο μέλλον. Αυτή η οικονομία σήμερα εμφανίζει ύφεση για δύο λόγους: ο ένας είναι πιο προφανής και έχει να κάνει με τις αμιγώς οικονομικές -προβληματικές- παραμέτρους του υπάρχοντος συστήματος παγκόσμιας διευθέτησης της ροής κεφαλαίων και ανθρώπων, που οδηγούν σε υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, ανεργία, ανέχεια και αδράνεια αντί για ταχύτητα των συναλλαγών και νέες επενδύσεις. Ο άλλος, συνδεδεμένος εν μέρει με τον πρώτο, είναι ψυχολογικός: η παγκόσμια οικονομία πάσχει σημαντικά και από τη μείωση της ζήτησης, όχι τόσο εκ των φτωχών όσο εκ των «εχόντων», καθώς αντιδρούν στην ανασφάλεια του χάους με την πρακτική της αποθησαύρισης ή της «απληστίας».

Ψηλά τις καρδιές, να μην γίνει η 5η Ιουλίου άλλη μια «Συννεφιασμένη Κυριακή»

Ο άνθρωπος που ξέρει να κοιτά την καρδιά δεν φοβάται*

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Ζούμε σε μια πρωτοφανή ατμόσφαιρα πλήρους παραμόρφωσης της Δημοκρατίας, όπου οι Επικυρίαρχοι «θεσμοί» της Ευρωένωσης θέλουν να μας υπαγορεύσουν από το ποιος θα είναι ο φόρος στο γάλα της κάθε ημέρας, το πότε, και αν, θα υπάρχει ψωμί στο τραπέζι, μέχρι το πώς θα επιλέγουμε την κάθε απόφασή μας, έτσι ώστε να μην μπορούμε να διαφεντεύουμε τις ζωές μας, τον τόπο μας, το μέλλον μας.

Υπερεθνικοί θεσμοί, απρόσωποι και μη εκλεγμένοι, δρώντας ως αδίστακτοι εισβολείς και κοινοί τραμπούκοι, προσπαθούν να αποσπάσουν με εκβιασμό το «ΝΑΙ» από έναν ολόκληρο λαό, που σημαίνει την εθελούσια ιστορική αυτοκτονία του και την παράδοση της χώρας σε μια α-εθνική διακυβέρνηση «ποταμίσιων» τεχνοκρατών made in Berlin.

Από την έδρα του, σε ένα από τα ελάχιστα κτίρια του χιτλερικού Βερολίνου που έμειναν όρθια μετά το 1945, το μέγαρο της γερμανικής αεροπορίας του Χέρμαν Γκαίρινγκ, όπου είναι σήμερα το διαμέρισμά του, ο σύγχρονος «Φύρερ» με το καροτσάκι, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, κατευθύνει την επίθεση του Άξονα της γερμανικής ελίτ με το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο εναντίον της Ελλάδας.

Στην Κύπρο, κατασκευή συνειδήσεων!

Οι λαοί που δεν σέβονται τον εαυτό τους και βαδίζουν ανερμάτιστοι, δεν νοείται να απαιτούν τον σεβασμό των άλλων, και είναι καταδικασμένοι σε παρακμή.

 Δανάη Γεωργιάδου, Φιλόλογος

 .

Η απροσδόκητη και από το πουθενά εμφάνιση, λίγα χρόνια μετά το 1960, του όρου «νεοκύπριοι» και της ιδεολογίας που αυτός εξέφραζε, ενέσκηψε ως κεραυνός εν αιθρία στην Κύπρο, που αγωνιζόταν ακόμα να οργανωθεί ως κράτος και, λίγο αργότερα, να συνέλθει από την Τουρκική Εισβολή. Σήμερα, κάποιες δεκαετίες μετά, αντί να αποδυναμωθεί και να εξαλειφθεί η αποδομητική ιδεολογία, παρεισέφρησε παντού, και διαδίδεται ανεξέλεγκτα και καταλυτικά επικίνδυνα.

 Οι νεόκοπες θεωρίες, που διαστρεβλώνουν και παραχαράσσουν χωρίς αιδώ την επί 3500 χιλιάδες χρόνια ελληνική ιστορία και ελληνικό πολιτισμό της Κύπρου, αναζητούν επιχειρήματα στο απώτατο παρελθόν της και στην πιθανή σχέση των προελληνικών πολιτισμών με τους Φοίνικες, ενώ θεωρούν τους Μυκηναίους που εξελλήνισαν την Κύπρο περίπου ως κατακτητές! Χριστιανοί και μουσουλμάνοι στο νησί αποτελούσαν ανέκαθεν ένα «έθνος», το κυπριακό, το οποίο διασπάσθηκε πολύ πρόσφατα, όταν η Αθήνα επέβαλε ελληνική συνείδηση στον χριστιανικό πληθυσμό του νησιού!

.

 Οι θεωρίες αυτές υποκινήθηκαν από τη βρετανική διπλωματία και ήταν μια ιδεολογική κάλυψη, που έπρεπε να πλαισιώνει την επιβληθείσα λύση της ανεξαρτησίας του 1960.

Τα Θαυμαστά Επιτεύγματα της Οικο – Προπαγάνδας

εικόνα από: richgibson.com

Του James F. Tracy

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του τι μπορεί να θεωρηθεί ως προπαγάνδα είναι πολύ πιο ακαθόριστο από εμφανές. Όταν ένας ολόκληρος πολιτισμός ή ένας τρόπος ζωής πρόκειται να αλλάξει σημαντικά η δοκιμασμένη και αληθινή μέθοδος της «επανάληψης ενός ψέματος μέχρι να γίνει αλήθεια» πρέπει να λάβει χώρα σε μια περίοδο πολλών ετών και με διαφορετικούς τρόπους για να πιάσει τόπο και να αλλάξει τις ίδιες τις παραδοχές και πεποιθήσεις ενός λαού.

Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερης ζωτικής σημασίας για την προσέγγιση της ελίτ στην κοινωνία – τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως «πιο έξυπνος από τον μέσο άνθρωπο» και ως εκ τούτου αδιαπέραστους στις απλές εκκλήσεις και στην κατήχηση.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η ατζέντα που υποστηρίζεται από την ισχυρή παγκόσμια ελίτ η οποία αναγνωρίζεται με ονομασίες όπως «κλιματική αλλαγή» και «βιωσιμότητα». Η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών στην Πέμπτη Έκθεση Αξιολόγησης για την Κλιματική Αλλαγή που κυκλοφόρησε στις 27 Σεπτεμβρίου του 2013, ήρθε υπερπλήρης με μία σωρεία νομιμοφανών χαρακτηρισμών του τύπου «επιστημονική», «ακαδημαϊκή», «έγκυρη», «επιθεωρημένη από ομοτίμους». Ονομαζόμενη επίσης η «Η Κλιματική Βίβλος»,

Psywar!!! Να γιατί βγαίνουμε στις πλατείες όχι σαν Έλληνες αγωνιστές αλλά σαν νεκροζώντανοι συνδικαλιστικών και κομματικών νεκροταφείων

Psywar – Ντοκιμαντέρ για την προπαγάνδα

Το ντοκιμαντέρ εξετάζει την εξέλιξη της προπαγάνδας και των δημοσίων σχέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, δίνοντας έμφαση στην «ελιτίστικη θεωρία της δημοκρατίας» και τη σχέση μεταξύ του πολέμου, της προπαγάνδας και των τάξεων.
Μια συνέντευξη του δημιουργού σχετικά με το ντοκιμαντέρ μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ. Αρχική πηγή: http://metanoia-films.org/
Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι πατείστε το αντίστοιχο κουμπί στο μενού του youtube που υπάρχει στο κάτω μέρος του εμφανιζόμενου video και επιλέξτε «Ελληνικά».

Κλασσικοπερίπτωση