.
του Χρήστου Μελίδη
Προεκλογική περίοδος. Δεν πρόκειται να αναφέρω φράσεις του τύπου ”πιάσαμε πάτο”. Τις θεωρώ κλισέ. Αυτό όμως που θα προσπαθήσω να κάνω είναι να αφήσω ένα αποτύπωμα για το ποιοί είμαστε ως ανθρώπινα όντα και πού βρισκόμαστε σήμερα.
Η βασική μου ιδέα, έχοντας οδηγό τη ”μεσότητα” ή ”μέσον” του Αριστοτέλη, παίρνει ευρήματα της κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας και τα εφαρμόζει πρακτικά πάνω στο πολιτικό ον άνθρωπος. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι ανάλογα της παρέκκλισης από αυτό το ”μέσον”, που κατά τον Αριστοτέλη είναι η ”αρετή”, δημιουργείται μια κλίμακα από διαταραχές. Τα άκρα δηλαδή αφορούν την παρέκκλιση όχι μόνο από την αρετή αλλά και από την ψυχική υγεία, έννοιες που κατά την άποψή μου μπορεί να ταυτίζονται. Στο σημερινό πολιτικό τοπίο τα προβλήματα αυτά όχι μόνο δεν εντοπίζονται καν, αλλά μέχρι ένα σημείο δημιουργούνται και σκόπιμα (και μέσω της προπαγάνδας/παραπληροφόρησης).
Το πρόβλημα της μάζας
Ο πολιτικός δεν μπορεί να αναγνωρίσει την έννοια της ”μάζας” ή του ”όχλου” όσον αφορά τους δικούς του υποστηρικτές διότι μάλλον δεν πρόκειται να εκλεγεί ποτέ. Βρίσκεται στην παράδοξη θέση να μπορεί να χρησιμοποιεί παράγωγες λέξεις όπως ”μαζική”, π.χ. ”μαζική προσέλευση” σε μια συγκέντρωση, αλλά όχι την ίδια τη λέξη ”μάζα” διότι ο ίδιος ο ορισμός της αποκαλύπτει την άβουλη και χειραγωγούμενη φύση και των δικών του υποστηρικτών.
ΑΒΕΡΩΦ 