.
Ο Απρίλιος του 1897, θα έβρισκε τον ελληνικό στρατό να υποχωρεί από την Θεσσαλία προς τη Στερεά Ελλάδα, κάτω από τη συνεχή προέλαση των τουρκικών δυνάμεων.
Η νύχτα της 11ης Απριλίου του ιδίου έτους, ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής, θα έβρισκε τον Πρίγκιπα Νικόλαο της Ελλάδος στην ερειπωμένη πόλη της Λάρισας πλαισιωμένο από ελάχιστες δυνάμεις, απομεινάρια ενός στρατού, του οποίου το μεγαλύτερο τμήμα είχε, νωρίτερα, οπισθοχωρήσει ατάκτως.
Εκείνο το ξημέρωμα, ο δυστυχής πρίγκιπας θα ξεσπούσε σε λυγμούς, αναφωνώντας: «Αχ! πώς καταντήσαμε!»
Το απόσπασμα της εφημερίδας «Σκριπ» δημοσιεύθηκε ένα χρόνο μετά τον πόλεμο και αφηγείται αυτή τη μικρή ιστορική λεπτομέρεια:
Τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής όταν η Λάρισα ήταν πλέον έρημη και λείψανα του υποχωρούντος στρατού διέρχονταν από αυτή μέσα στο σκοτάδι, ο πρίγκιπας Νικόλαος που υποχωρούσε με την πυροβολαρχία του, σταμάτησε εκεί. Η ώρα ήταν τρεις μετά τα μεσάνυχτα.
Ο πρίγκιπας επήγε μέσα στο στρατώνα της Λάρισας, ακούμπησε πάνω σε ένα τραπέζι, σκέπασε το πρόσωπό του με τα δυό του χέρια και έκλαιγε απαρηγόρητος. Όταν δε τον προσέγγισαν αξιωματικοί για να τον παρηγορήσουν ο πρίγκιπας ακούστηκε να λέει διακοπτώμενος από λυγμούς:
ΑΒΕΡΩΦ 