Η προσπάθεια εγκαθίδρυσης πολυπολιτισικής κοινωνίας στη Γερμανία «απέτυχε εντελώς» είπε σε ομιλία της η Άνγκελα Μέρκελ, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά, καθώς έχει ανάψει για τα καλά στη Γερμανία η διαμάχη για την μετανάστευση και το Ισλάμ εντός του συντηρητικού στρατοπέδου.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, η Γερμανίδα Καγκελάριος μίλησε στη νεολαία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος και είπε πως το ότι επιτράπηκε σε ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμών να ζήσουν στη χώρα χωρίς να ενσωματωθούν δεν λειτούργησε όπως αναμενόταν, υπενθυμίζοντας πως στη χώρα ζουν 4 εκατομμύρια μουσουλμάνοι.
«Αυτή η (πολυπολιτισμική) προσέγγιση απέτυχε εντελώς» είπε η Άνγκελα Μέρκελ στην ομιλία της στο Πότσδαμ, μια πόλη νότια του Βερολίνου.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος αντιμετωπίζει πίεση από το εσωτερικό του κόμματός της για να κρατήσει σκληρότερη γραμμή σε σχέση με τους μετανάστες.
Η κ. Μέρκελ είπε πως οι απαιτήσεις προς τους μετανάστες ήταν ελάχιστες και επανέλαβε πως πρέπει να μάθουν Γερμανικά ώστε να μπορούν να φοιτούν στο σχολείο και να αποκτήσουν εργασιακές ευκαιρίες.
Ενώ τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα δείχνουν καθημερινά με το δάχτυλο τον Ούγγρο πρωθυπουργό, τον Αυστριακό καγκελάριο ή κάποιον «άτακτο» Ιταλό υπουργό, ενώ τα ελληνικά κόμματα διαδοχικά δηλώνουν το «απεταξάμην» στην Πολωνική και την Ουγγρική πολιτική στάση και προειδοποιούν για τα δεινά του Ηνωμένου Βασιλείου μετά το Brexit, κάποιοι προσπαθούν να εξηγήσουν την φασιστική Ευρώπη που πολιτισμικά αυτοκτονεί, ενώ η ίδια αντιστρέφει την πραγματικότητα, καταγγέλλοντας τον «φασισμό». Ο Χαράλαμπος Μηνάογλου, η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, ο Μάνος Στεφανίδης, ο Douglas Murray δεν είναι οι μόνοι. Ο Δαλάι Λάμα δήλωσε προ ημερών: «Η Ευρώπη ανήκει στους ευρωπαίους. Οι μετανάστες πρέπει να επιστρέψουν και να ξαναχτίσουν τις πατρίδες τους».
Ο υπογράφων προσπαθεί εσχάτως να χωνέψει το φαινόμενο συνύπαρξης στην κοινωνία μας -την ίδια ακριβώς στιγμή- γενικότερων -δραματικών- εθνικών κινδύνων και περιπετειών με το κλίμα πρακτικής αντίληψης «κάν’ το τώρα, ευκαιρία είναι!», που έχει εγκατασταθεί στα μυαλά «ευρω-σοσιαλ-φιλελέ» φιλοσ(ζ)όφων, που λυμαίνονται πολιτικώς σήμερα την Ελλάδα. Θα προσπαθήσω να απαριθμήσω κάποιες ενδεικτικές εικόνες…
Ετος 2015 και εντεύθεν: Απρόσμενη έως απίστευτη επέλαση μουσουλμάνων πολυτέκνων από την Ασία στα νησιά, ταυτόχρονη προετοιμασία του DEB στη Θράκη να κυριαρχήσει εκεί κοινοβουλευτικώς με -ευρύτατα γνωστές!- μαζικές μεταφορές μουσουλμάνων ψηφοφόρων, Ελλήνων στην υπηκοότητα, κατοίκων Τουρκίας. Την ίδια στιγμή, άνοιγμα τεράστιας θεωρητικής συζήτησης στον Τύπο από «ευρω-σοσιαλ-φιλελέ» πρωτοβουλίες περί ανεγέρσεως τζαμιών εδώ κι εκεί στη χώρα, περί ιδρύσεως «μουσουλμανικών θεολογικών σχολών» στα εντόπια πανεπιστήμια, περί «αλλαγής» του τρόπου διδασκαλίας των θρησκευτικών μαθημάτων στα εντόπια δημόσια σχολεία…
Ταυτόχρονα, η ελληνική πολύτεκνη οικογένεια κηρύσσεται, «ευρω-σοσιαλ-φιλελευθέρως» επίσης, ανεπιθύμητη δημοσιονομικώς! Αν Ελληνες πολίτες διαπράξουν το… έγκλημα να καταστούν πολύτεκνοι οικογενειάρχες, στιγματίζονται ως αντίπαλοι του «πολυπολιτισμικού προτύπου» και των «μνημονιακών δεσμεύσεων» της χώρας! Καθιδρύονται σύμφωνα συμβιώσεως ετερόφυλα και ομόφυλα της… μίας ημέρας (μάλλον νυκτός!), που είναι δυνατόν να λύνονται με ένα απλό… συμφωνητικάκι την άλλη ημέρα το μεσημέρι! Και τα καλλιπάρεια αυτά ζευγαράκια καλούνται από την ευρω-σοσιαλ-φιλελέ παρεούλα που λυμαίνεται τον τόπο (να ζήσεις, κυρα-Φωτίου μου, με τα πληθωρικά… γεμιστά σου!) να «αναδέχονται», λέει, εγκαταλελειμμένα παιδάκια προς ανατροφή! Και προς υποβάθμιση της αξίας και της προσφοράς στην κοινωνία των «αντιμνημονιακών» (!) ιδρυμάτων του κράτους, της Εκκλησίας και κάποιων εξαιρετικά ευεργετικών ιδιωτικών κληροδοτημάτων ευαγών οίκων.
Άλλο ένα θύμα της κουλτούρας “welcome refugees” και “open borders” ήταν η 19χρονη Maria Ladenburger, κόρη του Dr. Clemens Ladenburger, διακεκριμένου δικηγόρου και νομικού συμβούλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ήταν φοιτήτρια ιατρικής και εργαζόταν εθελοντικά σε hot spot.
Η κοπέλα επέστρεφε με το ποδήλατό της από πάρτι που είχε διοργανώσει το πανεπιστήμιό της στην πόλη Freiburg της Γερμανίας όταν δέχτηκε την επίθεση μέσα σε ένα μονοπάτι. Ο δράστης την βίασε, την έπνιξε και στη συνέχεια πέταξε το άψυχο σώμα της στον ποταμό Dreisam. Όπως αποδείχθηκε, δράστης είναι ένας «17χρονος» Αφγανός «πρόσφυγας». Η αστυνομία έφτασε στη σύλληψή του, καθώς βρήκε πάνω στο φουλάρι της κοπέλας το DNA του.
Τα μεγάλα κανάλια της Γερμανίας – κατά την πάγια τακτική τους – θεώρησαν σκόπιμο να μην αναφέρουν το βιασμό και τη δολοφονία της 19χρονης κοπέλας. Το ARD π.χ., ο μεγαλύτερος δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, υποστήριξε ότι η ιστορία ήταν «πάρα πολύ τοπικής σημασίας» και δεν άξιζε να την μάθει ο γερμανικός λαός.
Η Μαρία και οι γονείς της δραστηριοποιούνταν στο κίνημα “welcome refugees”. Το παρακάτω δοκίμιο εξετάζει τη δολοφονία της στο πλαίσιο της «welcome κουλτούρας».
Τα καταστροφολογικά σενάρια στην λογοτεχνία και τον κινηματογράφο περιλαμβάνουν, συνήθως, μια σαρωτική έκρηξη ως αποτέλεσμα πυρηνικού πολέμου, μια φυσική καταστροφή, από πτώση μεγάλου αστεροειδούς στην Γη, π.χ., ή μια θανατηφόρα πανδημία.
Αρκετοί, όμως, ερευνητές αναρωτιούνται τα τελευταία χρόνια για μια άλλη, τρομακτική πιθανότητα: αν μέσα στην ίδια την φύση του σημερινού πολιτισμού ενυπάρχει το πεπρωμένο να καταρρεύσει αργά ή γρήγορα; Αν η απώλεια της αλληλεγγύης και της αίσθησης του “ανήκειν” σε μια κοινότητα, δηλαδή ο “πολυπολιτισμός”, νεκρώσει τον πολιτισμό; Τότε, μπορεί να εξαφανισθεί και μεγάλο μέρος της ανθρώπινης γνώσης που αποκτήθηκε με σκληρές προσπάθειες και αγώνες!
Ένας πρώτος υπέρμαχος του ρόλου της συνοχής στους κύκλους της ιστορίας ήταν ο Άραβας πολιτικός και λόγιος του 14ου αιώνα Ιμπν Καλντούν, ο οποίος τεκμηρίωσε ότι οι βορειοαφρικανικές δυναστείες ξεκίνησαν ως φυλές της ερήμου καθ’ όλα φτωχές, μη έχοντας τίποτα άλλο εκτός από αυτό που όρισε ως asabiya, δηλαδή αλληλεγγύη. Η προθυμία τους να θυσιασθούν ο ένας για τον άλλον τους έκανε φοβερούς πολεμιστές στην μάχη. Αλλά μόλις κατακτούσαν ένα πολιτισμένο κράτος στα παράλια, η αναπόφευκτη αύξηση των ανισοτήτων άρχιζε να φθείρει την asabiya τους, μέχρι που μετά από μερικές γενηές οι αυξανόμενες έριδες μεταξύ τους είχαν σαν αποτέλεσμα να εμφανισθεί μια νέα φυλή με αλληλεγγύη από την έρημο και να τους ανατρέψει.
Αναφερθήκαμε χθες σε ένα πρόσφατο περιστατικό πολιτισμικού εμπλουτισμού από τη Γερμανία, στο οποίο ένας χειρουργός ονομαζόμενος Attila Tan απειλήθηκε με αποκεφαλισμό από την οικογένεια ενός δυσαρεστημένου ασθενούς. Δεν αναφέρθηκαν εθνότητες αλλά παίρνουμε μια ιδέα καθώς ο πατέρας του δυσαρεστημένου ασθενούς την ώρα που επιδείκνυε το μαχαίρι του φέρεται να φώναξε «Αλλάχ Ακμπάρ».
Οι «πρόσφυγες» μπαίνουν ασταμάτητα στη Γερμανία, και οι ειδήσεις του πολιτιστικού εμπλουτισμού βγαίνουν συνεχώς στην επιφάνεια.
Ένας ιρακινός εμπλουτιστής είπε στο δικαστήριο του Ρέγκενσμπουργκ ότι όταν στραγγάλισε τη σύζυγό του ασκούσε απλά το δικαίωμά του βάσει του νόμου. Του νόμου της Σαρία δηλαδή – όχι του γερμανικού νόμου. Εκτός εάν η Γερμανία έχει αναθεωρήσει τη νομοθεσία της έως τώρα για να συμπεριλάβει και διατάξεις της Σαρία για τους «Νέους Γερμανούς». Η απόφαση αναμένεται αύριο – και από εκεί θα καταλάβουμε.
Πολλές ευχαριστίες στη Nash Montana για την μετάφραση αυτού του άρθρου από την Die Welt:
«Άσκησα το δικαίωμά μου να σκοτώσω τη γυναίκα μου.»
Ένας πρόσφυγας βρίσκεται ενώπιον του δικαστηρίου με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας. Είναι δικαίωμά του να σκοτώσει τη σύζυγό του, είπε ο ιρακινός στην αστυνομία. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί πρέπει να πάει στη φυλακή.
Δείτε και ΕΔΩ «New Year’s Gang Rape in Weil am Rhein»
.. και ένας Θεός ξέρει που αλλού, αλλά σσσ .. μην μιλάτε, τα θύματα πρέπει να ήταν ξενοφοβικά ..
Η Ελλάδα εν τω μεταξύ, σύμφωνα με δήλωση του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, δέχεται 4.500 χιλιάδες ‘πρόσφυγες’ καθημερινά. Η Τουρκία από την άλλη, και ενώ τσεπώνει τα 3 δις, διεξήγαγε μελέτες για την διαχείριση του ‘προσφυγικού’ και είδε ότι δεν την συμφέρει να συνεργαστεί απόλυτα με την ΕΕ, διότι «η παραμονή προσφύγων και μεταναστών στην Τουρκία δημιουργεί πολυδιάστατα προβλήματα, τα οποία θα οξύνονται με την πάροδο του χρόνου και έχουν σχέση με: α) Την εσωτερική ασφάλεια. β) Τη στέγαση, απασχόληση και ένταξη των προσφύγων στην τουρκική κοινωνία. γ) Την εκπαίδευση. δ) Την υγεία. ε) Την οικονομία.» Ταυτόχρονα, οι ΜΚΟ έχουν κατακλύσει τις πύλες εισόδου στα Ελληνικά νησιά και πουλάνε ‘άνθρωπισμό’ (ένα πουλάκι μου σφύριξε ότι μοιράζουν και μπουφάν !!! στους ιθαγενείς).
Το αξιοθρήνητο της υπόθεσης είναι ότι η επικρατούσα τάση αντιμετώπισης του ‘προσφυγικού’ στις χώρες της ΕΕ, δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τις επιπτώσεις αυτής της μαζικής εισβολής στις τοπικές κοινωνίες αλλά καθοδηγείται κυρίως από τα συμφέροντα της διεθνούς οικονομικής ελίτ. Όσο για την Ελλάδα προτεκτοράτο ισχύει αυτό που λέει ο λαός: «ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται». Μέσα στη δεινή κατάσταση που έχει περιέλθει από τις συσσωρευμένες αποτυχημένες και αντεθνικές της πολιτικές, η ‘υπόθεση’ προσφέρεται μόνο για παρακάλια -το λένε και ‘διεθνοποίηση του προβλήματος’- ακόμη και ως ευκαιρία για να γίνει ένα είδος ‘παζαριού’ στο τρίτο (και καλύτερο !!) μνημόνιο που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο εθνομηδενισμός είναι καινοφανής όρος στην ελληνική γλώσσα που καθιερώθηκε ως ο ορισμός που δηλώνει τον ιστορικό αναθεωρητισμό, την αρνησιπατρία, την αποδόμηση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας στα πλαίσια της κυρίαρχης παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων.
Εδώ συναντώνται παραδόξως (;) παραποιημένες παλαιομαρξιστικές αντιλήψεις περί ιστορικού υλισμού και επιδιώξεις υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων, στο όνομα «της συμφιλίωσης των λαών σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον χωρίς διακρίσεις» και άλλα ηχηρά πομπώδη.
Όμως, ανομολόγητος σκοπός είναι η δημιουργία μιας ομογενοποιημένης κοινωνίας ανιστορικών και μετέωρων ατόμων, μια εύκολη δηλαδή λεία προς χειραγώγηση.
Από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με φύσει συμπλεγματικά άτομα, η επιχειρηματολογία κατά των εθνομηδενιστών περιττεύει. Είναι ανάξια λόγου η αντίκρουση των ιδεοληψιών αυτών των ατόμων, γιατί δεν οδηγεί πουθενά.
Modern Educayshun (Σύγχρονη Εκπέδεφσι). Μια επτάλεπτη πικρή σάτιρα του δυτικού εκπαιδευτικού μοντέλου που τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται με στόχο την κοινωνική μεταβολή. Η μεταβολή αυτή έχει πολλές ονομασίες, ορισμούς και ερμηνείες. Το εκπαιδευτικό μοντέλο είναι ένα τμήμα των μεθόδων εφαρμογής της. Όσοι την σχεδίασαν, φαίνονται αποφασισμένοι να την επιβάλλουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Η διαχεόμενη τρομοκρατία έρχεται να προλάβει την όποια αντίδραση στην επιβολή της. «Ισότητα των δυο φύλων, δικαιώματα ομοφυλοφίλων, ανεκτικότητα, πολυπολιτισμός, αντιρατσισμός» είναι μερικοί από τους προσχηματικούς τίτλους που οι επιτιθέμενες πολιτικές χρησιμοποιούν, για να εμφανιστούν ως αμυνόμενες έναντι ενός «υπαρκτού» εχθρού. Η ισοπέδωση βαφτίζεται «ισότητα», η υπεροχή στιγματίζεται ως «εκφεύγουσα του μέσου όρου», η αλλαγή της οικογενειακής δομής παρουσιάζεται ως «προστασία των μειονοτήτων», και η φασιστική μέθοδος εξαγνίζεται ως «δημοκρατική διαδικασία». Το φιλμάκι έγραψε και σκηνοθέτησε ο Αυστραλός Neel Kolhatkar.
(σημ. Φαίης, αν και το φιλμάκι που ακολουθεί είναι χωρίς υπότιτλους, πιστεύω πως έστω μια υποτυπώδης γνώση της αγγλικής επαρκεί για να γίνει αντιληπτό το μήνυμα)
Ακολουθούν έξι μπαρούφες της κυρα τασίας από τις εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες) που έχει εκστομίσει κατά καιρούς, για να έχετε ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό πρωϊνό.
Μπαρούφα νούμερο 1:
«για να βοηθήσετε αρχίστε να χρησιμοποιείτε τον όρο πρόσφυγες γιατί αν ακούει η ευρωπαϊκή επιτροπή ότι λέτε για μετανάστες και λαθρομετανάστες δεν θα εγκρίνουν κανένα κονδύλιο. ..»
Προχθεσινές δηλώσεις Γιούνκερ: (ο οποίος βασικά προσπαθεί να ‘μειώσει τις απώλειες’ μετά το δεύτερο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι)
“We should not mix the different categories of people coming to Europe. .. the one responsible for the attacks in Paris… he is a criminal and not a refugee and not an asylum seeker,”
«Δεν θα πρέπει να ανακατεύουμε τις διαφορετικές κατηγορίες των ανθρώπων που έρχονται στην Ευρώπη .. ο υπεύθυνος για τις επιθέσεις στο Παρίσι .. είναι εγκληματίας και όχι πρόσφυγας και όχι αναζητητής ασύλου»
Ο πολύς Φουκουγιάμα αναφερόμενος στην εξέγερση των γκέτο των μεταναστών στη Γαλλία, έφερε στη συζήτηση περί αιτίων, μία νέα προοπτική: ενώ οι περισσότεροι αναλυτές επικεντρώνονται σε οικονομικές αιτιάσεις του φαινομένου (ανεργία, φτώχεια, κακές συνθήκες διαβίωσης) ο Φουκουγιάμα εστιάζει στην πολιτιστική ταυτότητα. Τα ευρωπαϊκά έθνη, μας εξηγεί, έχουν ταυτότητες που βασίζονται στην ιστορία, το έδαφος και το αίμα -«σκληρές» ταυτότητες θα έλεγε κανείς- στις οποίες ο ξένος είναι αδύνατο να συμμετέχει και αν το ήθελε. Επειδή οι αλλοδαποί με ευρωπαϊκές υπηκοότητες αλλά χωρίς αληθινή πατρίδα -εκτός από την παγκόσμια κοινότητα των πιστών του Ισλάμ- είναι το λίκνο της τρομοκρατίας που εξάγεται στην Αμερική, ζητούμενο είναι τα ευρωπαϊκά έθνη να επαναπροσδιορίσουν την εθνική τους ταυτότητα -προφανώς αφαιρώντας από αυτήν αίμα, έδαφος και ιστορικότητα- ούτως ώστε οι αλλοδαποί να «χωρούν» σ’αυτήν.
Ως υπόδειγμα προς τη σωστή κατεύθυνση τίθεται το χωνευτήρι των λαών, η Αμερική.
Προτείνει ακόμα ο Φουκουγιάμα σκληρότερα μέτρα κατά των εξτρεμιστών, καταστολή. Αν αυτά τα πράγματα δεν γίνουν, η Ευρώπη θα έχει πρόβλημα με τη δημοκρατία και θα συνεχίζει να εξάγει τρομοκρατία.
Η ανάλυση αυτή υπερέχει από τις οικονομικιστικές προσεγγίσεις κατά το ότι εξηγεί, γιατί ειδικά οι «μετανάστες» (και όχι γενικά οι πάσης φύσεως «φτωχοί») εξηγέρθησαν στη Γαλλία. Πέραν αυτού υπέρ της έχει τη διαπίστωση ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί σε ετερογενή αλλά αντιθέτως σε ομοιογενή και ομογενή σύνολα, πράγμα που συνήθως παραβλέπουν οι ενθουσιώδεις απόστολοι της «πολυπολιτισμικότητας». (Γι αυτό άλλωστε η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία έθετε τόσους φραγμούς στους μετοίκους που φιλοδοξούσαν να αποκτήσουν την ιδιότητα του πολίτη).
Η παραπάνω αφίσα τσουβαλιάζει με πονηριά την παραδοσιακή και την μονογονεϊκή οικογένεια με τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και μας λέει ότι η οικογένεια είναι απλά θέμα … αριθμητικής
Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία
Μάρτιος 2015
Ομιλητής Κωνσταντίνος Ρωμανός
Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου οι δυτικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος, υφίστανται αλλαγές στην ιδεολογία και τους θεσμούς, οι οποίες, παρά το γεγονός ότι μπορούν να θεωρηθούν επαναστατικές ως προς την έκταση και το βάθος, δεν προέρχονται από φυσικά αιτήματα μιας λαϊκής πλειοψηφίας, αλλά από παρεμβάσεις εκ των άνω της ελίτ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η απώλεια της συλλογικής ιστορικής μνήμης και της εντοπιότητας, αμφότερα χαρακτηριστικά της έννοιας της πατρίδας. Η εγκατάλειψη δηλαδή της κοινωνίας των ομοίων-ομογενών προς χάριν της ουτοπίας- ή δυστοπίας – μίας νέας κοινωνίας ετεροκλήτων «διαφορετικοτήτων», που αποτελούν ό,τι αποκαλείται «πολυπολιτισμός». Η αποσύνδεση του θήλεος και άρρενος φύλου από τον φυσικό προσδιορισμό με την συνεπακόλουθη δημιουργία – δια της τεχνοεπιστήμης – ενδιαμέσων μορφών ανθρωπίνου υλικού. Το ίδιο συμβαίνει και με τη θεσμοθέτηση καινοφανών μορφών «οικογένειας». Αυτές και άλλες ριζικές μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν, στο δυτικο πλαίσιο αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, την κατασκευή μίας κατ’ επίφασιν δημοκρατικής κοινής γνώμης, η οποία απαιτεί ή τουλάχιστον ανέχεται, τις εν λόγω μεταρρυθμίσεις. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού η «κοινωνική μηχανική» (social engineering) χρησιμοποιεί έναν εξελιγμένο προπαγανδιστικό σχεδιασμό, οργουελικού τύπου, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η σοφιστική μέθοδος της μετατόπισης του νοήματος των εννοιών που συνήθως συνοδεύεται, όπως είναι αναμενόμενο, από την ποινικοποίηση των αντιθέτων απόψεων μέσα σε μια τέτοια κοινωνία.
Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο, Δικηγόρο-συγγραφέα
