Ο άνθρωπος που θα γινόταν Βασιλιάς

.

Από το «χέρι του θεού», όπου ο Ντιέγκο αποκαθιστά την εθνική ταπείνωση των Φώκλαντ, μέχρι τις εμφανίσεις της Σκωτίας και της Ουαλίας

Γράφει ο Χρίστος Χρυσοστόμου Λιάπης MD, MSc, PhD
Ψυχίατρος –Διδάκτωρ Παν/μιου Αθηνών
Πρόεδρος ΚΕΘΕΑ

O Μαραντόνα πέθανε, νικημένος από τις εξαρτήσεις του. Ο επίσης νικημένος από το αλκοόλ άσσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Τζορτζ Μπέστ, ο πιο ταλαντούχος παίκτης όλων των εποχών στην Αγγλία, είχε δηλώσει πριν πεθάνει από κίρρωση του ήπατος, αναφερόμενος στο πάθος του για το ποτό και τις γυναίκες, το οποίο κατέστρεψε τη χαρισματικότητα του ταλέντου του: «αν είχα γεννηθεί άσχημος, ο κόσμος θα ξεχνούσε τον Πελέ!!….»

Παραφράζοντας τα λόγια του, θα μπορούσαμε να πούμε, για τον εκδημήσαντα Ντιέγκο  πως: «Αν ο Μαραντόνα είχε γεννηθεί όμορφος, ο κόσμος θα ξεχνούσε τον Θεό…».

Σε κάθε περίπτωση, όσο μεγάλο και αν είναι το ταλέντο κάποιου, απέναντι στις εξαρτήσεις δεν υπάρχει χώρος για Νιτσεϊκούς υπεράνθρωπους. Μόνον για πεθαμένους «θεούς», όπως αυτός  που έφυγε από κοντά μας στις 25 Νοεμβρίου του 2020.

Ποδοσφαιρικά: «όταν το κάθε γκολ και το κάθε αποτέλεσμα μεταφράζεται σε εκατομμύρια»

.

Α. Παπαγιάννης ιατρός

Πώς δουλεύει ο συνειρμός, και πώς ανασύρει από τον μαλακό δίσκο του εγκεφάλου κάποιες εγχαράξεις άλλων εποχών! Οι δικές μας μνημονικές εικόνες θα ακούγονται σαν ανέκδοτα από ανθρώπους του σήμερα, που δεν θα μπορούν καν να τις διανοηθούν, μια και δεν έχουν αντίστοιχες παραστάσεις. Ας το προσπαθήσω όμως, κι ό,τι βγει.

Κάποτε λοιπόν το ποδόσφαιρο δεν ήταν επαγγελματικό. Υπήρχαν άνθρωποι που τις Κυριακές κλωτσούσαν μια μπάλα για το κέφι τους, και τις υπόλοιπες έξι μέρες της εβδομάδας (τότε δεν είχε αγώνες από το Σάββατο ως τη Δευτέρα) βιοπορίζονταν με άλλους τρόπους. Έπαιρναν τα πριμ τους όταν νικούσε η ομάδα ή όταν κέρδιζε κάποιον τίτλο ή σε κάποια άλλη ευκαιρία, αλλά αυτά δεν μετρώνταν σε εκατομμύρια.

Υπήρχε και τότε οπαδικό πνεύμα, υπήρχαν ‘αιώνιοι αντίπαλοι’ (έστω κι αν δεν τους λέγαμε έτσι), υπήρχε η διελκυστίνδα μεταξύ των μεγάλων ομάδων σε κάθε πόλη, αλλά και η διηνεκής αντιπαλότητα και καχυποψία της επαρχίας (όχι μόνο του Βορρά) απέναντι στο λεγόμενο ΠΟΚ (όσοι δεν το ξέρουν ας προχωρήσουν παρακάτω, δεν χάνουν και τίποτε).

Κορυφαία εκδήλωση μετά από κάθε τοπικό ντέρμπι ήταν η κηδεία. Το βράδυ μετά τον κρίσιμο αγώνα, ανάλογα με το αποτέλεσμα, εμφανίζονταν στις κολώνες της γειτονιάς τα κηδειόχαρτα (τυχαίο το παράδειγμα): ‘Τον προσφιλή μας ΠΑΟΚ που απεβίωσε σήμερα στη Χαριλάου κηδεύουμε… Ο πρόεδρος, οι παράγοντες, οι λοιποί τεθλιμμένοι συγγενείς’.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Στέλνουμε όλοι email διαμαρτυρίας σε ΕΠΟ και ΕΣΑΚΕ για τις απαράδεκτες κινήσεις τους

Αγαπητοί, πριν λίγες μέρες σαν να είναι συνεννοημένοι η ΕΠΟ (Εθνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) και ο ΕΣΑΚΕ (Ελληνικός Σύνδεσμος Ανωνύμων Καλαθοσφαιρικών Εταιρειών) έκαναν απαράδεκτες κινήσεις!

Η ΕΠΟ όρισε τους πρώτους ημιτελικούς στο κύπελλο ποδοσφαίρου Μεγάλη Τετάρτη ώρα 7 το ΠΑΟ – ΠΑΟΚ και (το χειρότερο) Μεγάλη Πέμπτη ώρα 7 το Ολυμπιακός – ΑΕΚ!

Την ίδια ώρα ο ΕΣΑΚΕ όρισε την Μεγάλη Πέμπτη ολόκληρη την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος στο μπάσκετ!

Δηλαδή την ώρα που βγαίνει σε όλες τις εκκλησίες ο Εσταυρωμένος Χριστός, ΕΠΟ και ΕΣΑΚΕ στέλνουν τον κόσμο στα γήπεδα για ντέρμπυ κορυφής (ποδόσφαιρο) και αγώνες που θα κρίνουν τις ομάδες των play- off και του υποβιβασμού (μπάσκετ)!!! (Πηγή: http://kataskinosi-agkyra.blogspot.gr/2017/03/blog-post_30.html).

Μέχρι ο τελευταίος να σκύψει μπροστά στα λάβαρα του “νόου του ράτσισμ”

Φωτο: Οκτώβριος 2014: Κάποιοι οπαδοί της Λέφσκι Σόφιας δεν σέβονται τους αγώνες της UEFA «κατά του ρατσισμού». Για αυτήν τους την βλασφημία η Λέφσκι έφαγε πρόστιμο.

ΚΟ: Και ενώ ο χορός των σκανδάλων στους κόλπους της FIFA και της UEFA καλά κρατεί, με δημοσιεύματα να μιλάνε για «ποδόσφαιρο βουτηγμένο στα σκάνδαλα και τη διαφθορά» και «απίστευτες καταγγελίες που ως τώρα έμειναν ατιμώρητες», ο κόσμος του ποδοσφαίρου συνεχίζει να παρακολουθεί τον εν εξελίξει αδυσώπητο «πόλεμο κατά του ρατσισμού» και μαθήματα «καλής συμπεριφοράς», από αυτές τις ίδιες «αμαρτωλές» UEFA και FIFA.

Φαίνεται ότι ο «αντιρατσισμός» τείνει να γίνει «το καταφύγιο των απατεώνων» για να παραφράσουμε το γνωστό σλόγκαν που ενοχοποιεί τον πατριωτισμό.

Ουδείς προβληματίζεται τι τους έχει πιάσει τα τελευταία χρόνια και εν είδει «θρησκευτικής τελετουργίας» μεταφέρουν μέσα στα γήπεδα πριν από κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, τα λάβαρα του «αντιρατσισμού», με το απαραίτητο κήρυγμα από τα μεγάφωνα προς τις μάζες. Έχω την εντύπωση ότι σύντομα θα υποχρεώνουν τον κόσμο να στέκεται προσοχή στην αναγγελία μίας ακόμα πρωτοβουλίας – δήλωσης κατά του «ρατσισμού».

Όσοι έχουν διάγει κάποιες ημέρες της σύντομης ζωής τους στα γήπεδα «εκεί που η Ελλάδα αναστενάζει», κατά τον Σαββόπουλο, θα έχουν αντιληφθεί ότι εσχάτως, δεν αναστενάζει απλώς, αλλά υποφέρει από μια χονδροειδή προπαγάνδα που προέρχεται «από πάνω».

Διότι όταν η FIFA, «αυτή η παγκόσμια κυβέρνηση των μαφιόζων του χρήματος, στήνει τελετουργικά θεάματα, μέσω των ποδοσφαιρικών παραισθησιογόνων, εναντίον του “ρατσισμού”, εναντίον των ποικίλων διακρίσεων (και των σεξουαλικών) και υπέρ των “ανοικτών συνόρων”, τότε η ΑΠΑΤΗ του “αντιρατσιστικού” μύθου απαστράπτει…», όπως έγραφε το ΡΕΣΑΛΤΟ εδώ και χρόνια.

Μακελειό στο γήπεδο και διαφθορά!

άρθρο του Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

.

Για άλλη μια φορά η Ελληνική κοινωνία – της παρακμής, της πείνας και της ανεργίας – πληροφορήθηκε  και είδε τα όσα αίσχιστα έγιναν προσφάτως σε ποδοσφαιρικό αγώνα!

Χρόνια και χρόνια  καυτηριάζω τις «φίλαθλες» εκδηλώσεις στα γήπεδα, τα οποία πολλές φορές, μετατρέπονται σε πεδία τραμπουκισμών και αληθινών μαχών ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων αλλά και μεταξύ «φιλάθλων» και διαιτητών. Τα άθλια αυτά φαινόμενα και την εμπορευματοποίηση των «αθλητικών» αγώνων καυτηρίασα πλειστάκις πριν από πολλά χρόνια με κείμενα τα οποία επιβεβαιώθηκαν από τη ζωή (βλ. π.χ. τα κείμενά μου: «Ένα διεθνοποιημένη ψεύδος. Ολυμπιακοί Αγώνες» (στα «Πολιτικά Θέματα» (Π.Θ.) της 21/2/1992) – «Ο φανατισμός στο ποδόσφαιρο εκμαυλίζει τους πολίτες» (Π.Θ., 16/3/2001) – «Δύο «χρυσά» πόδια ως εθνικό κεφάλαιο» (Π.Θ. 2/2/2003) – «Ποδόσφαιρο: Προθάλαμος της φασιστικοποίησης» (Π.Θ. 16/5/2003).

Διατύπωνα την άποψη ότι