Γράφει ο Κώστας Σπίγγος*
Η έλλειψη προβλεψιμότητας του κόσμου είναι ένα κυκλικό φαινόμενο στην Ιστορία, που σήμερα όμως βρίσκεται σε πρωτοφανή διάδοση και έξαρση, σε βαθμό χάους. Στον αντίποδα μιας προβλέψιμης πραγματικότητας ή έστω ενός καθολικού ελέγχου των πληροφοριών που θα εμφανιζόταν ως προβλεψιμότητα, οι άνθρωποι σήμερα βομβαρδίζονται, εκτός από τις διαδοχικές μικρές και μεγάλες απώλειες της ζωής, από ανησυχητικές, ανακριβείς, αναληθείς ή αντικρουόμενες πληροφορίες και απρόσμενες μεταβολές που δημιουργούν την ανάγκη κοπιαστικών διαρκών προσαρμογών, σε μόνιμη αδυναμία παγίωσης απόψεων και στάσεων, δηλαδή κοσμοθεωρίας. Όλα αυτά επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται, ξοδεύεται ή αποθησαυρίζεται, το προϊόν του ανθρώπινου κόπου: το χρήμα.
Η Δυτική οικονομία, υπό την πρωτοπορία των Η.Π.Α., έφτασε στο σημερινό μέγεθός της εξυπηρετώντας σε μαζικό βαθμό όχι μόνο τις βασικές ανάγκες επιβίωσης των ανθρώπων, αλλά πολύ περισσότερο «ανάγκες», που διαμορφώνονται με βάση επιθυμίες, οι οποίες με τη σειρά τους καθορίζονται με βάση μορφωτικά, οικογενειακά και πολιτισμικά, πρότυπα και πάντως προαπαιτούν την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στο μέλλον. Αυτή η οικονομία σήμερα εμφανίζει ύφεση για δύο λόγους: ο ένας είναι πιο προφανής και έχει να κάνει με τις αμιγώς οικονομικές -προβληματικές- παραμέτρους του υπάρχοντος συστήματος παγκόσμιας διευθέτησης της ροής κεφαλαίων και ανθρώπων, που οδηγούν σε υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, ανεργία, ανέχεια και αδράνεια αντί για ταχύτητα των συναλλαγών και νέες επενδύσεις. Ο άλλος, συνδεδεμένος εν μέρει με τον πρώτο, είναι ψυχολογικός: η παγκόσμια οικονομία πάσχει σημαντικά και από τη μείωση της ζήτησης, όχι τόσο εκ των φτωχών όσο εκ των «εχόντων», καθώς αντιδρούν στην ανασφάλεια του χάους με την πρακτική της αποθησαύρισης ή της «απληστίας».
ΑΒΕΡΩΦ 