Η ανακάλυψη του τάφου του Μακεδόνα βασιλιά Περσέα στην Άκουιλα της Ιταλίας

 

(το άρθρο δημοσιεύθηκε το 2011)

το αλίευσε ο  SXOLIASTHS

Προς αφύπνιση των τελούντων υπό προδοτικό λήθαργο πολιτικών μας..

Και τον τάφο του βασιλιά Περσέα στην Ιταλία διεκδίκησαν οι Σκοπιανοί. Στις 8 Ιουνίου 2008, δημοσιεύεται ιταλικό άρθρο με τον τίτλο «Riscoperta» nella marsica tomba Re Perseo (Επανανακαλύπτεται στη περιοχή της πόλης Άκουιλα ο τάφος του βασιλιά Περσέα – ακολουθεί μετάφραση): «Riscoperta» nella marsica tomba Re Perseo 8-6-2008

Avezzano (L’Aquila) – Nei giorni scorsi una Commissione composta da rappresentanti del ministero dei Beni culturali, dell’Ambasciatore macedone e da studiosi macedoni, ha effettuato un sopralluogo, atteso da anni, presso la tomba monumentale del re Perseo, ultimo re dei macedoni sepolto lungo la via Valeria nei pressi del territorio di Magliano de’ Marsi (L’Aquila), come e’ indicato nella tavoletta II SE del Foglio 145 dell’Istituto Geomilitare. L’Amministrazione di Magliano in collaborazione con il comune di Massa D’albe ha provveduto a ripulire il gioiello archeologico dalle sterpaglie che ne occultavano la vista e pregiudicavano seriamente la struttura. I delegati macedoni daranno vita ad una serie di scambi culturali iniziando una serie di studi incentrati sulla figura del loro re Perseo ospitato negli ultimi quattro anni in Alba Fucens città che alla morte gli ha tributato solenni funerali di Stato. La tomba di Perseo dunque e’ ubicata lungo l’antica via Valeria che da Tivoli conduceva ad Alba. Gli ospiti intervenuti hanno manifestato il fermo proposito di provvedere, attraverso studi capillari, a risolvere i numerosi dubbi che tuttora permangono sulla figura del re Macedone e a valorizzare adeguatamente il prestigioso sito archeologico.»

Αρχαία Αιτωλία …

Η αρχαία Αιτωλία κατά τον Στράβωνα ήταν χωρισμένη στην παραλιακή ζώνη, προς νότια του Αράκυνθου, με τις πανάρχαιες πόλεις Καλυδώνα, Πλευρώνα, Χαλκίδα, Ωλενό, Πυλλήνη και τις εύφορες πεδιάδες γύρω από τη λίμνη Τριχωνίδα, με κυριότερες πόλεις το Φύταιο, το Τριχώνιο, τις Άκρες και την Μέταπα προς Νότο, και το Αγρίνιο, το Βουκάτιο (Παράβολα), το Φίστυο, το Θέστιο (Βλοχός) προς Βόρεια της λίμνης.

Στα βορειοανατολικά ήταν ο τόπος του Θέρμου με το παλαιό ιερό του Απόλλωνος, αργότερα έδρα της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Η ορεινή περιφέρεια στα βόρεια και ανατολικά, που με τον καιρό κατακτήθηκε και προστέθηκε στο αιτωλικό έθνος, λεγόταν επίκτητος Αιτωλία.

Την κατοικούσαν οι Ευρυτάνες «αγνωστότατοι γλώσσαν και ωμοφάγοι» κατά τον Θουκυδίδη, οι Αγραίοι, οι Απέραντοι, οι Οφιονείς με τις ομάδες των Βομιέων και Καλλιέων και οι Αποδωτοί. Η Ακαρνανία αποτελούσε το δυτικότερο μέρος, από το Ιόνιο έως τον Αχελώο και από τον Αμβρακικό έως τον κόλπο του Αστακού και τις εκβολές του Αχελώου, κατοικούμενη από τους Ακαρνάνες.Στην περιοχή του Βάλτου κατοικούσαν οι Αμφίλοχοι και οι Αγραίοι, ενώ Εσπέριοι (Οζόλες) Λοκροί κατοικούσαν στην παραλιακή περιοχή της Ναύπακτου.

Οι Αγραίοι
Κατοικούσαν την Αγραία ή Αγραΐδα, μια περιοχή της οποίας τα όρια άλλαζαν ανάλογα με την ιστορική συγκυρία. Έτσι για παράδειγμα, κάποια στιγμή έφτασαν μέχρι τον Αιτωλοακαρνανικό κάμπο όπου και έχτισαν το Αγρίνιο, ενώ σε κάποια άλλη στιγμή είχαν περιοριστεί στα απάτητα κορφοβούνια της σημερινής Δυτικής Ευρυτανίας. Κύριος χώρος ανάπτυξής τους όμως θεωρείται η περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Αχελώο και Αγραφιώτη, και μάλιστα στο βορειότερο κομμάτι της.