Ο Ευρωφασισμός είναι ήδη εδώ…

.

Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ναι! Είναι στην Γαλλία του Μακρόν, στην Ευρώπη της Μέρκελ και στον πλανήτη του Ρότσιλντ και των κάθε λογής Σόρος.

Μόνο οι ανόητοι πιστεύουν ακόμα, ότι μπορεί ο φασισμός να επιστρέψει στο ιστορικό προσκήνιο δυο φορές, με την ίδια μορφή. Κάθε φορά αλλάζει προσωπείο. Πως αλλιώς θα γινόταν αποδεκτός, αν όλοι γνώριζαν από την αρχή ποιος και τι είναι; Αν κάποιος σας ληστέψει πρώτη φορά, φορώντας μια μάσκα του Ντόναλντ, αποκλείεται να σας ληστέψει ξανά, φορώντας πάλι την ίδια. Ο Ναζισμός είναι πλέον τελείως απαξιωμένος στη συλλογική συνείδηση και σβάστικες και συναφή προκαλούν αποστροφή. Είναι ξεπερασμένος. Η ιστορία ξεγελά, αλλά δεν ξεγελιέται.

Όσοι δαχτυλοδείχνουν την άνοδο του δήθεν Ναζισμού και τον επισείουν ως φάντασμα, είναι για να στρέψουν την προσοχή από τον νέο φασισμό που ήρθε ολοταχώς αυτή τη φορά με άλλο, λιμπεραλιστικό προσωπείο. Με χαμόγελα, υποσχέσεις, ενώσεις δικαιώματα. Τώρα όμως, έπειτα από αρκετές δεκαετίες εκκόλαψης, ήρθε η ώρα να πέσει το προσωπείο και να φανεί η αυταρχικότητα και το έλλειμμα της δημοκρατίας. Πρώτα στην Γαλλία του τραπεζο-υπάλληλου Μακρόν για συγκεκριμένους λόγους. Ίσως σύντομα και στην Ελλάδα για άλλους, εθνικούς. Αυτή είναι η καθεστωτική Ευρώπη και η παραπάνω φωτογραφία είναι αδιάψευστος μάρτυς.

Οι άνθρωποι της «άλλης» Ελλάδας

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αν υπάρχει μια περίπτωση να μην χάσει τελικά η Ελλάδα την πολιτισμική της ιδιοπροσωπία και ταυτότητα, θα οφείλεται όπως πάντα στην ελληνική επαρχία. Η πόρνη Αθήνα, όπως και οι άλλες μεγαλουπόλεις σε μεγάλο ή σε μικρό βαθμό, είναι τόσο αλλοτριωμένες, ώστε αδυνατούν πλέον να παράγουν οτιδήποτε, αν δεν πρωταγωνιστούν κιόλας στην εθνική και κοινωνική μας παρακμή. Σε αυτή την οπισθοδρόμηση, που κάποιοι θεωρούν πρόοδο. Ας είναι όμως.

Όπως είχε με σιγουριά γράψει ο Οδυσσέας Ελύτης: «Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Το αμπέλι, η ελιά και η θάλασσα θα σώζουν πάντα την Ελλάδα. Θα την τρέφουν υλικά και πνευματικά εις τους αιώνες, όπως πάντα έκαναν. Αντιλαμβάνεστε φυσικά την αλληγορία που εμπεριέχει η φράση του. Δεν πρόκειται για ένα σταφύλι, ούτε για ένα πιθάρι λάδι. Είναι η θηλή της Αμάλθειας που βυζαίνει σαν βρέφος η ύπαρξη. Πρόκειται για ολόκληρο το ριζικό σύστημα της γης, που τροφοδοτεί αέναα την καρποφορία του πνεύματος. Για το σμίξιμο του ορατού με το αόρατο και την αλληλεπίδραση της ύλης με την ψυχή. Για το βαθύ αποτύπωμα της παράδοσης που εμπνέεται από την φύση και προσαρμόζεται σε αυτήν και στους κύκλους της. Δεν γνωρίζω άλλη, καλύτερη ισορροπία από αυτήν. Ό,τι είναι η ελληνική φύση, αυτό είναι και η ελληνική ψυχή.

Οι κυνικοί «διαφωτιστές» και το Άγιο Φως

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Με αφορμή τις γκρίνιες, που ξέσπασαν από διάφορους κύκλους παραμονές των εορτών, για το δήθεν κόστος της μεταφοράς του Αγίου Φωτός στην Ελλάδα, όσο και για την αμφισβήτηση του, έχω να πω το εξής. Κατά αρχάς κάθε τοποθέτηση περί θρησκευτικών πεποιθήσεων, είναι εξαρχής βασισμένη σε προσωπικές και άρα σε υποκειμενικές αντιλήψεις, έτσι που κάθε επίμονη αντιπαράθεση να οδηγείται σε αδιέξοδο. Η πίστη είναι προσωπικό βίωμα, είτε την έχεις, είτε δεν την έχεις.

Δικαίωμα τους είναι λοιπόν, να αμφισβητούν το προφανές.

Δικαίωμα τους είναι, να μην επιθυμούν να ερευνήσουν το φαινόμενο σε όλες τις πτυχές του, ώστε να τους λυθούν οι απορίες. Να μάθουν λ.χ., πως το Άγιο Φως, δεν βγαίνει κατά παραγγελία μόνο στην Ανάσταση, αλλά πως συμβαίνει και τον υπόλοιπο χρόνο σε διάφορες περιστάσεις.

Δικαίωμα τους είναι, να ρωτήσουν, αν θέλουν τους Εβραίους και τη Μοσάντ, που βλέπουν την «απάτη», γιατί δεν την αποκαλύπτουν ώστε να μάθει ο κόσμος την «αλήθεια», μιας και οι Ιουδαίοι θεωρούν τον Χριστό «απατεώνα».

Ή να ρωτήσουν τους Αρμένιους που προσπαθούν να αρπάξουν τις αναμμένες λαμπάδες από τα χέρια του Πατριάρχη, για να φανεί πως αυτοί έβγαλαν το Φως, γιατί δεν καταγγέλουν το «μυστικό».

Η ανισόρροπη δικαιωματική πολιτική της νέας τάξης απειλεί να ανατρέψει την παγκόσμια ισορροπία.

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Όσοι βασίζουν στο φυσικό δίκαιο την επιχειρηματολογία για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, δεν κάνουν καμία αναφορά και στο θεμελιώδες φυσικό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στον «ζωτικό χώρο» του. Διότι ναι μεν ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος, αλλά η ελευθερία αυτή προϋποθέτει και τον χώρο της. Και το παραβλέπουν σκοπίμως, ως μη συμφέρον, προκειμένου να εφαρμόσουν μια αυθαίρετη δικαιωματική πολιτική που εξυπηρετεί τα σχέδια τους και βασίζεται στην καταπάτηση των αναφαίρετων φυσικών δικαιωμάτων της μιας ομάδας, υπέρ των δικαιωμάτων κάποιας άλλης.

Είναι μάλιστα τόσο θεμελιώδης η φυσική ανάγκη για την ύπαρξη του ζωτικού χώρου, που την παρατηρούμε να διατρέχει κάθετα σύμπασα την οργανική κλίμακα της ζωής πάνω στη γη. Από το πλέον ελάχιστο στέλεχος μικροβίου, μέχρι τα πτηνά, τα ψάρια και τα ανώτερα θηλαστικά, όλα τα έμβια όντα έχουν ανάγκη από έναν ζωτικό χώρο και φυσικό δικαίωμα στην κατοχύρωση του. Και το εκφράζουν προστατεύοντας τον χώρο αυτό απέναντι σε κάθε εισβολέα, ομοειδή ή μη. Από αυτό δεν θα μπορούσε, φυσικά, να αποτελεί εξαίρεση ούτε κι ο άνθρωπος. Αυτό είναι απλά ένας φυσικός νόμος κι ως τέτοιος καμία απόφαση τεχνοκρατών δε μπορεί να τον αλλάξει, χωρίς να στραφεί ενάντια στην ανθρώπινη και την γήινη φύση.

Μια σημειολογική ανάγνωση της επίσκεψης του Προέδρου της Ρωσίας Βλαδίμηρου Πούτιν- (Φωτογραφίες)

Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς παρακολουθήσατε την επίσκεψη αυτή, αλλά λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος αφιέρωσα αρκετό χρόνο στην παρακολούθηση της. Τα παρακάτω απορρέουν ως εντυπώσεις των όσων παρατήρησα στις λεπτομέρειες τους. Πρόσωπα, κινήσεις, εκφράσεις, πρωταγωνιστές, παρατρεχάμενοι κ.ά. Και παρόλο που σε αυτές τις περιπτώσεις όλα είναι στημένα τις πιο πολλές φορές, ωστόσο η αλήθεια καταφέρνει πάντα να ξεφεύγει απ’ το πρωτόκολλο, αποκαλύπτοντας υπό τη μορφή σημειολογίας τις πιο κρυφές όψεις και διαθέσεις της.

Υπό τη μορφή προλόγου, λοιπόν, αν υποθέσουμε ότι ο πρόεδρος Ομπάμα θεωρείται ο νο 1 ισχυρός ηγέτης του πλανήτη, τότε ο πρόεδρος Πούτιν είναι αναμφισβήτητα ο νο 2. Αν και περί αυτού δεν είμαι βέβαιος, αν υπολογίσει κανείς τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη και τις αρμοδιότητες που κατέχει ο Ρώσος πρόεδρος στη χώρα του, σε σχέση με τον Αμερικανό. Πρόκειται για δύο διαφορετικά είδη δημοκρατιών.

Στην Αθήνα

Οι κυνικές δοκιμασίες του αντιφασιστικού πιστοποιητικού

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Άσε Γάτε! Γέμισε η Ελλάδα με φασίστες!
Φασίστες είναι, όσοι δεν είναι συριζαίοι, κατάλαβες;
Ε, ναι, κι εμείς ρε Γάτε, αφού δεν είμαστε συριζαίοι!
Έμαθα όμως, ότι μπορούν να μας δώσουν ένα αντιφασιστικό πιστοποιητικό. Θα μας χρειαστεί, για εκείνο το επίδομα ψωρίασης που θέλουμε να πάρουμε.

Όχι, είναι σχετικά εύκολο. Καταρχήν, πρέπει να πάμε στο αστυνομικό τμήμα μαζί με κάποιον γνωστό συριζαίο της γειτονιάς μας. Αυτός θα δηλώσει με ευθύνη του στον αξιωματικό υπηρεσίας ότι δεν είμαστε φασίστες και θα υπογράψει το πιστοποιητικό ως αξιόπιστος μάρτυρας. Μετά θα κολλήσουν χαρτόσημο, θα πέσει η τζίφρα του διοικητή, η σφραγίδα της Δημοκρατίας κι όλα έτοιμα. Τότε, θα είμαστε κι επίσημα Γάτε μη φασίστες! Φίλοι του αριστερού καθεστώτος, υπήκοοι της νέας τάξης και πιστοί του Σόρος. Πριν από αυτό, βέβαια, θα πρέπει να περάσουμε μου είπαν και κάποιο μικρό τεστ.

Τι τεστ; Ε, να, κάποιες αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές δοκιμασίες. Για παράδειγμα, θέλουν να δουν το βαθμό κατανόησης που θα δείξουμε απέναντι σε ένα λαθρομετανάστη, που θα μας ζητάει ταυτότητα για να μας επιτρέψει να συνεχίσουμε τον δρόμο μας. Ωχ! Αυτό το λαθρομετανάστης μου ξέφυγε Γάτε. Θα μας κόψουν άμα το πούμε έτσι. Καλύτερα να το λέμε όπως θέλουν αυτοί. Σκέτο ταξικός αδελφός μετανάστης. Όπως κάναμε με την Τρόϊκα ρε συ, που μας είπαν να την λέμε οι θεσμοί και τώρα έγινε κουαρτέτο. Γι’ αυτό σου λέω! Άσε να το παίξουμε χαζοί Γάτε, μπας και τη γλυτώσουμε.

Στην αγκαλιά του τζετ-σετ «ανθρωπισμού»…

Ο ισλαμιστής Τσετσένος σφαγέας Akhmed Zakayev, σουλουπωμένος μαζί με την Β. Ρεντκρέηβ που αντιτίθεται στην έκδοση του σε δίκη, για συνέργεια στη σφαγή 385 παιδιών.

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Μα τι γίνεται πλέον στην Ελλάδα, με όλες αυτές τις «ανθρωπιστικές» επισκέψεις των κάθε λογής εκτυφλωτικών vip και διάσημων περσόνων, που έρχονται μαζικά στα ακριτικά νησιά μας με τις βαλίτσες τους γεμάτες συμπόνια και αγάπη για τους πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες;

Ποιός τους στέλνει εδώ και ποιος τους προσκαλεί σ’ αυτή την ολιγοήμερη επίδειξη ανθρωπισμού, που εξαντλείται σε φωτογραφήσεις και σε ανέξοδες δηλώσεις; Πριν λίγο καιρό, ήρθε η Σάραντον, έκανε την πασαρέλα της κι έφυγε χωρίς να πει μια κουβέντα ουσίας για τις αληθινές αιτίες του προσφυγικού που είναι ο πόλεμος. Αλήθεια, πόσα προσφυγόπουλα πήρε μαζί της, όταν επέστρεψε στην πολυτελή της έπαυλη; Έπειτα, ήρθε ένας περίφημος Κινέζος εικαστικός, ο Γουέιν-Γουέιν, που διαπίστωσε, λέει, συγκινημένος κι αυτός, πως οι ταλαίπωροι Έλληνες νησιώτες περιθάλπουν τους άλλους ταλαίπωρους, που ξεβράζονται από τους Τούρκους δουλεμπόρους στις ελληνικές ακτές. Αυτό το τελευταίο, φυσικά, δεν το ανέφερε καθόλου.

Τώρα, μας κουβαλήθηκε αυτοπροσώπως και η άλλη μεγάλη περσόνα των δικαιωμάτων και του ανθρωπισμού, η Βανέσα Ρεντγκρέηβ, για να διαπιστώσει κι εκείνη, ιδίοις δακρυσμένοις όμασι, την δραματική κατάσταση. Ναι! Αυτή που υπερασπίζεται τον αρχηγό των ισλαμιστών που σκότωσαν τα 385 παιδιά στο σχολείο του Μπεσλάν το 2004, αν θυμάστε, τον Akhmed Zakayev, που η ρωσική δικαιοσύνη έχει ζητήσει την έκδοση του ως υπεύθυνου του τρομοκρατικού εγκλήματος, αλλά η κυρά Βανέσα διαφωνεί. Μια πρακτόρισσα δηλαδή, των ΜΚΟ του Σόρος και της Νέας Τάξης, όπως είναι και οι υπόλοιποι προβεβλημένοι σούπερ σταρ του υπεραντλαντικού συστήματος με τον επιλεκτικό ανθρωπισμό, που έρχεται πάντα η στιγμή για να εξοφλήσουν τα «γραμμάτια» της επιτυχίας προς τους ευεργέτες τους, πουλώντας την εικόνα τους με κάποιες ανθρωπιστικές παραστάσεις.

Τα τύμπανα ενός προαναγγελθέντος Ιερού πολέμου

αναδημοσίευση από το Περί Τέχνης ο Λόγος
άρθρο του ζωγράφου Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

.

Αναρωτιέμαι, πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η αποχαύνωση και η αποβλάκωση των ευρωπαϊκών λαών, μεταξύ αυτών και ο δικός μας, που δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα με τους τζιχαντιστές στην αληθινή τους διάσταση και τη σημασία. Για τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς δεν λέω, διότι αυτοί είναι οι κατεξοχήν αυτουργοί της αποχαύνωσης.

Οι άνθρωποι προσπαθούν με κάθε τρόπο να μη βλέπουν το προφανές, ή να το ερμηνεύουν κατά το δοκούν για να το εξορκίσουν. Ή πάλι, ίσως επειδή το φοβούνται και το υποπτεύονται, να το απωθούν από τη σκέψη τους και να χώνουν το κεφάλι τους μέσα στην άμμο της καθημερινότητας, όπως κάνει και η στρουθοκάμηλος για να κρυφτεί από το πρόβλημα της.

Έτσι όμως, το πρόβλημα δεν εξαφανίζεται, δυστυχώς, αλλά έρχεται ακόμα πιο κοντά. Έρχεται αυτό, σε εσένα! Όπως έγινε πρόσφατα στο Παρίσι. Δεν έχει γίνει κατανοητό, ότι αυτό που απεύχονται, συμβαίνει ήδη. Ο θρησκευτικός πόλεμος είναι ήδη εδώ. Μπορεί να μην είναι γενικευμένος, μπορεί να μην θέλουν να τον λένε έτσι, αλλά είναι εδώ και μάλιστα με μεγάλες αξιώσεις εκπροσωπείται εδώ και λίγα χρόνια από το Ισλαμικό Κράτος. Εκτός κι αν δεν είναι εγκλήματα ενός κηρυγμένου θρησκευτικού πολέμου, οι εκατόμβες των σταυρωμένων χριστιανών, των χιλιάδων αποκεφαλισμένων Γεντίζι (Ζωροάστρες), των χιλιάδων Σιιτών μουσουλμάνων, των Δρούζων, οι καταστροφές μοναστηριών, εκκλησιών, σιιτικών τζαμιών και παγανιστικών αρχαίων μνημείων. Όλα αυτά, που συνέβαιναν και συμβαίνουν αδιάκοπα εδώ και τέσσερα χρόνια, αλλά που η Ευρώπη και η Ελλάδα των ΜΜΕ δεν τα έβλεπε.

Το κυνικό σχέδιο της ενοχής…

αναδημοσίευση από το Περί Τέχνης ο Λόγος
άρθρο του ζωγράφου Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

 

.

Καλημέρα! Πόσο ένοχος νιώθεις σήμερα;
Εσύ πήρες την πρωινή δόση σου ενοχής;
Όχιιιι;; Και πως θα γίνει ρε συ ο κόσμος καλύτερος, αν εσύ δεν νιώθεις ένοχος που οι παγκόσμιοι ηγέτες κάνουν τον κόσμο σκ@τά;

Και αυτοί στα ΜΜΕ, που φροντίζουν να σου προμηθεύουν την καθημερινή σου ενοχή, τι θα κάνουν, αν εσύ αρνείσαι να νιώθεις ένοχος;; Η ενοχή είναι το κλειδί για όλα. Μας το βεβαιώνουν χιλιάδες ψυχολογικά πειράματα της Κοινωνικής Μηχανικής. Όσο αρνείσαι να νιώσεις ένοχος, καθυστερείς την ολοκλήρωση της μελλοντικής παγκόσμιας κοινωνίας.
Διότι και βέβαια είσαι ένοχος! Από την ημέρα που γεννήθηκες είσαι ένοχος! Μη σου πω, ότι είσαι ένοχος, ακριβώς επειδή γεννήθηκες, όταν εκατομμύρια χάνονται στις εκτρώσεις! Χώρια που χρωστάς 40.000 € στους τοκογλύφους, άμα τη γεννήσει, όπως λένε «πληρωτέο επί τη εμφανίσει». Είσαι ένοχος για όλα. Ακόμα και για όσα δε μπορείς να φανταστείς. Αρκεί που ξέρουν εκείνοι την ενοχή σου. Δεν αρκεί που ο Πάγκαλος σου είπε, ότι μαζί τα φάγατε;

Οι τελευταίες στιγμές του Έλληνα Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ, Δραγάση Παλαιολόγου…

αναδημοσίευση από το Περί Τέχνης ο Λόγος
άρθρο του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

.

(Μια μυθιστορηματική αφήγηση που φωτίζει το πρόσωπο του τελευταίου μαρτυρικού Αυτοκράτορα της Ρωμανίας, βασισμένη σε ιστορικές αναφορές)

Φέτος συμπληρώνονται 561 χρόνια, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Το γεγονός ήταν τεράστιας σημασίας στην εποχή του. Ο απόηχος του, ακόμη και σήμερα, δεν έχει κοπάσει. Οι συνέπειες του ήταν τεράστιες για την ιστορική εξέλιξη των πραγμάτων στην Ευρώπη και στην Εγγύς Ανατολή. Για το Έθνος μας, ακόμη περισσότερο, σήμανε την κατάλυση της πολιτικής μας ανεξαρτησίας, αφού η Κωνσταντινούπολη, ήταν η χιλιόχρονη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας μας.

Φανταστείτε, λοιπόν, κάποιον, να πετάει μια μεγάλη πέτρα στα νερά μιας μικρής λίμνης. Οι κυματισμοί των ομόκεντρων κύκλων, απλώνονται ολόγυρα και φτάνουν μέχρι τις όχθες. Όσο πιο κοντά στο σημείο της ρίψης, είναι ο κυματισμός, τόσο πιο ισχυρός είναι. Όσο πιο μακριά, τόσο πιο ανεπαίσθητος. Αυτή η εικόνα μας είναι χρήσιμη, αν στον ορισμό του γεγονότος, της ρίψης δηλαδή της πέτρας (ενέργεια-αιτία) και των κυματισμών (αποτέλεσμα), αντικαταστήσουμε τους κατά αναλογία παρανομαστές, με τις έννοιες των διαστάσεων, του χώρου και του χρόνου. Έτσι, μπορούμε να αποκτήσουμε μια πολύ καλή αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο, ένα ιστορικό γεγονός, προϊόντος του χρόνου εξελίσσει τις συνέπειες του στο χώρο. Και το ίδιο συμβαίνει με το κάθε τι, μικρό ή μεγάλο γεγονός, πράξη, ενέργεια ακόμη και λόγο.

Όμως, η άλωση της Πόλης σήκωσε κύματα! Και τα κύματα αυτά, αν και πιο μικρά τώρα, πιο αδύναμα, συνεχίζουν ωστόσο να μεταφέρουν την ιστορική μνήμη. Ακόμη εξελίσσονται, καθώς φτάνουν στις «όχθες» μας. Έχω όμως την αίσθηση, ότι δεν θα προλάβουν να ηρεμήσουν. Ένα άλλο «χέρι», ίσως είναι έτοιμο να ρίξει πάλι μια πέτρα στη λίμνη. Αυτήν τη φορά, ίσως από άλλη πλευρά.

Η εκρηκτική νομοτέλεια της σιωπής

αναδημοσίευση από το ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ

άρθρο του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

.

Αυτοί που μιλούν για την λαϊκή απραξία, μοιάζουν με εκείνους τους ανυπόμονους, που έχουν πάει σε ένα πάρτι από τις 7 το απόγευμα και παραπονιούνται πως δεν υπάρχει μουσική, κέφι και κόσμος. Σχετικά με την «αδράνεια» αυτή, έχω να πω το εξής.

Νομίζω, πως πρέπει πριν από όλα να αποφασίσουμε, για το αν τελικά ο λαός, είναι σοφός ή μαλάκας. Και τα δύο μαζί δε γίνεται. Προσωπικά, πιστεύω, ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού είναι με διαισθητικό τρόπο σοφό, αν και συχνά εξαπατάται, λόγω της άγνοιας των στοιχείων και της καθημερινής του περίσπασης, για την  επιβίωση. Είναι δε τόσο σοφός, όσο σοφή μπορεί να είναι μια συλλογικότητα. Διότι στατιστικά, είναι περισσότερες οι πιθανότητες να κάνει ο ένας μια λανθασμένη εκτίμηση σε μια κρίσιμη κατάσταση, παρά οι πολλοί. Αυτό που γνωρίζουν δηλαδή οι 999 μύγες, ίσως να το αγνοεί η μία, που επιμένει πως τα ξέρει όλα.

Υπάρχουν λοιπόν λόγοι, που ο λαός

Λίγες σκέψεις περί των πνευματικών ανθρώπων

αναδημοσίευση από το ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ

άρθρο του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

.

Ένας φίλος, έκανε το εξής εύστοχο σχόλιο-ερώτηση, σε προηγούμενη ανάρτηση μου σχετική με τους πνευματικούς ανθρώπους, καλλιτέχνες:
«….κάτι λείπει…Ίσως μια διευκρίνηση για το ποιοί είναι οι πνευματικοί άνθρωποι (δεν μου αρέσει ο όρος, τον χρησιμοποιώ κατ’ ανάγκη)...», μου έγραψε.
Το θέμα είναι τεράστιο, αλλά και πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον, ώστε να μην θέλω να αποφύγω την ερώτηση. Για αυτό, αφού τον ευχαριστήσω για το κέντρισμα, θα διακινδυνεύσω και μια απάντηση για τον τρόπο που βλέπω εγώ το θέμα.

Κατά αρχάς η κυριολεκτική ερμηνεία του όρου, αφορά τους ασχολούμενους και ίσως εμφορούμενους από το Πνεύμα (όχι το οινό-πνευμα). Το Πνεύμα αυτό, για άλλους είναι η ουσία του Θεού, για άλλους είναι

Η Εκκλησία και ο ρατσισμός

η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη

αναδημοσίευση από το ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ

άρθρο του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

.

Ο τίτλος του άρθρου, περιγράφει εξαρχής δύο όρους ασύμβατους, όπως είναι η Εκκλησία και ο ρατσισμός. Αν επιθυμούμε να είμαστε ειλικρινείς στην κριτική μας, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είναι καθαρά πνευματικός και όχι πολιτικός. Η Εκκλησία δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει και σίγουρα οφείλει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού την διδασκαλία του Ιδρυτή της, όπως αυτή καταγράφεται με σαφήνεια στα Ευαγγέλια, αν θέλει να είναι επί της ουσίας, η Εκκλησία του Χριστού.

Τα Ευαγγέλια είναι για την Εκκλησία, ότι είναι για μια δημοκρατική πολιτεία το Σύνταγμα της. Και ακόμη πολύ περισσότερο, μιας και το Σύνταγμα μπορεί υπό προϋποθέσεις να αλλάξει, αλλά ο λόγος των Ευαγγελίων όχι. Και αν η πολιτεία μπορεί εύκολα να παραβιάζει το δικό της Σύνταγμα, η Εκκλησία δε μπορεί να κάνει το ίδιο με τις ευαγγελικές εντολές. Αποδεικνύεται έτσι, πως εδώ και 2000 χρόνια, η Εκκλησία είναι πολύ πιο σταθερή, πολύ πιο αξιόπιστη και συντεταγμένη γύρω από τις αρχές της, από όσο είναι η πολιτεία γύρω από τις δικές της.

Αυτό, μας δίνει μια ιδέα για τους λόγους της ανεκτικής στάσης

Σωκράτης, Πλάτων και Αριστοτέλης για την θρησκεία και τους θεούς

Σωκράτης

αναδημοσίευση από το ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ

άρθρο του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

.

Το παρόν κείμενο αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου, περί των Κοσμολογικών και Οντολογικών θεωριών των αρχαίων Ελλήνων, όπου εξετάστηκαν με τρόπο συνοπτικό οι ιδέες πολλών και σημαντικών φιλοσόφων, εκτός του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Και αυτό, επειδή αυτοί οι τρεις σημαντικότατοι φιλόσοφοι θα εξεταστούν  εδώ χωριστά, λόγω και της σχέσης δασκάλου και μαθητή που είχαν μεταξύ τους.

Η δράση του Σωκράτη τον 5ο αι, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη στον 4ο αι, έβαλε τη φιλοσοφία στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης των ηθικών αξιών του αρχαίου κόσμου, που κλονίζονταν κάτω από τη φθοροποιό δράση των υλιστών φιλοσόφων και κυρίως του ατομισμού των Σοφιστών με τους οποίους, η φιλοσοφική αντιπαράθεση των τριών μεγάλων φιλοσόφων ήταν κοινός τόπος. Ο Σωκράτης δεν ανήκε, φυσικά, ποτέ στη σχολή των σοφιστών, το αντίθετο μάλιστα ήταν σφοδρός επικριτής τους. Αλλά ούτε ήταν άθεος και ασεβής, ούτε υπεύθυνος για τη θρησκευτική κρίση της εποχής του, όπως μαρτυρεί ο μαθητής του Ξενοφώντας. Στις κατηγορίες των εχθρών του αναγνωρίζει κανείς το αχαλίνωτο μίσος των φανατικών οπαδών της παραδόσεως εναντίον του ορθολογιστή, που προσπάθησε να συμβιβάσει τις δυνάμεις της φύσεως με τον καθιερωμένο κόσμο των θεών.

Ο Πλάτων συνδέθηκε με το Σωκράτη σε μια εποχή όπου η σοφιστική διδασκαλία διασάλευε τις παραδεδεγμένες αξίες και κλόνιζε με την ανάπτυξη δεινής αντιλογικής τέχνης, τις παγιωμένες αντιλήψεις και το αίσθημα βεβαιότητας που αυτές γεννούσαν. Ο Σωκράτης συνέλαβε την αναγκαιότητα της καταφυγής σε αξίες ασφαλέστερες από τις τρέχουσες και μεταβαλλόμενες αντιλήψεις, δομώντας την ηθική διδασκαλία του στην αναζήτηση της αληθινής γνώσης, της οποίας η κατάκτηση είναι όρος για την πραγματική ευδαιμονία[1]. Ο Σωκράτης δεν ήταν