ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ GREENWASHING ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

αναδημοσίευση από τη Γεωπαρατήρηση
άρθρο της Βασιλικής Μανιάτη

.

Τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνεται έντονη μεταστροφή των κρατών να «πρασινίσουν» κύριους τομείς της εθνικής τους οικονομίας. Οι λόγοι της μεταστροφής αυτής είναι τρεις: αφενός η συνειδητοποίηση από την πλευρά των εθνικών αρχών ότι τα αποθέματα των φυσικών πόρων δεν είναι πλέον ανεξάντλητα, επομένως καθίσταται ανάγκη η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων για την κάλυψη των εθνικών αναγκών. Αφετέρου ότι το πρασίνισμα καίριων τομέων οικονομικής δραστηριότητας όπως ενέργεια, γεωργία, κ.α. συμβάλλει στην παραγωγή προϊόντων, φιλικότερα προς το περιβάλλον, περιορίζοντας συνεπώς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των συμβατικών προϊόντων. Κυρίως όμως έχει να κάνει με την υιοθέτηση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο και την ανάληψη δεσμεύσεων από την πλευρά των ευρωπαϊκών κρατών μελών για επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050.

Η επιλογή του πράσινου χρώματος κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Σύμφωνα με έρευνες σε κράτη της Ευρώπης, της Αμερικής καθώς και σε ισλαμικά κράτη, το πράσινο χρώμα θεωρείται εκείνο που συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τη ζωή, την φύση, τη νεότητα, την άνοιξη, την ελπίδα, τη ζήλια. Ακριβώς λόγω της σύνδεσής του με την φύση, αποτελεί το χρώμα των περιβαλλοντικών κινημάτων.1

Οι νέες αυτές εξελίξεις αλλά και η απήχηση που είχαν τα πράσινα προϊόντα στις προτιμήσεις των καταναλωτών οδήγησαν τις διοικήσεις μεγάλων επιχειρήσεων να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να επιδιώξουν την παραγωγή πράσινων προϊόντων, φιλικότερα προς το περιβάλλον. Έτσι επιδόθηκαν στη δημιουργία και προώθηση πράσινων προϊόντων προσαρμοζόμενες στα νέα δεδομένα.

Ωστόσο, το πρασίνισμα προϊόντων αποδεικνύεται μια δύσκολη και ακριβή υπόθεση για τις επιχειρήσεις. Συνεπώς, για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την θέση τους στην αγορά, δεδομένου ότι η αγορά των πράσινων προϊόντων είναι μια αγορά δισεκατομμυρίων αλλά και να μην δυσαρεστήσουν το καταναλωτικό κοινό, επιδιώκουν να δημιουργούν μια θετική εικόνα για τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά των προϊόντων τους υιοθετώντας διάφορες πρακτικές. Η κυριότερη πρακτική είναι η πράσινη πλύση προϊόντων ή greenwashing.

Καταγγελία Πολιτών της Ναυπακτίας για την ΜΠΕ του Όρους Άγιος Κωνσταντίνος.

.

7/4/21

Τι κοινό έχουν τα βουνά της Ορεινής Ναυπακτίας και συγκεκριμένα το Όρος Άγιος Κωνσταντίνος με την πεδιάδα της Αργολίδας;

Μα φυσικά την ίδια Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών (γιατί πραγματικά δεν θα μπορούσαν να έχουν κανένα άλλο κοινό στοιχείο)!

Ας δούμε όμως πρώτα λίγα πράγματα για το Όρος Άγιος Κωνσταντίνος.

1. Η κορυφή του φτάνει τα 1464 μέτρα, οπού σχεδόν εδώ και δύο (2) αιώνες βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου.

2. Το Όρος Άγιος Κωνσταντίνος μαζί με το γειτονικό Όρος Μαλαθούνα αποτελούν το Καταφύγιο Άγριας Ζωής (ΚΑΖ) «Άγιος Κωνσταντίνος – Μαλαθούνα» (Wildlife refuges, Κ355).

3. Το ΚΑΖ βρίσκεται εντός ορίου εξάπλωσης του προστατευόμενοι όρνιου Gyps fulvus (Έρευνα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, 2019). Το είδος αυτό αποτελεί είδος προτεραιότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση (περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 2009/147/ΕΚ «για τα Πουλιά»). Επίσης, ανήκει στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της Διεθνής Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN 3.1). Είναι το είδος που αποδεδειγμένα υποφέρει περισσότερο από την ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας. Τα πτερύγια των ανεμογεννητριών είναι ένας από τους κύριους λόγους θανάτωσης και ακρωτηριασμών των πουλιών αυτών.

4. Η εταιρεία «ΤΕΡΝΑ ΑΙΟΛΙΚΗ ΞΕΡΟΒΟΥΝΙΟΥ Α.Ε.» έχει αιτηθεί για την εγκατάσταση 4 ανεμογεννητριών.  Το έργο αυτό θα είναι τεραστίων διαστάσεων, καθώς η συνολική ισχύς του σταθμού ανέρχεται στα 24MW, ονομαστικής ισχύος 6MW η κάθε Α/Γ, με ύψος πυλώνα 100 μέτρα και μήκος πτερυγίων 85 μέτρα!

Γενικά, η κάθε εταιρεία για να μπορέσει να ξεκινήσει οποιοδήποτε έργο πρέπει πρώτα να περάσει από διάφορα στάδια μελετών και αδειοδοτήσεων. Το πιο σημαντικό στάδιο, ωστόσο, για να μπορέσουμε όλοι (Εταιρεία, Δήμος, Φορείς, πολίτες) να συμπεράνουμε αν πρέπει να επιτραπεί η εγκατάσταση των Α/Γ και για να μπορέσουμε να δεχτούμε ή να απορρίψουμε το έργο αυτό, είναι το στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, μέσω της αξιολόγησης  των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που καταθέτουν προς έγκριση οι εταιρείες. Η ΜΠΕ σύμφωνα με τον Ν. 4014/11 είναι υποχρεωτική για κάθε έργο ή δραστηριότητα της υποκατηγορίας Α2 (στην οποία ανήκει και το συγκεκριμένο έργο) και προβλέπεται ως η έγκριση της οποίας θα αποτελεί την προϋπόθεση για τον καθορισμό των όρων και περιορισμών του έργου.

Πενταδάκτυλος, σκλαβωμένος Παράδεισος – Ζητήματα και προοπτικές

εισαγωγή μελέτης της δικηγόρου Σοφίας Ε. Παυλάκη
(ολόκληρη η μελέτη δημοσιεύεται στο dasarxeio.com)

[Η μελέτη είναι διαθέσιμη σε αρχείο pdf ΕΔΩ ]

«Βουνό μου Πενταδάχτυλε πατημασιά τ’ Ακρίτα
θα λάμψει τ’ άστρο μια νυχτιά και το εν τούτω νίκα ..»
Μιχάλης Πασιαρδής

.

Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, ο Πενταδάκτυλος ως οικότοπος, με όλα τα μοναδικά είδη και υποείδη της χλωρίδας και της πανίδας του, έχει υποστεί ανεξέλεγκτη περιβαλλοντική υποβάθμιση και οικολογική καταστροφή, τόσο από εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές όσο και από επαχθέστατες δραστηριότητες και επεμβάσεις που λαμβάνουν χώρα συστηματικά στο περιβάλλον του, επηρεάζοντας καθοριστικά τη μορφολογία του και απειλώντας με εξαφάνιση πολλά είδη και τους φυσικούς οικοτόπους του. Όλα δείχνουν πως αν η λατόμευση και η εντατική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του δεν σταματήσουν άμεσα, οι επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον της οροσειράς θα είναι μη αναστρέψιμες. Εκτός αυτών βαρύτατη παραμένει η καταστροφή και του μοναδικής αξίας θρησκευτικού και εν γένει πολιτιστικού πλούτου των κατεχομένων επαρχιών του Πενταδακτύλου. Κάθε προσπάθεια ωστόσο για την προστασία του περιβάλλοντος στον Πενταδάκτυλο καθίσταται αλυσιτελής εξ αιτίας του ότι ολόκληρος ο ορεινός όγκος του τελεί υπό κατοχή, στα δε κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, αν και αποτελούν επίσημα ευρωπαϊκό έδαφος, η εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας έχει ανασταλεί. Οι διαπιστώσεις αυτές καθιστούν σαφές ότι το παρατεινόμενο έγκλημα της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, πέρα από την θυσία σε ανθρώπινες ζωές και το ανείπωτο δράμα των αγνοουμένων, την κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών κανόνων και αρχών του διεθνούς και του ανθρωπιστικού δικαίου και την απώλεια σε περιουσίες, είχε και εξακολουθεί να παράγει ένα ανυπολόγιστο, ολέθριο κόστος και για το φυσικό και ανθρωπογενές (πολιτιστικό και οικιστικό) περιβάλλον των κατεχομένων περιοχών, μεταξύ των οποίων δεσπόζουσα θέση κατέχουν τα δάση και τα οικοσυστήματα, οι θρησκευτικοί και πολιτιστικοί θησαυροί, οι παραδοσιακοί οικισμοί και τα προστατευόμενα τοπία του Πενταδακτύλου.

Με αφορμή τις βαρύτατες προσβολές του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος που λαμβάνουν χώρα από το 1974 στις υπό κατοχή περιοχές της Κύπρου, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι πλέον δυνατόν να ανέχεται στους κόλπους της και σε βάρος κράτους μέλους της, de facto καθεστώτα και παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, όπως αυτές που έχουν συντελεστεί και εξακολουθούν να υφίστανται στα κατεχόμενα. Γίνεται δε ολοένα και περισσότερο κατανοητό ότι η Ένωση καλείται ευθέως να αντιμετωπίσει, σύμφωνα με το δίκαιο και τις θεμελιώδες αρχές της, την προσβολή που απορρέει από την αδυναμία εφαρμογής της εννόμου τάξεώς της και της ίδιας της κυριαρχίας και της δικαιοδοσίας της στην επικράτεια ενός κράτους μέλους της, άλλως πώς στην ίδια τη δική της επικράτεια. Οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής δεν έχουν καμία θέση στη βόρεια Κύπρο, ούτε και μπορεί στο σύγχρονο κόσμο να εξακολουθεί να τους επιτρέπεται να επιβάλλουν τους όρους τους στον τρόπο με τον οποίον η Κύπρος, ως ανεξάρτητο κράτος, επιλέγει να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την πολιτική της στα ίδια τα εδάφη της. Τα επίσημα κείμενα της ενταξιακής διαδικασίας της Κύπρου στην ΕΕ, η ίδια η ευρωπαϊκή νομοθεσία, δεσμευτικές διεθνείς συμβάσεις και δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν σε σχέση με τις παραβιάσεις του ψευδοκράτους που αφορούν την καταστροφή και τη λεηλασία στα κατεχόμενα, διαμορφώνουν σήμερα ένα θεσμικό και νομικοπολιτικό υπόβαθρο που, αν αξιοποιηθεί με τους κατάλληλους χειρισμούς, τις αποφάσεις και τις πολιτικές, θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις που θα καταστήσουν δυνατή την εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας και μέσω αυτής, της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πλήρη άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στο σύνολο της επικράτειάς της, δικαιοδοσία αναφαίρετη και εννοιολογικά συνυφασμένη με αυτή την ίδια την υπόσταση και την εθνική κυριαρχία κάθε πολιτισμένου κράτους στο σύγχρονο κόσμο.

Ο Ξεριάς και το «πνεύμα του!»

.

απόσπασμα από το “Αναζητώντας την Ενδοχώρα”
του Αντώνιου Καπετάνιου

Τότες, στη μακρινή τους οδοιπορία οι φίλοι χρειάστηκε να διέλθουν τη γέφυρα που έβγαζε από τον οικισμό στον κάμπο ενώνοντας τις δυο όχθες του χάσματος που είχε δημιουργήσει η ορμή του νερού του μεγάλου ρέματος, όταν βεβαίως αυτό αποφάσιζε να διασχίσει τη χάραξη που δημιουργήθηκε διά των αιώνων. Τώρα δεν υπήρχε γέφυρα, δεν υπήρχε ρέμα!..

Κει στο όριο με τους αγρούς βρήκαν έναν ασπρομάλλη συναπαντητή, ο οποίος εφάνη αν όχι γνωστός, πάντως οικείος. Ω, μα ναι, δεν ήταν ένας τυχαίος συναπαντητής, ήταν ο Λευτέρης, ο μηχανικός του έργου της παλιάς γέφυρας του Ξεριά, που τότε στη συνάντησή τους τη μελετούσε και που ποτέ δεν επισκευάστηκε. Θυμάστε, νομίζω, αναγνώστες μου τα προβλήματα που είχε εντοπίσει ο μηχανικός στη γέφυρα κατά τη τοτινή συνάντηση με τους ήρωές μας και την αγωνία του για το έργο. Ποια η εξέλιξή του; Μας λέγει σχετικά…

– Το έργο δεν έγινε τελικά. Η κοινοτική αρχή συνεχώς παράτεινε το χρόνο έναρξής του, μετά ανακοινώθηκε η αναβολή του και στο τέλος η ακύρωσή του με εντολή της Περιφέρειας, καθώς κρίθηκε ασύμφορο και ανεπαρκές σε σχέση με το μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο που προγραμματιζόταν κι ήταν το μπάζωμα του Ξεριά. Έτσι, είπαν με την απόφασή τους, θα λυθεί διά παντός το πρόβλημα πλημμυρισμού της περιοχής. Τι κι αν αντέδρασα, τι κι αν ωρυόμουν ότι είναι ολέθριο λάθος να κλείνεις υδάτινους αποδέκτες, να εξαφανίζεις τη φύση λειτουργώντας πρόχειρα κι αντιπεριβαλλοντικά, ότι έτσι δημιουργείς μεγαλύτερο πρόβλημα… Εις μάτην, λες και δεν είχα φωνή! Αποφάσεις πολιτικές, εξυπηρετήσεων, στις οποίες εμείς οι εφαρμοστές τους φαινόμαστε μικροί κι αδύναμοι, και που φυσικά δεν ακουγόμαστε. Ο ρόλος μας, κατ’ αυτούς, είναι να εφαρμόζουμε και μόνον!

ΟΗΕ: Σκοτεινό το μέλλον της ανθρωπότητας – Ένα εκατομμύριο είδη απειλούνται από τον άνθρωπο…

.

Η Φύση είναι καταδικασμένη, εκτός εάν αναληφθεί επειγόντως δράση, προειδοποιεί ο ΟΗΕ, δίνοντας στη δημοσιότητα έκθεση με στοιχεία σοκ για τον καταστροφικό πέρασμα του ανθρώπου από τη γη και την ολέθρια σχέση του με το περιβάλλον.

Μία συντριπτική έκθεση για την κατάσταση της Φύσης, εξέδωσε και δημοσιοποίησε, η Διακυβερνητική Επιστημονική και Πολιτική Πλατφόρμα για την Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστήματος (IPBES),  η ομάδα των 145 εμπειρογνωμόνων δηλαδή, από 59 χώρες του ΟΗΕ για την Βιοποικιλότητα.

Η έκθεση είναι προϊόν τριετούς έρευνας, η οποία διαβεβαιώνει ότι το μέλλον του ανθρώπινου είδους, που εξαρτάται από την Φύση για να αναπνεύσει, να πιει, να φάει, να ζεσταθεί, να θεραπευθεί, διαγράφεται σκοτεινό!

«Καταστρέφουμε τα ίδια τα θεμέλια των οικονομιών μας, τα μέσα επιβίωσης, την διατροφική ασφάλεια, την υγεία και την ποιότητα της ζωής σε ολόκληρο τον κόσμο», γράφει ο Robert Watson, πρόεδρος της IPBES.

Καταστροφή των δασών, εντατική γεωργία, υπεραλίευση, καλπάζουσα αστικοποίηση, ορυχεία: το 75% του γήινου περιβάλλοντος έχει υποστεί σοβαρές μεταλλαγές από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και το 66% του θαλάσσιου περιβάλλοντος έχει επίσης πληγεί.

Εάν ο Ήλιος δεν εμφανιζόταν για 24 ώρες, η Γη θα…

.

Δραματικές θα ήταν οι συνέπειες για τον πλανήτη μας εάν παραμείνει χωρίς το φως του Ηλιου για 24 ώρες.

Σκοτάδι θα πέσει σε όλον τον πλανήτη, τα αστέρια θα φαίνονται καθαρά αλλά το φεγγάρι δεν θα φαίνεται αφού δεν υπάρχει ηλιακό φως για να το φωτίζει.

Αν αυτό συμβεί για περισσότερο από μία ώρα, η πιο δραματική συνέπεια είναι η παύση της φωτοσύνθεσης που χωρίς το ηλιακό φως είναι τελείως αδύνατη.

Τα φυτά θα σταματήσουν να παράγουν οξυγόνο και αυτό θα επηρεάσει τόσο τη ζωή των φυτών, όσο των ζώων και των ανθρώπων. Η θερμοκρασία του πλανήτη θα αρχίσει να πέφτει από 5 μέχρι και 10 βαθμούς ενώ ανάλογα με το χρονικό διάστημα απουσίας του Ήλιου μπορεί να πέσει μέχρι 40 βαθμούς Κελσίου.

Αν αυτό συνεχιστεί, μικροοργανισμοί, φυτά και ζώα αρχίζουν να χάνουν τη ζωή τους και η επιφάνεια της Γης γίνεται πάγος.

Παυλόπουλος στον Βαρθολομαίο: «Ο κορυφαίος ρόλος σας στο θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος, υπερβαίνει τα σύνορα του τόπου μας, τα όρια της Ορθοδοξίας τα ίδια και αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις»!

σ.σ. Πιστοί στην ατζέντα της Νέας Τάξης δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτε άλλο παρά να αλληλοβραβεύονται, να αλληλοσυγχαίρονται, να αλληλολιβανίζονται.

***

Παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, έλαβε χώρα το απόγευμα στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, η τελετή βράβευσης του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου από τη Βουλή των Ελλήνων και τον Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών, για την πολύπλευρη προσφορά του στην προστασία του περιβάλλοντος, ενώ παράλληλα ανακηρύχθηκε ισόβιος επίτιμος πρόεδρος του εν Αθήναις Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών.

Πάρτε κυρίες μου σακούλες..

.

Οπότε,
..με τέσσερα λεπτά του ευρώ,
..σώσαμε το περιβάλλον.
Διότι αφ’ ενός τόσο αξίζει το περιβάλλον στην συνείδηση των σοφών νομοθετών,
     ..και αφ’ ετέρου και σπουδαιότερου, ως γνωστόν μόνον οι πλαστικές σακούλες ρυπαίνουν το περιβάλλον.

     Καθότι, οι πλαστικές συσκευασίες των τροφίμων, των χαρτικών, των απορρυπαντικών, και λοιπόν αγαθών με τις οποίες γεμίζουμε τις πλαστικές σακούλες,
     ..δεν επιβαρύνουν καθόλου το γήινο οικοσύστημα.

     Ούτε οι καμινάδες των εργοστασίων που κατασκευάζουν τις πλαστικές αυτές συσκευασίες ή τα αγαθά που συσκευάζουμε σ’ αυτές, και τα λογής απόβλητά τους το επιβαρύνουν.

Μόνον οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων των πολιτών και τα δικά τους απόβλητα.

Εξ ού, και τα κάθε λογής πρόστιμα και περιβαλλοντολογικά τέλη ποιοί πρέπει να τα χρεωθούν και να τα πληρώσουν; Μα οι πολίτες φυσικά.
Προς θεού, τί φανταστήκαμε; Οι βιομηχανίες και οι εταιρείες;

     Γι αυτό και το σοφό διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής νεοφασιστικής «Ένωσης»-πυλώνα της Παγκοσμιοποίησης νομοθέτησε έτσι ώστε το περιβαλλοντολογικό τέλος να το επιβαρυνθούν οι απ’ ευθείας και μοναδικοί υπεύθυνοι: οι πολίτες.

Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα..

 .

Εκτός απ’ την καταδυνάστευση των λαών, το άλλο κύριο χαρακτηριστικό της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων,
..είναι η πλήρης αδιαφορία, για να μην πούμε η εχθρότητα για το περιβάλλον.

Το περιβάλλον, η φύση, για τον παγκόσμιο παράλογο υπερβολικό και σαφώς ανήθικο πλούτο δεν αποτελεί παρά μέσον ακόμη μεγαλύτερου πλουτισμού.

Η αδιαφορία για την καταστροφή του είναι πασιφανής και το σύστημα έχει πετάξει και το τελευταίο από τα πέπλα υποκρισίας που τα προηγούμενα χρόνια κάλυπταν την τάχα ανάπτυξη, την εντατικοποίηση της οικονομίας, τον καλπασμό του δυτικού «πολιτισμού».

Οι έχοντες τον μεγάλο και ανήθικο πλούτο, καθώς και οι πολιτικοί που κινούν τα νήματα της παγκοσμιοποίησης, καθόλου δεν ανησυχούν για την περιβαλλοντική καταστροφή,
     ..αφού οι ίδιοι για τον εαυτό τους έχουν προετοιμάσει μικρούς ιδιωτικούς παράδεισους, ικανούς -νομίζουν- να τους προστατεψουν από την μήνι της φύσης,
     ..αδιαφορώντας βεβαίως για τον υπόλοιπο πληθυσμό της γης, καθώς και το μέλλον του πλανήτη σαν οικοσύστημα, σαν ενιαίο ζωντανό οργανισμό.

Και οι πληθυσμοί, οι μάζες, τί κάνουν; πώς αντιδρούν;
     Μα δεν αντιδρούν.

Τα Θαυμαστά Επιτεύγματα της Οικο – Προπαγάνδας

εικόνα από: richgibson.com

Του James F. Tracy

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του τι μπορεί να θεωρηθεί ως προπαγάνδα είναι πολύ πιο ακαθόριστο από εμφανές. Όταν ένας ολόκληρος πολιτισμός ή ένας τρόπος ζωής πρόκειται να αλλάξει σημαντικά η δοκιμασμένη και αληθινή μέθοδος της «επανάληψης ενός ψέματος μέχρι να γίνει αλήθεια» πρέπει να λάβει χώρα σε μια περίοδο πολλών ετών και με διαφορετικούς τρόπους για να πιάσει τόπο και να αλλάξει τις ίδιες τις παραδοχές και πεποιθήσεις ενός λαού.

Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερης ζωτικής σημασίας για την προσέγγιση της ελίτ στην κοινωνία – τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως «πιο έξυπνος από τον μέσο άνθρωπο» και ως εκ τούτου αδιαπέραστους στις απλές εκκλήσεις και στην κατήχηση.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η ατζέντα που υποστηρίζεται από την ισχυρή παγκόσμια ελίτ η οποία αναγνωρίζεται με ονομασίες όπως «κλιματική αλλαγή» και «βιωσιμότητα». Η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών στην Πέμπτη Έκθεση Αξιολόγησης για την Κλιματική Αλλαγή που κυκλοφόρησε στις 27 Σεπτεμβρίου του 2013, ήρθε υπερπλήρης με μία σωρεία νομιμοφανών χαρακτηρισμών του τύπου «επιστημονική», «ακαδημαϊκή», «έγκυρη», «επιθεωρημένη από ομοτίμους». Ονομαζόμενη επίσης η «Η Κλιματική Βίβλος»,