
ΦΩΤΟ: Rob Lewis https://www.flickr.com/photos/kinglewy/
αναδημοσίευση από το Περί Αλός
Αρχείο Κ.Ε. Ιωαννίδου
Από το βιβλίο του Πελοπίδα Α. Τσουκαλά:
«Στοιχειώδης Θεωρητική και Πρακτική ΝΑΥΤΙΚΗ
Προς χρήσιν των εμποροπλοιάρχων», εκδ. Ιωάννης
Δ. Κολλάρος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας 1925: σσ. 55-59.
.
Περί Δρομομέτρου
Δια να κρατούμεν την πορεία μας, μεταχειριζόμεθα τας πυξίδας.
Δια να ευρίσκωμεν πόσα μίλια τρέχομεν, μεταχειριζόμεθα τα δρομόμετρα.
Δρομόμετρα έχομεν δύο ειδών. Τα κοινά δρομόμετρα και τα τεχνητά δρομόμετρα.
Κοινά δρομόμετρα
Το δρομόμετρον αποτελείται από έναν τομέα ξύλινον (σχ. 38) ο οποίος έχει μερικάς οπάς. Τας οπάς τας γεμίζομεν με μολύβι, ώστε, όταν τον ρίψωμεν εις την θάλασσαν, να μένη όρθιος. Ο τομεύς αυτός ονομάζεται Δέλτα.
Το Δέλτα είναι δεμένον από τας τρείς του γωνίας με τρία τεμάχια σχοινίου. Τα δύο κατώτερα τεμάχια είναι στερεώς δεμένα επάνω εις το σχοινί του δρομομέτρου. Το τρίτον τελειώνει εις ένα πείρον, ο οποίος εισάγεται εις μίαν μικράν οπήν ενός ξυλίνου τεμαχίου, όταν πρόκειται να ριθφή το δρομόμετρον εις την θάλασσαν.
Το Δέλτα είναι δεμένον εις την άκραν (σχ. 39) του σχοινίου του δρομομέτρου, το οποίον τυλίσσεται επάνω εις ένα πηνίον (κουβαρίστρα). Από το πηνίον περνά ελεύθερα ένας άξων λλ. Όταν κρατούμεν τον άξονα λλ, το σχοινί ημπορεί να ξετυλίσσεται.