H πάταξη της πειρατείας στο Αιγαίο από τον Ιωάννη Καποδίστρια

O ΕΘΝΑΡΧΗΣ – ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

.

Οι συχνές επιδρομές των πειρατών αποσκοπούσαν στη λεηλασία των παραλίων οικισμών, την απαγωγή ποιμνίων, όπλων, πλοίων και τη σύλληψη σημαντικού αριθμού αιχμαλώτων οι οποίοι θα μπορούσαν να ανταλλαχθούν με λύτρα. Η συνήθης τιμή ανταλλαγής ενός αιχμαλώτου έφθανε τα 3.000 – 5000 γρόσια, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που συλληφθέντες αντηλλάγησαν ακόμα και για 8.000 γρόσια.

Μέχρι την έναρξη της επανάστασης, όπως ήταν φυσικό, δεν υπήρξαν νόμοι για την πάταξη της πειρατείας. Ωστόσο με την κήρυξη του επαναστατικού αγώνα, εκδόθηκε από τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά, μια διάταξη που αφορούσε την διανομή των λειών (30 Μαρτίου 1821) με την οποία θεσπίστηκαν και οι πρώτες κυρώσεις κατά των πειρατών. Την παραπάνω διάταξη υιοθέτησε και το Υπουργείο Ναυτικών, όταν συστήθηκε για πρώτη φορά στην Κόρινθο την 6^η Μαρτίου 1822, αποτελούμενο από έναν αντιπρόσωπο από κάθε νησί.

Με την πειρατεία ασχολήθηκαν οι Μανιάτες, οι Σφακιανοί και πολλοί άλλοι, διότι την εποχή εκείνη ήταν ο μόνος τρόπος επιβίωσης. Η κεντρική διοίκηση δεν είχε την δύναμη να επιβάλλει την τάξη και περιοριζόταν στην έκδοση εγκυκλίων.

Μέχρι το 1826, οι πειρατές είχαν εγκαταστήσει βάσεις στο στενό μεταξύ Άνδρου και Τήνου, στις Βόρειες Σποράδες, στην Αντίπαρο, στη Μύκονο και στη Γραμβούσα, ενώ είχαν κατορθώσει να επεκτείνουν τη δράση τους σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ο εντοπισμός τους από τα μεγάλα και δυσκίνητα σκάφη των ξένων δυνάμεων αποδεικνυόταν εξαιρετικά δύσκολος.

Ο Δεριγνύ ανέφερε, τον Απρίλιο του 1826, ότι «είναι αδύνατον στο Αιγαίο να πλεύσει σκάφος έστω και 10 λεύγες χωρίς να προσβληθεί από πειρατές. Σε καμιά άλλη θάλασσα δεν έχει εμφανισθεί τέτοια θρασεία πειρατεία της οποίας οι δράστες να μένουν ατιμώρητοι αλλά και προστατευόμενοι».

904 μ.χ. : Άλωση και λεηλασία της Θεσσαλονίκης από τους Σαρακηνούς πει­ρατές.

Εκόνα από το The Geo Trade Blog

Από τα τέλη του 9ου αιώνα οι Σαρακηνοί πειρατές (Άραβες που κατάγονταν α­πό την Ισπανία) είχαν εμφανιστεί στις ελληνικές θάλασσες και είχαν γίνει η μάστιγα των νησιών και των παραλίων του Αιγαίου. Ορμητήριο τους ήταν η Κρήτη, που την είχαν καταλάβει και την είχαν μετατρέψει σε άντρο πειρατών και σε μεγάλο σκλαβοπάζαρο. Τόση ήταν η δύναμη τους, ώστε δε δίστασαν να προσβάλουν τη δεύτερη πόλη της βυζαντινής αυτοκρατορίας, τη Θεσσαλονίκη. Τα δραματικά γεγονότα της πολιορκίας και της άλωσης της πόλης έγραψε ο Ι. Καμενιάτης. (Πληροφορίες πιο κάτω)

Ο στόλος των Σαρακηνών, 54 πλοία που το καθένα μετέφερε 200 περίπου πο­λεμιστές, με επικεφαλής τον αρνησίθρησκο Λέοντα τον Τριπολίτη, εμφανίστηκε στο Θερμαϊκό στις 29 Ιουλίου του 904, ημέρα Κυριακή. Αμέσως άρχισαν οι επιθέσεις ε­ναντίον του τείχους της πόλης, αλλά τις δύο πρώτες μέρες της πολιορκίας οι υπερα­σπιστές κατόρθωσαν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τους επιδρομείς.

Τότε οι Σαρακηνοί επινόησαν ένα τέχνασμα για να κυριέψουν την πόλη. Αφού ένωσαν δύο δύο τα πλοία τους, κατασκεύασαν επάνω ξύλινους πύργους, που το ύψος τους ξεπερνούσε το ύψος του θαλάσσιου τείχους. Έτσι την τρίτη μέρα, όταν τα πλοία με τους πύργους πλησίασαν το τείχος, οι πειρατές μπόρεσαν εύκολα να πηδή­ξουν επάνω, ενώ οι υπερασπιστές εγκατέλειπαν τις θέσεις τους πανικόβλητοι. Η τύ­χη της Θεσσαλονίκης είχε κριθεί.