Από τον Μακεδονικό Αγώνα στην επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 13 Οκτωβρίου 1904 έπεφτε νεκρός από τουρκικό βόλι ο Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς στο χωριό Στάτιστα της τότε τουρκοκρατούμενης Μακεδονίας. Πρόκειται για το σημερινό χωριό Μελάς του Νομού Καστοριάς.

Ο θάνατός του αφύπνισε την κυβέρνηση των Αθηνών και τον απανταχού Ελληνισμό. Έτσι κορυφώθηκε η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα, δηλαδή της προσπάθειας του Ελληνισμού να αντιμετωπίσει την διεκδίκηση του Βουλγαρικού εθνικισμού επί της Μακεδονίας. Από αυτόν τον αγώνα και από όσα προηγήθηκαν αξίζει να εξαγάγουμε σήμερα ορισμένα επίκαιρα διδάγματα.

Η πατρίδα μας στις παραμονές αυτής της πανεθνικής προσπάθειας είχε περάσει μία μείζονα οικονομική κρίση με απαρχή την πτώχευση του 1893 επί Χαριλάου Τρικούπη. Το 1897 ακολούθησε ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, ο οποίος υπήρξε ατυχής στο στρατιωτικό πεδίο. Το 1898 επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ, γνωστός και ως Διεθνής Οικονομική Επιτροπή). Οι εκπρόσωποι των ξένων δανειστών μας, Άγγλοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Αυστριακοί, Ιταλοί και Ρώσοι, έπαιρναν κατευθείαν από την πηγή τα έσοδα των κρατικών μονοπωλίων (αλάτι, τσιγαρόχαρτο, παιγνιόχαρτα, σπίρτα κ.α) καθώς και τα έσοδα του Τελωνείου Πειραιώς.

Παύλος Μελάς: «Αξίζει να πεθαίνεις για την Μακεδονία αξίζει για την ΕΛΛΑΔΑ!»

Τα τελευταία λόγια του Παύλου Μελά.  Ήταν 13 Ὀκτωβρίου 1904

O θάνατος του είναι ζωή στους κουρασμένους από τη μετριότητα του κόσμου.

Ο Θάνατος του ανασταίνει τους κοιμισμένους, ταράζει τούς μαργωμένους, δυναμώνει τους αδύνατους, δροσίζει τους διψασμένους, ο θάνατος του Νέου, ο θάνατος του Ωραίου ο θάνατος του Αντρείου.

Ο Άγιος Νεκτάριος και ο Παύλος Μελάς.

 Δημήτριος Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς.

Συνηθίζω, όταν αναζητώ βιογραφικά στοιχεία και πληροφορίες για κάποιον επιφανή του Γένους μας, να προσφεύγω στο παλιό και λαμπρό εγκυκλοπαιδικό λεξικό του «ΗΛΙΟΥ». (Του “ηλίου” και όχι Ηλιού, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις).

Τώρα με τα κινητά διαδίκτυα, μοναδική σχεδόν πηγή πληροφοριών είναι ο ιστότοπος με το περίεργο όνομα «ΒΙΚΙΠΑΊΔΕΙΑ» ο οποίος συνοδεύεται με αρκετά νεοταξικά καρυκεύματα.

Παρένθεση. Το διαδίκτυο με την τεράστια αποθήκευση πληροφοριών δημιουργεί στο χρήστη του, ιδίως στις νεότερες ηλικίες την ολέθρια ψευδαίσθηση ότι ο ίδιος κατέχει και έχει κατακτήσει αυτές τις γνώσεις. Το θεωρεί, τρόπον τινά, ως προέκταση, εξάρτημα της μνήμης του. Γι’ αυτό η μελέτη θεωρείται πια χάσιμο χρόνου, γίνεται αντικείμενο χλεύης, πράγμα καταστρεπτικότατο για την γλώσσα και την σκέψη. Θύματα αυτής της απώλειας είναι και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Κάποτε λέγαμε «έχει μεταδοτικότητα», όταν θέλαμε να επαινέσουμε το δάσκαλο. Η μεταδοτικότητα είναι «τέχνη τεχνών» που τα θεμέλιά της «τρέφονται» από την αγάπη προς τους μαθητές «ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν ως το φιλείν και φίλεισθαι» κατά τον Άγιο Χρυσόστομο – και βέβαια, την βαθιά γνώση του αντικειμένου, αποκύημα πολλής μελέτης. Σήμερα λέμε πως είναι επικοινωνιακός. Η διαφορά μεταξύ μετάδοσης και επικοινωνίας είναι τεράστια. Μετάδοση σημαίνει παιδεία. Επικοινωνία σημαίνει εντυπωσιοθηρία, αμάθεια.

Εκτός διδακτέας ύλης της Ιστορίας Γ΄Λυκείου ο Μακεδονικός Αγώνας!

.

Όταν γράφουμε και ξαναγράφουμε ότι θα βγούμε στην παρανομία, το εννοούμε κυριολεκτικά. Δεν είναι σχήμα λόγου.

Η ανάρτηση που ακολουθεί και οι επισυναπτόμενες φωτογραφίες προέρχονται από το ιστολόγιο του Φάνη Μαλκίδη και δημοσιεύονται σήμερα 6 Δεκεμβρίου 2018.

Ακολουθούν οι σελίδες 65-66-67 του βιβλίου Ιστορίας της Γ Λυκείου, οι οποίες ανήκουν στο δεύτερο κεφάλαιο. Η ύλη αυτού του κεφαλαίου, όπως θα δείτε στις 3 σελίδες του εγγράφου του Υπουργείου (με ημερομηνία 18.10.2018) δεν συμπεριλαμβάνουν αυτήν την ενότητα. Πηγαίνουν απ’ ευθείας στους Βαλκανικούς Πολέμους και στην Συνθήκη του Βουκουρεστίου.

Ο Μακεδονικός Αγώνας και ο Παύλος Μελάς, τίθενται εκτός ύλης! Έξοχα πάμε!

Ακολουθεί η ανάρτηση

Θ. Μαλκίδης 

Αποκλειστικό:Εκτός διδακτέας ύλης της Ιστορίας Γ΄Λυκείου ο Μακεδονικός Αγώνας !Πρώτα έφτιαξαν επιτροπή με τους λωποδύτες για να συζητήσουν ιστορικά, εκπαιδευτικά και αρχαιολογικά θέματα, χωρίς να έχει κυρωθεί η <Συμφωνία> τους.Τώρα λοβοτομούν την νεολαία που αντιδρά στην απόπειρα παράδοσης της  Μακεδονίας,  βγάζοντας  εκτός διδακτέας ύλης από το βιβλίο ιστορίας Γενικής της Γ΄Λυκείου το Μακεδονικό Αγώνα !

«Ἐκπαιδευτικὰ ἀκατάλληλος» ὁ Παῦλος Μελᾶς!

.

Σὲ μιὰ ἐπιπλέον πράξη ἐθνικῆς μειοδο­σίας προέβη τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Συγκεκριμένα ἀπέρριψε αἴτημα τοῦ συλλό­γου διδασκόντων τοῦ 3ου Γυμνασίου Θέρ­μης Θεσσαλονίκης, προκειμένου νὰ ἐπιτραπεῖ στὸ σχολεῖο ἡ εἴσοδος σὲ ἀπογόνους τῶν Μακεδονομάχων μὲ τὶς ἀνάλογες παραδοσιακές στολές τους, ὥστε ὁ ἑορτασμὸς τῆς ἐπετείου τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα νὰ γίνει μπροστὰ στὰ παιδιὰ μὲ περισσότερη διαδραστικότητα.

Ἡ διευθύντρια τοῦ σχολείου μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ συλλόγου τῶν καθηγητῶν εἶχε ἤδη ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν Σύλλογο Ἀπογόνων Μακεδονομάχων «Ὁ Παῦλος Μελᾶς» μὲ τὸ συγκεκριμένο αἴτημα, ὁ Σύλλογος ἀνταποκρίθηκε θετικά, καὶ ἔμενε μόνο ἡ ἔγκριση ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἐστάλη τὸ σχετικὸ αἴτημα καὶ ἡ ἀπάντηση ἦταν… ἀρνητική.

Ἡ διευθύντρια κοινοποίησε τὴν ἀπάντηση τοῦ Ὑπουργείου πρὸς τὸν Σύλλογο τῶν Μακεδονομάχων μὲ ἔγγραφό της, στὸ ὁποῖο σημειώνει τὰ ἑξῆς: «Μετὰ λύπης μας σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι τὸ αἴτημά μας γιὰ ἔγκριση εἰσόδου στὸ σχολεῖο μας δὲν ἔγινε δεκτό. Σύμφωνα μὲ ἔγγραφο τοῦ ΥΠ.Π.Ε.Θ., ἡ ἐπίσκεψή σας δὲν ἐγκρίνεται, διότι δὲν κρίνεται ἐκπαιδευτικὰ κατάλληλη. Κατόπιν τούτου δὲν θὰ μπορέσουμε δυστυχῶς νὰ σᾶς ἀξιοποιήσουμε γιὰ νὰ προσφέρουμε στοὺς μαθητές μας τὴ δυνατότητα μιᾶς πιὸ βιωματικῆς προσέγγισης τῶν ἱστορικῶν γεγονότων».

Οι ταφές του Παύλου Μελά.

 […] Μονάχα, πριν να αποχωριστούμε, με ξαναφωνάζει ο Β.Α., μόνο εμένα, με παίρνει πάλι παράμερα, βγάζει από τη τσέπη του πανωφοριού του ένα κίτρινο λουλούδι, από τα πρωινά αγριολούλουδα, ψιθυρίζει «παρ’το να με θυμάσαι, είναι απ’ τον τάφο του, ευλογημένο», και με αφήνει δακρυών.
Νίκου Μπακόλα, Η κεφαλή

Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ Στ. Δραγούμης γράφει ένα κατατοπιστικό σύντομο επίμετρο στο βιβλίο της «Βιογραφίας» του Παύλου Μελά όπως την έχει παρουσιάσει σύμφωνα με διηγήσεις, αναμνήσεις, επιστολές δικές του και άλλων η χήρα του Ναταλία Μελά-Δραγούμη. Από αυτό αντλούνται και οι περισσότερες πληροφορίες που θα παρατεθούν εδώ [1].

ΜΕΤΑ ΤΙΣ αρκετά «σκοτεινές» συνθήκες της δολοφονίας του Παύλου στις 13 Οκτωβρίου 1904 συνέβησαν οι τρεις… πρώτες ταφές. Η μεν αποτετμημένη -από τον Πύρζα- κεφαλή του ήρωα μεταφέρεται [με …αμοιβή που παρέχει το ελληνικό Προξενείο στο μοναστήρι!] από τον Ντίνε [ή Ντίνα], μέλος της ανταρτικής ομάδας του νεκρού οπλαρχηγού, στο Πισοδέρι της Φλώρινας και θάβεται στο εκεί παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής.

ΤΟ ΑΚΕΦΑΛΟ σώμα του νεκρού παρέμεινε για λίγες μέρες θαμμένο στη Στάτιστα. Στις 23 Οκτωβρίου τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα προβαίνει στην εκταφή του και το μεταφέρει στην Καστοριά όπου και παραδίδεται στον Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη ύστερα από έντονη διπλωματική διαπάλη του τελευταίου προς τις τουρκικές αρχές.

Πατρίδα είναι ο Παύλος Μελάς.

Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος-Κιλκίς

Νυχτώνοντας ακούστηκε ένας πυροβολισμός και η φωνή του Παύλου: «στη μέση με πήρε παιδιά». Μπήκε στο σπίτι και φώναξε τον καπετάν Πύρζα. Ο Νίκος Πύρζας έτρεξε κοντά του. Ο Παύλος έβγαλε από το λαιμό του τον σταυρό που φορούσε πάντοτε και του λέει: «το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου. Και το ντουφέκι του Μίκη. Και να τους πείς ότι έκαμα το καθήκον μου…». Και ζήτησε να τον σκοτώσουν τα παλικάρια του για να μην τον βρούνε οι Τούρκοι ζωντανό. Σε λίγο όμως ξεψύχησε. Ήταν Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 1904.

Εκεί ψηλά στην Καστοριά (Του Παύλου Μελά)

Εκεί ψηλά στην Καστοριά, σιμά σ’ Μακεδονία

σκοτώσανε τον Παύλο τον Μελά τον άξιο Μακεδόνα,

άναντρα τον σκοτώσανε το στρατηγό μεγάλο.

Τον έκλαψε η Λάρισα κι όλη η Μακεδονία,

τον έκλαψε κι η μάνα του…

Παύλος Μελάς: Ο Ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα (13 Οκτωβρίου 1904)

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Ήταν 13 Οκτωβρίου του 1904, όταν ο Παύλος Μελάς έλληνας αξιωματικός του πυροβολικού, πέφτει στο πεδίο της μάχης και στην ουσία ξεκινά τον μακεδονικό αγώνα συνταράσοντας ως ένα βότσαλο στη λίμνη που είχε βαλτώσει, την Ελληνική κοινωνία η οποία έπειτα απο τον ατυχή πόλεμο του 1897, προσπαθούσε να επουλώσει την πληγές της και να επιβιώσει όπως αυτό ήταν δυνατόν, μία κοινωνία η οποία έψαχνε κοινούς στόχους και οράματα τα οποία και θα την οδηγούσαν έξω απο το πρόσφατο εθνικό της αδιέξοδο.

Ο Παύλος Μελάς ουδέποτε συμβιβάστηκε με την ιδέα της ανοδικής στρατιωτικής καριέρας και των κοινωνικών δημοσίων σχέσεων των σαλονιών της Αστικής ελιτίστικης Αθήνας, αλλά «ακουσίως και εθελουσίως», «ελευθέρως και αγογγύστως», επέλεξε όντως ως «εθελόθυτος αμνός» και «εθελόθυτον θύμα» τη ζωή του Μακεδονομάχου, η οποία τον οδήγησε στον «εν τιμή θάνατον» υπέρ πίστεως και πατρίδος, υπέρ βωμών και εστιών.

Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά – Ιωαννίδη (1898-1996).

Παύλο μου, θέλω να κλάψω!

.

Afroditi Koutroumpeli

Παύλο μου, θέλω να κλάψω!

-Να κλάψω για την θυσία σου πριν από 114 χρόνια! Θυσιάστηκες για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας!

-Να κλάψω για τους φίλους σου που έχασαν την ζωή τους για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας!

-Να κλάψω για τις γυναίκες εκείνες που υπέστησαν φρικτούς βιασμούς από τους κομιτατζήδες αλλά δεν πρόδωσαν την πατρίδα τους, την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ!

-Να κλάψω για τους χιλιάδες Έλληνες που έχασαν την ζωή τους για την Ελλάδα μας!

Μιαν Ελλάδα που συμπεριλαμβάνει στα εδάφη της και την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας! Σύμφωνα με τον Στράβωνα: Ἔστι μέν οὖν Ἑλλάς κααί ἡ Μακεδονία»!

-Να κλάψω από θυμό για όλους αυτούς που δεν αναγνώρισαν την θυσία σου!

-Να κλάψω για τα σύγχρονα Ελληνόπουλα που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να διδαχθούν την αληθινή Ιστορία, την Ιστορία αυτή που περιγράφει και την θυσία σας για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ!

-Να κλάψω για τους ανιστόρητους ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ που δεν δίστασαν, στον βωμό ξένων συμφερόντων, να ξεπουλήσουν την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ. ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ! Την Ελληνική Μακεδονία για την οποία, Παύλο μου, έδωσες την ζωή σου και άφησες ορφανά τα παιδιά σου αλλά και την πατρίδα μας.

-ΠΑΥΛΟ ΜΟΥ, μετά από 114 χρόνια κάποιοι «Έλληνες» πολιτικοί ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΑΝ-ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ.

Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να μας δικαιώσει.

Εθνικές συγκρούσεις στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία

αναδημοσίευση από τα Θέματα Στρατιωτικής Ιστορίας

.

Από το 1870, με την ίδρυση της βουλγαρικής Εξαρχίας, οι Βούλγαροι εκκλησιαστικοί παράγοντες στη Μακεδονία και στη Θράκη είχαν λάβει από τον Σουλτάνο το δικαίωμα να επεκτείνουν την εκκλησιαστική δικαιοδοσία τους σε μια μεγάλη περιοχή. Μετά την αποτυχία ίδρυσης της Μεγάλης Βουλγαρίας, η Βουλγαρική Ηγεμονία και η Εξαρχία εργάζονται στενά από το 1900 και εξής για την επέκταση της επιρροής τους στη Μακεδονία. Όσοι αισθάνονται ότι δεν είναι Έλληνες και δεν μπορούν να περιμένουν βοήθεια από τη Σερβία, στρέφονται στην Εξαρχία. Έτσι αρχίζει να επικρατεί η άποψη ότι εξαρχικός σημαίνει Βούλγαρος και πατριαρχικός σημαίνει Έλληνας.

Από το 1893 με σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες» δραστηριοποιείται η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση» (Γκρούεφ, Τατάρτσεφ, Ντέλτσεφ, Πετρώφ, Ποπάρσεφ, Δημητρώφ κ.ά.). Ενώ η οργάνωση είναι ανοιχτή σε όλους, ανεξάρτητα από θρησκεία και εθνικότητα, στην πράξη περιλαμβάνει μόνον βουλγαρόφωνους και/ή σλαβόφωνους.

Επιτροπές προσφύγων από τη Μακεδονία στη Βουλγαρία συγκεντρώθηκαν το 1895 στη Σόφια. Αποφάσισαν να οργανωθούν και να εκλέξουν την Ανώτατατη Μακεδονική Επιτροπή (Κομιτάτο ή Βερχοβιστές) με Πρόεδρο τον Τατάρτσεφ. Η Επιτροπή πίεσε με επιτυχία τη βουλγαρική κυβέρνηση να επιδιώξει την εφαρμογή του άρθρου 23 της Συνθήκης του Βερολίνου (1878), που προέβλεπε ότι ο Σουλτάνος έπρεπε να παραχωρήσει μεγαλύτερη αυτονομία στη Μακεδονία. Παράλληλα η Επιτροπή συγκέντρωνε χρήματα και εκγύμναζε εθελοντές στρατιώτες με τη συνεργασία της βουλγαρικής Σκοπευτικής Εταιρίας.

Μακεδονία: ό,τι κερδήθηκε με αίμα, δεν ξεπουλιέται με το μελάνι μιας υπογραφής

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος – Κιλκίς

.

«Είδα τότε ότι ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμιά από τους ξένους». Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Νυχτώνοντας ακούστηκε ένας πυροβολισμός και η φωνή του Παύλου: «στη μέση με πήρε παιδιά». Μπήκε στο σπίτι και φώναξε τον καπετάν Πύρζα. Ο Νίκος Πύρζας έτρεξε κοντά του. Ο Παύλος έβγαλε από το λαιμό του τον σταυρό που φορούσε πάντοτε και του λέει: «το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου. Και το ντουφέκι του Μίκη. Και να τους πεις ότι έκαμα το καθήκον μου…». Και ζήτησε να τον σκοτώσουν τα παλικάρια του για να μην τον βρούνε οι Τούρκοι ζωντανό. Σε λίγο όμως ξεψύχησε.

Ήταν Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 1904. «Και οι Έλληνες ξύπνησαν», γράφει ο Ίων Δραγούμης, «γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Επειδή είναι τυφλοί οι άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι μικροί. Σπίθες κοντές είναι οι στιγμές που ξυπνούν και νιώθουν τη μετριότητα που βαραίνει επάνω τους…

Τέτοια σπίθα τους άναψε ο Παύλος Μελάς. Όσοι συνηθίζουν να συλλογίζονται, ας στοχασθούν πόσο μεγαλύτερος από τους άλλους Έλληνες έπρεπε να είναι Παύλος Μελάς, για να καταφέρει να την ανάψει. Και με την σπίθα που άναψε στον καθένα πολλοί ήταν τυφλοί ως τον είδαν. Έτριψαν τα μάτια τους κάπως ξιπασμένοι και είπαν μέσα τους, γιατί ντρέπονταν να το διαλαλήσουν: Ώστε υπάρχει Μακεδονία, αφού πήγε ο Παύλος Μελάς και σκοτώθηκε γι’ αυτή! Και άλλοι συμπέραναν: Ώστε βρίσκονται ακόμα, μετά το 1897, αξιωματικοί στο στρατό και ζωή στο Έθνος!» (Ίων Δραγούμης)

Ο Μακεδονικός Αγώνας 1904 – 1908

.

Εισαγωγή

Ο Μακεδονικός Αγώνας θα μείνει στη μνήμη των περισσοτέρων ως ένας ανορθόδοξος πόλεμος ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων μέσα στην τουρκική επικράτεια.Σκοπός των ελληνικών σωμάτων ήταν να περιφρουρήσουν το εθνικό φρόνημα των χωριών, ν’ αποκαταστήσουν την τάξη σε όσα χωριά είχαν σημειωθεί αποσκιρτήσεις μετά από πιέσεις των αντιπάλων, να εξουδετερώσουν τις ένοπλες ομάδες και να περιορίσουν τη δράση των ληστρικών σωμάτων, τα οποία κινούνταν μεταξύ παρανομίας και εθνικού αγώνα, ταλαιπωρώντας τους αγροτικούς πληθυσμούς.

Ο αγώνας αυτός άρχισε ουσιαστικά το 1903 και πήρε τέλος το 1908, όταν θεσπίστηκε το τουρκικό σύνταγμα με το κίνημα των Νεοτούρκων. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, δύο ήταν οι κυριότεροι εχθροί του ελληνικού στοιχείου: οι Βούλγαροι κομιτατζήδες και οι Τούρκοι σωβινιστές.

Παρά τον διμέτωπο αγώνα, εναντίον Βουλγάρων και Τούρκων, τα ελληνικά σώματα κατόρθωσαν σταδιακά να περιορίσουν τα βουλγαρικά ερείσματα και ν’ αποκαταστήσουν την εθνολογική ισορροπία.

ΕΣΥ, ΠΑΠΠΟΥ, ΠΟΛΕΜΗΣΕΣ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ;

Εικόνα από:www.newsbomb.gr

Μιχαήλ Φώτιος Ιατρός

 – Αυτήν την Κυριακή, καλό μου εγγονάκι, τιμούμε την επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα. Στις εκκλησιές μας θα γίνουν μνημόσυνα για τους Μακεδονομάχους και θα ψαλούν δοξολογίες. Τα σπίτια και τα δημόσια κτίρια θα σημαιοστολιστούν. Οι δάσκαλοι, στα σχολεία, θα μιλήσουν στα παιδιά για τις θυσίες και τα μαρτύρια των αγωνιστών και οι προτομές των μακεδονομάχων θα στολιστούν με δάφνινα στεφάνια.

– Και γιατί όλα αυτά, παππού; Τόσο σημαντική είναι αυτή η επέτειος;

– Είναι πολύ σημαντική, παιδί μου, αλλά δυστυχώς εμείς οι Έλληνες δεν της έχουμε δώσει την αξία και την λαμπρότητα που της πρέπει. Αρκεί να σου πω ότι η επέτειος αυτή τιμάται μονάχα εδώ, στα χώματα της Μακεδονίας μας, ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα δεν γίνεται ούτε η παραμικρή αναφορά. Κι ας έχουνε πει γνωστοί ιστορικοί και μεγάλοι πολιτικοί άνδρες ότι η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνα είναι ισάξια με εκείνη της 25ης Μαρτίου.