Από τον Εθνικό Διχασμό στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης..

(Η τριανδρία της Θεσσαλονίκης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο ναύαρχος Κουντουριώτης, ο στρατηγός Δαγκλής)

.

Ο Εθνικός Διχασμός (1914-1917) υπήρξε μία σειρά γεγονότων που επικεντρώνονται στη διένεξη μεταξύ του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας, Ελευθερίου Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ σχετικά με την είσοδο ή μη της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα κύρια γεγονότα της διένεξης αφορούν διαδοχικά την παραίτηση του Βενιζέλου, τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους με πρωτοβουλία του στην Βόρεια Ελλάδα με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη και την εκδίωξη του Κωνσταντίνου από την Ελλάδα μετά από παρέμβαση των δυνάμεων της Αντάντ.

Η διένεξη αυτή χώρισε την χώρα σε δύο διαφορετικά στρατόπεδα και προκάλεσε εξαιρετικά βαθύ χάσμα στην ελληνική κοινωνία. Οι επιπτώσεις του χάσματος παρέμειναν ως το τέλος της δεκαετίας του ’30. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι και η Μικρασιατική καταστροφή μετέπειτα, ήταν απόρροια του Εθνικού Διχασμού.

Ως κύριο αίτιο του Εθνικού Διχασμού θεωρείται η διαμάχη μεταξύ Ε. Βενιζέλου και βασιλιά Κωνσταντίνου. Ο Ε. Βενιζέλος επεδίωκε την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Οι Αγγλογάλλοι όμως απέβλεπαν στη συμμαχία ή ουδετερότητα της Βουλγαρίας και της Τουρκίας και απέρριπταν, προς το παρόν, τις προτάσεις του Βενιζέλου. Η προσπάθεια της Αντάντ να συμφιλιώσει Σερβία, Βουλγαρία, Τουρκία και Ελλάδα και να δημιουργήσει ένα συνασπισμό στα Βαλκάνια για το συμφέρον της απέτυχε.

Θωρηκτό Αβέρωφ”: Ο “μπάρμπα-Γιώργος” και τα τουρκικά θωρηκτά αντίπαλοί του

Η κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στις 5 Οκτωβρίου 1912, βρήκε το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ενισχυμένο. Απέναντι του στεκόταν το ισχυρό τουρκικό ναυτικό, έτοιμο να τους αμφισβητήσει την κυριαρχία στο Αιγαίο και να υποβοηθήσει την ενίσχυση των μαχόμενων τμημάτων του Τουρκικού Στρατού με ασιατικά στρατεύματα της Αυτοκρατορίας. Ο Τούρκος αρχηγός στόλου, ναύαρχος Ραμίζ, μπορούσε να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον καθώς ο στόλος του υπερείχε σαφώς του ελληνικού σε εκτόπισμα και αριθμό πυροβόλων. Το τουρκικό ναυτικό διέθετε δύο ισχυρά θωρηκτά γερμανικής κατασκευής, τα «Μπαρμπαρόσα» (πρώην Kurfürst Friedrich Wilhelm) και «Τουργκούτ-Ρέις» (πρώην Weissenburg).

Τα πλοία αυτά αποτέλεσαν τον κύριο αντίπαλο της ελληνικής ναυαρχίδας,  του θωρακισμένου καταδρομικού «Γεώργιος Αβέρωφ». Καθελκύστηκαν το 1891 και παραδόθηκαν το 1893 και το 1894 αντίστοιχα. Ήταν τα πρώτα γερμανικά θωρηκτά ανοιχτής θαλάσσης.

Το «Αβέρωφ» πλέει προς τα Δωδεκάνησα (Μάιος 1945): το προοίμιο της ένωσης

Μανώλης Πέπονας 

Η ένωση των Δωδεκανήσων με το ελληνικό κράτος έλαβε χώρα υπό ιδιαίτερα περίπλοκες συνθήκες, επιτεύχθηκε δε μόνο μετά την κατάρρευση του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος και τη νίκη των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά τα σοβαρά εσωτερικά προβλήματα που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο, η ελληνική κυβέρνηση επιθυμούσε διακαώς την ενσωμάτωση των εν λόγω νησιών του Αιγαίου και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο με στόχο την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού.

Έτσι, το θωρακισμένο καταδρομικό «Αβέρωφ», ένα ζωντανό μνημείο της ναυτικής ιστορίας, εστάλη στη Ρόδο το 1945, για να υπογραμμίσει τα δικαιώματα του ελληνικού κράτους στην περιοχή. Στο πλοίο επέβαινε ο Αντιβασιλεύς-Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, συνοδευόμενος από δημοσιογράφους και εκπροσώπους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Θ/Κ «Γεώργιος Αβέρωφ» (Λιβόρνο, 16 Μαΐου 1911) Παραλαβή του «τυχερού Καραβιού» (κατ’ άλλους Σεϊτάν Παπόρ)

Επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και άλλες επιχειρήσεις του ελληνικού στόλου

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18:30 κηρύχθηκε η επιστράτευση.

Στις 19 του ίδιου μήνα επιβιβάζεται ο Παύλος Κουντουριώτης στο «Γ. Αβέρωφ» ως αρχηγός του στόλου του Αιγαίου Αμέσως μαζί με το θωρηκτό «Σπέτσαι» αρχίζουν περιπολίες στην περιοχή του Αρτεμισίου.

Στις 3 Οκτωβρίου ολόκληρος ο Ελληνικός στόλος συγκεντρώνεται στο Φάληρο.

Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης αποχωρεί από την προεδρίαν της Δημοκρατίας (10 Δεκεμβρίου 1929)

«Παραιτήθηκα γιατί αυτό επέβαλε το εθνικό συμφέρον.

Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν.

Όταν θα ήρχοντο να μα επισκέπτονται οι ξένοι πρέσβεις θα το αντιλαμβάνοντο.

Οι σκέψεις και οι κρίσεις τους θα ήσαν δυσμενείς δια την πατρίδα.»

Η Ναυμαχία της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912)

.

«Η Ελλάς δεν αναμένει από εσάς να αποθάνετε γι’ αυτήν. Αναμένει να νικήσετε». Αυτή ήταν η εντολή του Ελευθερίου Βενιζέλου πρός τό Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη γιά τήν προσπάθειά του νά διώξει τούς ασιάτες εισβολείς από τά νερά του Αιγαίου μας.

Στίς 8 τό πρωΐ της 1ης Δεκεμβρίου 1912, η «Σφενδόνη», πού περιπολούσε έξω από τά Στενά του Ελλήσποντου αντιλήφθηκε τό καταδρομικό «Μετζητιέ» στήν έξοδό του. Αμέσως τό πλησιάσε καί σέ απόσταση 3.000 μέτρων του έριξε 4 οβίδες, γιά νά απαντήσουν τά πυροβόλα των φρουρίων Κούμ – Καλέ καί Σεδού Μπχάρ. Η εμφάνιση αυτή ενίσχυσε τις υποψίες για επικείμενη έξοδο του τουρκικού στόλου από τα Δαρδανέλια.

Στίς 3 Δεκεμβρίου, καί ενώ ο ελληνικός στόλος περιπολούσε διαρκώς τήν έξοδο των Δαρδανελίων, έγιναν αντιληπτοί οι καπνοί του εξερχομένου από τα Στενά τουρκικού στόλου. Ο Ναύαρχος σήμανε πολεμική έγερση και απηύθηνε το ακόλουθο σήμα: «Με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησην της νίκης εναντίον του εχθρού του Γένους».

Θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» – Οι επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων

Ο Αρχηγός του Ελληνικού στόλου κατά τους Βαλκανικούς πολέμους Υποναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης και δεξιά το θωρηκτό «Αβέρωφ».

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18:30 κηρύχθηκε η επιστράτευση.

Στις 19 του ίδιου μήνα επιβιβάζεται ο Παύλος Κουντουριώτης στο «Γ. Αβέρωφ» ως αρχηγός του στόλου του Αιγαίου Αμέσως μαζί με το θωρηκτό «Σπέτσαι» αρχίζουν περιπολίες στην περιοχή του Αρτεμισίου.

Στις 3 Οκτωβρίου ολόκληρος ο Ελληνικός στόλος συγκεντρώνεται στο Φάληρο.

Η απελευθέρωση της Χίου (20 Δεκεμβρίου 1912)

Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 133Χ90 χιλ. Απεικονίζεται η επιτυχημένη απόβαση του ναυτικού αγήματος στο Κοντάρι της Χίου με την υποστήριξη του Ελληνικού ναυτικού. Επάνω δεξιά ο Παύλος Κουντουριώτης, έχοντας πλάι του χάρτη της περιοχής.

.
(Οι επιχειρήσεις απελευθερώσης της Χίου άρχισαν 11/12/1912 και ολοκληρώθηκαν 20/12/1912)

Στις 11 Νοεμβρίου του 1912 ο Ελληνικός στόλος, αποτελούμενος από 3 καταδρομικά το «Μακεδονία», το «Εσπερία» και το «Αρκαδία», 2 αντιτορπιλικά το «Νέα Γενεά» και το «Κεραυνός» και 3 μεταγωγικά το «Πατρίς», το «Σαπφώ»και το «Εριέττα» με 2.500 στρατιώτες, φτάνει στο λιμάνι της Χίου.

Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής

Ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής γεννήθηκε το 1876 και πέθανε στις 13 Απριλίου 1936, ήταν Καθηγητής της Νομικής, πολιτικός, αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο των Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1896. Στη συνέχεια μετέβη στο Μόναχο όπου και παρέμεινε επί μια τριετία. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ξεκίνησε τη δικηγορία με επιτυχία. Το 1904 έγινε υφηγητής του Ρωμαϊκού δικαίου διδάσκοντας επί τετραετία. Το 1910 πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εκλογές της Β’ Αναθεωρητικής Βουλής (28-11-1910), συμβάλλοντας τα μέγιστα λόγω των γνώσεών του στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911.

Κατέχοντας πολύ καλά τα του δικαστικού σώματος τάχθηκε υπέρ της αναστολής της ισοβιότητας των Δικαστών θεωρώντας πως μόνο έτσι θα αναστηλωνόταν και θα αναδημιουργούταν ο Άρειος Πάγος.

Στις επόμενες εκλογές στις 11 Μαρτίου 1912 εκλέχθηκε επίσης βουλευτής και το 1913 διαδέχθηκε τον Ν. Στράτο στο Υπουργείο των Ναυτικών όπου και παρέμεινε για ένα περίπου έτος. Υπουργός όμως των Ναυτικών έγινε επίσης και δεύτερη φορά επί κυβερνήσεως Αλ. Ζαΐμη το 1917.

Το 1924 μαζί με άλλους δημιούργησε το «Ενωτικό Προοδευτικό Κόμμα» στο οποίο και ανακηρύχθηκε αρχηγός του πλην όμως η ζωή του κόμματος αυτού ήταν βραχύτατη. Μετά τη παραίτηση του Παύλου Κουντουριώτη υποδείχθηκε τον Μάρτιο του 1926, σχεδόν απ΄ όλα τα τότε κόμματα, ως κοινός υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, πλην όμως δεν κατέβηκε στον εκλογικό αγώνα μετά την αποχή των κομμάτων. Έτσι στις εκλογές στις 7 Νοεμβρίου του 1926 εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών.

Πες τα Κουντουριώτη:»Πάνω απ΄όλα το έμψυχο δυναμικό». Το είπε το 1912 και είναι επίκαιρο

Το πόσο μεγάλος ήταν ο ναύαρχος Κουντουριώτης δεν χρειάζεται συζήτηση. Μακάρι να ζούσε σήμερα και να έλεγε στους πολιτικούς αυτά που είχε πει στον Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν υπήρχε προβληματισμός για το αν η Ελλάδα μπορούσε να αντιμετωπίσει το τουρκικό στόλο το 1912. Ο ναύαρχος του απάντησε ότι δεν μετράνε τα καράβια, αλλά το “έμψυχο δυναμικό”!

Το σχετικό κείμενο είναι από το ενδιαφέρον αφιέρωμα του ΓΕΕΘΑ στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13.
Μακάρι να το διαβάσουν και οι υπουργοί.

Ὁ ρόλος τοῦ ναυτικοῦ στήν ἀπελευθέρωση τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου Πελάγους καί τῆς Μακεδονίας

αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσών

εἰσήγησις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου
μέ θέμα: «Ὁ ρόλος τοῦ ναυτικοῦ στήν ἀπελευθέρωση τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου Πελάγους καί τῆς Μακεδονίας»,
στα πλαίσια της ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Η ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ
με θέμα: «Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912 – 1913 : Τό δεύτερο ’21» (Ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας)
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΜΑΪΟΥ 2013 ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

.

Οι απελευθερωτικοί αγώνες των Ελλήνων δεν σταμάτησαν με την Επανάσταση του 1821. Οι επιτυχίες και τα λαμπρά αποτελέσματα των πρώτων ηρωικών προσπαθειών αναπτέρωσαν το ηθικό των απανταχού Ελλήνων και ο αγώνας συνεχίστηκε για πολλές δεκαετίες, Η επιθυμία απελευθέρωοης των αδελφών που ζούσαν κάτω από τον τουρκικό ζυγό, συνένωσε τις εθνικές δυνάμεις, Συσπειρωμένοι οι ελεύθεροι ΄Ελληνες αγωνίστηκαν για την εδραίωση του νεοελληνικού κράτους και τη διαμόρφωση των συνόρων του, τα οποία λόγω των διεθνών συγκυριών που επικρατούσαν δεν επεκτάθηκαν όσο απαιτείτο ώστε να συμπεριληφθούν όλες οι πατρογονικές εστίες των Ελλήνων.

Η προσάρτηση της Θεσσαλίας, το 1881, ο πόλεμος του 1897 και η αυτονόμηση της Κρήτης, απετέλεσαν νέα αφετηρία των δικαίων πατριωτικών επιδιώξεων.

Κατά τον πόλεμο του 1897, ενώ στη Θεσσαλία σημειώθηκε η γνωστή δυσμενής κατάληξη μετά από τις συνεχείς και αψυχολόγητες συμπτύξεις (που οφείλονταν κυρίως στην έλλειψη διορατικότητας από την πλευρά της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας), στο μέτωπο της Ηπείρου όλες οι μάχες που έδωσε ο Ελληνικός Στρατός πραγματοποιήθηκαν μέσα στο τουρκοκρατούμενο έδαφος, λόγω της επιθετικής τακτικής που εφάρμοσε ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού 0, Μάνος. ΄Οσον αφορά τους αγώνες στη θάλασσα, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ν. Λεβίδη, υπουργού Ναυτικών κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Ελληνικός Στόλος χρησιμοποιήθηκε μόνο για περιπολίες και για την καταστροφή μερικών σάκων που περιείχαν τρόφιμα των Τούρκων. ΄Ομως η δύναμη του Ελληνικού Ναυτικού εκείνη την περίοδο ήταν ισχυρή. Αποτελούμενη από 72 πλοία, τα κυριότερα των οποίων ήταν τρία παλαιά θωρηκτά («ΥΔΡΑ, «ΣΠΕΤΣΑΙ», «ΨΑΡΑ»), το καταδρομικό «ΜΙΑΟΥΛΗΣ» τορπιλλοβόλο «ΚΑΝΑΡΗΣ», 6 γερμανικά και 5 γαλλικά τορπιλλοβόλα, ήταν σε θέση να απελευθερώσει ορισμένα νησιά του Αιγαίου ή να καταλάβει ακόμα και τη Θεσσαλονίκη, η οποία είχε μόνο 750 Τούρκους υπερασπιστές.

Νικόλαος Βότσης, (1877- 1931)

Εικόνα από:nikolasvotsis.blogspot.gr

Ένας από τους μεγαλύτερους θαλασσομάχους του Αιγαίου στα τέλη του περασμένου αιώνα και το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα υπήρξε ο Νικόλαος Βότσης, ο κυβερνήτης ενός μικρού πολεμικού σκάφους που βύθισε το τουρκικό θωρηκτό «Φετίχ Μπουλέν» τις πρώτες μέρες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γεγονός που εξύψωσε το ηθικό των Ελλήνων και προκάλεσε ενθουσιασμό.

 Ο Βότσης γεννήθηκε στην Υδρα το 1877 και σε ηλικία μόλις 15 ετών, το 1892, κατατάχθηκε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων απ’ όπου αποφοίτησε το 1896 με το βαθμό του Σημαιοφόρου, λίγους μήνες πριν από την έναρξη των γεγονότων που οδήγησαν την Ελλάδα στον ατυχή πόλεμο του 1897 (Απρίλιο-Μάιο).

.

Οι σφαγές του χριστιανικού πληθυσμού της Κρήτης από τους Τούρκους τον Δεκέμβριο του 1896 τον βρήκε να υπηρετεί στο θωρηκτό «ΥΔΡΑ» το οποίο στάλθηκε στη Μεγαλόνησο, επικεφαλής Μοίρας Στόλου υπό τον μοίραρχο Α. Ράϊνεκ για την προστασία του εκεί ελληνικού πληθυσμού.

.

Η επέμβαση όμως του Στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων ανάγκασε το θωρηκτό «ΥΔΡΑ» να αποχωρήσει και τον ελληνικό Στρατό που είχε αποβιβασθεί στο Κολυμπάρι, δυτικά των Χανίων, να αναστείλει τη δραστηριότητα του. Το 1905 αποστέλλεται για εκπαίδευση στο γαλλικό ναυτικό όπου υπηρετεί για ένα χρόνο στο θωρηκτό «Μπουβέ» του Στόλου του Ατλαντικού. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι τον βρίσκουν κυβερνήτη του τορπιλοβόλου 11.

 .

Το τορπιλοβόλο αυτό ήταν ένα από τα 6 που ναυπηγήθηκαν το 1884-1885 στα γερμανικά ναυπηγεία VULΚΑΝ. Είχε μήκος 37,5 μέτρων, πλάτος 4,6 μέτρων και μεγ. βύθισμα 2 μέτρα. Σαν οπλισμό είχε 2 σταθερούς πλευρικούς τορπιλοσωλήνες και ένα περιστρεφόμενο. Είχε επίσης 2 πυροβόλα των 37 χιλ. Η μεγ. ταχύτης του ήταν 19 κόμβοι. Το τορπιλοβόλο 11 μαζί με το τορπιλοβόλο 15 απέπλευσαν από το Ναύσταθμο με την κήρυξη του πολέμου και κατέπλευσαν στην Σκιάθο στις 8 Οτωβρίου απ’ όπου τους δόθηκε εντολή να υποβοηθήσουν από θαλάσσης μαζί με τον οπλιταγωγό «ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ» την προέλαση της 7ης Μεραρχίας η οποία μετά τη μάχη του Σαρανταπόρου βάδιζε παραλιακά με κατεύθυνση προς τη Θεσσαλονίκη.

ΤΑ «ΙΑΤΡΙΚΑ» ΤΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ

1913.- Ο Αρχηγός του Στόλου Αιγαίου, Υποναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης και ο Κυβερνήτης του »ΑΒΕΡΩΦ», Πλοίαρχος Σοφοκλής Δούσμανης στο κατάστρωμα του θωρηκτού. ΦΩΤΟ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ. http://www.elia.org.gr

αναδημοσίευση από το Περί Αλός

άρθρο του Αριστείδη Γ. Διαμαντή
Πλοιάρχου (ΥΙ) ΠΝ, Κυτταρολόγου,
Διδάκτορος Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ναυτική Ελλάς»,
τεύχος 946, σ.28. ΙΟΥΛ. 2012, εκδόσεις ΕΘΕ/ΓΕΝ.
Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση της ΕΘΕ.

.

Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης (1855-1935), όπως εξάλλου όλοι οι άνθρωποι, ήρθε αντιμέτωπος στη ζωή του με την αρρώστια, ακόμη και με το θάνατο, όταν προσπάθησαν δύο φορές ανεπιτυχώς να τον δολοφονήσουν. Ίσως, δεν θα είχε κανένα νόημα η οποιαδήποτε μνεία στο είδος, αλλά και στο μέγεθος των νοσημάτων, που τον «ταλαιπώρησαν», όσο ο ίδιος βρισκόταν ακόμη στη ζωή, όμως, έστω και μια σύντομη αναφορά στην υγεία του θα μπορούσε ενδεχομένως να φωτίσει και μια άλλη πλευρά της προσωπικότητας του νικητή των «ναυμαχιών της Έλλης και της Λήμνου» των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913∙ του ανθρώπου που συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία της Ελλάδας «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», η οποία σφραγίστηκε με τη συνθήκη των Σεβρών στις 10 Αυγούστου 1920. Κι αυτό, γιατί ο τρόπος, με τον οποίο συμπεριφέρεται ένα άτομο μπροστά στην αρρώστια, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα του. Από τα λίγα εξάλλου διαθέσιμα βιογραφικά του ναυάρχου ελάχιστες πτυχές της ζωής του έχουν φωτιστεί- και αυτές ακροθιγώς και αποσπασματικά- σε σχέση με τις λίγες φορές, που υπήρξε ο ίδιος ασθενής.

Στις καταγεγραμμένες μαρτυρίες που ακολουθούν, δεν χρειάζεται κανείς να έχει εξειδικευμένες γνώσεις ψυχολογίας, για να βγάλει από μόνος του τα συμπεράσματα για τον ψυχισμό του «ασθενή» Κουντουριώτη.

Λίγες ημέρες μετά τη «ναυμαχία της Λήμνου» ο Κουντουριώτης, έχοντας όλα τα συμπτώματα μιας γαστρορραγίας (δυνατούς πόνους στο στομάχι, καφεοειδείς εμέτους και μέλαινες κενώσεις), παρέμεινε κλινήρης ακολουθώντας τις οδηγίες του γιατρού του πλοίου· η παράταση των μαύρων κενώσεων ανησύχησαν το γιατρό, ο οποίος συνέστησε μεταφορά του ναυάρχου σε νοσοκομείο για περαιτέρω νοσηλεία λόγω υπόνοιας συνέχισης της γαστρορραγίας και των κινδύνων που αυτή εγκυμονεί, που στην περίπτωση αυτή απαιτείται μετάγγιση αίματος και ενδεχομένως χειρουργική επέμβαση· ο Δούσμανης [1], που μετέφερε τους επιστημονικούς προβληματισμούς και την ανησυχία του γιατρού στον Κουντουριώτη, προκειμένου αυτός να διακομιστεί σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης για περαιτέρω αντιμετώπιση, έλαβε την αρνητική απάντηση του ναυάρχου· ευτυχώς η γερή του κράση υπερίσχυσε και σε λίγες ημέρες έγινε καλά [2].

Κάποτε, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο ναύαρχος Κουντουριώτης αρρώστησε και κατόπιν συστάσεων των θεραπόντων ιατρών του, προκειμένου να αναρρώσει, απομονώθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου παρέμεινε αρκετό χρονικό διάστημα, γεγονός που του δημιούργησε μελαγχολία∙ ο γιατρός του Ναυτικού Ζουμής, τον οποίο ιδιαίτερα αγαπούσε και εκτιμούσε ο ναύαρχος, κλήθηκε στην Ύδρα για να τον εξετάσει∙ η γνωμάτευση δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας «Κύριε Πρόεδρε, η υγεία σας είναι αρίστη, ενοσταλγήσατε να προσφέρητε τας υπηρεσίας σας και πάλιν εις το Έθνος, διό και σας συνιστώ να επιστρέψητε εις τας Αθήνας» και ο ναύαρχος συνήλθε αμέσως [3].

«Το πρόγραμμα της Γ΄Δημοτικού του 1926»

Αναρωτιέστε τι μαθήματα διδάσκονταν οι μαθητές το 1926 στην Τρίτη Δημοτικού;

Δείτε συνοπτικά κι αναλυτικά το πρόγραμμα σπουδών από το ΦΕΚ με το διάταγμα της 11/2/1927 «Περί καθορισμού του προγράμματος των εν τη Τρίτη τάξει των πεντατάξιων και εξαταξίων Διδασκαλείων της δημοτικής εκπαιδεύσεως διδασκομένων μαθημάτων».

.

1.Θρησκευτικά ώραι 2

2.Ελληνικά ώραι 7

3. Ξέναι γλώσσαι ώραι 2

4 Ιστορία ώραι 2

5. Μαθηματικά ώραι 2

6. Φυσιογνωστικά ώρα 1

7. Γεωγραφία ώραι 2

8. Σωματολογία του παίδος και Ψυχολογία ώραι 2

9. Γεωπονία και Ζωοτεχνία ώραι 2

10. Υγιεινή ώρα 1

11. Οικιακή οικονομία ώρα 1

12. Ωδική ώραι 2