.
Της Ιλιάνας Κουλαφέτη
Τον Αύγουστο του 1964 η σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου κορυφώθηκε με τους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας από την τουρκική αεροπορία.
Η περιοχή για μέρες μύριζε «καμένη σάρκα» από αμάχους που πλήρωσαν με τη ζωή τους πολιτικά σχέδια και από παιδιά εθελοντές που πέθαναν χαρούμενα προσδοκώντας την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα, όπως θεωρούσαν πως προμήνυαν τα σχέδια[1].
Η μνήμη γύρω από αυτά τα γεγονότα και γενικά των δικοινοτικών ταραχών, θεωρείται εν πολλοίς λησμονημένη, υποβαθμισμένη[2] και «για κάποιους λόγους» παραγκωνισμένη[3]. Η πραγματικότητα είναι πως η έρευνα γύρω από το ζήτημα, εντατικοποιήθηκε την τελευταία δεκαετία[4], ενώ ως σήμερα οι συγγενείς και οι μαχόμενοι κάνουν λόγο για την αδιαφορία της Πολιτείας, της κοινωνίας ακόμη και των ίδιων των φίλων όσων έχασαν τη ζωή τους[5].
Συν τοις άλλοις, τα λάθη που προέκυψαν από την εκταφή οστών στο παρελθόν, σχετικά με πεσόντες –ιδίως στην περίπτωση της ακταιωρού «Φαέθων»– προκάλεσαν σιωπές στην Ιστορία οι οποίες «μάχονται» να σπάσουν σήμερα και να λύσουν –ειδικά στους αδικημένα ανενημέρωτους συγγενείς– όλες τις απορίες που προκάλεσαν τόσα χρόνια.
ΑΒΕΡΩΦ 