… Τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος

Εικόνα από:tera-amou.pblogs.gr

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους, του στειρεύοντος πριν, και ητεκνωμένου δεινώς σήμερον;

Άμυνα περί πάτρης δεν είναι οι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά.

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος και η πρόληψις της χρεωκοπίας.

Τις ημύνθει περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνείται της Ελλάδος».

Είναι άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, με τίτλο «οιωνός», γραμμένο το 1896, ένα χρόνο πριν από την οδυνηρή και εξευτελιστική ήττα στον πόλεμο με τους Τούρκους, ο οποίος έμεινε στην ιστορία με τον ευφημιστικό τίτλο «ο ατυχής πόλεμος του 1897».

Μαύρα φίδια με ζώνουν, όταν διαβάζω τις παπαδιαμαντικές διαπιστώσεις. Αν το μεταφέρεις στην νεοελληνική γλώσσα, διαβάζεις ανατομία του σήμερα. Χριστούγεννα γιορτάζουμε και οι «ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδας» κοκορομαχούν για το ποιος θα συνεχίσει την ερήμωσή της.

Σαν να κρατά νυστέρι ο μεγάλος μας διηγηματογράφος, τέμνει με παρρησία τις πυορρέουσες πληγές μας.

Η καθαίρεση του Πατροκοσμά…

epoxi.gr

του παπα-Ηλία

Θυμάστε που μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και το πέρασμα στους καπιταλιστικούς «παραδείσους» γκρέμιζαν με ιαχές θριάμβου τις προτομές του Μαρξ και του Λένιν;

Ε, λοιπόν, κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις μέρες μας με τον Πατροκοσμά. Καθώς περνάμε κάτω απ’ τα «καυδιανά δίκρανα» της παγκόσμιας δικτατορίας του σιωνισμού και του ναζισμού του 4ου ράιχ. Αλλά να όμως που φέτος γιορτάζουμε τα τριακόσια χρόνια από τη γέννησή του (1714). Γεγονός για το οποίο μάλιστα η Ιερά Σύνοδος έχει κηρύξει το 2014 έτος Πατροκοσμά.

Αλλά, για να γίνει αντιληπτή η διαμετρική με το όραμα και το έργο του Πατροκοσμά αντίθεση, ας κάμουμε κάποιες συγκρίσεις με τη σύγχρονη πραγματικότητα:

Βασική επιδίωξη του Πατροκοσμά ήταν να κάμει τους Έλληνες να ξαναβρούν την αληθινή τους ταυτότητα, που η πλημμυρίδα των εξισλαμισμών απειλούσε να εξαφανίσει. Και διέβλεψε ότι μοναδικός ανασχετικός παράγοντας για την αναχαίτιση της εκβαρβάρωσης των Ελλήνων ήταν το πανίσχυρο Ευαγγέλιο. Ενώ μοναδικός δρόμος, για την προσπέλασή του απ’ τις ευρύτερες λαϊκές μάζες ήταν η παιδεία. Που πρώτα-πρώτα φρόντισε να εξασφαλίσει ο Πατροκοσμάς για τον εαυτό του. Έτσι ώστε ν’ αποκτήσει τα εφόδια, με τα οποία θα υλοποιούσε το δύσκολο έργο, που οραματιζόταν. Για να του προσφέρει ο Θεός παράλληλα χαρίσματα ασύγκριτα περισσότερα. έτσι ώστε τα λεγόμενά του να επισφραγίζονται με το προφητικό και θαυματουργικό του χάρισμα! Με αποτέλεσμα να γίνει θρύλος και τραγούδι και ζωντανή παράδοση, που φλόγιζε τις καρδιές και αναπτέρωνε τις αποσταμένες ελπίδες των ραγιάδων.

Τότε «πουλούσαν» τον εαυτό τους για την πατρίδα, τώρα την πουλούν

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

Στα «Άπαντα περί Κολοκοτρωναίων», (εκδ. ΙΔΕΒ), περιέχεται και ο περίφημος λόγος του θρυλικού Γέρου του Μοριά στην Πνύκα. Δεν θα αναφερθώ στον περίφημο λόγο του στρατηγού, παρακαταθήκη στο Γένος. (Τον οποίο φρόντισαν τα σαϊνια του πρώην Παιδαγωγικού Ινστιτούτου να λογοκρίνουν.

.

Στο απόσπασμα που περιέχεται στο βιβλίο «Γλώσσας» Στ’ Δημοτικού, β’ τεύχος, σελ. 105, αφαιρέθηκε το σημείο, στο οποίο ο Κολοκοτρώνης περιγράφει τα δεινά της Τουρκοκρατίας: «Και ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι μπορούσαν διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος τον σταυρόν τον έκαμε…»).

.

Στον προαναφερθέντα τόμο, μετά το τέλος του Λόγου, παρατίθεται μια υποσημείωση. Αντιγράφω: «Ο Λόγος του Κολοκοτρώνη εις Πνύκα κατεγράφη από τον γυμνασιάρχη Γεώργιο Γεννάδιο, δημοσιεύτηκε δε στον “Αιώνα”, 13 Νοε 1838, με την σημείωση: “Κατά την 7 Οκτωβρίου ο στρατηγός Θ. Κολοκτρώνης, Σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας, ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώρα τον πεπαιδευμένον Γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα.

.

Ενθουσιασθείς και από την παράδοσιν και από την θέαν τοσούτων μαθητών, είπε προς τον κ. Γεννάδιον, την οποία συνέλαβεν επιθυμίαν του να ομιλήση, ει δυνατόν, και ο ίδιος προς τους νέους μαθητάς. Την πρότασίν του αυτήν απεδέχθη ο κ. Γυμνασιάρχης με την μεγαλυτέραν ευχαρίστησιν και προσδιώρισε την 10 ώραν της επιούσης ως ημέρας εορτασίμου». Και επειδή μαζεύτηκε όλη η Αθήνα, λόγω στενότητας του Γυμνασίου, ο Κολοκοτρώνης μίλησε στην Πνύκα.

Ποιος σκοτώνει την δημοκρατία στα σχολεία;

Φωτογραφία από:apofoitos.com

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς

Στην εφ. «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 29ης Σεπτεμβρίου 2013, δημοσιεύτηκε μια έρευνα με θέμα: «μίσος και βία στα σχολεία». (Γνωστό και ως «bullying»). Στο κείμενο περιγράφονται φαινόμενα βίας και κυρίως-ως απόρροια των γνωστών γεγονότων- η δράση της Χρυσής Αυγής στις τάξεις και τον αύλειο χώρο. Περιέχεται επιπλέον και δήλωση του κ. Θ. Παπαθεοδώρου, πρώην υφυπουργού παιδείας και πανεπιστημιακού, για το ζήτημα.

Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Μην ξεχνάτε ότι ο ρατσισμός και ο φασισμός δουλεύουν πάνω στους κοινούς άξονες του εκφοβισμού και της απαξίωσης των αξιών της δημοκρατίας στο σχολείο, όπως και στην κοινωνία. Γι’ αυτό συνδέσαμε από την αρχή την δράση του “Παρατηρητηρίου κατά της βίας” με την αναβάθμιση της πολιτειακής παιδείας και, σε πρώτη φάση, με την ένταξη στις σχολικές δραστηριότητες ειδικών προγραμμάτων για τους μαθητές».

Ως συνήθως κανείς δεν ασχολείται με τα γενεσιουργά αίτια του φαινομένου της σχολικής βίας, αλλά όλοι τρέχουν, λαχανιασμένοι και περιδεείς, πίσω του.

Μίλησε ο πρώην υφυπουργός για «πολιτειακή παιδεία». Αν τον ερμηνεύω σωστά, οφείλει το σχολείο, κυρίως στην κρίσιμη, εξοπλιστική ηλικία του δημοτικού, να διδάσκει και να εμφυσεί στους μικρούς μαθητές τις πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του αλληλοσεβασμού. («Πολιτειακή παιδεία», μάλλον είναι η καλλιέργεια του δημοκρατικού φρονήματος. Αρέσκονται οι «διανοούμενοι» στους γριφώδεις νεολογισμούς).