Βυζαντινός Δρόμων
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, Δασκάλου -Συγγραφέα
.
Α΄ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ “ΕΛΛΑΔΙΚΩΝ”: Η στάση των «Ελλαδικών», ήταν μια ανταρσία κατά του αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ του Ίσαυρου, με κυριότερη αιτία την εικονομαχική πολιτική του επίσημου βυζαντινού κράτους και το διωγμό που είχε κηρύξει ο αυτοκράτορας κατά των φίλων των εικόνων (εικονόφιλων1). Στη στάση αυτή συμμετείχαν κάτοικοι του Θέματος της Ελλάδος (Θεσσαλία, Στερεά, Εύβοια) και των νησιών του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης.
Η κυριότερη ιστορική πηγή αυτών των γεγονότων είναι η «Χρονογραφία» του Θεοφάνη και ο πατριάρχης Νικηφόρος. Φαίνεται πως αυτή η στάση ήταν μια συντονισμένη προσπάθεια λαού και στρατού να αντιστρατευτεί την εικονομαχική πολιτική του αυτοκράτορα Λέοντα. Την ίδια ακριβώς περίοδο, μετά από συμβουλές του Πάπα, οι Λογγοβάρδοι της Ιταλίας επιτέθηκαν στις βυζαντινές κτήσεις της Ν. Ιταλίας. Εκείνη την εποχή η Λάρισα ήταν πιθανότατα έδρα του Ελλαδικού Θέματος ή τουλάχιστον πρωτεύουσα «τούρμας», υποδιαίρεσης του Θέματος, καθόσον δεν είχε επηρεαστεί από τις σλαβικές επιδρομές και η οχύρωσή της ήταν ασφαλής.
Μάλιστα τα κυριότερα οδικά δίκτυα περνούσαν απ’ αυτή (Τέμπη-Ν. Ελλάδα, Δημητριάδα – Λάρισα2 και Λάρισα – Δυτ. Μακεδονία). Κυριότερη αιτία της Στάσης των Ελλαδικών, όπως προαναφέραμε, ήταν ο διωγμός των λεγόμενων εικονολατρών, κυρίως κληρικών και μοναχών, οι οποίοι με τη σειρά τους ξεσήκωναν το λαό των επαρχιών. Άλλη αιτία που διόγκωσε το κίνημα διαμαρτυρίας ήταν ένα τυχαίο φυσικό γεγονός.
ΑΒΕΡΩΦ 