Ο Φλογερός Παπαφλέσσας και η Συνέλευση της Βόστιτσας, στις 26 Ιανουαρίου 1821

.

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την ημέρα της ιστορικής και σημαντικής Μυστικής Συνέλευσης της Βόστιτσας, στις 26 Ιανουαρίου 1821 που έγινε μεταξύ των Φιλικών της Βόρειας Πελοποννήσου με κύριο σκοπό τον ορισμό της ημερομηνίας ενάρξεως της ελληνικής επανάστασης, σε μια συνάντηση που πρωταγωνίστησε ο Γρηγόριος Δίκαιος γνωστότερος ως Παπαφλέσσας!

Ο «απατεών και εξώλεστατος καλόγερος», όπως τον αποκαλούσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματα του, έβαλε φωτιά στην συνέλευση και με τον χαρακτήρα του κίνησε το γρανάζι καθοριστικά της ενάρξεως της ελληνικής επαναστάσεως στην Πελοπόννησο που ήταν ο πρωτεργάτης της. Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε στη Βόστιτσα (σημερινό Αίγιο) γιατί εκεί υπήρξε σχετικά μικρή στρατιωτική τούρκικη δύναμη κάτι που εξυπηρετούσε τους σκοπούς της μυστικότητας της συνάντησης.

Ένα χρόνο πριν την πραγματοποίηση της συνέλευσης της Βόστιτσας ο Φιλικός Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος είχε συναντηθεί στο Ισμαήλιο της Βεσσαραβίας με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και συμφώνησαν για την σύσταση Εφορίας Φιλικών στην Πελοπόννησο και με τον σκοπό αυτό ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος  επέστρεψε στην Ελλάδα για να μεταφέρει τις οδηγίες της Φιλικής Εταιρείας. Η Εφορία των Φιλικών της Πελοποννήσου αποτελούντα από τους: Παλαιών Πατρών Γερμανό, Μονεμβασίας Χρύσανθο, Χριστιανουπόλεως Γερμανό, Ασημάκη Ζαΐμη, Σωτήριο Χαραλάμπη, Θεοχάρακη Ρέντη, Παναγιώτη Αρβάλη και ταμία τον Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο. Οι Έφοροι μαζί με τους Πρόκριτους της Πελοποννήσου σκόπευαν να συνεδριάσουν στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου τον Φεβρουάριο του 1821 αλλά η άφιξη του Παπαφλέσσα ως απεσταλμένου του Πατριαρχείου επέσπευσε τα γεγονότα. Η σύσκεψη ορίστηκε για τις 26 Ιανουαρίου 1821 στο αρχοντικό του Ανδρέα Λόντου στη Βόστιτσα και ολοκληρώθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1821.

Παπαφλέσσας «Ένας από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης»

.

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος ή Παπαφλέσσας ήταν ένας εκ των πρωτεργατών της έναρξης της Εθνεγερσίας. Ο άλλος ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Και οι δύο με εντολή της Αρχής -ο Παπαφλέσσας και με την ιδιότητα του Πατριαρχικού Εξάρχου- ήσαν στην Πελοπόννησο στις αρχές του 1821. Στις 26-29 Ιανουαρίου ο Παπαφλέσσας συμμετέσχε στη σύσκεψη της Βοστίτσας (Αιγίου). Μεταξύ των συμμετασχόντων ήσαν οι Επίσκοποι Παλαιών Πατρών Γερμανός, Κερνίκης Προκόπιος, Χριστιανουπόλεως Γερμανός, ο Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Φραντζής και οι προεστοί Ανδρέας Ζαΐμης, Ασημάκης Φωτήλας και Ανδρέας Λόντος.

Ο Παπαφλέσσας με τον γεμάτο πάθος λόγο του και με πολλές αβέβαιες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις προσπάθησε να πείσει τους συμμετασχόντας στη σύσκεψη ότι άμεσα έπρεπε να ξεκινήσει η επανάσταση. Οι κληρικοί και οι προεστοί δεν αποδέχθηκαν την πρόταση του Παπαφλέσσα, γιατί η εκτίμησή τους ήταν ότι δεν ήσαν στρατιωτικά έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους κατακτητές. Το πάθος που εξέφρασε στη σύσκεψη ο Παπαφλέσσας μετριάσθηκε από τη σύνεση του Παλαιών Πατρών Γερμανού.

Όπως γράφεται στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, «ο Γρηγόριος από την σύσκεψη της Βοστίτσας έφυγε πικραμένος, διότι η έναρξη της Επανάστασης πήγαινε για αναβολή» και όχι για τον Μάρτιο του 1821. Φεύγοντας εξοργισμένος φοβέρισε τους προεστούς πως αν δεν συγκατανεύσουν στην άμεση έναρξη της Επαναστάσεως εκείνος, σύμφωνα με την εντολή της «Σεβαστής Αρχής», θα μισθώσει 2.000 Μανιάτες και θα αρχίσει τον Αγώνα, προσθέτοντας πως «κι όποιον πιάσουν χωρίς όπλα οι Τούρκοι θα τον θανατώσουν». Ευτυχώς για την Ελληνική Επανάσταση οι εκφρασθείσες επιφυλάξεις στη Βοστίτσα δεν επικράτησαν… Οι φλογεροί λόγοι του αρχιμανδρίτη ξεσήκωσαν άμεσα τις έτοιμες από χρόνια ελληνικές καρδιές να δεχθούν το μήνυμα της εξεγέρσεως.

Μανιάκι, 20 Μαΐου 1825: ἡ Λεωνίδειος μάχη

.

Τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Παπαφλέσσας ἑτοιμαζόταν νὰ φύγει ἀπὸ τὴ Δραΐνα φτάνουν σὲ βοήθειά του ὁ Ἠλίας Κέρμας μὲ 120 Κοντοβουνίσιους, ὁ Θανασούλας Καπετανάκης μὲ 80, ὁ Π. Κεφάλας μὲ 20, ὁ Πιέρος Βοϊδὴς κι ὁ Τσαλαφατίνος μὲ 120 Μανιάτες, ὁ Στ. Καπετανάκης μὲ 20, ὁ Λίβας, ὁ Μπιτσιάνης κι ὁ ἀδερφός του Γιώργης Δικαῖος μὲ 80. Ἔτσι ὅταν ἔφτασε στὸ Μανιάκι ὁ Παπαφλέσσας εἶχε μαζί του ἴσαμε δυὸ χιλιάδες ἄντρες.

Τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωὶ ἔταξε καραούλια στὸ βουνὸ Μαμλαβᾶ, πάνω ἀπὸ τὸ χωριὸ Βλαχόπουλο, ἀπ᾿ ὅπου βλέπανε ὅλο τὸν κάμπο καὶ πρὸς τὸ Ναβαρίνο. Ἔπειτα κοίταξε μὲ τοὺς ἄλλους καπεταναίους τὶς θέσεις, λίγο πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸ χωριὸ Μανιάκι, ὅπου λογάριαζε νὰ ταμπουρωθοῦν γιὰ ν᾿ ἀντικρούσουν τὸν ἐχθρό. Κατὰ τὸ δειλινὸ τὰ καραούλια κάνανε σημεῖα πὼς ὁ στρατὸς τοῦ Ἰμπραὴμ φάνηκε καὶ τράβαγε γιὰ τὰ Χίλια Χωριά. Ὁ Παπαφλέσσας τότε πρόσταξε ν᾿ ἀνάψουν ὅσες μποροῦσαν πιότερες φωτιὲς γιὰ νὰ νομίσει ὁ ἐχθρὸς πὼς δυνατὸ καὶ πολυάριθμο ἦταν τὸ στρατόπεδό μας. Πραγματικὰ ὁ Ἰμπραὴμ σταμάτησε καὶ πέρασε τὴ νύχτα στὰ Χίλια Χωριά.

Τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωί, 20 τοῦ Μάη, οἱ δικοί μας ἄρχισαν νὰ φτιάνουν τρία ταμπούρια. Τὸ πρῶτο, τὸ πιὸ βορινό, θὰ τὸ ἔπιανε ὁ Παπαφλέσσας, τὸ δεύτερο ὁ ἀνεψιός του Δημήτρης Φλέσσας καὶ τὸ τρίτο, τὸ πιὸ νότιο, ὁ Πιέρος Βοϊδὴς μὲ τοὺς Μανιάτες. «Ὁ τόπος ὅπου ἔγιναν τὰ ὀχυρώματα ταῦτα ἦσαν πλάγια, καὶ ὄχι ράχες, οὔτε κορυφή, διὰ νὰ ἐμποδίσουν τὸν ἐχθρὸν νὰ μὴ συγκεντροῦται ἐκ τῶν ὄπισθεν». Καὶ ἦταν ἀκόμα πιὸ δύσκολη ἡ ὑπεράσπισή του, ἀφοῦ ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στὰ ταμπούρια καὶ στὰ μέρη ποὺ μποροῦσε νὰ προστατευτεῖ ὁ ἐχθρὸς στεκόταν μικρὴ κι ἔτσι οἱ δικοί μας «δὲν εἶχον οὐδὲ τὸν ἀπαιτούμενον χρόνον νὰ γεμίζουν δὶς καὶ τρὶς τὰ ὅπλα των».

Παπαφλέσσας: Τρελός για την Πατρίδα

.

Του Κώστα Παναγόπουλου

Την ελευθερία της Πατρίδος την υπέγραψε ο Θεός. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» είπε ο Κύριος. Η τρέλα, η μανία, αυτός ο τέλειος έρωτας μεταξύ του ανδρός και της πατρίδος του, έχουμε την πίστη ότι κατέβηκε άνωθεν: «ὅτι πᾶσα δόσις ἀγαθή και πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι, καταβαῖνον ἐκ σοῦ τοῦ Πατρός τῶν φώτων».

Δόξα τω Θεώ, αχ Ελλάδα μου, που ευλογήθηκε αυτός ο καλόγερος να αγαπήσει εσένα – τον τόπο του – με μία μανία μακαρία. Γιατί, χωρίς Παπαφλέσσα, Ελλάδα μου, το κεράκι δε θα γίνονταν φιτίλι και τα λόγια θα κοίμιζαν τις πράξεις. Αν δεν υπήρχε «ο τρελός για την πατρίδα», δύσκολα θα ξέσπαγε ο Μάρτης.

Και των άλλων τα μεγέθη τεράστια. Δεν είχε αγάπη ο Γέρος του Μοριά; Δεν είχε ο Μακρυγιάννης; Μήπως τόσοι άλλοι ερωτοχτυπημένοι για την Ελλάδα, την Ορθοδοξία, την Ελευθερία; Μα, ο Φλέσσας είχε αγάπη με μανία, αλλιώτικο πράγμα δυναμίτιδος, έναν έρωτα φλογός πυραύλου που όλο σε πετάει από τον ύπνο. Για την πατρίδα, δηλαδή, ο Παπαφλέσσας υπήρξε εραστής μανικός, που δίχως αυτόν και τη μανία του, την τρελή επιμονή του για Επανάσταση, η πατρίδα το δίσταζε ακόμη να κάνει το μετέωρο βήμα της, το χωρίς επιστροφή επιφώνημα: «Ελευθερία ή Θάνατος!».

Η απελευθέρωση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821)

Εικόνα από:ekdohi.gr

.

ΣΤΙΣ 22 ΜΑΡΤΙΟΥ  ΤΟΥ 1821 ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΚΥΡΙΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

.
΄Εφοδος του Θ. Κολοκοτρώνη, των Καπετανάκηδων, Κουμουντουράκηδων, Χρηστέηδων, Βενετσανάκηδων και του Παπαφλέσσα, Νικηταρά και Αναγνωσταρά

Στις 22 Μαρτίου το απόγευμα 2000 ένοπλοι της στρατιάς της «Δυτικής Σπάρτης» όρμησαν από τις Κιτριές της Μάνης και πολιόρκησαν με τους επίλεκτους οπλαρχηγούς τους την Καλαμάτα, ενώ ο Κεφάλας με τον Νικηταρά απέκοψαν το δρόμο προς την Τριπολιτσά.

Στις 23 Μαρτίου το πρωί ο Αρναούτογλου παρέδωσε την πόλη χωρίς αντίσταση στον Αρχηγό των Ελληνικών Δυνάμεων Πετρόμπεη ο οποίος και κράτησε τον Τούρκο αγά ως όμηρό του για να τον ανταλλάξει με το γιο του Αναστάσιο.

.

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΣΤΙΣ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Το μεσημέρι, στις όχθες του χειμάρου Νέδωνος, μπροστά από τη Βυζαντινή εκκλησία των Αγ. Αποστόλων, 24 κληρικοί ευλόγησαν τα όπλα των Μανιατών και των υπόλοιπων Ελλήνων Αγωνιστών μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα κάτω από τις ενθουσιώδεις πατριωτικές ιαχές των επαναστατών και τις χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες των ελεύθερων πλέον εκκλησιών.

Μια απάντηση στην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για τις παρελάσεις

 Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

.

«Οι παρελάσεις, κάθε Οκτώβρη και Μάρτη, σχηματίζουν το ποτάμι της ζωής για να το βλέπουμε»

Γ. Ιωάννου «Κοιτάσματα»

.

Διάβασα με προσοχή τα δύο κείμενα της κ. Ειρήνης Αγαθοπούλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, στον νομό Κιλκίς, σχετικά με την αναγκαιότητα των παρελάσεων, το πρώτο, και το απαντητικό δεύτερο, κατόπιν ερωτήματος αναγνώστη του «ΜΑΧΗΤΗ», για τις λεγόμενες «παρελάσεις υπερηφανείας» των ομοφυλοφίλων.

Κατ’ αρχάς, αν και νέα, αναμασά παλιά και μουχλιασμένα επιχειρήματα, που επιπολάζουν, εδώ και δεκαετίες, στα τρικυμιώδες πέλαγος των συνασπισμένων συνιστωσών της αριστεράς ή αριστερόεσσας.

Λείψανο του παρελθόντος και η γλώσσα της, το γνωστό αριστεροκομματικό ιδίωμα-η ξύλινη γλώσσα-που αφού επί μισό αιώνα επιχωρίασε αποκλειστικά στο σύμπαν του ΚΚΕ, ως σύμπτωμα ιδιοπαθές, τις τελευταίες δεκαετίες υπερέβη το γκέτο του γενεθλίου χώρου του, με βραδύ βηματισμό αρχικά, για να απλωθεί επί πτερύγων ανέμων εν συνεχεία και να γνωρίσει ημέρες δόξας λαμπρής με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981. (Προφανώς οι «ορδές» των οπαδών του Κινήματος, που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, διαβρώνουν και την γλωσσική του φυσιογνωμία).

Στο κείμενό της «τι εξυπηρετούν οι παρελάσεις;», η κ. Αγαθοπούλου, θέτει κάποια, «φιλολογικά» ερωτήματα και απαντά η ίδια. Μέμφει τα παιδιά, τους μαθητές, διότι: «δεν γνωρίζουν καν τι γιορτάζουμε εκείνη την ημέρα». Είναι απειθάρχητα.Παρελαύνουν ασύντακτα, «το αρνείται υποσυνείδητα ο οργανισμός τους» αισθάνονται, δηλαδή, πνευματική αδιαθεσία την ημέρα της παρέλασης.

«Λαγός τη φτέρη έσειε κακό του κεφαλιού του»

Φωτογραφία από:www.sakketosaggelos.gr –

του Δημήτρη Στεργιούλη
Επίτιμου Διευθυντή 2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου
“¨ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ”

.

O Axμέτ Νταβούτογλου , υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, απροκάλυπτα, απροσχημάτιστα, ασύστολα και ανερυθρίαστα και από καιρού εις καιρόν εκσφενδονίζει λεκτικές ρουκέτες σε βάρος της πατρίδας μας και ονειρεύεται τουρκοποίηση τόσο της Δυτικής Θράκης, όσο και των Αιγαιοπελαγίτικων νησιών μας.

Σύμφωνα δε με δηλώσεις του , που λίαν προσφάτως είδαν το φως της δημοσιότητας, η υλοποίηση των σχεδιασμών του δεν μπορεί να επεκταθεί σε βάθος χρόνου πέραν της δεκαετίας.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πώς αντιμετωπίζει το Υπουργείο Εξωτερικών της Πατρίδας μας τις ιταμές αξιώσεις των Τούρκων.

Πάντως ο Νταβούτογλου εκτός του ότι είναι αμετροεπής, υπερόπτης , αλάστωρ και υπερφίαλος είναι και ανιστόρητος.
Ας τολμήσει λοιπόν να επιχειρήσει υλοποίηση των σχεδιασμών του και τότε θα δει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του.

Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με το θλιβερό αυτό οντάριο της Τουρκίας. Του θυμίζω όμως μερικά ονόματα Ελλήνων και ας φροντίσει να μάθει την ιστορία του καθενός .