Του αντρειωμένου Παύλου Μελά ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται…

Φωτογραφία από:www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Δημήτης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

.

Του αντρειωμένου Παύλου Μελά ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται…

«Το χρέος του παλληκαριού είναι να λογίζεται σφαγάδι και όχι ψοφίμι»

«Το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα». 13 Οκτωβρίου του 1904, η γη της Μακεδονίας ανοίγει τη στοργική αγκαλιά της, για να δεχτεί το κουρασμένο σώμα του παλληκαριού. Και ο μεγάλος μας στιχοσμιλευτής, ο Κωστής Παλαμάς, θρηνεί:

«Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι

Στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλληκάρι».

Υπήρχε στο παλιό Ανθολόγιο, Ε’ και Στ’ Δημοτικού, απόσπασμα από το ατίμητο βιβλίο, «Παύλος Μελάς», της γυναίκας του Ναταλίας, στο οποίο περιγραφόταν η ένδοξη θανή του ήρωα. Στα νέα βιβλία, τα οποία παραλάβαμε το 2006, το κείμενο δεν υπάρχει.

Η αντιστόρητη αυθάδεια το λογόκρινε. Γιατί; Μα για να μην μαθαίνουν τα παιδιά ότι η Μακεδονία πολέμησε σαν λιοντάρι και κέρδισε την ελευθερία της με το αίμα της και ό,τι κερδήθηκε με αίμα δεν μπορεί να σβήσει με το μελάνι μιας υπογραφής.

Στο Κιλκίς φέτος, τιμούμε τα 100 χρόνια από την τριήμερη εποποιϊα, 19-21 Ιουνίου του 1913. Στα σιταροχώραφα του Κιλκίς ακόμη και σήμερα ξεθάβουν τα αλέτρια κόκκαλα ιερά Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών. 8.500 άνδρες, ο ανθός της πατρίδας, έπεσε στο πεδίο της τιμής.

Συζητούν οι ανθυπομετριότητες της πολιτικής για διπλές ονομασίες.

Ερωτώ: Πώς θα σταθεί δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα ενώπιον των μαθητών του και να τους πει: Συγγνώμη τόσα χρόνια σας λέγαμε ψέματα. Υπάρχει και άλλη Μακεδονία. Θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί… Όποιο χέρι τολμήσει το ανοσιούργημα να γνωρίζει ότι ισχύει στην περίπτωση του ο αείχλωρος λόγος του Ιω. Καποδίστρια: «Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».