Παναγιώτης Νικ. Γκουρβέλος
Καθηγητής -Θεολόγος
Μέ κρυφή καύχηση ἐν Κυρίῳ, κάθε φορά πού, εἴτε στό σχολεῖο ὡς καθηγητής εἴτε σέ ἄλλες εὐκαιρίες ὡς χάριτι Θεοῦ χριστιανός,τίθεται σχετικό θέμα, μέ ζῆλο ὑπερασπίζομαι τό Ἁγιοπνευματικό καί συνοδικό –δημοκρατικό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Λέω δηλαδή στούς μαθητές ἤστούς συνομιλητές μου πώς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία παίρνει τίς ἀποφάσεις της ἀφ’ ἑνός μέ τήν ἐπίπνευση καί τό φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀφ’ἑτέρου μέ τή σύγκληση συνόδων καί τήν ὁμοφωνία ἁπάντων τῶν συμμετεχόντων στή Σύνοδο ἐπισκόπων (μητροπολιτῶν) ἤ ἔστω τῶν περισσοτέρων ἐξ αὐτῶν.
Ξεκαθαρίζω ἐπίσης στούς συνομιλητές μου ὅτι στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας ὁΟἰκουμενικός μας Πατριάρχης εἶναι πρῶτος μεταξύ ἴσων -ἀπολαμβάνει δηλαδή τά λεγόμενα πρεσβεῖα τιμῆς καί ἐπ’ οὐδενί πρῶτος ἄνευ ἴσων. Τό Ἁγιοπνευματικό (κατά τό θεϊκό μέρος της) καί συνοδικό –δημοκρατικό (κατά τό ἀνθρώπινο μέρος της) πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας βρίσκεται σέ διαρκῆκαί σφοδρή πολεμική ἀντιπαράθεση μέ τό παποκεντρικό -ὁλοκληρωτικό σύστημα διοίκησης τῆς Δυτικῆς (Ρωμαιοκαθολικῆς) Ἐκκλησίας, πού ἀποτελεῖἑνός ἀνδρός ἀρχήν –τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης.