Συνοδοιπόροι στὴν Τραγωδία καὶ τὴν Λύτρωση τῆς Ἁγιοτόκου Ρωμηοσύνης μέσα στὸ «γεωπολιτικὸ γίγνεσθαι».

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

.

Τὸ παρακάτω κείμενο τὸ ἀφιερώνω στὴν ἄγνωστη ἄστεγη ποὺ κοιμότανε βαθειὰ ξημερώματα σὲ εἴσοδο πολυκατοικίας λίγες ὧρες πρὶν πάρω τὸ καραβάκι ἀπὸ τὴν Οὐρανούπολη γιὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Τὸ «ἀφιερώνω» στὸν ἄγνωστο συνταξιδευτή  μου στὸ πλοῖο ποὺ μὲ τὴν ἰδιότητά του ὡς ὑπαλλήλου στὴν Παγκόσμια Τράπεζα μὲ «διαφώτισε» σχετικὰ μὲ τὰ πειραματικὰ κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ  μοντέλα ποὺ ἐφαρμόζονται…

Τὸ ἀποδίδω μὲ τὴν ἐκ βάθους Πίστη, Τιμὴ καὶ Σεβασμὸ στὸ Πανίερο Θησαύρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ρωμηοσύνης μας τῆς ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ποὺ προσκύνησα ἐκτὸς ἰδικοῦ μου προγράμματος σὲ μία Λαμπροφόρα Ἁγιορείτικη Ἀγρυπνία τελεσθεῖσα σὲ Ἱερὸν Κελλίον ἐγγύς της Καψάλας. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι ἡ Τραγωδία σὰν λέξη καὶ σὰν θεατρικὴ πράξη πρῶτα ἀκούσθηκε καὶ παίχθηκε στὰ περίτεχνα μαρμάρινα ἀμφιθέατρα τῆς κλασσικῆς Ἑλλάδος καὶ μετὰ ἀποτυπώθηκε στὴν διαχρονικὴ καὶ βιωματικὴ  πορεία τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων.

Ἔτσι ὁ Ἕλληνας ξέρει πολὺ καλὰ τί σημαίνει τραγωδία καὶ τί ἀκολουθεῖ μετὰ ἀπὸ αὐτή. Νὰ γιατί πρέπει μέσα σὲ εἰσαγωγικὰ «νὰ εὐχαριστήσουμε» τοὺς παγκόσμιους «σκηνοθέτες καὶ σκηνογράφους» τῶν παλαιότερων καὶ τῶν σύγχρονων Ἐθνικῶν Τραγωδιῶν τῆς φίλτατης πατρίδας γιατί….
μᾶς κάνουν κοινωνοὺς τῆς ΘΕΙΑΣ ΝΕΜΕΣΙΣ καὶ τοῦ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ποὺ διέπουν τὰ ἱστορικὰ γεγονότα τῆς ἀνθρωπότητας.