Μετὰ τὸ Ἡμερολογιακὸ ἔρχεται τὸ Οὐκρανικὸ
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
1. Αἰχμάλωτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ Κωνσταντινούπολη
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης, ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ πηγὴ τῶν εὐσεβῶν δογμάτων καὶ τῆς κανονικῆς εὐταξίας, ἡ ὁποία ἐπὶ δεκαέξι αἰῶνες (4ος-19ος αἰ.) εἶχε πρωτεύοντα ρόλο στὴν πορεία καὶ ἐξέλιξη ὅλων τῶν τομέων ζωῆς καὶ δράσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος σταδιακὰ καὶ μὲ αὐξανόμενους ρυθμοὺς χάνει αὐτά της τὰ γνωρίσματα. Διαβρωμένη ἐσωτερικά, σὲ ἐπίπεδο ἡγεσίας καὶ θεολογίας, ἀπὸ ἀρχὲς καὶ ἀξίες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς «Νέας Τάξεως» πραγμάτων, δηλαδὴ τῆς Μασονίας, τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς Θεοσοφίας, ἐγκατέλειψε τὴν ἀσφαλῆ, φωτεινὴ καὶ σωτηριώδη ὁδὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ πορεύεται τώρα στὶς σκοτεινὲς ἀτραποὺς τῶν καινοτομιῶν καὶ νεωτερισμῶν, αἰχμάλωτη στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι τοῦ Συγκρητισμοῦ, διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ.
Δὲν πρόκειται ἐδῶ νὰ ἀναλύσουμε πῶς καὶ πότε ἔγινε αὐτὴ ἡ ἀλλαγή, αὐτὴ ἡ παραμόρφωση, γιατὶ τὸ ἔχουμε πράξει πολλὲς φορὲς στὸ παρελθόν, ἰδιαίτερα μάλιστα κατὰ τὴν πρόσφατη περίοδο, πρὶν καὶ μετὰ τὴν σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016)1. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε εἰσπράξαμε καὶ τὴν ὀργὴ τοῦ πρωτοστάτη τῶν καινοτομιῶν καὶ παραμορφώσεων πατριάρχη Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος ξεπέρασε στὸ καταστροφικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας ἔργο τοὺς μασόνους προκατόχους του Μελέτιο Μεταξάκη καὶ Ἀθηναγόρα. Ὀνομαστικὰ ἀλλὰ καὶ τιμητικά, μᾶς ὑπέδειξε ὡς ἐμπόδιο στὸ καινοτόμο ἀντορθόδοξο ἔργο του καὶ ἐζήτησε τὴν τιμωρία μας, εὑρὼν πρόθυμο ὑποτακτικὸ ἢ μᾶλλον ὁμόφρονα κρυφὸ ὁμοϊδεάτη τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο, ποὺ ἄσκησε δικαστικὴ δίωξη ἐναντίον μας.
