O αναπτήρας με μπετζίνα

.

Πώς να το κάνουμε ήταν μαγκιά κάποτε το κάπνισμα….τόσο μυαλό είχαμε.

Έκρυβες τα χυμαδάκια μην στα βρεί η μάνα….έπαιρνες ΜΕΖ καραμελάκια για την αναπνοή και διάφορες άλλες πατέντες.

Το μακρύ παντελόνι καμπάνα είχε και μικρό τσεπάκι για τον αναπτήρα….

Άλλη ιστορία μαγκιάς αυτή….

Ο ΖΙΡΡΟ ήταν ακριβός…..έψηνες καφέ με την φλόγα που έβγαζε αλλά είχε την αρχοντιά του….

Είχε έρθει ένας μπάρμπας από την Αμερική εκείνα τα χρόνια και μεταξύ των άλλων δώρων μου έδωσε και έναν αναπτήρα παρόμοιο της φωτογραφίας.

«….μπετζίνα παίρνει…» μου είπε….Αμερικάνος βλέπεις ήξερε περισσότερα.

Οι «ποντικοί» των Εξαρχείων

.

«Μεγάλη» είδηση !!!!!!

Η Αστυνομία εισέβαλε σε υπό κατάληψη κτίριο στα Εξάρχεια !!!!

Έπιασαν λίγους «ενοίκους» και βρήκαν μπουκάλια …για μολότωφ….

Οι κάτοικοι της περιοχής έκαναν καταγγελίες….

Απλά δεν γινότανε τίποτα…..τι θα πούν οι Λαϊκές δυνάμεις…. να τους περάσουν δηλαδή για φασίστες….μα τι λές τώρα!

Οι ποντικοί δηλαδή οι επαναστάτες χασικλήδες -ανεπάγγελτοι-τεμπέληδες…. από παλιά έχουν στέκι την παλιά γειτονιά της Αθήνας…τα Εξάρχεια

Κάποιοι που τους χρησιμοποιούσαν και τους χρησιμοποιούν σαν ομάδα κρούσης τους θεωρούν… ιδεολόγους….του κ… θα έλεγα εγώ…. μπαχαλάκηδες είναι που δεν διστάζουν να αρπάξουν…να χτυπήσουν…να κάψουν κρύβοντας την μούρη τους σαν τον δήμιο με την κουκούλα….έχουν σήμα το Α στον κύκλο που λογικά σημαίνει …Άχρηστος….

Κανένας από δαύτους δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή του….

Οι παράγκες της αγάπης

.

Πολλοί πρόσφυγες μετά την καταστροφή της Σμύρνης βρέθηκαν και στα Πατήσια….
…τους έδωσαν από ένα οικοπεδάκι εξ αδιαιρέτου… έστησαν τα σπιτικά τους ο ένας δίπλα στον άλλον….

Μην φανταστείς….παράγκες με πισόχαρτο και κόντρα πλακέ στην αρχή και μετά
λαθραίες μικρές κάμαρες …τούβλινες όπως έλεγαν…

Θυμήθηκα και τα πρώτα σπιτικά….ο παππούς βλέπεις από τις χαμένες πατρίδες
αλλά και η γιαγιά που έφυγε νωρίς…

Άστραφτε από καθαριότητα το σπιτικό τους αλλά οι μυρουδιές από τις κατσαρόλες δίπλα στην γκαζιέρα ήταν το κάτι άλλο….

Έμπαινε η διπλανή στην ξένη κουζίνα και έπαιρνε κάτι που της έλειπε…έτσι απλά…
Η γειτονιά ήταν μια οικογένεια….

Πηγαίναμε εκδρομή στους παππούδες από τον Βούθουλα στα Πατήσια μέχρι που χρόνια μετά πήγαμε στην γειτονιά τους….

Ο μικρός χωματόδρομος κοντά στο ρέμα είχε πολλούς πρόσφυγες και άκουγες ονόματα…..το Μαρικάκι…το Κατινάκι …το Λενάκι….

Δεσποινίδες….της παντρειάς….όλη την ημέρα στο κουζινάκι να μαθαίνουν να μαγειρεύουν …..απαραίτητο εφόδιο.

Το Κατινάκι γλυκοκοίταζε ένας θείος…λίγα χρόνια με περνούσε ο συγγενής…παντρευόντουσαν μικροί….γεννούσαν και σε μεγάλη ηλικία….μαραγκός ….κάλφας στην αρχή μετά σε εργοστάσιο καλό της εποχής μάστορας….αλλά μεροδούλι…μεροφάϊ…

Ο πόλιτσμαν ο δικός μας άνθρωπος

.

Μερικούς δρόμους παραπάνω ήταν τότε το Αστυνομικό Τμήμα…ξύλινη σκοπιά απ ΄έξω και οι αστυνομικοί μετρημένοι στα δάχτυλα.

Καλημέρα…καλησπέρα….πάντα στις περιπολίες τους.

Δεν θα έλεγα ότι ένοιωθες ανασφάλεια εκείνα τα χρόνια αν και κοντά στην Ομόνοια η οποία δεν είχε την σημερινή ….φήμη.

Καθόντουσαν στα σκαλοπάτια τα απογεύματα οι νοικοκυρές και όταν έβλεπαν τον πόλιτσμαν όπως τον έλεγαν τον καλούσαν για ένα γλυκό κουταλιού στο πόδι.

Μια χρονιά έκανε εμφάνιση …μπουκαδόρος….

Έμπαινε από το παράθυρο και ξάφριζε στα γρήγορα ότι έβλεπε…

Και τι να έπαιρνε….τίποτα δραχμές από το παντελόνι στην καρέκλα άντε κανένα τρανζίστορ ή και κανένα ρούχο.

Τα σκότωνε στο Γιουσουρούμ….

Συναγερμός στο τμήμα…..

Αριστερός σημαίνει φώς !!!!!

Τσακαλώτος…από το Λονδίνο….

«Αυτοί οι άνθρωποι -οι παλαιοί συνταξιούχοι- θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο».

Συνταξιούχοι από την Ελλάδα…

Χαίρε Τσακαλώτο οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν !!!!!

Ο Τσίπρας σήμερα στην ΔΕΘ …

Μ’ έριξες στο παραμύθι
σαν να ήμουν κουτορνίθι,
και τη μάσησα μαστίχα
κι έχασα ό,τι κι αν είχα.

Σε βαρέθηκα και σπάσε
και τα μου `πες – σου `πα, άσε,
όλο θα και θα και θα……

Έδωσαν το όνομα της Μακεδονίας ο ένας από ιδεοληψία ο άλλος για την υπουργική καρέκλα !

….υπάρχει  η ιστορία μας με αρκετό χώρο στις μαύρες σελίδες της και γι αυτούς !

Πηγή: Πίσω στα παλιά

.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οι φόροι…και το πλεόνασμα του Τσακαλώτου !

Γεώργιος Σουρής

Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη,
ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα
σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι
κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα
Βαριά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει
βάλετε φόρους, βάλετε, η πλάτη μας αντέχει.

Ο, τι καλό κι αν έχουμε επάνω σας ας μείνει
στα πρόσωπά μας ας χυθεί του μαρασμού το χρώμα
μ’ εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνει
φορολογήστε και αυτή τη σάρκα μας ακόμα
του σώματός μας κόβετε καμιά παχιά λωρίδα
και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα.

Χάρτινες οι Γαλλικές φρεγάτες Καμμένου-Τσίπρα !

Φρεγάτα μου πανέμορφη
Φρεγάτα μου πανώρια
Σε βλέπουν και ζηλεύουνε
Τα άλλα τα βαπόρια….

Ο Κώστας Χατζηχρήστος το απαγγέλλει στην Ρίκα Διαλυνά.

21η Απριλίου 1967

.

Σαν σήμερα δηλαδή βγήκαν τα στρατά στο Κέντρο της Αθήνας….
Άλλοι μπερδεύτηκαν νόμιζαν ότι ήταν για την παρέλαση αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν ταίριαζε η ημερομηνία.

Άνοιγαν τα παράθυρα…έβγαιναν στα μπαλκόνια και η κλασική ερώτηση του γείτονα στον γείτονα…
«…τι συμβαίνει;»
«…ερπύστριες ακούω …κάπου θα πηγαίνουν τα τάνκς για σέρβις…»

Φυσικά γρήγορα καταλάβανε όλοι…. και τα πρώτα σχόλια της γειτονιάς….
«…μωρέ καλά που έκαναν….λοχίας να γίνει πρωθυπουργός όχι συνταγματάρχης για να είναι τζόρας και να διώξει αυτούς τους απατεώνες που μας κυβερνάνε….είδες που έφτασε η φέτα…»

Μόνον η φέτα είχε φτάσει….άσε που έπρεπε να έχεις πολιτικό γνωστό ακόμα και για άδεια ταφής στο Β΄νεκροταφείο της γειτονιάς δηλαδή.
Οι αριστεροί ή αλλιώς κουμούνια όπως τους έλεγαν άρχισαν να τους ζώνουν τα φίδια και δεν είχαν άδικο ….ήταν οι πρώτοι που τους έστειλαν «δωρεάν διακοπές».

Γύριζες στην γειτονιά και άκουγες διάφορα….
Μετά όμως άρχισαν τα περίεργα….
Για να κάνεις τις δουλειές σου μπορεί να μην ήθελες πολιτικό αλλά σίγουρα ήθελες στρατιωτικό ή λακέ του.
Ρε δεν πάει να ήσουνα δεξιός …αν δεν είχες γνωστό γαλονά δεν έκανες τίποτα.

«Χάσαμε» είπε στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Μπουτάρης: Πρότεινε να αλλάξουμε εμείς το όνομα του αεροδρομίου «Μακεδονία»

» Εγώ το πίνω και το λέω, γίνομαι στουπί
και δε με νοιάζει, στο ορκίζομαι, ο κόσμος τι θα πει.

Κατεβάζω τις μισές κι ανεβαίνει ο βερεσές
κι αρχίζω τα παραπατήματα και τότε πια βλαστήμα τα,
περπατώ σιγά σιγά κι όταν πέσω σε καυγά,
μασάω κάνουλες κι αρμέ μπετόν και λέω και …με το μπαρδόν.»

….με βερμούτ και πίπερμαν

.

Πίσω στην δεκαετία του ΄60 στα ρεφενέ πάρτι…..

Έβαζαν όλοι κάτω ότι είχαν και οι ετοιμασίες αρχίζανε …..

Βερμούτ…πίπερμαν τα ποτά… χύμα…το πίπερμαν προτιμούσαν τα κορίτσια….φυστίκια…στραγάλια…. άντε και κανένα καναπεδάκι στην καλύτερη….

Άλλος έφερνε δίσκους 45 …33 στροφών….άλλος φορητό ηλεκτρόφωνο…

Γινόντουσαν οι δοκιμές για τον φωτισμό ώστε να χαμηλώνει…..δηλαδή έβγαζες μερικές λάμπες….

Και άρχιζε η προσέλευση ….τα αγόρια με τις καμπάνες παντελόνια τα κορίτσια με τα καλυτερότερα που μπορεί να ήταν και δανεικά….

Οι γονείς του οικοδεσπότη στο απέναντι σπίτι του γείτονα να κόβουν κίνηση από τις γρίλλιες με τα σχετικά σχόλια….

«…ποιανού είναι αυτή…»
«…αυτός είναι του τάδε;»

Η μουσική ακουγότανε στον δρόμο ….

Η γιαγιά

.

Ήταν πολύ δεμένη η γειτονιά εκείνα τα χρόνια….
Ειδικά τέτοιες γιορτινές ημέρες οι γειτόνισες στις συναντήσεις τους έκαναν τα σχέδιά τους για τους μοναχικούς ανθρώπους.

Υπήρχαν κάμποσοι χτυπημένοι από την μοίρα που έμεναν μόνοι τους. Το πιάτο της ημέρας το είχαν από την γειτονιά και την έγνοια ότι είναι καλά.

Τα Χριστούγεννα όμως ήταν αλλιώς δεν τους άφηναν μόνους … τους έπαιρναν μαζί στο μεγάλο τραπέζι της σπιτονοικοκυράς όπου μαζευότανε η αυλή….

Μια γιαγιά μου έμεινε στην μνήμη….

Μονίμως με ένα χαμόγελο…ένα καλό λόγο….είχε χάσει τον άντρα της… …δεν είχε παιδιά….μια ανηψιά που περίμενε να πεθάνει για να της πάρει το σπιτάκι που είχε εξ αδιαιρέτου …
Τι ήταν ο κάβουρας δηλαδή και τι το ζουμί του….

Ερχότανε στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και την έβαζαν στην τιμητική θέση δίπλα στην ξυλόσομπα…..χαμογελούσε…ευχότανε σε όλους υγεία…. Έλεγε ιστορίες ….ήταν Σμυρνιά…μικροπαντρεμένη στις χαμένες πατρίδες… δεν χάρηκε τον άντρα της τον έσφαξαν οι Τσέτες στην καταστροφή.
Γλύτωσε η ίδια πηδώντας σε ένα καϊκι….

Εν Αθήναις…στη Λούτσα

.

Χρόνια πίσω καύσωνας και από το πρωϊ οι ουρές στην αφετηρία  για Λούτσα μεγάλες.

Δεν ήταν μόνο οι επιβάτες αλλά και τα παγκάζια…. βλέπεις εκεί θα έτρωγες…
θα έκανες την ανάγκη σου…..
θα την έπεφτες για μεσημέρι και θα γύριζες με το σούρουπο.

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες από κοντά….

Το υπερπόντιο μαρτυρικό ταξίδι τελείωνε και άρχιζε η απόβαση των μυρίων στην παραλία….

» Τρέχα Γιαννάκη πιάσε εκείνο το δέντρο ….»
Ποιό δέντρο ένας θάμνος σε ανάπτυξη αλλά έπρεπε να χωθεί ο παππούς.

Πετάγανε τα σεντόνια για να σηματοδοτήσουν τον χώρο τους ενώ τα πιτσιρίκια είχαν προλάβει να μπούν στην θάλασσα.
Ποιό μαγιό….με το βρακί ….

«Προσέχετε βρέεε θα πιείτε νερό και θα πνιγείτε και θα σας κάνω μαύρους στο ξύλο…»
Φώναζε η μάνα αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα μας έδερνε …πνιγμένους ανθρώπους.