Μάθημα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας

.

Στὶς ἀρχὲς Μαΐου ὁ πάπας Φραγκίσκος, προσκεκλημένος ἀπὸ τὴ βουλγαρικὴ Κυβέρνηση, θὰ ἐπισκεφθεῖ ἐπισήμως τὴ Βουλγαρία.

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας ἀποφάσισε ὁμόφωνα νὰ ἀ­ποσταλεῖ στὸν Ἀποστολικὸ Νούντσιο (ἕ­να εἶδος πρεσβευτῆ) τοῦ Βατικανοῦ στὴ Βουλ­γαρία ἐπιστολή, στὴν ὁποία νὰ διευκρινίζεται ὅτι ἡ πρόσκληση τοῦ Ποντίφηκα ἔγινε ἀπὸ τὶς Κρατικὲς Ἀρχές, οἱ δὲ λεπτομέρειες τῆς ἐπισκέψεώς του πρέπει νὰ καθορισθοῦν ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση.

Ὡς πρὸς τὸ μέρος τοῦ προγράμματος ποὺ περιλαμβάνει καὶ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας στὴν ὑποδοχὴ τοῦ Πάπα, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος δήλωσε ὅτι ὁ Πατριάρχης καὶ τὰ Μέλη τῆς Συνόδου θὰ ὑποδεχθοῦν τὸν Πάπα σὲ ἐθιμοτυπικὴ συνάντηση στὸ Συνοδικὸ Μέγαρο στὶς 5 Μαΐου 2019.

Σχετικὰ μὲ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὸν Πατριαρχικὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφάσισε ὅτι αὐτὴ μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ, ἀλλὰ τονίζει ὅτι ὁποιαδήποτε μορφὴ ἱερουργίας ἢ συμπροσευχὴ ἢ χρήση ἀμφίων εἶναι ἀπαράδεκτη σύμφωνα μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκ­κλησίας.

Ἐπίσης ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τονίζει ὅτι εἶναι ἀδύνατη ἡ συμμετοχὴ τῆς Πατριαρχικῆς Χορωδίας κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου.

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω «Ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως»

.

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Μαρτίου 2019, Ἀπόκρεω (Ματθ. κε΄ 31-46)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Ὁ Ἄσωτος υἱός καί ὁ εὐσπλαχνικός Πατέρας

.

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Φεβρουαρίου 2019, τοῦ Ἀσώτου (Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιε΄ 11-32)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύ­την· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι! ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκ­έτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐ­­­­πέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγ­καντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαν­το εὐφραίνεσθαι.

Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς «Στό δρόμο γιά τήν τελειότητα»

.

ιγ’ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀν­­θρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

«Ἔτι ἕν σοι λείπει»

Δὲν εἶχε εὐτυχὴ κατάληξη ἡ συνάντηση τοῦ πλούσιου ἐκείνου νεανίσκου μὲ τὸν Κύριο, τὴν ὁποία μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ἔφυγε λυπημένος ὁ νέος ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ζήτησε νὰ ἀποχωριστεῖ αὐτὸ τὸ ἕνα ποὺ κρατοῦσε αἰχμάλωτη τὴν ψυχή του: τὸ χρῆμα.

«Ἐκπαιδευτικὰ ἀκατάλληλος» ὁ Παῦλος Μελᾶς!

.

Σὲ μιὰ ἐπιπλέον πράξη ἐθνικῆς μειοδο­σίας προέβη τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Συγκεκριμένα ἀπέρριψε αἴτημα τοῦ συλλό­γου διδασκόντων τοῦ 3ου Γυμνασίου Θέρ­μης Θεσσαλονίκης, προκειμένου νὰ ἐπιτραπεῖ στὸ σχολεῖο ἡ εἴσοδος σὲ ἀπογόνους τῶν Μακεδονομάχων μὲ τὶς ἀνάλογες παραδοσιακές στολές τους, ὥστε ὁ ἑορτασμὸς τῆς ἐπετείου τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα νὰ γίνει μπροστὰ στὰ παιδιὰ μὲ περισσότερη διαδραστικότητα.

Ἡ διευθύντρια τοῦ σχολείου μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ συλλόγου τῶν καθηγητῶν εἶχε ἤδη ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν Σύλλογο Ἀπογόνων Μακεδονομάχων «Ὁ Παῦλος Μελᾶς» μὲ τὸ συγκεκριμένο αἴτημα, ὁ Σύλλογος ἀνταποκρίθηκε θετικά, καὶ ἔμενε μόνο ἡ ἔγκριση ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἐστάλη τὸ σχετικὸ αἴτημα καὶ ἡ ἀπάντηση ἦταν… ἀρνητική.

Ἡ διευθύντρια κοινοποίησε τὴν ἀπάντηση τοῦ Ὑπουργείου πρὸς τὸν Σύλλογο τῶν Μακεδονομάχων μὲ ἔγγραφό της, στὸ ὁποῖο σημειώνει τὰ ἑξῆς: «Μετὰ λύπης μας σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι τὸ αἴτημά μας γιὰ ἔγκριση εἰσόδου στὸ σχολεῖο μας δὲν ἔγινε δεκτό. Σύμφωνα μὲ ἔγγραφο τοῦ ΥΠ.Π.Ε.Θ., ἡ ἐπίσκεψή σας δὲν ἐγκρίνεται, διότι δὲν κρίνεται ἐκπαιδευτικὰ κατάλληλη. Κατόπιν τούτου δὲν θὰ μπορέσουμε δυστυχῶς νὰ σᾶς ἀξιοποιήσουμε γιὰ νὰ προσφέρουμε στοὺς μαθητές μας τὴ δυνατότητα μιᾶς πιὸ βιωματικῆς προσέγγισης τῶν ἱστορικῶν γεγονότων».

Κοινωνία τεράτων

.

Τὰ συμβαίνοντα στὸν τρελὸ κόσμο μας ξεπερνοῦν πλέον καὶ τὴν πιὸ τολμηρὴ φαν­τασία. Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ λαίλαπα ποὺ σαρώνει βίαια τὸν πλανήτη, δὲν ἀλλάζει μόνο τοὺς νόμους σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς χῶρες οὔτε ἀρκεῖται μόνο στὸ νὰ διεκδικεῖ δικαιώματα γάμου καὶ παρόμοια.

Τώρα ἔχει δημιουργήσει καὶ βιομηχανία παραγωγῆς, ἐκθέσεως καὶ πωλήσεως βρεφῶν. Τέτοια ποὺ πλέον, σὲ ἀντιστοιχία μὲ τὸ «baby boom» (ἔκρηξη γεννήσεων) μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, νὰ γίνεται λόγος γιὰ «gayby boom» (ἔκρηξη ὁμοφυλοφιλικῶν γεννήσεων).

Τί ἐπιθυμεῖ τὸ ὁμόφυλο «ζεῦγος»; βρέφος λευκὸ ἢ μαῦρο, ἀγόρι ἢ κορίτσι, πολὺ ἢ λιγότερο ἀκριβό; Πόσα διαθέτει; 95 ἢ 160 χιλιάδες δολάρια; Στὸ ἀκριβὸ πακέτο περιλαμβάνονται τὰ πάντα. Ὑπάρχουν πολυτελεῖς κατάλογοι μὲ φωτογραφίες ὑποψήφιων γυναικῶν γιὰ τὴ «δουλειά», γιὰ νὰ μποροῦν οἱ ἀγοραστὲς νὰ διαλέξουν ὅ,τι τοὺς ἱκανοποιεῖ.

Ποῦ μπορεῖ νὰ γίνει αὐτό; Ἂν θέλει μπορεῖ κάποιο τέτοιο «ζεῦγος» νὰ πάει στὴν Ἀμερική, στὸ Σὰν Φραντζίσκο ἢ καλύτερα στὸ Ὄρεγκον. Ἐκεῖ θὰ βρεῖ τὰ βρέφη πιὸ φθηνά: ἀπὸ 75 μέχρι 125 χιλιάδες δολάρια. Ἀλλὰ γιατί νὰ κάνει τόσο μακρὺ ταξίδι; Δὲν πάει καλύτερα στὶς Βρυξέλλες; Ἐκεῖ, στὴν ψευτοπρωτεύουσα τῆς εὐρωπαϊκῆς ψευδοένωσης, μπροστὰ ἀκριβῶς ἀπὸ τὴ μύτη της καὶ παρὰ τούς, ὑποτίθεται, αὐστηροὺς νόμους ποὺ ἡ ἴδια ἔχει θεσπίσει, θὰ βρεῖ τὰ πάντα. Γιὰ ἐφέτος βέβαια δὲν προλαβαίνει.

Τὸ ἔπος τοῦ 1940-1941 συστατικὸ τῆς ἀθανασίας τῆς φυλῆς μας

Ἡ λιτὴ ἀπάντηση τοῦ τότε πρωθυ­πουργοῦ τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννη Μεταξᾶ στὸν πρεσβευτὴ τῆς Ἰ­­τα­λίας τὴν αὐγὴ τῆς 28ης ­Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 σημείωσε ἀνεξίτηλα στὴν ἱστορία τῆς ὑδρογείου μιὰ ἱστορικὴ ­καμπή. Ἄλ­­λα­ξε τὸ ἦθος τοῦ πολέμου τῶν ­πέν­τε ἠπείρων. Ἡ ­ἀπήχηση τοῦ ΟΧΙ δὲν συγ­κλόνισε μόνο τὸν ­εὐρωπαϊκὸ χῶρο. Συγ­κλόνισε τὴν Ἄπω Δύση καὶ τὴν Ἄ­­­πω ­Ἀνατολή.

Στὶς Ἰνδίες ­ἔκριναν ὅτι «τὸ μέλ­λον τῶν Βαλκανίων ἐξαρτᾶται ἀ­­­πὸ τὴν τύχη τῆς Ἑλλάδος». Στὴν Ἰαπω­νία φάνηκε τόσο ­ἀπίστευτο τὸ γεγονός, ὥ­σ­τε καταγγέλθηκε ὅτι «ἡ Ἑλ­­λὰς ἐπετέθη κατὰ τῆς ­Ἰταλίας»! ­Ὡστόσο τὴν ­ἀκριβέστερη ­ἐκ­τί­μη­ση τῆς ­ἱστορικῆς ἐ­­­­­­κείνης στιγ­μῆς τὴν ἔ­­­­­κανε ἡ ἀμερικανι­κὴ ­ἐφημερίδα «Κρί­στιαν Σάϊενς Μό­­νιτορ», ἡ ὁ­­­ποία ἔγραψε: ­«Δύ­να­ται νὰ ­εἴ­πῃ κανεὶς χωρὶς δισταγμόν, ὅτι ἴ­­σως ἐκεῖ ἐπά­νω, εἰς τὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου, κρίνεται ἡ τύχη ὁ­­λοκλήρου τοῦ πολέμου».

Τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ βλέμμα τῆς Παναγίας

.

Πέντε αἰτήσεις τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων Ἑλ­λάδος σχετικὲς μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ Δημοτικά, Γυμνάσια καὶ Λύκεια συζήτησε ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας στά τέλη τοῦ Σεπτεμβρίου.

«Μὲ τὴν ἔναρξη τῆς συζητήσεως ὁ προεδρεύων τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας κ. Ἀθανάσιος Ράντος ἀνεκοίνωσε ὅτι μὲ παρεμπίπτουσα ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου ἀπερρίφθη, κατὰ πλειοψηφία, δηλαδὴ μὲ ψήφους 30 “κατὰ” ἔναντι 6 “ὑπέρ”, τὸ αἴτημα τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων καὶ πέντε προσφευγόντων γονέων, ποὺ ζητοῦσαν νὰ ἀφαιρεθοῦν τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα (ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας) ἀπὸ τὴ δικαστικὴ αἴθουσα, κατὰ τὴ συζήτηση τῶν συγκεκριμένων αἰτήσεων ἀκυρώσεως.

Ἡ ἀπόφασις αὐτὴ θεωρεῖται σύμφωνη μὲ τὴν ὑπάρχουσα νομολογία, συνιστᾶ ὅμως μία πρώτη σημαντικὴ ἧττα τῶν ἀθέων στὴν δικαστικὴ αἴθουσα» («Ἑστία» 22-9-2018).

Σχολιάζοντας τὴν ἀπόφαση αὐτὴ γιὰ τὴν μὴ ἀφαίρεση τῆς ἱερῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας ἀπὸ τὴν αἴθουσα τοῦ Δικαστηρίου, πράγμα ποὺ ζητοῦσαν οἱ ἄθεοι, συγχαίρουμε ἐκ μέσης καρδίας τοὺς ἀξιότιμους Δικαστὲς τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τοῦ Κράτους μας καὶ ἀναφωνοῦμε μὲ ἐνθουσιασμό: «Ὑπάρχουν ἀκόμη Δικαστὲς στὴν Ἑλλάδα».

Τὸ Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς «Ἀγκάθια ὠφέλιμα»

.

ΙΘ΄ ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. ια΄ 31 – ιβ΄ 9)

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ. Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐ­ρανοῦ. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ.

Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

«Ἀποστολὴ ἐξετελέσθη – Ἡ Ἑλλάδα πεθαίνει» (;)

.

Μὲ αὐτὸν τὸν βαρύγδουπο τίτλο τὸ μεγάλης κυκλοφορίας γερμανικὸ περιοδικὸ «Der Spiegel» ἔλαβε θέση μὲ ἐκτενὲς ρεπορτὰζ ἀπέναντι στὴ γενικὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν πατρίδα μας. Τὸ ρεπορτὰζ δημοσιεύθηκε τὸν Αὔγουστο τοῦ 2018 μὲ ἀφορμὴ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ τρίτου προγράμματος οἰκονομικῆς βοήθειας πρὸς τὴν Ἑλλάδα.

Ἡ ἀποτίμηση τῆς συν­εχιζόμενης οἰκονομικῆς κρίσεως στὴ χώρα μας μὲ τὶς συνθῆκες ποὺ διαγρά­φονται στὸ παρόν, καθὼς καὶ οἱ προβλέψεις γιὰ τὸ ἄμεσο μέλλον εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ περιοδικὸ ἐξόχως δυσοίωνες: «273,7 δὶς εὐρὼ ἔδωσαν στὴν Ἑλλάδα ἡ ΕΚΤ, ἡ Κομισιὸν καὶ τὸ ΔΝΤ. (…) Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα δράματα στὴν εὐρωπαϊκὴ ἱστορία φτάνει προσωρινὰ σὲ ἕνα τέλος: ἡ ἑλληνικὴ κρίση χρέους. (…)

Μὲ ἕνα σκληρό μεταρρυθμιστικὸ πρόγραμμα περικόπηκαν μισθοὶ καὶ συντάξεις καὶ αὐξήθηκαν οἱ φόροι. Τουλάχιστον μέχρι τὸ 2060 οἱ Ἕλληνες θὰ πρέπει νὰ ἐξοφλοῦν τὰ χρέη τους. Παραδόξως παραβλέφθηκε τὸ σημαντικότερο: Χρέη μπορεῖ νὰ ἀποπληρώσει μιὰ χώρα ποὺ ἀναπτύσσεται. Ἡ Ἑλλάδα ὅμως συρρικνώνεται. 550.000 ἄνθρωποι ἔχουν μεταναστεύσει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς κρίσης», σημειώνει ἐμφαντικὰ τὸ περιοδικό, ἐνῶ ἀναφέρεται καὶ στοὺς ἀρνητικοὺς δεῖκτες τῆς δημογραφικῆς ἐξελίξεως στὴ χώρα μὲ τὴν ἀνησυχητικὴ τὰ τελευταῖα χρόνια μείωση τῶν γεννήσεων.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Η παραβολή των κακών γεωργών»

.

Γ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ματθ. κα’ 33-42

33 Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤ­­­ρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐ­­­ξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. 35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλ-λους­ δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξ­­­έ­βαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. 40 ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύρι­­ος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώ­σεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵ­­τι­­­νες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς και­­ροῖς αὐτῶν. 42 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπε­δοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμα­στὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

Τὸ Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς «Ἡ θεραπεία τοῦ σεληνιαζομένου»

.

Ι΄ Ματθαίου (Ματθ. ιζ΄ 14-23)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ’ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.

1. ΓΕΝΕΑ ΑΠΙΣΤΟΣ

Μόλις κατέβηκε ὁ Κύριος ἀπὸ τὸ ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, ἀντίκρυσε μέσα στὸν ὄχλο ἕνα δυστυχισμένο πατέρα, ποὺ ἔπεσε γονατιστὸς στὰ πόδια του καὶ Τοῦ εἶπε:

–Κύριε, λυπήσου τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει φοβερά. Κινδυνεύει! Πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιὰ ἢ στὸ νερό. Τὸν ἔφερα στοὺς μαθητάς σου, ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν.

Τὸ Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄ 22-34) «Ἡ κατάπαυση τρικυμίας»

.

Καὶ ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ρημάτων καὶ μὴ  πιστεύσῃ,  ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον,  ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον». Κατά Ιωάννην (ιβ: 47)

***

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.

1. ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ;

Μετὰ τὸ καταπληκτικὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καὶ δὺο ἰχθύων στὴν ἔρημο, ὁ Κύριος ἐζήτησε ἀπὸ τοὺς μαθητὰς του νὰ περάσουν μὲ τὸ πλοῖο στὸ ἀπέναντι μὲρος τῆς λίμνης· καὶ ὁ ἴδιος ἀνέβηκε στὸ βουνὸ γιὰ νὰ προσευχηθῇ μόνος του. Μόλις ὅμως ἔπεσε ἡ νύκτα βαθειὰ, τὸ πλοῖο τῶν μαθητῶν εἶχε προχωρήσει καταμεσὶς στὴ λίμνη καὶ κλυδωνιζόταν ἀπὸ τὰ ἄγρια κύματα.

Πεντηκοστή. Ένδοξο τέρμα και αρχή νικηφόρου πορείας

.

Το παρήγγειλε ο αναστάς Κύριος στους μαθητές του, λίγο πριν αναληφθεί στους ουρανούς. Να μην  απομακρυνθείτε από τα Ιεροσό­λυμα, τούς είπε. Θα σάς στείλω το ‘Άγιο Πνεύμα και «βατττισθήσεσθε έν Πνεύματι Άγίω ού μετά πολλάς ταύτας ημέ­ρας» (Πράξ. α’ 5). Θα βαπτισθήτε μέσα στο Άγιο Πνεύμα σε λίγες μέρες.

Μιλούσε Εκείνος ό Όποιος πριν από μερικές δεκαετίες είχε κατέλθει από τον ουρανό για να υψώσει το ανθρώπινο γέ­νος, πού είχε καταπέσει στην έσχατη κα­τάπτωση και ατίμωση εξαιτίας του μίσους του Σατανά. Μιλούσε ό Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, πού έλαβε σάρκα και οστά από την πανυπέραγνο Πανα­γία Μητέρα του για να σώσει «το άπολωλός» πρόβατό του, τον άνθρωπο,το τέλειο πλάσμα των χειρών του. Μιλούσε στο τέλος της διαδρομής του στον κόσμο μας, έπειτα από τα εκπληκτικά θαύματά του και τις πρωτάκουστες διδασκαλίες του, έπειτα από τα φρικτά παθήματα και τον ατιμωτικό θάνατό του στο σταυρό του Γολγοθά και έπειτα από τη θριαμ­βευτική νίκη του επί του θανάτου με την Ανάστασή του.

Το έργο για το όποιο είχε έλθει στη γη το είχε πλέον ολοκληρώσει. Το είπε και στην προσευχή του προς τον ουράνιο Πατέρα του λίγο πριν αρχίσουν τα Πάθη του. «Το έργον έτελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιή­σω» (Ιω. ιζ’ 4). Έφερα σε τέλειο πέρας το έργο πού μου ανέθεσες να επιτελέσω για τη σωτηρία του κόσμου, πάτερ μου. Τελευταία πράξη ως επισφράγιση του έργου αυτού ήταν να στείλει ως νικητής και εξουσιαστής των πάντων το Πανάγιο Πνεύμα, για να εξαγιάζονται όσοι θα πι­στεύουν σ’ Εκείνον και θα ζουν σύμφω­να με τις εντολές του- για να έχει τη δυ­νατότητα κάθε άνθρωπος να γίνεται μέτο­χος των πνευματικών αγαθών, τα όποια μάς έχάρισε Εκείνος με το σωτήριο έργο του στη γη.

Έτσι ή Πεντηκοστή, κατά την οποία απέστειλε ό Κύριος το Πανάγιο Πνεύμα στους μαθητές του και δι’ αυτών στον κό­σμο, έγινε το ένδοξο τέρμα της δράσεώς του στη γη.