.
Γράφει ο Νίκος Σκαρλάτος
Η κάτω κοιλάδα του ποτ. Στρυμόνα ή Ρουπελίου, από τον 6ο μ.Χ αιώνα αποτελούσε τη σπουδαιότερη πύλη εισόδου του Βυζαντίου από βορρά προς νότο. Από τον Βυζαντινό χρονογράφο Κεδρηνό Γεώργιο, ο οποίος έγραψε περί τα τέλη του 11ου αι. ή αρχές του 12ουαι. μ.Χ τη «Σύνοψη Ιστοριών», την ιστορία του τότε γνωστού κόσμου από κτίσεως μέχρι την άνοδο στο θρόνο του Ισαακίου Κομνηνού (1057 μ.Χ), αλλά και από τον Γάλλο ιστορικό και αρχαιολόγο (1844-1929) Γουσταύο Σλουμπερζέ, αναφέρεται ως Κίμπαλουγκ, (Κίμπα Λόγγος).
Ο Βυζαντινός ιστορικός, Γεώργιος Ακροπολίτης, στην ιστορική συγγραφή των γεγονότων της περιόδου του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου (11ος μ.Χ αιώνας), περιγράφοντας την κάτω κοιλάδα του Στρυμόνα, την αναφέρει ως κοιλάδα του Ρουπελίου «… επείπερ επέπτυστο εις την του Ρουπελίου δυσχωρίαν , καθ’ ην ο ποταμός Στρυμών ρεί δυσί συγκλειόμενος όρεσιν, ως μόλις άμαξαν δια ταύτης έρχεσθαι….». Το όνομα επίσης Ρούπελης, συναντάται και σε Μεσαιωνικό κάστρο της Αρκαδίας.
Τη σημερινή οροθετική γραμμή μεταξύ της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, χαραγμένη πάνω σε χάρτη κλίμακας 1:200.000 του Αυστριακού Επιτελείου, την ορίζουν το άρθρο 5 και το προσαρτημένο στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου πρωτόκολλο της 17ης Αυγούστου 1913. Οι χάρτες βέβαια, που χρησιμοποιούσε την περίοδο αυτή το Στρατηγείο των δύο Βαλκανικών πολέμων, ήταν κυρίως ανατυπώσεις αντίστοιχων ξένων, γι’ αυτό και πολλά τοπωνύμια, μέχρι να ολοκληρωθούν οι τοπογραφικές εργασίες από τη Γεωγραφική Υπηρεσία του Στρατού και να εκδοθούν οι αντίστοιχοι Ελληνικοί, διατηρήθηκαν ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960, με τις Τουρκικές ή Φράγκικες ονομασίες τους.
Το όνομα π.χ του υψώματος Ουσσίτα μπροστά από το Ρούπελ, έχει Ουγγρική ρίζα, ενώ το Μπέλλες είναι πρώτο συνθετικό του Μπέλλα Ζίτσα ή Μπελαβίστα (όμορφο βουνό), όπως αναφέρουν το βουνό ο Κεδρηνός και ο Σλουμπερζέ. Ο Ακροπολίτης, το αποκαλεί Βαλαθίστα και οι Τούρκοι το έλεγαν Σουλτανίτσα.