Χαμένοι στὴν ἐλευθερία μας!

.

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Εἶναι ἀλήθεια, καλοί μου φίλοι, ὅτι σήμερα ἀπολαμβάνουμε μεγάλες ἐλευθερίες στὰ πάντα. Ἐνεργοῦμε ὅπως θέλουμε, λέμε ὅ,τι θέλουμε,  γευόμαστε ὅ,τι ἐπιθυμοῦμε. Ὅλα ἀπευθύνονται σέ μᾶς, ὅλα εἶναι γιά μᾶς!

Ὅμως, μήπως μέσα σ’ αὐτὴ τὴν ἀπέραντη ἐλευθερία, ποὺ ὄντως ἔχουμε, εἴμαστε τελικὰ δοῦλοι; Μήπως αὐτὴ ἡ ἐλευθερία εἶναι καὶ ἡ σκλαβιά μας; Μήπως ἐκεῖ ποὺ νομίζουμε ὅτι πετᾶμε στοὺς αἰθέρες, τελικὰ εἴμαστε γιὰ τὰ καλὰ κλεισμένοι μέσα σ’ ἕνα (χρυσὸ κατὰ τὰ ἄλλα) κλουβί;

*   *   *

Τελευταῖα σ’ ἕνα δημοσίευμα τοῦ διεθνοῦς κυκλοφορίας ἀμερικανικοῦ περιοδικοῦ «The Economist», διάβασα ὅτι ἕνας πολίτης στὶς ΗΠΑ μπορεῖ νὰ παρακολουθήσει κάπου 200 τηλεοπτικὰ κανάλια!!!

Κι ἀμέσως ἀναρωτήθηκα: Τί… πλοῦτος! Τί… ἐλευθερία! Τί… πλουραλισμός! Καὶ τί δὲν μπορεῖς νὰ δεῖ κανεὶς ἐκεῖ! Ὅμως ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται καὶ τὸ πρόβλημα, ξέρετε…

Γιατί ἀκόμη καὶ νὰ τὰ τρέξει κανεὶς ὅλα μὲ τὸ τηλεκοντρόλ, πόσο χρόνο θέλει; Καὶ γιὰ νὰ δεῖ ἔστω κάτι ἀπ’ αὐτά, ἆραγε θὰ τὸν φθάσει ἡ ἡμέρα;

Ἡ νέα κανονικότητα!

αναδημοσίευση από τον Ορθόδοξο Τύπο
άρθρο του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου

.

Ὥς τώρα, καλοί μου φίλοι, ἐκεῖνο ποὺ ἀκούγαμε πολὺ καὶ μὲ ἔμφαση ἦταν ἡ λεγόμενη «νέα ἐποχή». Στὶς μέρες μας ἦρθε νὰ προστεθεῖ καὶ κάτι ἀκόμη. Ἡ λεγόμενη «νέα κανονικότητα»!

Ἡ νέα κανονικότητα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸν κορωνοϊό. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἐντελῶς καινούργια ὁρολογία. Ποὺ σημαίνει ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα, δηλαδὴ ἐκείνη ποὺ ἦταν πρὸ τοῦ κορωνοϊοῦ. Ὅμως ἂν προσέξουμε θὰ δοῦμε ὅτι δὲν λέει «ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα», ἀλλὰ λέει ἐπιστροφὴ στὴ «νέα κανονικότητα»! Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ διαφορά; Θὰ πεῖτε. Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

* * *

Ἐκεῖνο ποὺ προηγήθηκε τῆς «νέας κανονικότητας» εἶναι βέβαια ἡ κρίση. Ἡ κρίση τοῦ κορωνοϊοῦ. Καὶ δὲν μπορεῖ αὐτὴ νὰ μὴ ἦταν κρίση, ὅταν ἔκλεισαν καὶ ἀδρανοποιήθηκαν τὰ πάντα, γεγονὸς πρωτοφανὲς στὴν ἱστορία. Τὸ ἂν αὐτὸ ἦταν δικαιολογημένο ἢ ὄχι, προσχεδιασμένο ἢ μή, εἶναι θέμα χρόνου νὰ ἀποδειχθεῖ. Ἤδη καθημερινὰ ἔρχονται πάρα πολλὰ στὸ φῶς …

Τόσο πολὺ πάγωσε κάθε μας δραστηριότητα (lockdown), ποὺ ἦταν πλέον ἐπιβεβλημένη ἡ ἐξασφάλιση τῆς κυβερνητικῆς ἄδειας, γιὰ νὰ κάνουμε κάτι ἐκτὸς σπιτιοῦ! Ἦταν ἑπόμενο πλέον οἱ ἐπιπτώσεις νὰ εἶναι πολὺ μεγάλες καὶ ἀνυπολόγιστες στὴν οἰκονομία, στὶς δουλειές, στὶς ζωὲς καὶ στὸ μέλλον μας.

Ἡ ἔμφαση στὸ πρόβλημα εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη καὶ ἐν πολλοῖς ὑπερβολική. Ὅπως καὶ τὰ μέτρα ποὺ ἐλήφθησαν. Κι αὐτὸ γιὰ νὰ εἶναι καὶ ἡ κρίση ἀνάλογη, βλέπετε. Ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ τὴν παρουσιάζουν (ἢ νὰ ἐπιδιώκουν νὰ γίνει;) σὰν αὐτὴ τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου! Ἐκείνου ποὺ πραγματικὰ ἄλλαξε τὸν ροῦ τῆς ἱστορίας. Μάλιστα ἡ φράση «γιὰ πρώτη φορά μετὰ τὸ Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» ἀκούστηκε πάρα πολὺ καὶ μὲ ἔμφαση ἐπίσης!

Ὁ διαχρονικὸς λόγος τοῦ Παπαδιαμάντη

.

Ο «ΑΓΙΟΣ τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων», ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εἶχε καταγράψει τὴν τραγικὴ πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση τῆς ἐποχῆς του, μὲ τὸν δικό του διεισδυτικὸ τρόπο.

Ἔγραψε: «Οὔτε ἐκ τοῦ ὑπουργείου οὔτε ἐκ τῆς Συνόδου ἀναμένομεν γενναῖόν τι διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Ἡ τελευταία μάλιστα ἀπεδείχθη ἀνίκανος ὅλως, ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἱδρύθη ἐν Ἑλλάδι, νὰ διαπράξη ἀγαθόν τι ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας.

Τουναντίον μάλιστα καὶ ἔβλαψε ταύτην καιρίως παραγνωρίσασα ὅλως τὸν ἀληθῆ αὐτῆς προορισμὸν καὶ θεωρήσασα ἑαυτὴν μέχρι τοῦδε ἁπλοῦν ἐργαστήριον δεσποτάδων καὶ παπάδων, οὕς στρατολογοῦσα συνήθως ἐκ τῆς κοινωνικῆς ὑποστάθμης, ἄνευ ἐλέγχου παιδείας καὶ ἠθικῆς, ἐξαποστέλλει αὐτοὺς οὐχὶ ὡς ποιμένας, ἀλλ’ ὡς λύκους βαρεῖς, μὴ φειδομένους τοῦ ποιμνίου τοῦ Κυρίου.

Παρὰ τοιούτου σωματείου ἐπαναλαμβάνομεν καὶ πάλιν, ὅτι οὐδὲν ἀπολύτως ἀγαθὸν ἔχομεν νὰ προσδοκῶμεν. Πάσας τὰς ἐλπίδας ἡμῶν ἀναθέτομεν εἰς τὴν ἰδιωτικὴν πρωτοβουλίαν ἐκείνων, οἵτινες ἀκμαῖον ἔτι διασώζοντες αὐτοὶ τὸ θρησκευτικὸν αἴσθημα καὶ κηδόμενοι τῆς τιμῆς καὶ ἀξιοπρεπείας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς θρησκευτικῆς διαπαιδαγωγήσεως τοῦ Ἔθνους ἡμῶν θέλουσι καὶ δύνανται νὰ συντελέσωσιν εἰς ἀνύψωσιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γοήτρου καὶ εἰς ἀναρρίπισιν τοῦ θρησκευτικοῦ παρ’ ἡμῖν αἰσθήματος» (Ἐφημερὶς 7-4-1888)!

Ορθοδοξία και φανατισμός

.
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Τί είναι φανατισμός;
Γιατί η θεοκρατία ευνοεί την βιαιότερη μορφή φανατισμού;
Γιατί επιστρατεύεται ο Θεός για να υπηρετήσει τις κρατικές επιλογές;
Ιερός πόλεμος και ιδεολογικοποίηση της πίστης.
Διαφορές δυτικής και Ορθόδοξης λογικής.
Η ορθοδοξία υπέρβαση της ιδεολογίας, της θρησκείας και της ηθικής.
Γιατί ο πόλεμος δεν μπορεί να ιεροποιηθεί;
Εξωτερική και εσωτερική βία!
Καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Συνοδικό σύστημα.
Το εθνικιστικό πνεύμα ως παρέκκλιση.
Το θέμα των ταυτοτήτων ως ομολογία και ορθόδοξη μαρτυρία. 

1. Οι αλυσιδωτές εκρήξεις βιαι­ότητας και μισαλλοδοξίας, που κά­νουν την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας καταθλιπτική, έφεραν στην επιφάνεια τους όρους φανατικός και φανατισμός, και τις απάν­θρωπες εφαρμογές τους. Ο χαρα­κτηρισμός, όμως, των ιδεολογιών, που εμπλέκονται στη θλιβερή αυτή αντιπαράθεση ως «φανατικών» πα­ραπέμπει αυτόματα στο χώρο της θρησκείας, όπου οι όροι κυριολεκτούνται. Το επίθετο φανατικός (fanaticus) συνδέεται με το fanum, που σημαίνει «ναός» – ιερό και προσδιορίζει αυτόν, που είναι συν­δεδεμένος με κάποιο «ιερό».  Φα­νατικοί χαρακτηρίζονταν οι «θε­όληπτοι», οι κατεχόμενοι από κά­ποιο δαίμονα ή ευρισκόμενοι υπό την επιρροή του θείου (Κικ., De Divin. 2, 57). Ο φανατικός κυριαρ­χείται από την —αναπόδεικτη— πίστη, ότι τελεί σε άμεση κοινωνία με την θεότητα του, που του αναθέτει κάποια υψηλή αποστολή (θρησκευτική, πολιτική ή κοινωνική), για να τη πραγματώσει, χρησιμο­ποιώντας κάθε δυνατό μέσο, ακό­μη και τη βία.

Προσκυνεί ένα άγαλμα!

Από ανακοινωθέν του Πατριαρχείου Κων/λεως πληροφορούμεθα ότι την 29ην Ιουνίου απεστάλη «στην θρονική εορτή της Εκκλησίας της Ρώμης» αντιπροσωπία αποτελουμένη από τον Αρχ. Τελμησσού κ. Ιώβ και τον Επίσκοπον Ναζιανζού κ. Θεοδώρητον, η οποία «συμμετείχε στις λατρευτικές εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην περίφημη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, προεξάρχοντος του Πάπα Φραγκίσκου.

Ο Πάπας και ο Αρχιεπίσκοπος Ιώβ κατέβηκαν και προσκύνησαν στην κρύπτη του Αγίου Πέτρου, όπως συμβαίνει – κατά παράδοσιν – τις τελευταί­ες δεκαετίες». Εφ’ όσον ομιλούν δια «θρονικήν εορτήν» σημαίνει ότι αναγνωρίζουν αποστολικήν διαδοχήν εις τον Πάπαν και μάλιστα από τον Απ. Πέτρον! Έτι περαιτέρω η «συμμετοχή» δηλώνει κοινή λατρεία, η οποία τους καθιστά υποδίκους καθαιρέσεως.

Ο ΚΑΙΡΟΣ και η κ. Ρεπούση σύμμαχοι δια τα νέα θρησκευτικά

.

Μετά την νομικήν και ηθικήν εκθεμελίωσιν του νέου συγκρητιστικού μαθήματος των θρησκευτικών από την απόφασιν της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας ο ΚΑΙΡΟΣ απεφάσισε να εκδώση ανακοινωθέν, διότι η σιωπή θα εσήμαινε και παραδοχήν της αποτυχίας του νέου προγράμματος. Εξέδωσε λοιπόν δελτίον τύπου, εις το οποίον μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι τόσο νομικό, όσο πολιτικό (με την έννοια του τι άποψη έχουμε για το σύνολο της κοινωνίας) και καίρια θεολογικό και παιδαγωγικό… Το αντικείμενο της δουλειάς μας δεν επιτρέπει διαχωρισμούς, στείρες αντιπαραθέσεις και ηχηρές μα τόσο κενές περιεχομένου, για τη σύγχρονη ζώσα χριστιανική συν­­είδηση, διακηρύξεις προσήλωσης σε προγονικές αξίες και αρχές, που πρέπει να επιβληθούν από μία δικαστική εξουσία.

Για το σύλλογό μας ο στόχος παραμένει και θα παραμένει, ένα αναβαθμισμένο μάθημα, που δεν θα χωρίζει τους μαθητές μέσα στην τάξη ανάλογα με την θρησκεία τους, αλλά θα τους διδάσκει μαζί με τη δική μας και τη θρησκεία του διπλανού τους με τρόπο εύληπτο όσο και διακριτό χωρίς να συγχέει τις θρησκείες μεταξύ τους… Το μάθημα που οραματιζόμαστε υπηρετείται καλύτερα με το σχεδιασμό του στα νέα Προγράμματα και τους Φακέλλους Υλικού, που έτυχαν καταρχήν έγκρισης από την Ιερά Σύνοδο…».

Από το δελτίον τύπου δύναται κανείς να συμπεράνη τα εξής. Πρώτον, ο ΚΑΙΡΟΣ έχει αντιληφθή ότι το ζήτημα είναι πολιτικόν. Επομένως, αν είχαμε αληθώς ευσεβείς πολιτικούς τότε θα είχαμε και ένα Ορθόδοξον μάθημα. Δεύτερον, αποκηρύσσουν ως ασύμβατον με τα θρησκευτικά την «προσήλωση σε προγονικές αξίες και αρχές». Εξηγείται επομένως και η στάσις του ΚΑΙΡΟΥ δια τα εθνικά μας ζητήματα. Τρίτον, είναι επικριτικοί προς τον θεσμόν της δικαιοσύνης. Όσον είχον οι ίδιοι την εξουσίαν, τους Υπουργούς, ήτο καλή η εξουσία.

Η διεθνής επιστήμη κατά της αναδοχής από ομοφύλους

.

Της κας Katy Faust

Ακολουθεί περίληψη σχετικά με τα αποτελέσματα μελετών γονικής μέριμνας ιδίου φύλου:

«Από τις αρκετές δωδεκάδες υπάρχουσες μελέτες σχετικά με την γονική μέριμνα ιδίου φύλου τις τελευταίες δύο δεκαετίες, μόνον οκτώ έχουν χρησιμοποιήσει αρκετά μεγάλο τυχαίο δείγμα, για να βρουν στοιχεία για παιδιά με γονείς ιδίου φύλου χαμηλότερου βιοτικού επιπέδου.

Από αυτές τις οκτώ, οι τέσσερις πιο πρόσφατες, από τον Dr. Mark Regnerus, τον Dr. Douglas Allen και δύο από τον Dr. Paul Sullins, αναφέρουν σημαντικά και σχετικά αρνητικά αποτελέσματα για τα παιδιά με γονείς του ιδίου φύλου. Τέσσερις παλαιότερες μελέτες, από τον Dr. Michael Rosenfeld και τρεις από τον Dr. Jennifer Wainright και τους συνεργάτες του, δεν βρίσκουν διαφορές για τα παιδιά με γονείς του ιδίου φύλου, λόγω σφαλμάτων στην κωδικοποίηση και ανάλυση,  επειδή μεγάλο μέρος των δειγμάτων ουσιαστικά περιλαμβάνει παιδιά με ετεροφυλόφιλους γονείς.

Όταν το δείγμα που χρησιμοποιείται από τις τρεις μελέτες του Wainright διορθώνεται και αναλύεται εκ νέου, τα δεδομένα αυτά δείχνουν επίσης αρνητικά αποτελέσματα για τα παιδιά με ομόφυλους γονείς, παρόμοια με αυτά που αναφέρθηκαν από τους Regnerus και Sullins. Το πιο σημαντικό είναι ότι παρουσιάζουν πολύ χειρότερα αποτελέσματα για τα παιδιά που έχουν ζήσει (κατά μέσο όρο) δέκα χρόνια με γονείς του ίδιου φύλου, που είναι παντρεμένοι παρά με εκείνους που έζησαν μόνο τέσσερα χρόνια (κατά μέσο όρο) με άγαμους ομόφυλους γονείς.

Και Ραββίνος ο Αθηναγόρας!

(Ομολογία του ιδίου)

***

σ.σ. Προσευχόταν και σαν μωαμεθανός σε ισλαμικά τεμένη ενώ εξομολογείτο «στον δερβισ’ Κιαμήλ» διότι δεν είχε εμπιστοσύνη στον παπά!!

***

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΑΦΕΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΙΜΩΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ‘ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ’ (ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ)

Του κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΑΚΑΡΕΛΛΟΥ

Θεολόγου – Επιτίμου Δικηγόρου

Από τον Ορθ. Τύπο της 20 Ιουλίου 2007

Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων ηυτομόλησε προς τον Αγγλικανισμόν;

Έφριξαν Άδου πυλωροί ακούοντες τα όσα είπεν εις την προσφώνησίν του ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κατά την υποδοχήν του αιρεσιάρχου Αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας κ. Γουέλμπυ! Παραθέτομεν την ομιλίαν μεταφρασμένην από την αγγλικήν, όπως ανηρτήθη εις την επίσημον ιστοσελίδα ενημερώσεως του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων την 3ην Μαΐου 2017:

«Σας καλωσορίζουμε, αγαπητέ Αρχιεπίσκοπε Ιουστίνε και κ. Welby, πίσω στην Ιερή Πόλη της Ιερουσαλήμ και στους Αγίους Τόπους κατ’ αυτό το χαρούμενο Πάσχα με τα θριαμβευτικά λόγια του Πασχαλινού τροπαρίου που ψέλνουμε σε όλη αυτή τη περίοδο:

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,

Θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος

Φέτος, η γιορτή του Πάσχα έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους μας, καθώς εορτάζουμε την εορτή των εορτών την ίδια ημερομηνία επιδεικνύουμε στον κόσμο την κοινή μας πίστη στον σταυρωμένο και αναστημένο Κύριο Ιησού Χριστό. Πράγματι η φυσική μας παρουσία εδώ στους τόπους της σταύρωσης και της ταφής, που αναγγέλλουν μαζί την ανάσταση, είναι μία ισχυρή μαρτυρία του Φωτός της σωτηρίας που λάμπει από τον Ιερό Τάφο, το οποίο δόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω της Εκκλησίας.

Σεβ. Ν. Ιωνίας Γαβριήλ: «Η Εκκλησία αποκτά πλέον ρόλο μέσα στον κόσμο»

.

Άρθρον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ με τον τίτλον «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ως σημείο αναφοράς για το μέλλον»εδημοσιεύθη εις την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 3ης Ιουλίου 2016.

Εκτός από το εγκώμιον εις τον Πατριάρχην προκαλεί η δήλωσις του Σεβασμιωτάτου ότι η Εκκλησία υπερβαίνει πλέον τον συντηρητισμόν και αποκτά πλέον ενεργόν ρόλον εις τον κόσμον! Δηλαδή, έως τώρα εκάθευδεν ο Κύριος;

Η εμμονή του δια τους διαλόγους με τους αιρετικούς είναι εμφανής. Σεβασμιώτατε, πότε η Εκκλησία έκανεν ατέρμονα διάλογον με τους αιρετικούς; Τους εζήτει απολογίαν και κατόπιν τους κατεδίκαζε. Παραθέτομεν ακολούθως τμήμα του άρθρου:

«…είναι άξια αναφοράς σε όλη αυτή την πορεία προς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο η καθοριστική συμβολή του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος με το συνεχές, έμπρακτο και ανύστακτο ενδιαφέρον του για τις σχέσεις μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών υπήρξε ο κατεξοχήν αρωγός και πνευματικός καθοδηγητής σε όλη αυτή την πορεία, συμβάλλοντας τα μέγιστα τόσο καθ’ όλη την μακρά περίοδο της προετοιμασίας της Συνόδου, όσο και στην εν τέλει επιτυχή ολοκλήρωση αυτής… τα επίσημα έγγραφα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ως καρπός συνοδικότητoς, αποπνέουν αναμφισβήτητα ένα εντυπωσιακό δυναμισμό, αφού η Εκκλησία, καίτοι εν τω κόσμω (Ιω. 17, 11), ουκ εστίν εκ του κόσμου (Ιω. 17, 14), αποκτά πλέον ενεργό ρόλο και αποφασιστική δράση μέσα στον κόσμο…

Σεβ. Δημητριάδος: «Να στηρίξουμε το Ισλάμ»

Εις τηλεοπτικήν εκπομπήν εκλήθη ο Σεβ. Δημητριάδος, δια να ομιλήση δια την Σύνοδον της Κρήτης. Εις τας απαντήσεις του εχρησιμοποίησε πληθυντικόν αριθμόν. Διερωτώμεθα: εκπροσωπεί την Ι. Συν­οδον η μήπως αθελήτως κατέστησε γνωστόν ότι ήτο εις συνεννόησιν με το Πατριαρχείον Κων/πόλεως; Πάντως ουδέν νεώτερον ανέφερε παρά μόνον επανέλαβε τα επιχειρήματα που εχρησιμοποίησε και το Φανάρι. Το σκανδαλώδες όμως ήτο, όταν ηρωτήθη δια την κατάστασιν που έχουν δημιουγήσει οι Ισλαμισταί.

Απήντησεν ως εξής: «θα πρέπει να στηρίξουμε το μετριοπαθές Ισλάμ… ώστε να ξαναβρεί το χαμένον πρόσωπόν του το ευρωπαϊκό Ισλάμ»! Είναι απάντησις η οποία αρμόζει εις Ορθόδοξον Ιεράρχην; Κανένας λόγος περί ιεραποστολής! Θα ηδύνατο να απαντήση ότι θα στηρίξωμεν τους κατατρεγμένους και τους πρόσφυγας μουσουλμάνους, αλλά δεν επέλεξε κάτι παρόμοιον. Πως θα στηρίξη ένας Ιεράρχης το Ισλάμ; Θα συνεργασθή με ιμάμηδες δια την θρησκευτικήν αγωγήν εις τα σχολεία; Είναι τυχαίον ότι ο Σεβασμιώτατος είχε ταχθή υπέρ του τμήματος μουσουλμανικών σπου­δων εις την Θεολογικήν Σχολήν της Θεσσαλονίκης;

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος

Εικόνα από: trelogiannis

.

Κυριακή των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου «Το Θεμέλιον όλων των Δογμάτων»

Διδάγματα εκ του Ευαγγελίου

Μητροπολίτης Κύθήρων Σεραφείμ

Η 7η Κυριακή από το Πάσχα σήμερα και η Αγία μας Εκκλησία τιμά την εορτή των 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α´ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) και την ιερή μνήμη των Οσίων Ονουφρίου και Πέτρου των εν Άθω.

Η Κυριακή αυτή ονομάζεται Κυριακή των Αγίων Πατέρων, γιατί, μετά την Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως, κατά την οποία ανελήφθη εν δόξη ο ενανθρωπήσας Κύριος και Θεός μας, ο σταυρόν και θάνατον και ταφήν υπομείνας και Αναστάς εκ του τάφου ως Θεός Παντοδύναμος, τιμώνται, όπως είπαμε οι Άγιοι και Θεοφόροι 318 Πατέρες της Α´ Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι εδογμάτισαν με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος το δόγμα της Θεότητος του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το δόγμα αυτό είναι μέγα και θεμελιώδες.

Είναι η «ραχοκοκκαλιά» θα λέγαμε και το πρωταρχικό όλων των δογμάτων της Αγίας μας  Εκκλησίας, το «εκ των ων ουκ άνευ» δόγμα. Διότι χωρίς αυτό κλονίζεται το κεφαλαιώδες δόγμα της Τριαδικής Θεότητος, της Θεότητος της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου Τριάδος, καταρρίπτεται το ιερό Σύμβολο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και καταθρυμματίζεται το θείο και σωτήριο μήνυμα του Ιερού Ευαγγελίου και της αποκαλύψεως της αγίας και θεοπαραδότου Πίστεώς μας.

Η Α´ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος εστράφη, κατά τους Κανονολόγους Ζωναρά και Βαλσαμώνα, εναντίον του Αρείου, ο οποίος έγινε Πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας και εξεστόμισε βλασφημία κατά του Υιού του Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, λέγοντας ότι δεν είναι ομοούσιος (της αυτής ουσίας) με τον Θεόν και Πατέρα, αλλ᾽ότι είναι κτίσμα (δημιούργημα).

Μία βόμβα μας απειλεί

.

Του π. Εμμανουήλ Χατζηδάκη, Ιερέως Αρχιεπισκοπής Αμερικής

Μία βόμβα μας απειλεί, και οι περισσότεροι από μας δεν έχομε ιδέα. Αισθάνομαι σαν χρέος να σας καταστήσω γνωστό τον επικείμενο μεγάλο κίνδυνο που διατρέχομε, για να λάβωμε τα κατάλληλα μέτρα. Όχι, δεν πρόκειται για πυρηνική απειλή η μεγάλο τρομοκρατικό κτύπημα, αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Γιατί αυτά μπορεί να δώσουν τέλος στην πρόσκαιρη ζωή μας, ενώ ο κίνδυνος για τον οποίο θέλω να σας προειδοποιήσω απειλεί την αιώνιά μας ζωή.

Προειδοποίησις/Προκήρυξις εις τους απανταχού Ορθοδόξους Χριστιανούς

Ευλογημένε λαέ του Θεού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι Ιεράρχες που τον περιστοιχίζουν ετοιμάζουν μία μεγάλη προδοσία έναντι της Ορθόδοξης πίστεως και της αγίας μας παραδόσεως. Στην καλούμενη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο έχουν σκοπό να επιβάλουν τον αιρετικό οικουμενισμό, αναγνωρίζοντας επίσημα σαν εκκλησίες τις αιρετικές ομολογίες που είναι εκτός της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου, μοναδικής και μόνης αληθινής Εκκλησίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η πίστη μας είναι ότι ο Κύριός μας ίδρυσε μία και μοναδική Εκκλησία και ότι αυτή είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν μπορούν να υπάρχουν πολλαπλές Εκκλησίες. Δεν μπορούμε να παραδεχόμαστε σαν Εκκλησίες ομάδες Χριστιανών που δεν είναι μέλη της αγίας Εκκλησίας του Χριστού, η οποία και μόνη αποτελεί το Άγιο Σώμα Του.

Μόρφωσις καὶ εὐσέβεια

αναδημοσίευση από τα Θρησκευτικά
άρθρο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

.

ΚΑΝΕΝΑΣ δέν µπορεῖ νά ἀµφισβητήσει τή µόρφωση σ᾿ ἕνα κληρικό ἤ µοναχό τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀπαραίτητη καί βοηθάει πολύ στό ποιµαντικό ἔργο. Ἰδιαίτερα στήν ἐποχή µας, πού οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀρκετή κοσµική µόρφωση καί ἀπαιτοῦν ἀπό τούς κληρικούς νά ἔχουν τά ἀνάλογα προσόντα προκειµένου νά ἐργάζονται ἀποδοτικά καί νά µποροῦν νά ἀνταποκρίνονται στίς σύγχρονες ἀνάγκες. Ὡστόσο, µόνη της ἡ µόρφωση δέν φτάνει.

Εἶναι βέβαια χρήσιµο µέσον, δέν εἶναι ὅµως αὐτή πού θά βοηθήσει τόν κληρικό νά ποιµάνει ἐπιτυχῶς τό λαό τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται νά συνοδεύεται καί ἀπό εὐσέβεια, ἱερό ζῆλο καί φόβο Θεοῦ. ∆ίχως αὐτά δέν µπορεῖ νά προκύψει σηµαντικό ἔργο.
Στήν ἐποχή µας οἱ περισσότεροι κληρικοί ἔχουν µόρφωση. Ἔχουν φοιτήσει σέ ἐκκλησιαστικές καί θεολογικές σχολές.

Ὑστεροῦν ὅµως στόν πνευµατικό ἀγώνα. ∆έν ἔχουν ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό κοσµικό φρόνηµα, γι᾿ αὐτό καί κινοῦνται ὡς ἐπαγγελµατίες καί ὄχι ὡς λειτουργοί τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης, ὅπως καί οἱ περισσότεροι γέροντες τῶν ἡµερῶν µας, δέν διέθετε µεγάλη µόρφωση οὔτε καί προγραµµάτιζε τίποτα. Καί ὅµως τό πνευµατικό του ἔργο ὑπῆρξε µεγάλο µέ θαυµαστά ἀποτελέσµατα. Τό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Παναγούδας εἶχε γίνει τό µεγάλο πνευµατικό σχολεῖο, ὅπου φοίτησαν χιλιάδες ἄνθρωποι καί δέχτηκαν τήν εὐεργετική του ἐπίδραση. Ὁ πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης σχολιάζει σχετικά: «∆έν διέθετε περγαµηνές κοσµικῆς παιδείας ὁ Ὅσιος Παΐσιος. Μόνον τό ∆ηµοτικό Σχολεῖο εἶχε τελειώσει. ∆ιέθετε ὅµως τό θεῖο φωτισµό καί µία φυσική χάρη, γοητεία καί ἁπλότητα, πρό παντός δέ πολλή ἀγάπη καί ἐσωτερικό δόσιµο πρός ὅσους τόν ἄκουγαν ἤ ζητοῦσαν τήν βοήθειά του. Πανεπιστηµιακοί θεολόγοι µέ πολυχρόνιες σπουδές, ὅπως καί ἐπίσκοποι µορφωµένοι καί ἄλλοι ἐπιστήµονες, στόν Γέροντα Παΐσιο προστρέχαµε γιά συµβουλές καί πνευµατική ἀνακούφιση» (περιοδικό «Θεοδροµία», Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2015, σελ. 186-187).