Οι Ελλαδιστές σκοτώνουν την τελευταία ευκαιρία του Οικουμενικού Ελληνισμού

.

Ο πολιτικός επιστήμονας, Νίκος Παππάς, σε άρθρο του με τίτλο «Το τέλος του «υπαρκτού» Ελληνισμού» ανέφερε,«ο σημερινός Ελλαδικός πολιτισμός, που καμία σχέση δεν έχει με τον μεγάλο οικουμενικό Ελληνισμό, καταρρέει μέρα με την ημέρα παίρνοντας μαζί του στον γκρεμό και τα «υπολείμματα» αυτού του μεγάλου πολιτισμού, που, αφού εξαφανίστηκε (για λόγους που δεν είναι του παρόντος), άφησε πίσω του να τον θυμίζει μόνο το Ελλαδικό κράτος.

Το κράτος αυτό, αφού κατέστρεψε τον οικουμενικό Ελληνισμό μέχρι το 1922, τώρα καταστρέφει και τον Ελληνισμό εντός του κράτους. Γιατί ο Ελληνισμός ήταν ο μεγάλος αντίπαλος του κράτους. Αν ο Ελλαδικός κόσμος ξαναέβρισκε την ταυτότητά του, το κράτος θα υποχρεώνονταν να εναρμονιστεί με την δυναμική του, κι αυτό θα ισοδυναμούσε με την αυτοδιάλυσή του (ως σύστημα, όχι ως κρατική οντότητα). Γιατί όμως θεωρώ ότι ζούμε την τελευταία πράξη του δράματος «Ελληνισμού»;»

Και οι Ελλαδιστές τις τελευταίες ώρες , άθελα τους, κάνουν ότι μπορούν για να καταστρέψουν την τελευταία ευκαιρία να διασωθεί ότι έχει απομείνει από τον Ελληνισμό. Αφορμή στάθηκε το λογότυπο για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η έλλειψη του Σταυρού από το λογότυπο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με κύριο επιχείρημα, από όσους αντιδρούν, ότι αυτό γίνεται ώστε να μην ενοχλήσει…τους λαθρομετανάστες, πρόσφυγες και μετανάστες.

Έναρξη Διεθνούς Συνεδρίου με θέμα την ανθρωπολογία του Λουθήρου (7 και 8 Δεκεμβρίου 2017)

.

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Το Μεταπτυχιακό Ινστιτούτο Ορθοδόξου Θεολογίας του εν Σαμπεζύ Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεργασία με το Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και το Ελβετογαλλικό Ινστιτούτο Συστηματικής Θεολογίας και Ηθικής (IRSE)

…………………………………………………………………………………………………………………..

Ἀκολούθησε ο Χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελβετίας κ. Ιερεμίου, Προϊσταμένου του εν Σαμπεζύ Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: «Τὸ Συνέδριον ἀναφέρεται εἰς τὴν συμβολὴν τοῦ Λουθήρου, ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρὸς καὶ μοναχοῦ τοῦ 16ου αἰῶνος (1519), ἐπὶ τῇ συμπληρώσει πέντε ὁλόκληρων αἰώνων ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Μεταρρυθμίσεως».

Διοργανώνεται μὲ τὴν κοινὴν συναίνεσιν τοῦ ἡμέτερου Μεταπτυχιακοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ ἐν Σαμπεζύ Ὀρθοδόξου Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Γενεύης. Εἶναι δὲ καὶ ἐπιθυμία τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀνέκαθεν ἰσχύουσαν παράδοσιν ὡς γνωστόν, παρακολουθεῖ, προγραμματίζει καὶ ἐνισχύει κάθε σύγχρονον προσπάθειαν συναντήσεως, διαλόγου καὶ καλλιεργείας τῶν σχέσεων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, πάντοτε ἐν τῷ πνεύματι τῆς ποθητῆς ἀληθείας, διὰ τὴν κατανόησιν καὶ τὴν οἰκειοποίησιν τῆς ἀνάγκης ἀπαλείψεως τῶν ἐπὶ αἰῶνας ὁλοκλήρους δημιουργηθησῶν διαφορῶν, διαιρέσεων διὰ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον “πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον”· διὰ τὴν ὀφειλετικὴν ἀνταπόκρισιν εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν” καὶ ἵνα, ὅπως ὁραματίζεται καὶ προσεύχεται μάλιστα πρὸς τὸν Πατέρα ὁ Κύριος, δι’ ὅλους ἐκείνους ποὺ μὲ τὸ κήρυγμά των θὰ πιστεύσουν εἰς Αὐτόν (Ἰω. 17, 20-21)».