Πώς θα εμφανιστούν τα Σκόπια στους Ολυμπιακούς;

.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 21 Ιουλίου 2021.

Στις 23 Ιουλίου ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ιαπωνία. Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να πήρε το μάθημά της από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τον περασμένο μήνα.

Τα τελευταία 2.5 χρόνια, αν έμαθαν κάτι καινούργιο όσοι υποστήριξαν τη Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ότι οι Σκοπιανοί δεν έχουν καμία διάθεση να εναρμονιστούν με τη Συμφωνία.

Για μας βέβαια, που η Συμφωνία αυτή ακρωτηριάζει την εθνική μας ταυτότητα παραδίδοντας το όνομα Μακεδονία και προσδίδοντας στον όρο Μακεδόνα εθνικά χαρακτηριστικά, για πρώτη φορά από την εποχή του Ηροδότου μέχρι σήμερα, αυτό ούτε αναπάντεχο είναι, αλλά και ότι ιδιαίτερα χρήσιμο.

Δεν είναι χρήσιμο, διότι δεν έχουμε καμία διάθεση να την υπερασπιστούμε προσπαθώντας να πείσουμε τον κόσμο ότι «δεν είναι βορειομακεδόνες, είναι Μακεδόνες – Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας», ούτε ότι «δεν είναι Μακεδονία, είναι Βόρεια Μακεδονία». Εμείς απλούστατα γνωρίζουμε ότι ούτε Μακεδόνες είναι, ούτε στη Μακεδονία ζουν. Η πρωτεύσουσά τους, τα Σκόπια, ήταν πρωτεύουσα του Βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου την περίοδο 1888-1913. Ναι, μέχρι τη Συνθήκη Βουκουρεστίου.

Για ένα κλαδί ελιάς

αναδημοσίευση από τον Εκήβολο
άρθρο του Γιώργου Χαραλαμπόπουλου

.

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ των Ολυμπιακών Αγώνων ανάγεται στους μυθικούς χρόνους, στη διαμάχη μεταξύ του Δία και του Κρόνου. Σύμφωνα με τις αρχαιότερες καταγραφές, ο Δίας αντιμετώπισε τον Κρόνο για την κυριαρχία του κόσμου και κατάφερε να τον νικήσει πάνω στον λόφο της Ολυμπίας. Η μεγάλη νίκη του γιορτάστηκε από τους Ολύμπιους θεούς με αγώνες που έκαναν στην περιοχή. Εκεί ο Απόλλων αναδείχθηκε πρωταθλητής, νικώντας τον Ερμή στο τρέξιμο και τον Άρη στην πυγμαχία.

Σε άλλη παράδοση, που αναφέρεται στο ίδιο μυθολογικό υπόστρωμα, γίνεται λόγος και για τον Ηρακλή. Όταν η Ρέα έκρυψε τον νεογέννητο Δία σε μια σπηλιά του βουνού της Κρήτης της Ίδης για να μη τον καταπιεί ο Κρόνος, τον φύλαγαν οι Κουρήτες. Αυτοί ήταν πέντε αδέλφια, που πήραν το όνομα Ιδαίοι Δάκτυλοι, επειδή έμεναν στην Ίδη. Κάποτε τα πέντε αδέλφια ήρθαν στην Ολυμπία και ο μεγαλύτερος από αυτούς, που τον έλεγαν Ηρακλή, για να διασκεδάσει μια μέρα, έβαλε τους αδελφούς του να τρέξουν. Τον νικητή, τον αντάμειψε με ένα στεφάνι από κλαδί αγριελιάς. Παίρνοντας αφορμή από αυτό το παιχνίδι που του άρεσε, αποφάσισε να θεσπίσει τους αγώνες, να τους δώσει δηλαδή επίσημη μορφή και να μην τρέχουν μόνο τα αδέλφια του αλλά και άλλοι νέοι της περιοχής. Κι επειδή τα αδέλφια ήταν πέντε, αποφάσισε οι αγώνες να γίνονται κάθε πέμπτο έτος και τους νικητές να τους στεφανώνουν με ένα κλαδί αγριελιάς. Υπάρχει, όμως, και η άποψη πως ο Ηρακλής απλώς αναδιοργάνωσε τους αγώνες, πράγμα που σημαίνει ότι κάποια στιγμή είχαν σταματήσει.

Πενήντα μέτρα πολιτισμός…

.

Τόσο είναι απ’ τις ακτές του Ατλαντικού, τις Κοπακαμπάνες και τις Ιπανέμες, μέχρι την πρόσοψη των ξενοδοχείων και των πολυκατοικιών της παραλιακής λεωφόρου.

Μέχρι εκεί φτάνει ο πολιτισμός.

Από ‘κει και πίσω οι νονοί και οι βαρώνοι, η πορνεία, τα ναρκωτικά, το  έγκλημα, η φτώχια, ή βρώμα και ο τρίτος κόσμος.

Και τα λεφτά. Τα πολλά λεφτά, τα μαύρα, τα βρώμικα, τα εργολαβικά και τα πολιτικά,
..αυτά που φαγώθηκαν για να χτιστούν στάδια, κτήρια κι εγκαταστάσεις που σε είκοσι μέρες από τώρα θα στέκουν άχρηστες και έρημες.
     Λεφτά που δεν δόθηκαν ποτέ σ’ εκείνους που ανήκουν και τα χρειάζονται,
     ..σε σχολεία, νοσοκομεία, κοινωνικές δομές, 
     ..σε προστασία του περιβάλλοντος, έλεγχο της μόλυνσης του νερού και του αέρα,
     ..αποχετεύσεις, δρόμους, κατοικίες.

H δράση του I. Xρυσάφη στον αθλητισμό και η ίδρυση της Γυμναστικής Aκαδημίας(1873 – 1932)

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

.

Μια μεγάλη προσωπικότητα, ένας σπουδαίος Έλληνας που άφησε ανεξίτηλα σημάδια στον παγκόσμιο αθλητισμό, ο Ιωάννης Χρυσάφης, έφευγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 1932. Θεωρείται ο θεμελιωτής της σύγχρονης αθλητικής ιδεολογίας και εκ των πρωτεργατών του Ολυμπισμού. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1873 και σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και Γυμναστική δίπλα στον Ιωάννη Φωκιανό.

Συμμετείχε στον ατυχή πόλεμο του 1897 ως εθελοντής και οραματίστηκε τη μεταρρύθμιση του γυμναστικού συστήματος και την αλλαγή της κατευθύνσεως της σωματικής αγωγής στην Ελλάδα, μέσω της κατάργησης του γερμανοελβετικού συστήματος και της εισαγωγής του σουηδικού, του οποίου υπήρξε υπέρμαχος. Οι ιδέες του, παρόλο που αρχικά θεωρήθηκαν νεωτεριστικές και απορρίφθηκαν, τελικά υιοθετήθηκαν από τον υπουργό Παιδείας Σ. Στάη το 1909, σηματοδοτώντας έτσι την εξέλιξη της ελληνικής γυμναστικής.

Πρωτεργάτης στη δημιουργία του ΣΕΓΑΣ, υπήρξε στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου όταν ήταν υπουργός Παιδείας και εκπροσώπησε την Ελλάδα σε δεκάδες αθλητικά συνέδρια του εξωτερικού. Παρέμεινε επίσης επί 29 έτη στο Δημόσιο ως επιθεωρητής γυμναστικής, γενικός επιθεωρητής και διευθυντής του Τμήματος Φυσικής Αγωγής του Υπουργείου Παιδείας. Οι πολιτικές όμως αναταραχές συχνά διέκοπταν τη δραστηριότητά του.

Ο θρυλικός εμποδιστής, Χρήστος Μάντικας (Χίος 1902 – Αθήνα 6 Ιουνίου 1960)

Ο Χρήστος Μάντικας (Αθλητικό Βήμα, 12/8/1938). Φωτογραφία από:el.wikipedia.org

Ο Χρήστος Μάντικας γεννήθηκε στη Χίο 1902 και πέθανε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου 1960, ήταν Έλληνας αθλητής του στίβου, εμποδιστής, από τους μεγαλύτερους προπολεμικά.

Υπήρξε πολλές φορές πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης, μέλος της εθνικής ομάδας στίβου. Ήταν ένα από τα επτά παιδιά του Κώστα Μάντικα και της Θηρεσίας. Από μικρή ηλικία ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν τσαγκάρης.

Έγινε 36 φορές φορές χρυσός βαλκανιονίκης, 7 αργυρός και μία φορά τρίτος, πήρε ένα χάλκινο μετάλλιο σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έκανε 21 πανελλήνια ρεκόρ ενώ ισοφάρισε άλλα 16, και 9 φορές ήταν χρυσός πανελληνιονίκης. Ακόμα και σήμερα (2010) είναι πρώτος σε κατακτήσεις μεταλλίων σε βαλκανικούς αγώνες, έχοντας κατακτήσει τα περισσότερα από κάθε άλλο αθλητή , χρυσά και στο σύνολο.

Ξεκίνησε τον αθλητισμό το 1924, σε ηλικία 22 χρονών, με προτροπή ενός φίλου του όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, έτσι γράφτηκε στον Παγχιακό ΓΣ.

Η πρώτη του νίκη ήταν το 1927 στους Παγχιακούς αγώνες και η πρώτη πανελλήνια νίκη του το 1928 όπου ήταν 3ος στα 110 μέτρα εμπόδια και 2ος στα 400 μέτρα εμπόδια. Το 1929 η καριέρα του απογειώνεται: Στους προβαλκανικούς καταρρίπτει το πανελλήνιο ρεκόρ στα 110 μ. εμπόδια και στα 400 μ. εμπόδια.

Σε διεθνή συνάντηση την ίδια χρονιά Ελλάδας-Ουγγαρίας-Ελβετίας κατέκτησε ένα χρυσό, πέντε αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλιο σε επτά διαφορετικά αγωνίσματα, ενώ την ίδια χρονιά έγινε και μέλος της εθνικής ομάδας στίβου. Το 1933 μετακόμισε στην Αθήνα και γράφτηκε στο τμήμα στίβου της ΑΕΚ ενώ συνέχιζε να δουλεύει σαν τσαγκάρης ανοίγοντας και δικό του κατάστημα, αργότερα εργάστηκε στο υπουργείο δημοσίων έργων.

Είχε συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1932 στο Λος Άντζελες όπου ήταν ο σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής, και στους Ολυμπιακούς του 1936 στο Βερολίνο όπου τερμάτισε 6ος στον τελικό των 400 μ. εμποδίων.

Γράμμα προς τους νέους αθλητές που ονειρεύονται να έρθουν στο Τόκυο το 2020

του Takashi Hirose

.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2013, ο Ιάπων πρωθυπουργός Shinzo Abe, δήλωσε στην 125η σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (Δ.Ο.Ε.) τα ακόλουθα:

«Κάποιοι ενδεχομένως διατηρούν ανησυχίες σχετικά με τη Fukushima. Επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω πως η κατάσταση βρίσκεται υπό έλεγχο. Ποτέ δεν προκάλεσε και ποτέ δεν θα προκαλέσει ζημιές στο Τόκυο«.

Αυτή η δήλωση θα μνημονεύεται ασφαλώς ως ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα της σύγχρονης εποχής. Κάποιοι άνθρωποι στην Ιαπωνία το αποκαλούν ως «το απόλυτο ψέμα». Πιστεύοντας αυτό το ψέμα, η Δ.Ο.Ε αποφάσισε να αναθέσει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020 στο Τόκυο.

Οι αντιπρόσωποι της Ιαπωνικής κυβερνήσεως, υπερασπίσθηκαν τη δήλωση του Abe, υποστηρίζοντας πως τα επίπεδα ραδιενέργειας στον Ειρηνικό Ωκεανό δεν έχουν υπερβεί τα όρια ασφαλείας, θυμίζοντας την παλιά ιστορία του ανθρώπου που πήδηξε απο ένα 10όροφο κτήριο και καθώς περνούσε μπροστά από κάθε όροφο ακουγόταν να λέει «μέχρις εδώ, όλα καλά».

Θυμηθείτε πως μιλάμε για τον Ειρηνικό Ωκεανό, το μεγαλύτερο υδάτινο σώμα της Γης και (εξ όσων γνωρίζουμε) του Σύμπαντος. Η Ηλεκτρική Εταιρεία του Τόκυο (TEPCO) διοχετεύει σε αυτόν, το νερό με το οποίο ψύχει τον τηγμένο αντιδραστήρα της στη Fukushima εδώ και δύο και μισό έτη και «μέχρις εδώ» ο Ειρηνικός Ωκεανός κατορθώνει να το αραιώνει σε επίπεδα κάτω από τα όρια ασφαλείας. «Μέχρις εδώ, όλα καλά». Ωστόσο η διοχέτευση του ραδιενεργού νερού στον Ειρηνικό Ωκεανό δεν προβλέπεται να διακοπεί.

Ακολουθούν οκτώ δεδομένα που πρέπει να γνωρίζετε:

Το αιώνιο ψέμα της «ολυμπιακής ειρήνης»

του Διονυσίου Ελευθεράτου

.

       Aντιαεροπορικά όπλα στις ταράτσες του Λονδίνου. Στον Τάμεση το γιγάντιο πολεμικό σκάφος «HMS Ocean». Ελικόπτερα και ελεύθεροι σκοπευτές σε πλήρη ετοιμότητα. Ντυμένη στο χακί, σαν τεράστιο σκηνικό πολεμικής κινηματογραφικής παραγωγής, η αγγλική πρωτεύουσα «καλωσορίζει» αθλητές και επισκέπτες στη γιορτή της …ειρήνης και της συναδέλφωσης! Τους Ολυμπιακούς Αγώνες φυσικά…

.

.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει τελειότερη καταρράκωση των φληναφημάτων περί «ολυμπιακής ειρήνης» και «ολ υμπιακής εκεχειρίας», από την ίδια την εικόνα του «ολυμπιακού» Λονδίνου. Ο αντίλογος, αναμενόμενος: «Μα εδώ πρόκειται για την ανάγκη θωράκισης απέναντι σε ασύμμετρη απειλή, στον κίνδυνο τρομοκρατικών χτυπημάτων».

.

Ωραία, λοιπόν. Ας μην υποκύψουμε στον πειρασμό να ασχοληθούμε με τα επικρατούντα ήθη, στον πλανήτη, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και εντεύθεν. Ας αρκεστούμε σε ένα απλό ερώτημα: Καλά, πώς ακριβώς επενεργεί διαχρονικά αυτή η καταπραϋντική, ειρηνευτική ιδιότητα των Ολυμπιακών Αγώνων στις …συμμετρικές συρράξεις, στις οποίες λαμβάνουν μέρος «κανονικά», «συντεταγμένα» κράτη;

.

Ας ορίσουμε ως σημείο εκκίνησης τη χαραυγή του 20ού αιώνα και ας θυμηθούμε… Αγώνες στο Παρίσι του 1900: Κατά τις ημέρες εκείνες, στην Κίνα οι δυνάμεις των Δυτικών έπνιγαν στο αίμα την εξέγερση των «Μπόξερς». Σεντ Λούις, 1904: Τότε οι Ρώσοι πολεμούσαν με τους Ιάπωνες. Το 1920, κατά τις ημέρες των Αγώνων της Αμβέρσας, τα όπλα είχαν τον λόγο σε τρία μέτωπα: Γαλλικά στρατεύματα κατελάμβαναν τη Συρία, ελληνοτουρκική σύρραξη γινόταν στη Μικρά Ασία, μάχες μαίνονταν ανάμεσα σε πολωνικά και σοβιετικά στρατεύματα.

.

Το 1952, την εποχή των Αγώνων στο Ελσίνκι, οι Γάλλοι πολεμούσαν στο Βιετνάμ. Αγγλοι και Γάλλοι βομβάρδιζαν το Σουέζ το 1956, την ώρα που άρχιζε η παγκόσμια αθλητική αναμέτρηση στη Μελβούρνη. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ «κάλυψε» τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες: Τόκιο 1964, Μεξικό 1968, Μόναχο 1972. Λέτε να ρίχτηκαν λιγότερες Ναπάλμ και να μειώθηκαν οι εκατόμβες στις αντίστοιχες περιόδους, στο όνομα κάποιας …ολυμπιακής ευαισθησίας; Ουδείς έμαθε κάτι τέτοιο…

.

Οι Αγώνες στη Βαρκελώνη, το 1992, συνέπεσαν με ορισμένες από τις αγριότερες στιγμές του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Το 2004 (Αθήνα) τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής στο Ιράκ «τίμησαν» δεόντως το πνεύμα της «ολυμπιακής ειρήνης» σκορπώντας φωτιά και θάνατο στη Νατζάφ και τη Φαλούτζα. Το 2008 (Πεκίνο), η «γιορτή της ειρήνης» άφησε βεβαίως εντελώς ανεπηρέαστο τον πόλεμο στην Οσετία, ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γεωργία. Ναι, τόooσηη ειρήνευση! Σκεφθείτε πόσο μακροσκελής θα ήταν ο κατάλογος, εάν συμπεριλαμβάναμε και εμφυλίους πολέμους…