.
Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 7 Οκτωβρίου 2020.
«Η κύρωση αυτή καθ΄ εαυτή, δεν είναι αυτοσκοπός. Η απειλή της κύρωσης είναι αυτή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή συμπεριφοράς και αυτό θέλουμε». Αυτό δήλωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν αναφέρει τίποτα για κυρώσεις στην Τουρκία.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι μέχρι και το πέρας της συνόδου και τα δύο τουρκικά πλοία, Γιαβούζ και Μπαρμπαρός, βρισκόταν εντός της Κυπριακής ΑΟΖ(!), η οποία όχι απλώς οριοθετημένη είναι – και μάλιστα με τη μέση γραμμή, όχι σαν της Ελλάδας – αλλά έχει αποδοθεί για έρευνες σε συγκεκριμένες διεθνείς εταιρείες ανά θαλάσσιο οικόπεδο. Η ΕΕ δεν επηρεάστηκε από την διαρκή αυτή παρενόχληση.
Μετά τη σύνοδο, το Γιαβούζ μεν αποχώρησε, αλλά το Μπαρμπαρός μέχρι αυτή τη στιγμή (Τρίτη πρωί που γράφονται αυτές οι γραμμές [και βρίσκεται ακόμα εκεί, Τετάρτη μεσημέρι]) παραμένει στα όρια της Κυπριακής ΑΟΖ! Θα αναρωτιόμουν πόσο θράσος έχει η Τουρκία να κάνει αυτές τις παραβιάσεις σε τέτοιες συνθήκες και από πού πηγάζει αυτή η αυτοπεποίθηση, αλλά δεδομένου ότι η ανακοίνωση δεν κάνει ούτε καν αναφορά σε κυρώσεις ή μέτρα εναντίον, αυτό που αναρωτιέμαι είναι πώς σκέπτονται οι ηγέτες της ΕΕ.
