Η αποφυγή κυρώσεων αποθρασύνει την Τουρκία.

.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 7 Οκτωβρίου 2020.

«Η κύρωση αυτή καθ΄ εαυτή, δεν είναι αυτοσκοπός. Η απειλή της κύρωσης είναι αυτή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή συμπεριφοράς και αυτό θέλουμε». Αυτό δήλωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν αναφέρει τίποτα για κυρώσεις στην Τουρκία.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι μέχρι και το πέρας της συνόδου και τα δύο τουρκικά πλοία, Γιαβούζ και Μπαρμπαρός, βρισκόταν εντός της Κυπριακής ΑΟΖ(!), η οποία όχι απλώς οριοθετημένη είναι – και μάλιστα με τη μέση γραμμή, όχι σαν της Ελλάδας –  αλλά έχει αποδοθεί για έρευνες σε συγκεκριμένες διεθνείς εταιρείες ανά θαλάσσιο οικόπεδο. Η ΕΕ δεν επηρεάστηκε από την διαρκή αυτή παρενόχληση.

Μετά τη σύνοδο, το Γιαβούζ μεν αποχώρησε, αλλά το Μπαρμπαρός μέχρι αυτή τη στιγμή (Τρίτη πρωί που γράφονται αυτές οι γραμμές [και βρίσκεται ακόμα εκεί, Τετάρτη μεσημέρι]) παραμένει στα όρια της Κυπριακής ΑΟΖ! Θα αναρωτιόμουν πόσο θράσος έχει η Τουρκία να κάνει αυτές τις παραβιάσεις σε τέτοιες συνθήκες και από πού πηγάζει αυτή η αυτοπεποίθηση, αλλά δεδομένου ότι η ανακοίνωση δεν κάνει ούτε καν αναφορά σε κυρώσεις ή μέτρα εναντίον, αυτό που αναρωτιέμαι είναι πώς σκέπτονται οι ηγέτες της ΕΕ.

Κυρώσεις εναντίον της Μόσχας – Ένα μπούμεραγκ

άρθρο των Mario Lettieri και Paolo Raimondi
πρωτοδημοσιευμένο στο περιοδικό ItaliaOggi στις 20 Αυγ. 2014

.

Οι κυρώσεις της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσσίας έχουν πρωτίστως γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για την επιστροφή του Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση αντιθέτως, ενδέχεται να προκαλέσουν τεράστια οικονομική και πολιτική καταστροφή στο σύνολο της Ευρω – Ασιατικής περιοχής.

Η έλλειψη «διεθνούς προσωπικότητος» της Ευρώπης είναι, δυστυχώς, πολύ γνωστή. Με την οικονομική της αποδυνάμωση της, η Ευρώπη διατρέχει επίσης τον κίνδυνο να υποπέσει σε έναν νέο Ατλαντισμό. Αυτό είναι κάτι που θα ευχαριστήσει την Ουάσιγκτον. Πράγματι, οι κυρώσεις υπονομεύουν τον ανεξάρτητο ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και όλων των αυτόνομων στρατηγικών οραμάτων για μελλοντικές γεωπολιτικές συμφωνίες.

Οι αρνητικές συνέπειες των κυρώσεων στην Ευρώπη (και κυρίως στη Γερμανία) προκαλούν, ευτυχώς, μία εκτεταμένη συζήτηση για το ρόλο και τη μελλοντική ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Όπως είναι γνωστό, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να επεκτείνει τις κυρώσεις και εναντίον των Ρωσσικών εταιρειών, ακριβώς όπως είχαν κάνει νωρίτερα οι ΗΠΑ. Στη «μαύρη λίστα» της Ουάσιγκτον συμπεριλαμβάνονται εταιρείες όπως η γιγαντιαία πετρελαϊκή εταιρεία Rosneft, η εταιρεία φυσικού αερίου Novatek, η Gasprombank και η εταιρεία – παραγωγός των όπλων Καλάσνικοφ. Αυτές οι εταιρείες δεν μπορούν πλέον να ζητήσουν πιστώσεις από Αμερικανικές τράπεζες και δεν μπορούν να πουλήσουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ομόλογα σε επενδυτές με αμερικανικές διασυνδέσεις.

Με άλλα λόγια, η πρόθεση είναι να στραγγαλιστούν οικονομικά οι Ρωσσικές επιχειρήσεις και τράπεζες, των οποίων η πρόσβαση στις διεθνείς χρηματαγορές θα μειωθεί σταδιακά. Αυτό όμως ενδέχεται να μετατραπεί σε μπούμερανγκ. Οι αρνητικές επιπτώσεις θα γίνουν αισθητές σε ολόκληρη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Στην Ιταλία οι εξαγωγές των γεωργικών προϊόντων και κρασιού έχουν ήδη πληγεί.