.
Την απόδειξη γνησιότητας ή μη διαφόρων ενοχοποιητικών για την αριστερά, ντοκουμέντων που παρουσιάζονται στην ιστοριογραφία της περιόδου 1941-1944. Πριν όμως αρχίσουμε την ανάλυση, θέλω να επισημάνω το προφανές. Και αυτό γιατί ορισμένοι φαίνεται να μην μπορούν να το αντιληφθούν, γι’ αυτό και θέλω να τους βοηθήσω. Στο παρόν ιστολόγιο, εκφράζονται απόψεις που σίγουρα δεν μπορούν να γίνουν από όλους αρεστές. Ούτε σαν ιστορικός διεκδικώ το αλάθητο, ούτε δαιμονοποιώ όσους διαφωνούν μαζί μου ακόμη και αυτούς που σχολιάζουν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με προφανή εμπάθεια και ειρωνεία.
Κάθε καλόπιστη και τεκμηριωμένη κριτική είναι καλοδεχούμενη. Ειδικά για την περίοδο της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, στην οποία ειδικεύομαι, οι πηγές που χρησιμοποιούνται και επισημαίνονται ανήκουν στους πρωταγωνιστές όλων των αντιμαχόμενων πλευρών και σε Ιστορικούς καταξιωμένους, πολλοί εκ των οποίων ανήκουν στην αριστερά. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, ο κορυφαίος ιστορικός συγγραφέας του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ο Σόλωνας Γρηγοριάδης.
Ο πολυγραφότατος αυτός ερευνητής, χρίστηκε από το ίδιο το ΚΚΕ σαν επίσημος ιστορικός του. Διετέλεσε υπεύθυνος Τύπου του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, υπεύθυνος Τύπου της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και στέλεχος του Κοινού Γενικού Στρατηγείου μεταξύ άλλων. Είχε άμεση γνώση και πρόσβαση σε όλα τα αρχεία του ΕΛΑΣ. Προέρχεται από αριστερή οικογένεια, ήταν γιος του στρατηγού Νεόκοσμου Γρηγοριάδη – προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛΑΣ κλπ-, αδερφός του Φοίβου Γρηγοριάδη ή αλλιώς του Καπετάνιου Φώτη Βερμαίου, όπως ήταν γνωστός στο αντάρτικο.
ΑΒΕΡΩΦ 