Σούζαν Τζώρτζ: Πως πήραν την εξουσία οι πολυεθνικές

αναδημοσίευση από το Άρδην – Ρήξη
αναδημοσίευση από το Άρδην που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

.

Η δοκιμιογράφος Σούζαν Τζωρτζ καταγγέλλει στο βιβλίο της την κυριαρχία των «δι-εθνικών» εταιρειών πάνω στο παγκόσμιο εμπόριο, πέρα από κάθε έλεγχο. Και κυρίως τον έλεγχο των πολιτικών, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε κατάσταση πλήρους ανικανότητας.

Η Ντελφίν Μπατό πίστευε πως ήταν υπουργός Οικολογίας. Φανταζόταν ότι οι δημοκρατικές εκλογές, τα θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας, της είχαν εμπιστευθεί την εξουσία να αναλάβει δημόσια δράση προς όφελος του κοινού συμφέροντος, όπως επιθυμούσαν οι ψηφοφόροι του 2012. Πίστευε πως, ενισχυμένη με αυτή τη νομιμοποίηση, θα μπορούσε να αντιταχθεί κυρίως στις καταστροφικές γεωτρήσεις προς αναζήτηση σχιστολιθικού αερίου στη Γαλλία.

Τo οργανωμένο «χάος» στη Νέα Τάξη

anti-ntp.blogspot.com

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

###

Τις μέρες μας πολλοί ανύποπτοι πολίτες, που συνήθως δεν έχoυν καν τoν χρόνο μέσα στον αγώνα για την επιβίωση να παρακολουθήσουν στενά τις απανωτές δραματικές εξελίξεις γύρω μας, σχηματίζουν την εντύπωση ότι ζούμε σε ένα χαοτικό κόσμο. Μιλώ βέβαια για τα θύματα της παγκοσμιοποίησης ―την μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού― και όχι τους βολεμένους από αυτήν και τους αντίστοιχους «διανοούμενους» ―που δεν βλέπουν καν ότι υπάρχει παγκοσμιοποίηση, ΝΔΤ και Υ/Ε που την διαχειρίζεται (βασικά οι ελίτ των χωρών της «Ομάδας των 7»). Όμως, μόνο αν ξεκινήσει κάποιος με την υπόθεση της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μπορεί να καταλάβει ότι ο κόσμος μας κάθε άλλο παρά χαοτικός είναι, με την κοινή έννοια της μη προβλέψιμης αταξίας.

Οι αποκεφαλισμοί στο Ιράκ που επαναλαμβάνονται συνεχώς από τις οθόνες της τηλεόρασης, (με προφανή σκοπό να τραβήξουν την προσοχή από την μεγαλύτερη σφαγή στην Γάζα και να προκαλέσουν Ισλαμοφοβία, σε αντιστάθμισμα της έξαρσης του αντισιωνισμού σε όλο τον κόσμο) είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την Νατοϊκή εισβολή και την συνακόλουθη καταστροφή του Ιράκ. Αντίστοιχα, η καταστροφή της χώρας αυτής είναι άμεσα συνδεμένη με τους προηγούμενους κτηνώδεις Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία που σκόπευαν στον διαμελισμό της, και τους αντίστοιχους βομβαρδισμούς στην Λιβύη που ακολούθησαν, και την συνεχιζόμενη εκεί σφαγή σήμερα. Στη συνέχεια, ήλθε η οργανωμένη ένοπλη «εξέγερση» στη Συρία και οι παρόμοιοι Νατοϊκοί βομβαρδισμοί που πρόκειται να αρχίσουν άμεσα σε αυτήν, ενώ τώρα βλέπουμε να μεταφυτεύονται οι οργανωμένες «εξεγέρσεις» και στην ίδια την Ευρώπη, στην Ουκρανία, απειλώντας να εμπλέξουν σε γενικευμένο πόλεμο ακόμη και την ήπειρό μας.

H νέα οικονομία «ανάπτυξης» στη ΝΔΤ

faculty.rsu.edu

του Τάκη Φωτόπουλου

Ελάχιστοι πια αμφιβάλλουν για τις δομικές αλλαγές που συντελούνται στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δεν αναφέρομαι βέβαια στις αλλαγές που συνδέονται με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, όπως υποστηρίζουν Παλαιολιθικές Μαρξιστικές απόψεις. Στην πραγματικότητα, η χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία λειτούργησε απλά ως καταλύτης για τη σημερινή οικονομική καταστροφή στην οποία οδηγήθηκαν λαοί όπως ο Ελληνικός, ήταν μόνο ένα σύμπτωμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ούτε φυσικά εννοώ τις ριζικές αλλαγές που υποτίθεται φέρνει η «χρηματιστικοποίηση» (financialisation) της οικονομίας που δήθεν αποτελεί νέα ιστορική περίοδο στην εξέλιξη του καπιταλισμού, ενώ η παγκοσμιοποίηση αποτελεί απλά “ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό” της ιστορικής περιόδου της χρηματιστικοποίησης! Και αυτό, διότι παρόμοιες βαθυστόχαστες και εντελώς αποπροσανατολιστικές Μαρξίζουσες προσεγγίσεις θεμελιώνονται σε μια άκρως διαστρεβλωμένη αντίληψη της σημερινής πραγματικότητας που αγνοεί το κυρίαρχο φαινόμενο της εποχής μας: τη δημιουργία και, στη συνέχεια, την κυριάρχηση των υπερεθνικών επιχειρήσεων και συνακόλουθα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που συνιστά την οικονομική διάσταση της ΝΔΤ.

Ούτε όμως αναφέρομαι στις διάφορες οικολογικές προσεγγίσεις, όπως η σχετικά νεόκοπη προσέγγιση της από-ανάπτυξης, σύμφωνα με τις οποίες είναι η σπάνις των πόρων (και ειδικά των ενεργειακών πόρων) που έμμεσα δημιούργησε την κρίση, με βάση τον συλλογισμό πως η ανάπτυξη-για-την–ανάπτυξη είναι μη βιώσιμη, διότι ξεπερνάει τα όρια της βιόσφαιρας. Όμως, στην πραγματικότητα, το επιχείρημα της σπάνεως των πόρων έχει ξεπεραστεί από τα νέα καταναλωτικά πρότυπα που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση, τα οποία δεν στηρίζονται πλέον σε μια ενιαία «οικονομία ανάπτυξης» που θεμελιώνεται σε μια μαζική καταναλωτική κοινωνία, όπως πριν. Αντίθετα, μια νέα οικονομία «ανάπτυξης» αναδύεται στη ΝΔΤ που στηρίζεται στην ανάπτυξη για τους λίγους και την από-ανάπτυξη για τους πολλούς και θεμελιώνεται σε μια δυαδική καταναλωτική κοινωνία:

Τα παραμύθια για την λιτότητα και την «κακή» ΕΕ

periodista.gr

Του Τάκη Φωτόπουλου

Ένας συχνά επαναλαμβανόμενος μύθος, ενόψει εκλογών, από τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά κόμματα», και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και τους προσκείμενους οικονομολόγους που σαφώς αποπροσανατολίζουν τα λαϊκά στρώματα, είναι ότι για την οικονομική καταστροφή αυτών των στρωμάτων ευθύνονται βασικά οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν οι «κακοί» πολιτικοί στην ΕΕ (κυρίως Μέρκελ, Σόιμπλε κ.λπ.). Γι’ αυτό και η λύση, σύμφωνα με το παραμύθι αυτό που κυρίως ασπάζεται η εκφυλισμένη «Αριστερά», είναι η εκλογή «καλών» πολιτικάντηδων στην Ελλάδα, την Γερμανία και την Ευρώπη ολόκληρη που θα ανατρέψουν αυτές τις άθλιες πολιτικές και μετά θα ζήσουμε όλοι καλά και αυτοί (δηλαδή οι ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα που ευνοεί η παγκοσμιοποίηση) καλύτερα!

Ο στόχος πίσω από αυτό το παραμύθι είναι φανερός: να στραφεί η οργή των καταστρεφόμενων λαϊκών στρωμάτων στο «σαμάρι», δηλαδή στους σημερινούς διαχειριστές της παγκοσμιοποίησης, αντί για το «γαϊδούρι», που είναι η ίδια η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και η ΕΕ που την εκφράζει στον γεωγραφικό χώρο μας. Έτσι, καταλήγει ο καρπαζοεισπράκτορας της Ευρώπης, η Ελληνική «Αριστερά», να προσποιείται ότι ηγείται κάποιου φανταστικού αγώνα της ανύπαρκτης πανευρωπαϊκής «Αριστεράς» για ένα ασήμαντο θέμα (την αλλαγή του «σαμαριού»), ενώ τα λαϊκά στρώματα σε όλη την Ευρώπη στρέφονται προς αντί-ΕΕ κόμματα που δεν έχουν καμιά σχέση με τα πλήρως ενσωματωμένα στην παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ κόμματα της εκφυλισμένης αυτής «Αριστεράς».

Παγκοσμιοποίηση ή Ιμπεριαλισμός;

«two faces» daftpixel.com

Του Τάκη Φωτόπουλου.

Μια σοβαρή παράπλευρη συνέπεια της κατάρρευσης του «υπαρκτού» και της ουσιαστικής ενσωμάτωσης των μητροπολιτικών κομουνιστικών κομμάτων στο διεθνοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα είναι η παράλληλη καθίζηση του Μαρξιστικού προτάγματος. Έτσι, οι «Μαρξιστές» αυτοί, αντί να παραμένουν πιστοί στη Μαρξιστική μέθοδο που ορίζει την ορθοδοξία, και όχι στα «δόγματα», όπως υποστήριζε η εκχυδαϊσμένη Μαρξιστική εκδοχή, έχουν επιστρέψει, εκτός από ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις Μαρξιστών στο εξωτερικό, στα κιτάπια των αρχών του 20ου αιώνα για να ερμηνεύσουν το νέο συστημικό φαινόμενο της εποχής μας:  την παγκοσμιοποίηση. Το αποτέλεσμα δεν είναι απλά η διατύπωση εντελώς λανθασμένων και ασχέτων με τη σημερινή πραγματικότητα θεωρητικών θέσεων, αλλά, ακόμη χειρότερα, η διατύπωση πολιτικών συμπερασμάτων που συμβάλλουν στην οικονομική καταστροφή λαών στην περιφέρεια του συστήματος, όπως ο Ελληνικός, αλλά και στη φυσική εξόντωση κάθε αντιστεκόμενου λαού στη διαδικασία της πλήρους ενσωμάτωσής του στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.λπ.).