Μαζί με «κείνους που επράξαν το κακό»…

.

του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορα Ιστορίας

Όταν ζητάς συγγνώμη, ψοφοδεής και πανικόβλητος, επειδή ένα παιδί δικό σου τόλμησε να «θίξει» την…υπόληψη του δολοφόνου του πατέρα σου, του βιαστή της μάνας σου, του κατακτητή της πατρώας γης σου.

Όταν αντί για αντίσταση, εσύ έμαθες πια εδώ και πολλά χρόνια να ψιθυρίζεις μόνο άναρθρους ήχους υποταγής.

Όταν αντί να αντιδράς ανυποχώρητα, εσύ έχεις αποφασίσει ότι σε νοιάζει μονάχα το πορτοφόλι σου κι η νεοταξική μπόχα που έχει πια κατακλύσει ολοκληρωτικά το μυαλό και την ψυχή σου.

Όταν αντί να αντιμάχεσαι τους σταυρωτήδες της φυλής σου, εσύ τρέμεις μήπως σε δουν οι «προοδευτικοί» με την ελληνική σημαία και σε πουν φασίστα ή κάνεις ουρές για να κατακλύσεις τα μαγαζιά της άλλης πλευράς, αφήνοντας όχι απλώς χρήματα, αλλά πρωταρχικά το έσχατο ίχνος αξιοπρέπειας που σου έχει απομείνει.

Όταν αντί να κραυγάζεις μέρα-νύχτα για την κατακρεουργημένη λευτεριά σου, εσύ βρίζεις ένα λεβέντη ποδοσφαιριστή που σήκωσε τη σημαία in partibus infidelium, ένα σπουδαίο κληρικό που είπε τα προφανή, ένα αυθεντικό παιδί που αποτόλμησε να κάνει το αυτονόητο.

Η Θράκη αντί πινακίου…Χάλκης;

 του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Μέσα στο γενικευμένο ξεπούλημα του παντός που επιχειρεί – εντελώς απροκάλυπτα πλέον εδώ και μήνες – το αντίχριστο και μισελληνικό καθεστώς που κυβερνά τη χώρα, περίοπτη θέση κατέχει φυσικά η (ακόμη) ελληνική Θράκη. Μία περιοχή άλλωστε που τελεί εδώ και πολλά χρόνια υπό ελληνική ψιλή κυριότητα, αλλά ουσιαστικά υπό τουρκική επικαρπία, λόγω της εθνομειοδοτικής στάσης όλων (λίγο ως πολύ) των σύγχρονων ελληνικών κυβερνήσεων, λόγω της συμπεριφοράς του τοπικού πολιτικού και αυτοδιοικητικού προσωπικού, αλλά και εξαιτίας του παροιμιώδους στροθοκαμηλισμού που χαρακτηρίζει τους πλείστους εκ των κατοίκων της.

Με αυτά τα δεδομένα – και καθώς έχει ήδη προηγηθεί η προδοσία της Μακεδονίας (και έχουν ταυτόχρονα αρχίσει και να δικαιώνονται όσοι φοβούνται ότι ο διαμελισμός της πατρίδας βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη) – το έργο «επέκταση και ολοκλήρωση της τουρκικής επικυριαρχίας στη Θράκη» δεν προκαλεί την παραμικρή έκπληξη σε όσους το παρακολουθούν. Το έργο είναι ήδη από δεκαετίες γνωστό, η φάκα και αυτή καλά στημένη και γνωστά είναι επίσης και τα δήθεν ανταλλάγματα που προτίθεται να δώσει η Τουρκία, προκειμένου να πετύχει τους στόχους της. Αυτά συνοψίζονται βασικά στο απαράδεκτο θέμα που επιγράφεται ως «επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης». Θέμα που ποτέ δεν βγήκε θεωρητικά από την ατζέντα, τώρα όμως, μέσα στον πρωτοφανή κυκεώνα εκποίησης και προδοσίας όπου βρισκόμαστε, επανέρχεται στο προσκήνιο με τρόπο πιο δραματικό από κάθε άλλη φορά. Πιο δραματικό και πιο αγωνιώδη: το κλίμα εκχώρησης αφ’ ενός κάθε εθνικού συμφέροντος σε σεσημασμένους εχθρούς και ορκισμένους επίβουλους, που (μετά την επικύρωση της προδοσίας των Πρεσπών) έφτασε σε μία δεύτερη απανωτή κορύφωση με τις πρόσφατες υποκύψεις του ημετέρου γονυπετούς χατζηαβάτη ενώπιον του νεοθωμανού σουλτάνου, αλλά και οι περίπου πανηγυρικές δηλώσεις των Βαρθολομαίου και Ελπιδοφόρου αφ’ ετέρου, επιβεβαιώνουν δυστυχώς του λόγου το ασφαλές.

Πήραμε τη ζωή μας λάθος…

 του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Δεν είναι εύκολο φυσικά να επιχειρήσει κάποιος να μιλήσει με νηφαλιότητα λίγες μόλις μέρες μετά το άγος που επιτελέσθηκε μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν είναι εύκολο να αδειάσει το μυαλό του από εκείνο το πανσθενές (και απολύτως δικαιολογημένο) κράμα οδύνης και οργής για την προδοσία της Μακεδονίας, που ολοκληρώθηκε με τόσο προκλητικά συνοπτικές διαδικασίες και μέσα σε ένα κατάμαυρο τοπίο τόσο πρωτοφανούς κατάντιας της πολιτικής ζωής του τόπου. Πρέπει όμως να το πράξουμε, γιατί οφείλουμε να δούμε και την επόμενη μέρα. Πρέπει να το πράξουμε, γιατί όσο θα μένουμε εγκλωβισμένοι στον πόνο, την κατάθλιψη, την αγανάκτηση, την τυφλή οργή, πολύ δε χειρότερα ακόμη και σε αισθήματα μίσους απέναντι σε πρόσωπα που εγκαλούνται ως δωσίλογοι και ξεπουλητάδες της πατρίδας, είναι αδύνατο να προχωρήσουμε.

Και εμείς πρέπει να προχωρήσουμε. Αρκετά πέσαμε στις παγίδες τους, αρκετά παίξαμε το στημένα τους παιχνίδια. Το οφείλουμε στους προγόνους μας, το οφείλουμε στα παιδιά μας, το οφείλουμε και στους ακόμη αγέννητους αυτού του τόπου. Κι αν αυτό όμως το λέμε συχνά, σήμερα θα πω και κάτι διαφορετικό: ότι πάνω απ’ όλα το χρωστάμε σε μας τους ίδιους. Στους προδομένους και πληγωμένους εαυτούς μας, που ωστόσο εμείς οι ίδιοι πρωτίστως τους προδώσαμε και τους πληγώσαμε. Για τα λάθη μας, τις παραλείψεις μας, τις τρομακτικές μας ευθύνες. «Ο τρώσας και ιάσεται» λοιπόν: έχοντας απέναντι όσα εμείς επιφυλάξαμε εδώ και τόσα χρόνια στους εαυτούς μας, πάλι εμείς οι ίδιοι έχουμε και το καθήκον να επουλώσουμε τις πληγές και να βγούμε από τη σκοτεινή φυλακή.

Νεκτάριος Δαπέργολας, «Ένα τιτάνιο χρέος απέναντι στη σκλαβωμένη πατρίδα»

Δύο απανωτά συλλαλητήρια έλαβαν χώρα χτες και προχτές (20 και 21/1) στην Κομοτηνή, από πατριώτες που δεν κατόρθωσαν να βρεθούν στο Σύνταγμα, αλλά έστω κι έτσι, ένωσαν τη φωνή τους από την εσχατιά της Ελλάδας με εκείνους που κατέκλυσαν την πρωτεύουσα. Το πρώτο συλλαλητήριο μάλιστα έγινε υπό καταρρακτώδη βροχή, γεγονός που δεν επέτρεψε καν τη χρήση μικροφώνων, δεν απέτρεψε όμως την παρουσία αρκετών πολιτών, καθώς και του μητροπολίτη κ. Παντελεήμονος, επικεφαλής μεγάλης συνοδείας ιερέων. Το δεύτερο πάντως έγινε υπό πολύ καλύτερες συνθήκες, αργά το μεσημέρι της Δευτέρας, με ακόμη περισσότερο κόσμο και με την παρουσία μάλιστα πολλών μαθητών από σχολεία της πόλης, που ήρθαν συντεταγμένα με σημαίες, φώναξαν συνθήματα και τραγούδησαν τραγούδια για τη Μακεδονία. Κεντρικός ομιλητής και στα δύο συλλαλητήρια ο Διδάκτωρ Ιστορίας Νεκτάριος Δαπέργολας. Πιο κάτω παρατίθεται η ομιλία της Δευτέρας:

«Συμπατριώτες και συμπολίτες!

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο μηδέν. Φτάσαμε εκεί, όπου ο εφιάλτης κορυφώνεται. Κορυφώνεται μέσα σε ένα βούρκο συναλλαγής και συνταγματικών εκτροπών. Ένα τοπίο ακραίας κατάπτωσης της πολιτικής ζωής του τόπου. Ένα μαύρο τοπίο πραγματικής ντροπής για τη δημοκρατία που λέμε ότι έχουμε. Ένα καθεστώς επικίνδυνο, ξενόδουλο, αντιδημοκρατικό, έρχεται σήμερα και φτύνει κατάμουτρα την ξεκάθαρη βούληση του 80% του ελληνικού λαού, για να παραδώσει ξεδιάντροπα σε χέρια επίβουλων πλαστογράφων αυτό που πάντα ήταν και παρέμεινε ελληνικό, ατόφια και καθαρή Ελλάδα. Αυτό που επί αιώνες κρατήθηκε ζωντανό με ποτάμια αίματος. Αυτό που είναι σπαρμένο με κόκαλα μαρτύρων και ηρώων. Αυτό που δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα ούτε καν να το αγγίξει!

Τα Σκόπια και το μύθευμα περί των «Σλάβων του 6ου και 7ου αιώνα»

 του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

Πάμπολλες φορές σε όλη αυτή την πολυετή ιστορία με τα Σκόπια (της οποίας τη δραματική κορύφωση ζούμε σήμερα με την προδοτική αθλιότητα των Πρεσπών να φτάνει πλέον στο – φερόμενο ως – ελληνικό κοινοβούλιο) ένα βασικό επιχείρημα που επιστράτευσε η δική μας πλευρά ήταν η ιστορική αλήθεια. Μια ιστορική αλήθεια για το πόσο ξεκάθαρα Έλληνες ήταν οι αρχαίοι Μακεδόνες, πόσους αιώνες αργότερα ήρθαν οι Σλάβοι στην περιοχή των Σκοπίων, πόσα αδιάσειστα τεκμήρια υπάρχουν περί της τεχνητής εθνογένεσης των Ψευτομακεδόνων που δεν είναι παλαιότερη του δεύτερου τέταρτου του 20ού αιώνα στη σύγχρονη εκδοχή της ή του ύστερου 19ου στην πρώιμη βουλγαρική (γιατί από τους Βουλγάρους βεβαίως ξεκίνησε, πριν τη μεταλλάξει προς ίδιον όφελος ο Τίτο). Για το ότι όλα αυτά δεν μπόρεσαν να γίνουν ισχυρό όπλο στα χέρια των πολιτικών ηγεσιών του τόπου, όχι μόνο τώρα, αλλά από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το πρόβλημα, ας όψονται οι αίτιοι: όλες δηλαδή οι σταθερά ξενόδουλες και ψοφοδεείς κυβερνήσεις που πέρασαν από τη χώρα τα τελευταία 70 χρόνια, με αποκορύφωμα ασφαλώς τον σημερινό δωσιλογικό συρφετό. Το δικό μας χρέος, ως πατριώτες Έλληνες πολίτες, είναι να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στην παραχάραξη, την προδοσία και το ξεπούλημα. Χρέος που γίνεται ακόμη μεγαλύτερο για όσους εξ ημών έχουμε και την επιστημονική ιδιότητα του ιστορικού, πέρα από εκείνη του πολίτη. Όσα θα αναφερθούν πιο κάτω έχουν πρωτίστως σχέση με αυτή τη δεύτερη ιδιότητα και αποσκοπούν στην ανάδειξη ενός ιστορικού σφάλματος ως προς την καταγωγή των Σκοπιανών, που κι εμείς ακόμη συνηθίσαμε να αποδεχόμαστε ως δεδομένη αλήθεια.

Καθεδρικός Ναός Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου: ένα συγκινητικό ορθόδοξο προσκύνημα στην Πράγα.

 του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Βρεθήκαμε πρόσφατα για λίγες μέρες στην Πράγα. Και εκεί, πέραν όσων άλλων είδαμε (και απολαύσαμε) σε μία από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου, υπήρξε και μία άκρως συγκινητική στιγμή, που δεν ήταν άλλη από το προσκύνημα στον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου. Να θυμίσουμε ότι σε αυτή την περιοχή της Τσεχίας (που περίπου ταυτίζεται με το μεσαιωνικό σλαβικό κράτος της Μεγάλης Μοραβίας) έλαβε χώρα από το 864 και εξής το ιεραποστολικό έργο των δύο σπουδαίων Θεσσαλονικέων αδελφών, για να διαδοθεί στη συνέχεια (μετά την κοίμηση του Μεθοδίου, πρώτου αρχιεπισκόπου της περιοχής, κατά το έτος 889) από τους μαθητές τους σε όλο τον υπόλοιπο σλαβικό κόσμο. Ένα έργο κοσμοϊστορικής σημασίας, ένα «δώρημα τέλειον» από τους δύο μεγάλους μας αγίους, τον πατριάρχη Φώτιο και γενικότερα τη βυζαντινή Εκκλησία προς τους σλαβικούς λαούς, που έτσι κατόρθωσαν και το φως του Χριστού να δεχθούν διδασκόμενοι τα ιερά κείμενα στις επιμέρους εθνικές τους γλώσσες, αλλά και να εισέλθουν σε νέα φάση ιστορικής εξέλιξης λόγω της γραφής που αποτέλεσε τη βάση του ευρύτερου πνευματικού τους πολιτισμού.

ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ ΕΠΕΘΥΜΗΣΕ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΑΜΕ ΡΕΒΕΓΙΟΝ ΚΑΙ ΛΑΜΠΕΡΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ)

 (Βακχεύοντες ἀπηνῶς καὶ μαινόμενοι ἐν ἀκρασίᾳ ἔξωθεν τοῦ σπηλαίου, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ Ἀχώρητος)…

του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

«Πόρνης ἐπεθύμει ὁ Θεός; Ναί, πόρνης· τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας λέγω…Ὑψηλὸς ἦν, καὶ αὕτη ταπεινή. Ἀκήρατος ἦν, ἀνώλεθρος ἡ οὐσία, ἄφθαρτος ἡ φύσις, ἀπερινόητος, ἀόρατος, ἀκατάληπτος, ἀεὶ ὤν, ὑπερβαίνων ἀγγέλους, ἀνώτερος τῶν ἄνω δυνάμεων, νικῶν λογισμόν, ὑπερβαίνων διάνοιαν, ὀφθῆναι μὴ δυνάμενος, πιστευθῆναι δὲ μόνον. Ἄγγελοι ἔβλεπον καὶ ἔτρεμον, τὰ Χερουβὶμ τὰς πτέρυγας ἐπέβαλλον, πάντα ἐν φόβῳ. Ἐπέβλεπεν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐποίει αὐτὴν τρέμειν· ἠπείλει τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐξήραινεν αὐτήν… Πῶς εἴπω; Πῶς παραστήσω; Ἡ μεγαλωσύνη αὐτοῦ πέρας οὐκ ἔχει, ἡ σοφία αὐτοῦ ἀριθμὸν οὐκ ἔχει, τὰ κρίματα αὐτοῦ ἀνεξιχνίαστα, αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ ἀνεξερεύνητοι…

Ἀλλ’ ὁ τοσοῦτος καὶ τηλικοῦτος ἐπεθύμησε πόρνης. Καὶ ἄνθρωπος μέν, ἐὰν ἐπιθυμήσῃ πόρνης καταδικάζεται, Θεός δὲ πόρνης ἐπιθυμεῖ; Καὶ πάνυ. Πάλιν ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα γένηται πόρνος· Θεὸς δὲ ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα τὴν πόρνην παρθένον ἐργάσηται… Ὁ τοσοῦτος καὶ τηλικοῦτος ἐπεθύμησε πόρνης; Καὶ τί; Ἵνα γένηται νυμφίος. Τί ποιεῖ; Οὐ πέμπει πρὸς αὐτὴν οὐδένα τῶν δούλων, οὐ πέμπει ἀρχάγγελον, οὐ πέμπει τὰ Χερουβίμ, οὐ πέμπει τὰ Σεραφίμ· ἀλλ᾿ αὐτὸς παραγίνεται ὁ ἐρῶν.

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΤΑΝΚΣ

του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Όσα συνέβησαν την περασμένη Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη, δεν ήταν παρά μία ακόμη (αλλά πάντως εξαιρετικά εμφατική) επιβεβαίωση όσων ήδη γνωρίζαμε: ότι η πατρίδα βρίσκεται στα νύχια ενός ανεκδιήγητου εσμού, από τον οποίο είναι πολύ δύσκολο να γλιτώσει. Ένας εσμός, που δεν έχει απλώς αβυσσαλέο μίσος προς οτιδήποτε ελληνικό, αλλά και που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε. Που έχει σκοπό όχι μόνο να κρατηθεί όσο περισσότερο γίνεται στην εξουσία, αλλά και να εκτελέσει πάση θυσία το «συμβόλαιο θανάτου» της Ελλάδας, αυτό που τους διέταξαν τα ξένα τους αφεντικά, αλλά και που τους επιβάλλει και η ίδια η ακραία αντίχριστη και μισελληνική τους ψύχωση.

Χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας: τα «επιχειρήματα» των υποκινητών και η επόμενη μέρα.

 του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

Εντείνεται εσχάτως η συζήτηση για τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, καθώς η σημερινή κυβέρνηση μετά από τόσα «προοδευτικά» νομοθετήματα φέρεται αποφασισμένη να κλείσει και αυτό το ζήτημα, υπό το κράτος των δεδομένων ιδεοληψιών της και βάσει κάποιων «επιχειρημάτων» εντελώς προσχηματικών.

Δεν χρειάζεται ασφαλώς ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταδειχθεί πόσο έωλα είναι αυτά τα «επιχειρήματα». Κατ’ αρχάς με το κατά κόρον εσχάτως προβαλλόμενο ότι η επίσημη σχέση Κράτους και Εκκλησίας θίγει συνειδησιακά αλλόθρησκες μειοψηφίες της χώρας μας, δεν αξίζει ίσως καν να ασχοληθούμε. Ο σεβασμός και η προστασία των άλλων θρησκειών αποτελεί ξεκάθαρο δεδομένο, καθώς εξάλλου η συνταγματική διατύπωση περί επικρατούσας θρησκείας κυρίως κατοχυρώνει την απότιση πρωτεύοντος σεβασμού στην πίστη που επί 2 χιλιετίες ταυτίστηκε με αυτόν τον λαό και που ακόμη και σήμερα χαρακτηρίζει τη συντριπτική του πλειονότητα. Τώρα αν «θίγονται» κάποιες μειονότητες ακόμη και από αυτό, κάθε παρόμοιου νεοταξικού παραλογισμού απαίτηση, που αποσιωπά σκοπίμως το ότι προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων δεν σημαίνει την τυραννική τους επιβολή επί των πλειονοτικών, είναι πασιφανώς εκ του πονηρού και δεν χρήζει περαιτέρω απάντησης.

Πανικόβλητοι…

 Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Ιστορίας

Έχεις κάνει εδώ και σαράντα χρόνια απίστευτα πράγματα και με απίστευτη υπομονή κι επιμονή για να διαλύσεις αυτόν τον τόπο. ΄

Έχεις σπείρει με τόση μεθοδική επιμέλεια «εκσυγχρονισμό» και ψευτοπροοδευτισμό, εξουθενώνοντας ως σκοταδισμό κι οπισθοδρόμηση όλα όσα γέννησαν και κράτησαν επί χιλιετίες την αγιοτόκο πατρίδα.

Έχεις κάνει τόσες υπόγειες και ύπουλες κινήσεις για να διαλύσεις την οικογένεια, κάνοντάς την από ιερή γη συνάντησης προσώπων, ολοκλήρωσης ψυχών και σωμάτων και άνδρωσης ορθοδόξων Ελλήνων σε απρόσωπο πεδίο παθών και εγωισμών και σε θλιβερό τοπίο σύγχυσης ρόλων και φύλων.

Η ΟΛΜΕ σε νέο εθνομηδενιστικό παραλήρημα…

 του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Και μέσα στον κακό χαμό των ημερών, δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει η ΟΛΜΕ! Η οποία εξέδωσε χτες μία προκλητικά χυδαία και κατάπτυστη ανακοίνωση κατά πλειοψηφία (προς τιμήν της η ΔΑΚΕ Καθηγητών δεν την υπερψήφισε, αλλά και διαφοροποιήθηκε με δικό της κείμενο) σε βάρος του εκκολαπτόμενου, λέει, φασισμού κι εθνικισμού μέσα στα σχολεία και της διακίνησης «ακραίων αλυτρωτικών και μιλιταριστικών αντιλήψεων» (!!!), καλώντας παράλληλα τους εκπαιδευτικούς να αντιδράσουν!

Η ρασοφόρος παρεούλα που λυμαίνεται ως σκληροπυρηνική ηγετική ομάδα την Εκκλησία, μας ξεπουλάει για άλλη μια φορά.

 Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτωρ ιστορίας

Άλλη μια προδοτική συμφωνία βρίσκεται λοιπόν εν εξελίξει, αυτή τη φορά για το αισχρό «διαζύγιο» Κράτους-Εκκλησίας, ανάμεσα στον αντίχριστο πρωθυπουργίσκο και στο τραγικά σπιθαμιαίο πρόσωπο που παριστάνει τον ελλαδικό αρχιεπίσκοπο. Χτες είδαμε απλώς το…οικονομικό της μέρος, καθώς τα χειρότερα ακολουθούν. Κι έτσι η ρασοφόρος παρεούλα που λυμαίνεται ως σκληροπυρηνική ηγετική ομάδα την Εκκλησία (λες κι είναι το τσιφλίκι που κληρονόμησαν απ’ τον μπάρμπα τους), μετά από τόση επαίσχυντη και συνενοχική σιωπή σε τόσα και τόσα θέματα, μετά τους νόμους της διαστροφής, μετά τον συνεχόμενο λαθροεποικισμό, μετά τη Μακεδονία, τη Βόρειο Ήπειρο κι όλες τις άλλες προδοσίες (καλά για την αθλιότητα της παναίρεσης του Οικουμενισμού δεν μιλάμε καν), μας προδίνει και μας ξεπουλάει ξετσίπωτα για μια ακόμη φορά!

Με ποιο δικαίωμα όμως; Αυτός ο λαός πορεύτηκε μέσα στους αιώνες χέρι-χέρι με τον κλήρο, ως ενιαίο κι αξεδιάλυτο ευχαριστιακό και συνάμα εθνικό σώμα. Η Ορθοδοξία ήταν το οξυγόνο του, για τον Χριστό πρώτα και μετά για την Πατρίδα έδωσε όλους τους μεγάλους αγώνες του. Έτσι μεγαλούργησε στην ακμή του, έτσι επιβίωσε και στα δεινά.

Όταν το ίδρυμα Σόρος (αυτο)αποκαλύπτεται…

 του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

Πολύ ενδιαφέρουσα αναμφίβολα αυτή η είδηση για τις χορηγίες του Ιδρύματος Σόρος που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Χρήμα λοιπόν για «μετανάστες», για «παρελάσεις υπερηφανείας» κι έτερες δράσεις ΛΟΑΤΚΙ, για Μπουτάρηδες και για σκοπιανές ομάδες αλυτρωτισμού, καταγεγραμμένο μάλιστα σε επίσημη έκθεση του…φιλανθρωπικού έργου του «Open Foundation» (κι αυτά μόνο για το 2016). Το πιο ενδιαφέρον όμως βέβαια είναι αυτό ακριβώς: το ότι έφτασαν πια στο σημείο να τα ομολογούν και μόνοι τους, ενώ πριν από 10 μόλις χρόνια ακόμη και απλή αναφορά στην ίδια έστω την ύπαρξή τους γελοιοποιούνταν εν οφθαλμού από τα καθεστωτικά παπαγαλάκια ως «θεωρία συνωμοσίας» και όσοι τα γράφαμε ήδη από τότε (αλλά φυσικά κι από ακόμη παλιότερα), ήμασταν από γραφικοί έως…ψυχοπαθείς.

Να ξεκαθαρίσουμε όμως εδώ φυσικά πως όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά ενδεικτικές μεν, ασήμαντες δε παρωνυχίδες και τα εν λόγω ποσά (συνολικού ύψους περίπου 1.400.000 δολαρίων), όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, εντελώς αστεία.

Νεκτάριος Δαπέργολας, «Σπουδή πάνω σε μια εικόνα».

Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Ιστορίας

Μία πραγματικά συγκλονιστική εικόνα, βαθύτατα συγκινητική μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια….