Πέντε Υδραίοι πρωθυπουργοί και ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Τμήμα του Ηρώου της Ύδρας

.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Στο Ηρώον της Ύδρας ένας πέτρινος τοίχος, κοσμείται με τις ανάγλυφες χάλκινες μορφές των πέντε Υδραίων, που τίμησαν το όνομα της Ύδρας και διετέλεσαν πρωθυπουργοί της Ελλάδας.

Χρονολογικά, ο πρώτος είναι ο Γεώργιος Κουντουριώτης, που γεννήθηκε στο νησί το 1782. Συμμετέσχε στην Επανάσταση του 1821, αλλά και στη μετεπαναστατική πολιτική ζωή της χώρας. Τον Ιανουάριο του 1844 έγινε πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου. Στις 8 Μαρτίου 1848 ο βασιλεύς Όθων του ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης. Συγκρούσθηκε με τους βαυαρούς της Αντιβασιλείας και παραιτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1848.Διετέλεσε επίσης υπουργός Ναυτικών και το 1856 έγινε πρόεδρος της Γερουσίας. Πέθανε στην Ύδρα το 1858 σε ηλικία 76 ετών.

Επόμενος πρωθυπουργός, είναι ο Αντώνιος Κριεζής. Γεννήθηκε στην Τροιζήνα το 1796, αλλά έζησε στην Ύδρα, όπου η οικογένειά του είχε ριζώσει από το 1640. H ζωή του ήταν περιπετειώδης. Πήρε μέρος σε πολλές ναυμαχίες κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Το Δεκέμβριο του 1849 ο βασιλεύς Όθων του ανέθεσε την πρωθυπουργία, που την κράτησε έως το 1854. Επί της πρωθυπουργίας του ανακηρύχθηκε το Αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πέθανε στην Αθήνα την 1η Απριλίου 1865 σε ηλικία 69 ετών.

Ακολουθεί ο Δημήτριος Βούλγαρης. Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1801. Πήρε μέρος στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας και αργότερα διετέλεσε μετά το θάνατο του Καποδίστρια υπουργός Ναυτικών και μεταγενέστερα υπουργός Οικονομικών. Σχημάτισε κυβέρνηση στις 29 Σεπτεμβρίου 1855 και τελικά παρέδωσε την εξουσία στον Αθανάσιο Μιαούλη. Πρωτοστάτησε στην έξωση του Όθωνα και σχημάτισε κυβέρνηση στις 25 Οκτωβρίου 1863. Επί πρωθυπουργίας του έγινε η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 1868 έγινε ξανά πρωθυπουργός. Η άσκηση της εξουσίας από τον Βούλγαρη είχε πολλά στοιχεία υπερβολής και κατηγορήθηκε για αυθαιρεσίες. Η χαρακτηριστική υδρέικη φορεσιά του ο «τζουμπές», έγινε συνώνυμο της φαυλότητας.

Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης (9 Απριλίου 1855-22 Αυγούστου 1935)

Γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1855. Γιος του Θεόδωρου Κουντουριώτη και εγγονός του Γεωργίου Κουντουριώτη το 1874 κατετάγη στο ναυτικό, δόκιμος Β’ Τάξης. Η ναυτική του καριέρα που ακολούθησε ήταν εκπληκτική. Το 1884 έφτασε τον βαθμό του υποπλοίαρχου ενώ το 1895 έγινε πλωτάρχης. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Όλοι οι Ευρωπαίοι μιλούσαν για την ευστάθεια του Κουντουριώτη

Το 1900 ως κυβερνήτης του εύδρομου «Ναύαρχος Μιαούλης» έκανε τον πρώτο εκπαιδευτικό διάπλου του Ατλαντικού Ωκεανού για ελληνικό πολεμικό πλοίο. Το 1908 ονομάστηκε υπασπιστής του τότε βασιλιά Γεωργίου Α’ και ένα χρόνο αργότερα προήχθη σε πλοίαρχο. Τις παραμονές του πολέμου του 1912 ονομάστηκε αρχηγός του στόλου του Αιγαίου, και υποναύαρχος τη μέρα κηρύξεως του πολέμου κατά την τελετή κατευοδώσεως του στόλο ως ο πρώτος αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού που λάμβανε τον βαθμό αυτό μετά τον Κ. Κανάρη.

Ναυμαχία Έλλης: Το «Αβέρωφ» νικά μόνο τον τουρκικό στόλο.

Παντελής Καρύκας

Την πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου του 1912, ο καιρός είχε βελτιωθεί. Τα ελληνικά αντιτορπιλικά εξακολουθούσαν να περιπολούν στην είσοδο των στενών των Δαρδανελίων, εν αναμονή της εξόδου τους τουρκικού στόλου. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι ο τουρκικός στόλος ετοιμαζόταν να εξέλθει του καταφυγίου του.

Την 1η Δεκεμβρίου τα ελληνικά αντιτορπιλικά «Σφενδόνη», «Λόγχη» και «Ναυκρατούσα», που περιπολούσαν μπροστά στα στενά αντελήφθησαν εχθρικό αντιτορπιλικό να εξέρχεται αυτών. Αμέσως η «Σφενδόνη» και η «Λόγχη» έπλευσαν εναντίον του πάση δυνάμει και από απόσταση 3 χλμ. άνοιξαν πυρ εναντίον του.

Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης: «Όλη η στοργή ανήκει εις την Ύδραν. Όλη μου δε η ψυχή εύχεται προς τον Θεόν διάπυρος να φυλάττη την Ελλάδα»

Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης (9 Απριλίου 1855 – 22 Αυγούστου 1935)

«Και την ψυχή, μωρέ, την ψυχή πού τη βάζετε;
Μήπως νομίζετε ότι οι παππούδες μας του Εικοσιένα
έκαναν τέτοιους λογαριασμούς;
Με την ψυχική υπεροχή ενίκησε πάντοτε το Έθνος μας
και με αυτήν θα νικήσωμεν πάλιν»!

Η απελευθέρωση της Χίου, 11 Νοεμβρίου 1912

Η απελευθέρωση της Χίου ήταν επεισοδιακή, ακατανόητη κι εξελίχθηκε σε αιματηρή σε μία περίοδο που οι Οθωμανοί, υποχωρούσαν ή παραδίνονταν σε όλα τα μέτωπα. 

Το 1912 ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει τη Μακεδονία και την Ήπειρο και στη συνέχεια το Γενικό Επιτελείο Στρατού αποφασίζει την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου. Είχαν προηγηθεί ενέργειες διαφόρων Χιωτών, που είχαν έρθει σε επαφή με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, για να του ζητήσουν βοήθεια για να απελευθερωθούν.

Ιστορία του Θωρακισμένου Καταδρομικού Γεώργιος Αβέρωφ

Το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» εν πλω. Εικόνα από:www.balkanwars.gr

(Στις 30 Νοεμβρίου του 1909 επικυρώθηκε οριστική σύμβαση της αγοράς του Θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ).

Του Έφεδρου Ανθυποπλοιάρχου (Ο) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΝ

Το θωρακισμένο καταδρομικό Αβέρωφ, έχει καταξιωθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού ως μέγιστο εθνικό σύμβολο και η ιστορία του έχει συνδεθεί στενά με την εθνική μας ιστορία κατά το πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα. Ήταν η ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους και η παρουσία του ήταν συνεχής σε όλα τα πολεμικά δρώμενα της χώρας μέχρι και το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η σημαία δεν έχει υποσταλεί για περισσότερα από εκατό χρόνια και είναι το μοναδικό ελληνικό έδαφος το οποίο δεν υποδουλώθηκε ποτέ στον ξένο κατακτητή.Στην ιστορία του Ελληνισμού ξεχωρίζουν διάφορες προσωπικότητες οι οποίες τάζουν την περιουσία τους και την ίδια το υς τη ζωή στην εθνική υπόθεση. Διαπνέονται από ένα ειλικρινές και ασυμβίβαστο πατριωτικό αίσθημα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Γεώργιος Αβέρωφ.

Η δράση των Α/Τ μας «ΑΣΠΙΣ», «ΛΟΓΧΗ» και «ΣΦΕΝΔΟΝΗ»,κατά την διάρκεια του 1912-13

Φωτογραφία από: istorikathemata.com

  Τα ΑΣΠΙΣ, ΛΟΓΧΗ και ΣΦΕΝΔΟΝΗ είναι τα τρία πλοία που, εκτός από το ιστορικό ΑΒΕΡΩΦ, συμμετείχαν στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 και τις νικηφόρες Ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου, υπό τις διαταγές του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη.

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΑΣΠΙΣ

Ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Γ.Ε.ΕΘ.Α.

Του Αντιναυάρχου ε.α. ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΛΟΥΜΠΗ ΠΝ

.

Η σκιαγράφηση της προσωπικότητάς του θα ήταν πρόκληση και μόνο από το γεγονός πως υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για έξι περίπου χρόνια και διετέλεσε δύο φορές Αντιβασιλέας, μέσα στην πιο ταραγμένη δεκαετία της ιστορίας της Ελλάδας, από το 1919 έως το 1929.

Η επιλογή αυτή αποτέλεσε την αναγνώριση του κύρους και του κοινού σεβασμού προς το πρόσωπο του μεγαλύτερου Ναυάρχου της Ελλάδας, μετά τη συγκρότησή της ως κράτους το 1828. Παράλληλα αποδεικνύει την εμπιστοσύνη που ενέπνεε η σωφροσύνη και ο πατριωτισμός του, που τον ανύψωσαν πάνω από τις πολιτικές σκοπιμότητες, τις έριδες, τους διχασμούς και τα αλλεπάλληλα στρατιωτικά κινήματα της εποχής.

Ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου εκτός από τα κληρονομικά του χαρακτηριστικά διαμορφώνεται και από το περιβάλλον στο οποίο γεννιέται και τις συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνει και αντιλαμβάνεται τα πρώτα του ερεθίσματα από τον κόσμο.

Ο Κουντουριώτης γεννήθηκε το 1855 στην Ύδρα, μόλις 30 χρόνια μετά την κορύφωση της ελληνικής επανάστασης. Στην Ύδρα, τότε, ζούσαν ακόμη πολλοί ναυτικοί του ’21 και το λιμάνι της έσφυζε από ιστιοφόρα, πολλά από τα οποία ανήκαν στους θρυλικούς ναυμάχους της επανάστασης και είχαν κυβερνηθεί απ’ αυτούς.