Ένας μεγαλύτερος στρατιωτικός ρόλος για τη Γερμανία;

αναδημοσίευση από τη Γεωπαρατήρηση
άρθρο του Χρήστου Κατσέα

.

Η Γερμανική κυβέρνηση θα δημοσιεύσει σύντομα ένα νέο αμυντικό δόγμα, ένα «έγγραφο» στρατηγικής που θα καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές για τη γερμανική πολιτική άμυνα, και είναι το πρώτο από το 2006.

Αυτό το έγγραφο έχει ήδη δεχτεί κάποια προσοχή στο εξωτερικό, κυρίως από το Ηνωμένο Βασίλειο, στο πλαίσιο του δημοψηφίσματος της χώρας για την παραμονή στην ΕΕ στις 23 Ιουνίου, και λόγω της εκτεταμένης κάλυψης από τον τύπο, για την υποτιθέμενη φιλοδοξία της Γερμανίας να χτίσει ένα «στρατό της ΕΕ».

Ωστόσο, ο απίθανος ρητορικός στόχος μιας ευρωπαϊκής άμυνας συσκοτίζει τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της εξελισσόμενης πολιτικής άμυνας της Γερμανίας και την αυξανόμενη σημασία της για την ευρωπαϊκή άμυνα.

Η Γερμανία έχει από καιρό και είχε δύσκολες συζητήσεις σχετικά με το στρατιωτικό ρόλο της στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ασφάλεια, πηγαίνοντας πίσω από την υποστήριξη της τότε Σοσιαλδημοκρατικής-Πράσινης κυβέρνησης για την επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο το 1999.

Η στρατιωτική συνεισφορά της Γερμανίας από τότε έχει κυμανθεί από την ισχυρή στήριξη και τη βοήθεια της Διεθνούς Ασφάλειας δύναμης (ISAF) στην αποστολή στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 και με την αποχή της από το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που προηγήθηκε της στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη το 2011.

Το Ισλαμικό κράτος στη Μεσόγειο: Σενάρια δράσεως

του Ιωάννη Μιχαλέτου

.

Η έλευση του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ) στη Μεσόγειο και ειδικότερα στη Λιβύη, αλλά και η σύμπραξη του με Τζιχαντιστικές ομάδες στη Χερσόνησο του Σινά και  ευρύτερα στην περιοχή του Μαγκρέμπ με την Αλ Κάιντα, εντείνει τις ανησυχίες των Ευρωπαϊκών κρατών για νέες τρομοκρατικές επιθέσεις.

Το θέμα έχει ευρύτερες προεκτάσεις, καθότι υπάρχουν σενάρια και σχέδια επί χάρτου που μελετώνται από Αρχές ασφαλείας αρκετών κρατών, σχετικά με πιθανολογούμενες ενέργειες του Ι.Κ και των υποστηρικτών του στην περιοχή της Μεσογείου και σε άμεση συνάρτηση με επιθέσεις, κυρίως μη-συμβατικού τύπου, δια θαλάσσης.

Το παρόν κείμενο παρουσιάζει ορισμένα από τα πιο βασικά σενάρια τα οποία μελετώνται τόσο για το προσεχές μέλλον, όσο και μεσοπρόθεσμα, βασιζόμενα στις επιχειρησιακές δυνατότητες αυτών των Τζιχαντιστών, τα αδύνατα σημεία των υπαρχόντων Ευρωπαϊκών συστημάτων ασφαλείας, αλλά και των τάσεων που δύναται να αναπτυχθούν από τη δράση των τρομοκρατικών ομάδων σε συνδυασμό με δυνατότητες περαιτέρω εξάπλωσης τους, μέσω στρατολογήσεων και προσέγγισης και άλλων φίλιων δυνάμεων.