Ἡ φρενοφοβία καὶ φρενοβλάβεια τῶν «καινοτόμων» της νέας πολιτικῆς ὀρθότητας στὴν Παιδεία

.

Γράφει ἡ Κανάκη Γεωργία, ἱστορικὸς

Πόσο καινοτόμες ἄραγε εἶναι οἱ νεοαφιχθεῖσες στὸν ἑλληνικὸ ἀκαδημαϊκὸ χῶρο, θεωρίες τῶν ἔμφυλων κατασκευῶν καὶ στερεοτύπων, ἕνα ἄχρηστο θεωρητικὸ κατασκεύασμα μιᾶς χούφτας ἐπιστημόνων τοῦ περασμένου αἰώνα;

 Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ ὁ  JohnWilliamMoney, καθηγητὴς παιδιατρικῆς καὶ ψυχολογίας στὴν Ἀμερική,  ποὺ προσπάθησε ἐμμονικὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει τὸ ἰδεολόγημά του μετατρέποντας σὲ πειραματόζωα δύο δίδυμα ἀγόρια. Τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο ἀγοράκια ἔχασε ἀπὸ ἰατρικὸ λάθος  τὸ πέος του σὲ βρεφικὴ ἡλικία, καὶ ὁ Money ἔπεισε τοὺς γονεῖς ὅτι  θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ μεγαλώσει ὡς κορίτσι.

Τὰ ἀγοράκι, ὁ Bruce,  ποὺ ὀνομάστηκε ἔκτοτε Brenda, ὑποβλήθηκε σὲ μιὰ σειρὰ χειρουργικῶν ἐπεμβάσεων, συνεδριῶν θεωρητικῆς καὶ πρακτικῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης, παρακολούθησης πορνογραφικοῦ ὑλικοῦ,  γνωριμιῶν μὲ τρανσέξουαλ κτλ , ποὺ ἐπέβαλε ὁ γιατρὸς καὶ ἀνέχονταν οἱ γονεῖς. Στὴν ἡλικία τῶν δεκατριῶν χρόνων ὁ Bruce θὰ μάθει τὴν ἀλήθεια, καὶ θὰ ἀρχίσει τὸν δικό τοῦ ἀγώνα εὐαισθητοποίησης καὶ ἐνημέρωσης τοῦ κοινοῦ γιὰ τὰ θύματα τῆς νέας ψυχολογίας, ἕναν ἀγώνα  τὸν ὁποῖο θὰ τερματίσει μὲ τὴν αὐτοκτονία του στὰ 38 του χρόνια ὄντας σωματικὰ καὶ ψυχολογικὰ καταρρακωμένος, καὶ κατεστραμμένος στὴν προσωπικὴ καὶ ἐπαγγελματική του ζωή.

Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης – Οικουμενισμός και νέα εποχή. (μέρος Α’)

σ.σ. Μία ομιλία που δεν πρέπει να χάσετε.

Με τη χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντα, σκέφτηκα σήμερα να πούμε ένα θέμα το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό για την Ορθόδοξη πίστη, γιατί σχετίζεται με μία αίρεση η οποία διαδίδεται πάρα πολύ γρήγορα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και η οποία είναι πολύ επιεικής ο όρος να την πούμε αίρεση, το πιο σωστό είναι να την πούμε παναίρεση. Αυτή η παναίρεση λέγεται οικουμενισμός. Το μαντέψατε και μόνο από την έκφραση, γιατί κάποιοι το έχετε ακούσει. Έτσι την ονόμαζε ο σύγχρονος Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ο οποίος αναγνωρίστηκε πριν λίγο καιρό, δεν ξέρω αν ακριβώς συμπληρώθηκε χρόνος από την αναγνώριση της αγιότητάς του από την Σερβική Εκκλησία, παρόλο που και αυτή η Εκκλησία μαστίζεται από τον οικουμενισμό όπως και γενικά η Εκκλησία η Ορθόδοξη.

Δυστυχώς και αυτή η αίρεση, η παναίρεση, εντάσσεται στο ευρύτερο μωσαϊκό της νέας εποχής. … Η νέα εποχή έχει δύο βασικούς στόχους. Βασίζεται στην αστρολογία που λέει ότι κάθε δύο χιλιάδες χρόνια έρχεται ένας καινούριος ‘Μεσσίας’. Τελείωσε η εποχή του Χριστού και τώρα θα έρθει ο νέος ‘Μεσσίας’ που ξέρουμε εμείς ότι θα είναι ο αντίχριστος. Και έχει δύο βασικούς στόχους αυτή η νέα εποχή. Ο πρώτος είναι να φέρει μία νέα τάξη πραγμάτων σε πολιτικο-οικονομικό επίπεδο, αυτό που λέμε παγκοσμιοποίηση οικονομική και πολιτική. Οπότε να έχουμε μία παγκόσμια κυβέρνηση, έναν παγκόσμιο κυβερνήτη και μία παγκόσμια οικονομία. Ο δεύτερος στόχος είναι να έχουμε μία νέα τάξη πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο, μια νέα θρησκεία που την ονομάζουνε παν-θρησκεία, στην οποία θα συγχωνευτούνε ή θα ενταχθούνε όλες οι υπάρχουσες θρησκείες, παραθρησκείες, αιρέσεις, σέκτες. Ό,τι θέλει ο καθένας να πιστεύει θα πιστεύει και μπορεί να το πιστεύει. Όλοι όμως θα έχουνε μία κοινή αντίληψη ότι ένας είναι ο Θεός και δεν πρέπει ο ένας να καταργεί τον άλλον ή να λέει ότι ο άλλος δεν είναι σωστός. Και φυσικά μέσα σε όλους αυτούς είναι και ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία, στην οποία δεν θα επιτρέπεται να λέει ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια αλλά ότι απλώς είναι άλλη μία αλήθεια κοντά στις άλλες αλήθειες του Βούδα, του Μωάμεθ, του Ζαρατούστρα, του Κομφούκιου και είναι και αυτός ένας δρόμος, αλλά όχι Ο δρόμος.

Σκοτεινές όψεις από τον λαμπερό κόσμο της 7ης τέχνης

.

τῆς κ. Ἀγγελικῆς Χατζηιωάννου Συνεργάτιδος τῆς Σ.Ε. ἐπί τῶν Αἱρέσεων

Ὁ λαμπερός κόσμος τῆς 7ης τέχνης ἀποτελεῖ γιά τούς περισσότερους ἀνθρώπους ἕνα χῶρο στόν ὁποῖο λάμπουν τά ἀστέρια τῆς ὑποκριτικῆς.

Τό ἀμερικανικό Χόλιγουντ ἀναφέρεται ὡς «Μέκκα» τοῦ κινηματογράφου, χαρακτηρισμός διά τοῦ ὁποίου ὑποδηλώνεται ὅτι αὐτό ἀποτελεῖ τό κέντρο τοῦ κινηματογράφου πού ἐπηρεάζει τά παγκόσμια κινηματογραφικά πράγματα. Οἱ ἠθοποιοί, ἀστέρες, ὅπως συνηθίζουν νά τούς ὀνομάζουν, ἔχουν ἑκατομμύρια θαυμαστές, ἀλλά καί ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι τούς θαυμάζουν, τούς μιμοῦνται καί τούς ἀκολουθοῦν, πολλές φορές, στά ὅρια τῆς ὑστερίας. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τούς τηλεοπτικούς ἀστέρες, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται σέ ἐπαφή μέ πολυπληθές κοινό διά τῆς τηλεοράσεως.

Ἄν ὅμως κανείς μελετήσει τή ζωή καί τίς δηλώσεις σημαντικῶν καί διασήμων, ἀμερικανῶν κυρίως, ἠθοποιῶν θά διαπιστώσει πώς ἡ «λάμψη» αὐτῶν τῶν ἀστέρων, μόνο λάμψη δέν εἶναι. Πολλοί ἀπό αὐτούς ἦταν χρῆστες ναρκωτικῶν οὐσιῶν, ὑπῆρξαν ἤ ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἀλκοολικοί ἤ ἐξαρτημένοι ἀπό ἠρεμιστικά χάπια κ. ἄ. Κάποιοι ἀπό αὐτούς παραδέχονται πώς εἶναι μυημένοι στόν Ἀποκρυφισμό, ἐνῶ κάποιοι ἀπό αὐτούς ὑπογραμμίζουν πώς ἐντός τους βρίσκονται διάφορες δυνάμεις ἤ πρόσωπα πού τούς κατευθύνουν ἤ τούς βοηθοῦν στήν καριέρα τους, δηλώνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν κατοχή τους ἀπό παράξενες δυνάμεις, τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζει ὡς δαιμονικές.

Ο Παπισμός χθες και σήμερα

.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ – ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Πρόλογος

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ προσπάθειες για την επαναπροσέγγιση του χριστιανικού κόσμου είναι φυσικό να έχουν ευρύτατη αποδοχή, επειδή, αφενός, αποτελούν την ανθρώπινη συμβολή στην ιερή υπόθεση της ενότητας και, αφετέρου, διεξάγονται σε μια εποχή που ο κόσμος, κατακερματισμένος από πολύμορφες αντιθέσεις, αναζητεί με αγωνία ενοποιητικά στοιχεία.

Οι προσπάθειες αυτές, ωστόσο, έχουν αποδειχθεί μέχρι σήμερα απογοητευτικά αναποτελεσματικές. Όχι μόνο δεν εμπνέουν πλέον καμιά αισιοδοξία, αλλά και προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία, καθώς έχουν γίνει ήδη κατάδηλες οι επιζήμιες συνέπειές τους: α) άμβλυνση της ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας, διαιρέσεις και σχίσματα στο πλήρωμα της Εκκλησίας μας. β) σύγχυση, αποθάρρυνση και αποπροσανατολισμός στους ετεροδόξους που αναζητούν την αυθεντικότητα της πίστεως.

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί έκφραση αυτής της ανησυχίας μας, αφού ο διάλογος ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Παπισμό* δεσπόζει στις διαχριστιανικές σχέσεις και, επιπλέον, η συνύπαρξη Ορθοδόξων και Παπικών στις πολυπολιτισμικές πλέον κοινωνίες μας λειτουργεί ως πρόκληση για κάθε ορθόδοξη συνείδηση.

Σπρώχνουν τα παιδιά μας στον Αποκρυφισμό ….

Σοφία Τσέκου Εκπαιδευτικός

.

Το ότι η Νέα Εποχή  επιβάλλεται  με τους αλλοτριωτικούς ρυθμούς της σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής είναι όχι μόνο πρόδηλο ,αλλά και προ πολλού γνωστό. Παρ΄ όλα αυτά δεν μπορεί να μην αγανακτεί  και να μην οργίζεται κανείς, όταν διαπιστώνεται η ολοένα και με ταχείς ρυθμούς διείσδυση διεστραμμένων ιδεολογιών στις υπό διαμόρφωση  συνειδήσεις νεαρών ατόμων.

Μηνύματα ύποπτα, συγκεχυμένα σήματα,  αποκρυφιστικά σύμβολα και γενικά όλος τα   ζοφώδη στοιχεία  μιας νοσηρής  και διαστρεβλωμένης εικόνας του ανθρώπου διοχετεύονται αφειδώς, μέσα από δράσεις που απευθύνονται  στα παιδιά μας.

Η μόδα, η μουσική, ο κινηματογράφος, οι στίχοι τραγουδιών τα αναγνώσματα ακόμα και αυτά τα ίδια τα σχολικά βιβλία, αλλά και κάποιες μαθητικές εκδηλώσεις (δες schoοlwave) έχουν  επιστρατευθεί, προκειμένου να μετατρέψουν τους έφηβους της πατρίδας μας σε άμορφο ανθρωποπολτό,  αποχαυνωμένο και χειραγωγούμενο. Στο βωμό της Νέας Εποχής απαιτείται η θυσία της νεανικής ικμάδας και η μετατροπή των συνειδήσεων των μαθητών μας από ελεύθερα πρόσωπα σε μηχανικά εξαρτήματα.

Η αγανάκτηση γίνεται οργή και αυτή θυμός, όταν, μέσα από σελίδες σχολικών εγχειριδίων, πλασάρονται, τάχα μου αθώα και συγκαλυμμένα, υφέρποντα στοιχεία αποκρυφιστικών αντιλήψεων και αθεϊστικών ιδεολογιών, όλα μαζί πακεταρισμένα σε μια δήθεν σύγχρονη αντίληψη των πραγμάτων.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε να γίνεται λόγος για «Νέα Εποχή». Όλο και περισσότερο βλέπουμε να χρησιμοποιείται το ουράνιο τόξο, η πυραμίδα, ο αριθμός 666, η πεντάλφα, αγαπημένα σύμβολα όλα αυτά της «Νέας Εποχής». Ακούμε επίσης να γίνεται πολύς λόγος για Παγκοσμιοποίηση και για μια Νέα Τάξη Πραγμάτων. Μπαίνουμε, λοιπόν, σε μια χρυσή εποχή καθολικής ευτυχίας, ή, μήπως, άραγε κάτι μας κρύβουν;

Οι ρίζες της «Νέας Εποχής» στην αστρολογία και τον αποκρυφισμό

Η λεγομένη Νέα Εποχή βασίζεται σε μια παλαιά σκέψη που συναντάται σε εξωχριστιανικές θρησκείες. Πρόκειται για μια άποψη της αστρολογίας, ότι δήθεν κάθε 2.000 περίπου χρόνια εισέρχεται η ανθρωπότητα σε μια Νέα Εποχή. Η προηγούμενη ήταν -μας λένε- η Εποχή των Ιχθύων, η εποχή του Χριστιανισμού.

Τώρα εισερχόμεθα -λένε- στη Νέα Εποχή , στην Εποχή του Υδροχόου, μια χρυσή εποχή για την ανθρωπότητα. Ο Χριστιανισμός θα τεθεί στο περιθώριο της Ιστορίας, θα έρθουν νέες αλήθειες, θα τις φέρει ο «μεσσίας» ή Χριστός της Νέας Εποχής , δηλαδή, ο Αντίχριστος. Και μόνον αυτά, βέβαια, αρκούν για να καταλάβει κανείς ότι η λεγομένη Νέα Εποχή είναι αντίθετη και ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξο πίστη μας.

ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΣΜΟΣ: Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ*

Αλεξάνδρου Ντβόρκιν,

Καθηγητού Πανεπιστημίου Μόσχας

Με «την ανακάλυψη του Μεσσία μέσα σου» πλησιάζουμε σε δύο κύρια αξιώματα της Νέας Εποχής, όπου το ένα απορρέει από το άλλο. Το ένα από αυτά είναι ο νεοποχίτικος (ή πανθεϊστικός) μονισμός: η πίστι δηλαδή ότι το παν είναι ενιαίο. Κάθε είδους διαφορές ανάμεσα σε διαφορετικές ουσίες -«ανάμεσα στον Joseph και την Judy, ανάμεσα στον Joseph και το δέντρο ή ανάμεσα στο Θεό και την Judy¹» – όλα αυτά ενώ φαίνονται ως διαφορές, εντούτοις την ίδια στιγμή δεν είναι.

Η σπουδαιότητα αυτού του δόγματος για τους νεοεποχίτες υπογραμμίζεται από τον Jonathan Stone, ο οποίος το θεωρεί απαραίτητο συστατικό της νέας παγκοσμίου τάξεως: «αισθάνομαι ότι πλησιάζει η Παγκόσμια Τάξη, επί της οποίας θα συγχωνευθεί η επιστήμη με την μονιστική φιλοσοφία και μία νέα συνείδηση θα κυριεύσει όλο τον κόσμο. Το ενιαίο διακριτικό χαρακτηριστικό της Παγκοσμίου Τάξεως θα είναι το πιστεύω: όλες οι ουσίες, όλα τα όντα είναι ένα²».

Μέσα σε αυτή την αντίληψη του Μονισμού δεν υπάρχει χώρος για τον άνθρωπο, για το πρόσωπο. Οι νεοεποχίτες πιστεύουν ότι εκτός του ανθρώπου δεν υπάρχει Θεός, διότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι Θεός (το δεύτερο αξίωμα της Νέας Εποχής). Συνεπώς, αν το κοιτάξει κανείς καλύτερα, θα φανεί ότι στην νεοεποχίτικη κοσμοθεωρία δεν υφίσταται ούτε ο άνθρωπος, ούτε ο Θεός, ούτε ο κόσμος.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ …..ποια είναι ?

Φωτογραφία από:www.impantokratoros.gr

Ιστορική και θρησκειολογική προσέγγιση του περιεχομένου και των κινδύνων που ενυπάρχουν στο κίνημα της «Νέας Εποχής» και των προβατόσχημων σύγχρονων αιρέσεων.

 Το κίνημα της «Νέας Εποχής» (New Age) παρομοιάζεται με έναν ποταμό, στον οποίο συρρέουν πλήθος από ρυάκια ή ένα δίχτυ που περιβάλλει ή θέλει να περιβάλει όλη τη γη. Αυτός ο ποταμός ή το δίχτυ, που φέρουν τον τίτλο «Νέα Εποχή», δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι σύγχρονες αθεϊστικές, αποκρυφιστικές ψυχολατρικές, θεοσοφιστικές, νεοειδωλολατρικές, συγκρητιστικές και «μυστικιστικές» κινήσεις και οργανώσεις, που έχουν κατακυριεύσει τον σύγχρονο κόσμο.

Η «Νέα Εποχή» εμπεριέχει ένα «νεογνωστικό κίνημα», στο οποίο αναβιώνουν οι έννοιες, οι μύθοι και τα ψευδή σύμβολα και είδωλα του αρχαίου γνωστικισμού. Περιέχει βέβαια μια ύπουλη εξωτερική «θρησκευτική» συνιστώσα και προτείνει, με τον δικό της τρόπο, μια «ψευδοπνευματικότητα».

Ωστόσο δεν πρόκειται περί θρησκείας αφού δεν παραδέχεται ούτε τον Θεό της χριστιανικής πίστεως, ούτε την χάρη του. Η «Νέα Εποχή» έχει έντονο το αποκρυφιστικό στοιχείο και αναφέρεται στην διδασκαλία ορισμένων δήθεν «σοφών» όλων των θρησκειών, καθώς επίσης και στα στοιχεία του αστρικού κόσμου.

Οι χριστομάχοι και θεομάχοι «Νεοεποχίτες» διδάσκουν ότι εισήλθαμε ως ανθρωπότητα στην τροχιά τον ζωδιακού κύκλου του «Υδροχόου», ο οποίος αντικαθιστά την εποχή των «ιχθύων».