Ο πολιτικός Λάμπρος Κατσώνης

ο επίλογος από την εργασία του Πάνου Στάμου με τίτλο
«Ο Πολιτικός παράγων στη λήψη αποφάσεων των στρατιωτικών. Περίπτωση Λάμπρου Κατσώνη».
που υποβλήθηκε στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Αγία Πετρούπολη τον Αύγουστο 2007 στα πλαίσια του μαθήματος Ιστορία και Φιλοσοφία Επιστημών

.

  Το πολιτικό πλαίσιο της  περιόδου που μελετάμε, ορίζεται από τις πολιτικές αποφάσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Ρωσίας και των άλλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων. Οι χώρες αυτές  δημιουργούν το πολιτικό κλίμα μέσα στο οποίο Έλληνες αξιωματικοί καλούνται να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους.

   Η πολιτική που εφαρμόζει η κάθε δύναμη έχει σκοπό να  κατορθώσει τους στόχους της και να  εκπληρώσει τα σχέδια της ηγεσίας της. Οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής με την πολιτική τους προσπαθούν να επιβάλουν την εξουσία τους, να επεκτείνουν τα σύνορά τους και να καταφέρουν να ηγηθούν στις μεταφορές των αγαθών και προϊόντων στον τότε διεθνή ορίζοντα. Γι αυτό χρειάζονται ανοικτούς εμπορικούς δρόμους. Το τελευταίο προσδιορίζει πολιτική ισχύος που πρέπει να ασκηθεί από την μεγάλη δύναμη, σημαίνει ένοπλες δυνάμεις, σημαίνει πολέμους οικονομικών συμφερόντων.

    Τα πιο πάνω συνιστούν την υψηλή πολιτική μεγάλης δυνάμεως.

Βράχος 2.000 τόνων ταξιδεύει 20 χλμ.!

Ο βράχος 2000 τόνων που μετέφερε ο Έλληνας μηχανικός Μαρίνος Χαρμπούρης και που εδράζεται μέχρι σήμερα το άγαλμα του έφιππου Μ. Πέτρου στην Αγία Πετρούπολη

Ένα μεγάλο τεχνικό κατόρθωμα στη Ρωσία

 του 1770, από ένα μεγάλο έλληνα μηχανικό

 

Υπάρχουν ορισμένα έργα ανθρώπων τα οποία, στο δεδομένο χρόνο της υλοποίησής τους, θεωρούνται ακατόρθωτα. Και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι πεισματάρηδες και ευφυείς, που δεν το βάζουν κάτω, εναντιώνονται στις επικρατούσες λογικές (ενίοτε και στα στοιχεία της φύσης) και αφαιρώντας το στερητικό «α» από το ακατόρθωτο, το μετατρέπουν σε «κατόρθωμα».

O Μαρίνος Χαρμπούρης, μηχανικός και Κεφαλονίτης, βρέθηκε στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας το 1770, βρέθηκε και αντίκρυ στο μεγάλο άγαλμα του έφιππου Μέγα Πέτρου (έργο αυτό ενός άλλου μεγάλου της εποχής, του Γάλλου γλύπτη Στέφανου Φαλκονέ), το οποίο, κατά το φιλόδοξο σχεδιασμό, έπρεπε να στηθεί πάνω σε ένα μεγάλο πέτρινο λόφο. Oι λογικοί σκέφθηκαν να μαζέψουν 6-10 τεμάχια βράχων, να τους συνθέσουν (και συνδέσουν) σε έναν οιονεί λόφο.  

 O «παράλογος» (και παράτολμος) Κεφαλονίτης, ευρισκόμενος απέναντι σε τόσα πολλά …μεγάλα ταυτόχρονα, σκέφθηκε να αντιπαραθέσει τα δικά του «μεγάλα»: την έμπνευση, τη γνώση, την ευφυΐα και τέλος έναν συμπαγή βράχο 2.000 τόνων, τον οποίο μετέφερε από απόσταση 20 χιλιομέτρων, από τους βάλτους της Φινλανδίας, στο κέντρο της Αγίας Πετρούπολης, να τον μετατρέψει σε βάση του αγάλματος!