Στον παρατιθέμενο χάρτη, διαφαίνεται ο έλεγχος της Μαύρης Θάλασσας στην περίπτωση που θα εκπληρωθεί ο πόθος του τίτλου του άρθρου και εφόσον οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, μαζί με ότι απέμεινε από τη Γεωργία, παραμείνουν υπό «δυτικό» έλεγχο. Υπενθυμίζω πως ο Πόλεμος της Κριμαίας, είχε σαν κύριο αντικείμενο την αποτροπή του ελέγχου της Μαύρης θάλασσας από τη Ρωσσία. Η Οθωμανικη Αυτοκρατορία χρησιμοποιήθηκε τότε (1853 – 1856) ως εργαλείο της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας για την επίτευξη αυτού του σκοπού, καθώς η Μαύρη Θάλασσα ήταν (και παραμένει) παράγοντας τεράστιας οικονομικής και γεωστραγητικής σημασίας για την Ευρώπη και τη Ρωσσία.
Η Τουρκία, παρά τις τάσεις επιστροφής στο Οθωμανικό της «μεγαλείο», έχει τεράστια γεωστρατηγική αξία για τη «Δύση». Αυτό σημαίνει, πως μπορεί (και εώς την εποχή Οζάλ το έκανε) να λειτουργήσει ως ενεργούμενο, μπορεί όμως να λειτουργήσει και ως εστία εντάσεως στα πρότυπα της Συρίας και της Ουκρανίας, με στόχο την πρόκληση «κόστους» στην επέκταση της Ρωσσικής επιρροής προς Νότον (και μελλοντικά, της Κινεζικής προς Δυσμάς). Στο μέτρο μάλιστα που οι Κούρδοι «παίρνουν κεφάλι» στο Βόρειο Ιράκ, η Τουρκία, ως εννιαία γεωγραφική οντότητα, «χλωμιάζει» ελαφρώς χωρίς να παραλείπεται και το σενάριο της μετατροπής της σε κάτι ανάλογο με την σύγχρονη Αίγυπτο.
ΑΒΕΡΩΦ 