ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ’21 – ΓΙΑΝΝΟΥΣΑΣ ΠΑΝΟΜΑΡΑΣ

.

Ὁ Γιαννούσας δὲν ἔχει θηλυκὴ ὥρα, ἔλεγαν οἱ Σουλιῶτες. Κι ἐννοοῦσαν μ’αὐτό πὼς ὁ Γιαννούσας δὲν ξέρει τὶ θὰ πῇ φόβος. Ὁ  Γιαννούσας, πάγαινε μὲ τοὺς Τζαβελᾶτες (Τζαβελαίους) στοὺς πολέμους. Ἦταν πολὺ νειὸς ἀκόμα στὴν Ἐπανάστασι. Τὸ σπαθὶ του ἔκοβε ἀντρίκεια. Ἄμα τὸ τράβαγε ὁ Γιαννούσας, δὲν τὄβανε στὸ φηκάρι, παρὰ νικητὴς.

Τὰ γυρούσια του καὶ τὸ ξεσπάθωμά του ἦταν, πῶς νὰ σᾶς πῶ, σὰν ἕνα ριζιμιὸ λιθάρι’ ἄμα τὸ κυλίσῃς σὲ γκρεμὸ σταματάει ; Σταμᾶτα το ἄν μπορῇς !

Ὁ Γιαννούσας ἦταν παλαβὸ παληκάρι. Οἱ πλειότεροι Σουλιῶτες τέτοιοι ἦταν’ παλαβᾶ παληκάρια. Καὶ τ’ὄνομα μάρας, αὐτό θὰ πῇ ἀρβανίτικα. Καὶ Πανομᾶρας, Φωτομᾶρας, θὰ πῇ, Παλαβοπᾶνος, Παλαβοφῶτος.

Τὰ παληκάρια τὰ Σουλιώτικα, στὴν ὥρα τοῦ γυρουσιοῦ, τἄπιανε μανία’ ἄφριζαν, γούρλωναν τὰ μάτια, τραβοῦσαν τὸ σπαθὶ καὶ δὲν ἔβλεπαν ἄν τοὺς ἀκολουθοῦσαν κι ἄλλοι. Ἔπρεπε νὰ περάσῃ τὸ μεθύσι τοῦ πολέμου, νὰ τσακιστοῦν οἱ ὀχτροί γιὰ νἆρθουν στὰ συλλοϊκὰ τους καὶ νὰ καταλάβουν ποῦ βρίσκονται.

Ἔχω ἄκούσῃ ἀπό γριὰ Σουλιώτισσα, τὴν ἴδια τὴν θειᾶ Σᾶννα, τὴν γυναῖκα τοῦ Γιαννούσα ( ἅγια γυναῖκα ! ) πὼς ἕναν Σουλιώτη, τὸν ἔδεναν οἱ σύντροφοί του γιατ’ἤθελε νὰ πέσῃ στοὺς τούρκους μὲ τὸ σπαθὶ, ἄμα ποὺ ἄρχιζε ὁ πόλεμος.

[ Ἡ Κίτσα, μᾶνα τῆς Σᾶννας, πήγαινε πολεμοφόδια μὲ ἄλλες Σουλιώτισσες στοὺς Σουλιῶτες’ κάποια φορὰ πληγώθηκε ὁ Κῶστας Δράκος καὶ ἡ Κίτσα, ἔβγαλε τὸ μαντίλι καὶ ἔδεσε τὴν πληγὴ του, τὸν φόρτωσε στὴν πλάτη καὶ τὸν ἔσωσε’ ἀπό τότε, ἡ περήφανη Ζορμποποῦλα, ἔπασχε ἀπό χτῦπο στὸ στομάχι.]