του Μελέτη Η.Μελετόπουλου
Απολύτως αναμενόμενο είναι ότι, σε χώρες εσωτερικά αποδυναμωμένες, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, θα ασκηθούν ισχυρές γεωπολιτικές πιέσεις. Ιδίως όταν ο Γερμανός «πάτρωνας» καλλιεργεί στενές σχέσεις με την Τουρκία. Η αναφορά του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών σε ελληνοκυπριακή «κοινότητα» αντί γιά κράτος (την στιγμή που η Κύπρος είναι μέλος του ΟΗΕ) πέρασε μεν στα «ψιλά» της επικαιρότητας, αλλά εκτός από εξοργιστική είναι και χαρακτηριστική της ροπής των πραγμάτων.
.
Θα ώφειλε η ελληνική κυβέρνηση να έχει ήδη διευρύνει την αμυντική ισχύ της χώρας με γενναία μέτρα, όπως η αύξηση της θητείας, και να έχει ήδη αναβαθμίσει την διπλωματική μας εκπροσώπηση στην μόνη στρατιωτική συμμαχία στην οποία μετέχει η Ελλάδα, δηλαδή στο ΝΑΤΟ. Θα μπορούσε π.χ. να αποστείλει στις Βρυξέλλες και στην Ουώσινγκτων πολυπληθή συμβουλευτική ομάδα συνταξιούχων διπλωματών, στρατιωτικών και τεχνοκρατών (οι οποίοι λόγω πατριωτισμού δεν θα απαιτούσαν ούτε κάν αμοιβή εκτός των οδοιπορικών). Και όλα αυτά σε απόλυτο συντονισμό με την Κυπριακή Δημοκρατία, διότι η συνέργεια των δύο κρατών θα υπερπολλαπλασίαζε το αποτέλεσμα.