«Πρόσφυγες»: Η δολιότητα των «ανθρωπιστικών» δακρύων…

rt.com

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα συγκαλύπτονται με το εμπόριο της φρίκης τους και το εμπόριο του «ανθρωπισμού» (ψευτοανθρωπισμός).

Είναι τέτοια η «ανθρωπιστική» καταιγίδα για την τραγωδία των «προσφύγων» (των οργανωμένων μεταναστευτικών εισβολών προς την Ευρώπη) που λειτουργεί τρομοκρατικά: Ουδείς τολμά να μιλήσει για το στρατηγικό, ιμπεριαλιστικό ΕΓΚΛΗΜΑ, που επικαλύπτεται από την τραγωδία των «προσφύγων», που επικαλύπτεται από την «ανθρωπιστική» εμπορία της ΦΡΙΚΗΣ τους…

Τα πρώτα «ανθρωπιστικά» βιολιά τα ΜΜΕ: Τα όργανα της αυθάδους εμπορίας των δακρύων και της ΦΡΙΚΗΣ…

Κόπτονται για τον ανθρώπινο πόνο και το ανθρώπινο δράμα τα προπαγανδιστικά ιερατεία της «ενημέρωσης»: Οι μαφιόζοι που πουλάνε τη ΦΡΙΚΗ και τον «ανθρωπισμό» και πλουτίζουν από αυτά…

Και μόνο αυτά τα γοερά αναφιλητά των εμπόρων της ΦΡΙΚΗΣ, των ΜΜΕ, που εμπορεύονται την τραγωδία των «προσφύγων» και τα πνιγμένα παιδιά στο Αιγαίο, θα έπρεπε να μας βάλουν σε σκέψεις και να μας …πουν: «Εδώ κάποιο λάκκο έχει η φάβα»…

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΝΟΣ ΜΗΛΟΥ – Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Το Μεσαίωνα, ένας σοφός διδάσκαλος κάθε χρόνο όταν άρχιζε το μάθημα στο πανεπιστήμιο, συνήθιζε να κάνει το εξής: έδειχνε στους φοιτητές του ένα μήλο, λέγοντας: «αυτό είναι ένα μήλο. Όποιος δεν συμφωνεί μπορεί να φύγει».

Η υπερηφάνεια, η διανοητική αλαζονεία, η επιδίωξη της ανατροπής της κοσμικής τάξης, δεν είναι σκέψη και επιχειρηματολογία, αλλά η εικασία να καθορίσεις, με την σκέψη, το »είναι». Ο διδάσκαλος με αυτή την πράξη θέλησε να δείξει ότι δεν είναι η σκέψη που καθορίζει το »είναι» αλλά είναι το »είναι» που καθορίζει την σκέψη. Όπως έλεγε ένας άλλος στοχαστής »μόνον ο Θεός μπορεί να έχει την πολυτέλεια να είναι ιδεαλιστής», διότι μόνον ο θεός καθορίζει το »είναι», ξεχωριστό από αυτόν, προφανώς, διότι το Είναι του δεν καθορίζεται, όμως όλα τα άλλα όντα ξεχωριστά από τον Θεό, είναι καθορισμένα από την σκέψη του Θεού. Οπότε ο άνθρωπος που θεωρεί ότι μπορεί να σκέπτεται τις ιδέες του, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ, είναι ένας άνθρωπος που τίθεται στην θέση του Θεού. Τότε η ανθρωπολογία γίνεται δαιμονολογία.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΑΤΟΠΗΜΑΤΑ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε.

thenorthernlight.org

γράφει ο Θωμάς Θεολόγης

«Διάνοια και λόγος ταυτόν» έλεγε ο Πλάτων κι ο Αριστοτέλης, με τον δικό του τρόπο, έλεγε τα ίδια: «Γλώσσα νόησις νοήσεως«. Και από τις δύο ρήσεις εξάγεται ένα και μοναδικό συμπέρασμα, ότι, δηλαδή, υπάρχει μία άρρηκτη σχέση μεταξύ λόγου και γλώσσας, διανοίας, σκέψης, πολιτισμού!… Τις τελευταίες τρεις- τέσσερες δεκαετίες τα πράγματα άλλαξαν δραματικά και Έλληνες που έτυχαν ακόμα και ανωτάτης παιδείας- με πρωταθλητές τους δημοσιογράφους καναλιών- έχουν γίνει «ΑΝΟΗΤΟΛΟΓΙΟΙ» !

Αν ο χαρακτηρισμός σάς φαίνεται υπερβολικός, προσέξτε τα παραδείγματα που έπονται:

1.«Καλό σας μεσημέρι»!Το μεσημέρι διαρκεί μια στιγμή. Ακούσατε ποτέ τους ‘Άγγλους να λένε «good noon», ή οποιονδήποτε κάτι αντίστοιχο στη γλώσσα του; Μήπως πρέπει να τους αντευχηθούμε «Καλά τους μεσάνυχτα» μπας και το κόψουν;

2.«Θα τα ξαναπούμε σήμερα 15 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα», αντί του ορθού «αύριο, ώρα μηδέν και 15»!

3.«Η συνάντηση έγινε στις μιάμιση ακριβώς τα ξημερώματα», αντί του ορθού στις μιάμιση ακριβώς μετά τα μεσάνυχτα. Δηλαδή να υποθέσουμε πως τα ξημερώματα συμπίπτουν με τα μαύρα σκοτάδια;

4.«Σε πέντε λεπτά έπεσαν τεσσεράμισι χιλιάδες κυβικά μέτρα νερό»- » Η τιμή ξεπέρασε τα 12.000 ευρώ»- «Με τους 70.000 ψήφους παραπάνω…» Μα δεν γνωρίζουν ότι οι χιλιάδες είναι γένους θηλυκού;

5.«Η θερμοκρασία έπεσε κάτω από τους ΜΗΔΕΝ βαθμούς»!Δεν θα σχολιάσω πως το 1 είναι ενικός και το 0 πληθυντικός;

Οι σφαίρες των καλάσνικοφ απειλούν και την πατρίδα μας

Εικόνα από:www.thegatewaypundit.com

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

«Από την Ευρώπη γυρίσαμε πεινασμένοι» Γ. Σεφέρης

Το 1997 από τις εκδόσεις «Λιβάνη» κυκλοφορήθηκε ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο «Η οικονομική φρίκη», της Γαλλίδας δημοσιογράφου και μυθιστοριογράφου Βιβιάν Φορεστέρ. Το θυμήθηκα λόγω των πρόσφατων γεγονότων. Οι Γάλλοι, πέραν της πολυπολιτισμικής αποχαύνωσης, αναπολώντας την εποχή που υπήρξαν «Μεγάλη Δύναμη» συμμετείχαν, ως πιστά σκυλάκια των Αμερικανών, σε «ανθρωπιστικές» και «ειρηνευτικές» επεμβάσεις κατά ισλαμικών χωρών.

Όλα αυτά τα σπιθαμιαία αναστήματα που κυβερνούν την χώρα τους τα τελευταία χρόνια-Σαρκοζί, Ολάντ- με περισσή αφροσύνη, δεν αντιλήφθηκαν την παγίδα: δεν βομβαρδίζεις λαούς, οι οποίοι κάποτε «γεύτηκαν» την…  αποικιοκρατία σου και δεύτερον η επέμβαση δεν εξάγεται μόνον υπό μορφή στρατιωτικών επιχειρήσεων, αλλά και εισάγεται υπό μορφή τρομοκρατικών ενεργειών.

Εντοπίζεται όμως και μία άλλη παράμετρος, ίσως η κρισιμότερη, για την οποία θα παραπέμψουμε στο βιβλίο της Φορεστέρ (σελ. 25-26). «Βλέπουμε καθημερινά να προσλαμβάνονται, να απολύονται άντρες και γυναίκες, μέσα σε μια αγορά εργασίας που μεταβάλλεται, συρρικνώνεται, γίνεται όλο και πιο φανταστική, μια αγορά από την οποία αυτοί οι άνθρωποι εξαρτώνται, από την οποία εξαρτάται η ζωή τους, ενώ εκείνη δεν εξαρτάται πια απ’ αυτούς.

«ἄμμες δέ γ” ἐσσόμεσθα πολλῷ κάρρονες»

Εικόνα από:greecemyhomeland.blogspot.com

Η φράση σημαίνει στα νέα ελληνικά «κι εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι» και αναφέρεται στο έργο του Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι.

Συγκεκριμένα στον παραλληλισμό των βίων του Πλουτάρχου και του Νουμά στην αρχαία Σπάρτη αναφέρεται ότι υπήρχαν τρεις ομάδες χορωδών για κάθε μία από τις τρεις ηλικίες και συγκεντρώνονταν στις γιορτές, η ομάδα των γερόντων, κάνοντας την αρχή, τραγουδούσε: «Εμείς κάποτε ήμασταν ρωμαλαίοι νέοι».

Έπειτα η ομάδα των ώριμων ανδρών απαντώντας έλεγε: «Εμείς όμως είμαστε τώρα είμαστε τώρα (ρωμαλαίοι), δοκίμασε άμα θέλεις». Και τέλος η ομάδα των εφήβων: «Εμείς όμως θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας».

Στο περιστατικό αυτό παρουσιάζεται γλαφυρά ο μηχανισμός των προτύπων μιας υγιούς (κατά το δυνατόν) κοινωνίας: προηγείται η προβολή των προτύπων ζωής που βοηθούν την κοινωνία και την πατρίδα στο σύνολό της να προοδεύσει, όπως τα πρότυπα ηρωϊσμού, αυταπάρνησης, εντιμότητας, σεμνότητας, σύνεσης, σοφίας, υπομονής, και οι νεώτερες γενεές ως πιο δυναμικές, αυθόρμητες και γεμάτες ζωντάνια ακολουθούν και υπόσχονται να εκπληρώσουν τις αρετές αυτές στο έπακρο.

 Εχθροί και φίλοι γνωρίζουν το μηχανισμό αυτό και οι μεν φίλοι τον χρησιμοποιούν, για να ωφελήσουν την πατρίδα, οι δε εχθροί, για να την βλάψουν. Οι τελευταίοι αυτοί έχουν φροντίσει επιμελώς τα τελευταία τριάντα χρόνια να οικοδομήσουν έντεχνα ένα μηχανισμό αποδόμησης κάθε έννοιας υγιούς προτύπου στην πατρίδα μας, ένα μηχανισμό ηθικής υπονόμευσης του έθνους.

Ακόμη μία παρέμβαση των ΗΠΑ απειλεί άμεσα τα συμφέροντα της Ρωσσίας

άρθρο του Orkhan Sattarov
επικεφαλή του Ευρωπαϊκού Γραφείου του Vestnik Kavkaza

.

Με τη βοήθεια του Ιράν και της Χεζμπολάχ, ο Πρόεδρος Bashar al – Assad κατόρθωσε να διατηρήσει τις στρατιωτικές του θέσεις στην καταστροφική διαμάχη με την Συριακή αντιπολίτευση. Η υποστήριξη της Ρωσσίας και της Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τον έσωσε από την αναπόφευκτη παρέμβαση της «Δύσεως». Ο Σύριος πρόεδρος δεν συνελήφθη, όπως ο Αιγύπτιος πρόεδρος Hosni Mubarak,  δεν λυνταρίστηκε από το πλήθος όπως ο Λίβυος ηγέτης Muammar Gaddafi, δεν εγκατέλειψε τη χώρα, όπως ο Osama bin Laden. Αντιθέτως, τόνισε ότι ο καπετάνιος δεν πρέπει να εγκαταλείπει το πλοίο κατά τη διάρκεια μιάς καταιγίδας. Επιβιώνοντας της «Αραβικής Άνοιξης», ενός φαινομένου που απεικονίζεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως ως ένα Αραβικό κίνημα για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, ο Assad παρέμεινε στη θέση του εώς τη στιγμή που η επαναστατική αστρόσκονη τελείωσε και αποκαλύφθηκαν οι εξτρεμιστές ισλαμιστές, όταν πιά η Συρία είχε μετατραπεί σε μια χώρα – συνονθύλευμα των κάθε είδους τρομοκρατών.

Εβρισκόμενος σε απελπιστική κατάσταση, ο Σύρος πρόεδρος ενέκρινε τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίων των θέσεων του Ισλαμικού Κράτους (IS ή ISIL ή ISIS) και της al – Nusra Front στη χώρα του, επιδοκιμάζοντας ανοιχτά τις ενέργειες της διεθνούς κοινότητος για την καταπολέμηση των τρομοκρατών. Οι κοινές προσπάθειες του Bashar al – Assad και του, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, συνασπισμού, εναντίον του μεγαλύτερου εχθρού της Συριακής κυβερνήσεως, είναι σημαντικές από μόνες τους. Μήπως αυτό σημαίνει ότι η επίσημη Δαμασκός πήρε «άφεση αμαρτιών» από την Ουάσιγκτον;

Οι ΗΠΑ κατόρθωσαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ, επιδεικνύοντας ότι δεν πραγματοποιούν επίθεση εναντίον του μουσουλμανικού κόσμου. Η στενή συνεργασία με τις χώρες του Αραβικού Συνδέσμου νομιμοποιεί τις ενέργειες της «Δύσεως» στην περιοχή. Προφανώς, η Ουάσιγκτον δεν εμπιστεύεται πλήρως τους συμμάχους της στη Μέση Ανατολή, όπως μπορεί να διαπιστωθεί από τις ανεξάρτητες Αμερικανικές επιδρομές εναντίον της al – Nusra Front στο Κατάρ και της ομάδας Khorasan. Οι σύμμαχοι βοήθησαν τις ΗΠΑ μόνο στους βομβαρδισμούς κατά του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο απειλεί τη σταθερότητα του συνόλου των μελών της συμμαχίας.

Η «τρομοκρατία» περνάει από το στομάχι

Σε όλα τα δελτία ειδήσεων της «ελεύθερης ενημέρωσης» στην Ελλάδα έπαιξε η είδηση για το μεταλλαγμένο «μπιφτέκι», το οποίοι δοκίμασαν οι «ειδικοί γευσιγνώστες, μεγάλοι επιστήμονες» και απεφάνθησαν ότι είναι νόστιμο και γευστικότατο. Μάλιστα το παρουσίασαν ως ακριβό για να πείσουν τον κόσμο ότι είναι καλό, αφού το δαπανηρό «μεταφράζεται» στα μυαλά των περισσοτέρων ως ποιοτικό.

Δεν θα μπορούσαν βέβαια να λείπουν και οι εξαγγελίες περί οικολογικής και ανθρωπιστικής ευαισθησίας των «επιστημόνων». Έτσι χάρη στα μεταλλαγμένα κρέατα, λένε οι «ειδικοί», δεν θα υποφέρουν τα ζώα αλλά και θα σιτίζονται εκατομμύρια ανθρώπων, ειδικά σε περίπτωση επισιτιστικής κρίσης.

Η οικολογία και ο ανθρωπισμός στην υπηρεσία της παγκόσμιας διαπλοκής, η οποία το μόνο που θέλει να πετύχει, είναι οι άνθρωποι να εξαρτώνται από τα κρέατα των πολυεθνικών, τα οποία, λένε, θα είναι ελεγμένα και απαλλαγμένα από ασθένειες με σφραγίδα ποιότητας. Ενώ τώρα παρουσιάζονται ακριβά, στην συνέχεια θα προσφέρονται δωρεάν σε όσους πεινασμένους δηλώνουν υποταγή στην παγκόσμια χούντα.

Ανεύθυνος ηγετίσκος της Αριστεράς των συντεχνιών

Φωτογραφία από:artpoeticacouvelis.blogspot.com

Τα ψέματα κάποτε τελειώνουν.

Το 2014 ολοκληρώνεται το πρόγραμμα χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Χώρα θα πρέπει είτε να έχει επιτύχει μέχρι τότε πρωτογενή πλεονάσματα που θα της επιτρέπουν να βγει στις αγορές για να δανειστεί είτε να ελπίζει σε νέα πακέτα στήριξης για την εξυπηρέτηση του χρέους. Θα δεχθούν άραγε οι δανειστές να συνεχίσουν να μας στηρίζουν ή θα βρεθούμε και πάλι μπροστά σε νέο χρηματοδοτικό κενό;

Ο χρόνος είναι λοιπόν αμείλικτος παράγοντας για την προώθηση όλων εκείνων των μεταρρυθμίσεων που θα απαλλάξουν τον προϋπολογισμό από περιττές δαπάνες, που θα βελτιώσουν τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και θα διαμορφώσουν ιδανικό κλίμα και συνθήκες για την προσέλκυση επενδύσεων παράλληλα με την υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων.

Ο προβεβλημένος από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ Φώτης Κουβέλης υποσχόταν προεκλογικά «περικοπές των δημοσίων δαπανών με στόχο μείωση 4 δις που αφορούν σε αμυντικές δαπάνες, νοσοκομειακή και φαρμακευτική δαπάνη (…) και ό,τι αφορά στη δημόσια διοίκηση μόνο κατά το σημαντικό σκέλος της καταπολέμησης της σπατάλης και της ανορθολογικής διαχείρισης πόρων».

Ποια ήταν η συμβολή της ΔΗΜΑΡ στην κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων;

Το τερατούργημα λογοκρισίας του κ. Σαμαρά

Φωτογραφία απόwww.apodimos-ellinas.com

Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος

 Η σοσιαλμανία δεν ήταν απλά μια μόδα για την Νέα Δημοκρατία την δεκαετία του 70. Με εξαιρέσεις, αποτέλεσε τον ιδεολογικό άξονα του κόμματος. Ο κ. Σαμαράς αντίθετα από αυτά που έλεγε πριν γίνει αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός, είναι “άξιος” συνεχιστής της σοσιαλμανίας της ΝΔ. Ο νόμος λογοκρισίας που η κυβέρνηση του θα περάσει είναι διαμετρικά αντίθετος προς στις αρχές ενός κόμματος που θέλει να είναι φιλελεύθερο και δεξιό.

  Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος είναι η ταυτόσημη αντιμετώπιση όλων των ΜΜΕ σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Δεν υπάρχει ίχνος αντίδρασης σε έναν νόμο λογοκρισίας, παρόλο που θα περίμενε κανείς ότι ο δημοσιογραφικός κόσμος θα ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος σε θέματα ελευθερίας του λόγου.

Αυτό το οργουελιανό τοπίο γίνεται ακόμα πιο παράξενο αν σκεφτεί κανείς ποιες ήταν οι αντιδράσεις στα ΜΜΕ μετά από την σύλληψη του «Γέροντα Παστίτσιου». Ή, αν πάμε πιο πίσω ακόμα σε ένα πιο σχετικό γεγονός, θα πρέπει να θυμηθούμε την μεγάλη αντίδραση που είχε δημιουργήσει ο νόμος της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την απαγόρευση της δημοσιοποίησης των προκηρύξεων των τρομοκρατικών οργανώσεων.

  Δεν θα μπορούσε κανείς να βρει πιο απτό παράδειγμα σύνδεσης βίας και λόγου. Για παράδειγμα η τρομοκρατική οργάνωση 17Ν μετά από κάθε δολοφονία έστελνε και μια πολυσέλιδη προκήρυξη στις εφημερίδες, οι οποίες φρόντιζαν να της δώσουν την μεγαλύτερη δυνατή προβολή. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις με τις δολοφονίες τους, όχι μόνο εξόντωναν πολιτικούς αντιπάλους, αλλά αποκτούσαν και μια μεγάλη πανελλαδική πλατφόρμα για να εκφράσουν τις αριστερίστικες αμπελοσοφίες τους.