.
Γράφει ο Μιχάλης Χανιωτάκης*
Τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια στην Πόμπια, ήταν πολύ δύσκολα από κάθε πλευρά.
Φτώχια και των γονέων!
Όλοι ημίγυμνοι και ξυπόλητοι…
Οι Γερμανοί άφησαν πίσω τους κρανίου τόπο.
Και πολύ ορφάνια…
Οι πιο πολλές γυναίκες που κρατούσαν και τα έθιμα φορούσαν μαύρα.
Σε κάθε σπίτι είχαν και ένα πένθος, αλλά και δυο και τρία!
Και μεγάλη θνησιμότητα νέων ανθρώπων…
Μαζεμένες αρρώστιες χωρίς θεραπεία!
Από τι;
Μπας και τους είχε δει γιατρός;
Ένα βαρύ κρυολόγημα και πάει αυτός ή αυτή.!
Ξεπάστρεμα κανονικό…
Ήταν μέρα που είχαμε και δυο κηδείες και πολύ συχνά….
Υπήρχε όμως και ένα πείσμα μια ανάτασης ψυχών να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά και να φέρομε καλύτερες μέρες…
Και υπήρξε και η αλληλεγγύη σε μεγάλο βαθμό….
ΑΒΕΡΩΦ 