Ο εξευμενισμός της Τουρκίας και τα σχολικά βιβλία

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Διάβασα το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο των δημοσιογράφων Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη με τίτλο: «Από Τα Ίμια στη Μαδρίτη: Η Συμφωνία που γκρίζαρε το Αιγαίο» (εκδόσεις Πεδίο).

Οι δύο συγγραφείς αποδεικνύουν, με τη χρήση αμερικανικών και άλλων εγγράφων, ότι η οκταετής περίοδος της κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη διαπνεόταν από την αφελή και αναποτελεσματική αντίληψη του εξευμενισμού της Τουρκίας. Μία αντίληψη που οδήγησε σε συνεχείς εθνικές υποχωρήσεις και τελικά αποθράσυνε περισσότερο τη γείτονα χώρα.

Στη Μαδρίτη, στις 8.7.1997, η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε εγγράφως «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» και ανέλαβε την υποχρέωση να απέχει η Ελλάδα από μονομερείς κινήσεις. Η Τουρκία ερμήνευσε αυτή τη Συμφωνία με τον δικό της τρόπο. Θεωρεί μέχρι και σήμερα ότι η χώρα μας δεσμεύθηκε να μην επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά της ύδατα. Επιπλέον βρήκε την ευκαιρία να γκριζάρει το Αιγαίο και να αναπτύξει τη θεωρία των 130 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, στα οποία αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία.

Ο “χάρτης του Κίσιντζερ” που στοιχειώνει την έρευνα για το 1974

του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Έχουν περάσει 45 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και στην ελληνική κοινή γνώμη κυριαρχεί η πεποίθηση ότι γι’ αυτήν ευθύνονται οι ΗΠΑ και προσωπικώς ο τότε υπουργός Εξωτερικών Χ. Κίσιντζερ. Θα ήταν ενδιαφέρον να προσεγγιστεί τι ακριβώς “ευθύνη” οι έχοντες την πεποίθηση αυτή, χρεώνουν στις ΗΠΑ και τον Κίσιντζερ: είναι υπεύθυνοι επειδή σχεδίασαν την ανατροπή του Μακαρίου και την συνεννοημένη τουρκική εισβολή ή ευθύνονται για μεροληπτικούς υπέρ της Τουρκίας χειρισμούς κατά την διάρκεια της κρίσεως;

Ανεξαρτήτως της απαντήσεως, το βέβαιο είναι ότι η πρώτη άποψη, που σαφώς ενέχει στοιχεία συνωμοσιολογικής προσεγγίσεως, προβλήθηκε κατά κόρον την εποχή των γεγονότων. Αλλά και δεκαετίες μετά, η θέση αυτή υποστηρίζεται ενθέρμως από δημοσιογράφους, ερευνητές και συγγραφείς, που ερευνούν τα γεγονότα. Τα κίνητρα ενός εκάστου, είναι δύσκολο να προσδιορισθούν και, σε τελική ανάλυση, ελάχιστα απασχολούν την πλειοψηφία αυτών που σε κάποια περίοδο της ζωής τους θα θελήσουν να μάθουν για τα γεγονότα.

Σαφώς όμως, ο γνωστός δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου και το έργο του (από κοινού με τον Κώστα Βενιζέλο) ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΣΙΝΤΖΕΡ, κατέχουν περίπου εμβληματική θέση. Ο Ιγνατίου και η ομάδα του, προσέφεραν στο ελληνικό κοινό πρόσβαση σε όγκο αμερικανικών επισήμων εγγράφων για το 1974, που μέχρι τότε είχαν υψηλή διαβάθμιση και παρέμεναν άγνωστα.

Το πλέον χαρακτηριστικό ντοκουμέντο που αποκαλύφθηκε, είναι ένας χάρτης που προετοιμάσθηκε για τον Κίσιντζερ στις 13 Αυγούστου, απεικονίζοντας τις περιοχές που είχε καταλάβει η Τουρκία από τις 20 Ιουλίου και τις περιοχές που προβλεπόταν ότι θα καταλάμβανε στην δεύτερη φάση των επιχειρήσεων. Επειδή ο χάρτης παρουσιάσθηκε μία ημέρα πριν την επανάληψη των επιχειρήσεων στις 14 Αυγούστου, συνιστά υποτίθεται αδιάσειστο στοιχείο ενοχής για τις ΗΠΑ.

Κατά τον Ιγνατίου, «Θυμάμαι, όταν τον παρουσίασα σε φίλο καθηγητή που μας συμβούλευε στη διάρκεια της έρευνας, ότι υπέστη το ίδιο σοκ με το δικό μας, όταν τον πρωτοπήραμε στα χέρια μας. Και πολύ ορθά μας υπογράμμισε πως αυτός ο χάρτης αποδεικνύει όλα όσα υποστηρίξαμε κατά καιρούς, ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν σχεδιασμένα από την Ουάσιγκτον».

Η περιγραφή της ανακαλύψεως, είναι χαρακτηριστική: «Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα».

Ο συγκεκριμένος χάρτης αναδεικνύεται σε υπέρτατο επιβεβαιωτικό στοιχείο της θεωρίας περί αμερικανικής ευθύνης που πρεσβεύει ο έγκυρος δημοσιογράφος, συνεπώς έχει ενδιαφέρον να τον “μελετήσουμε”.

Ο Χάρτης

Γιατί οι μεγάλες δυνάμεις αγάπησαν ξαφνικά την Θεσσαλονίκη; Κέντρο στρατηγικής σημασίας…

 σ.σ.Η παρακάτω είδηση αναδημοσιεύεται μόνο και μόνο για να τονίσει την έντονη φετινή παρουσία των ΗΠΑ στην ΔΕΘ. Ο λόγος; Κάτι μου λέει ότι όλο αυτό έχει σχέση με το ότι οι κινητοποιήσεις για το μείζον εθνικό θέμα της Μακεδονίας κορυφώνονται σε ένα… μουσικό event! Ας μας το εξηγήσουν αυτό τα παιδιά εκεί στον Φορέα Ανένδοτου Αγώνα για την Μακεδονία και την Δημοκρατία. «Ο πολιτισμός είναι το πιο δυνατό όπλο που μπορούμε να απαντήσουμε», δήλωσε ο Μιχάλης Πατσίκας στο ΣΚΑΙ. Κύριε Πατσίκα με συγχωρείτε αλλά τα περί «πολιτισμού» περιθωριοποιούν και συσκοτίζουν το ΑΜΕΣΟ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΜΗΝΥΜΑ που πρέπει να δοθεί απ’ άκρη σ’ άκρη. Το μήνυμα αυτό έχει σχέση με την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και όχι με την μουσική του κ. Μίκη Θεοδωράκη. Και εν πάση περιπτώσει δεν είναι όλοι λάτρες της μουσικής του. Την ώρα που δρομολογείται η επικύρωση της προδοτικής συμφωνίας Κοτζιά-Δημητρόφ στην Ελληνική Βουλή τα μηνύματα από τον λαό πρέπει να είναι ΑΜΕΣΑ, ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΑ. Τούτη είναι ώρα ξεκάθαρης διεκδίκησης από τον Ελληνικό λαό και όχι πολιτισμικής «μηνυματολογίας». Χιλιάδες χρόνια πολιτισμού κουβαλάμε κ. Πατσίκα και κανείς ποτέ δεν μας λογάριασε γιατί ξεχάσαμε να διεκδικούμε. Μην παίζετε με τα νεύρα μας και την νοημοσύνη μας.

***

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Πολλοί άνθρωποι δεν δίνουν την παραμικρή σημασία στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ). Κακώς. Πρόκειται για ένα σημαντικό γεγονός, άσχετα αν οι πολιτικοί μας την χρησιμοποιούν ως «βάθρο» για τα κομματικά τους ακροατήρια. Το αντιλαμβάνονται οι ξένοι και δεν το καταλαβαίνουν οι κοντόφθαλμοι εκπρόσωποι του ελληνικού πολιτικού κόσμου. Κρίμα…

Σκέψεις μετά την τραγωδία: Είναι ο «στρατηγός άνεμος», η αδιαφορία μας ή “κάποιοι ξένοι”;

Σκίτσο του Κυριάκου Γκούμα

.

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η Ελλάδα μετράει πάλι τους νεκρούς της… Το ξέρω, είναι μία φράση κλισέ, που συνηθίζουμε να τη λέμε και να την γράφουμε μετά από μεγάλες τραγωδίες. Όπως η χθεσινή στην Αττική. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έφτασαν τους 49 οι νεκροί από τις φωτιές.

Δεκάδες είναι οι τραυματίες. Και ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί. Και ενώ εξελισσόταν αυτή η τραγωδία, οι «δικαστές» των κοινωνικών δικτύων ανέλαβαν δράση. Για όλα φταίει η κυβέρνηση, ήταν η μόνιμη επωδός και ακολουθούσαν μύριοι υβριστικοί χαρακτηρισμοί. Βεβαίως, η Δημοκρατία δεν φιμώνει και όλες οι γνώμες πρέπει να είναι σεβαστές.

Μέσα σ’ αυτόν τον «οχετό», λοιπόν, διάβασα και το tweet του κ. Γιώργου Μαυρωτά, του βουλευτή του «Ποταμιού», που όλο και περισσότερο εξελίσσεται σε μία δύναμη ευθύνης, ο οποίος με απλά λόγια είπε αυτά που έπρεπε όλοι να κάνουμε. Έγραψε:

«Η κατάσταση στη Ραφήνα και στη Κινέττα είναι δύσκολη. Αυτές τις στιγμές με ψυχραιμία όλοι μας να διευκολύνουμε τους ανθρώπους που παλεύουν με τις φλόγες και ας αφήσουμε την κριτική για μετά».

Ας αφήσουμε την κριτική για μετά, έγραψε ο βουλευτής, και ευτυχώς τον άκουσε η πλειοψηφία των συναδέλφων του πολιτικών, αν και μπορούμε να εκπλαγούμε με το πρώτο φως του ήλιου, όταν θα ξεκινήσουν οι πρωινές και ακολουθήσουν οι μεσημεριανές εκπομπές. Να εκπλαγούμε υπό την έννοια ότι πριν ταφούν οι νεκροί της νέας τραγωδίας, να αρχίσουν τους τηλεοπτικούς καυγάδες οι πολιτικοί.

Ο Τσίπρας παίζει το πολιτικό πόκερ της ζωής του: Η επιλογή μεταξύ του Τραμπ και του Πούτιν

Greek’s Prime Minister Alexis Tsipras (L) and Hungary’s Prime Minister Viktor Orban (R) arrive for a family photo in front of the Arcades du Cinquantenaire during a NATO Summit in Brussels, Belgium, 11 July 2018. EPA, CHRISTIAN BRUNA

.

του Μιχάλη Ιγνατίου

Kαι τώρα τι γίνεται; Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς μετά την αποκάλυψη της άνευ προηγουμένου κρίσης στις σχέσεις της Ελλάδας και της Ρωσίας; Και ήταν μία κρίση, η οποία υπέβοσκε εδώ και καιρό, και που ξεκίνησε με εκείνο το τηλεφώνημα του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ στον Έλληνα ομόλογό του, Νίκο Κοτζιά.

Ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, δήλωσε ευθέως στον κ. Κοτζιά την αντίθεσή του για την επερχόμενη συμφωνία με τα Σκόπια, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα θα έβρισκε απέναντί της τη Μόσχα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Η ελληνική κίνηση, με την απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών, χαρακτηρίζεται «άνευ προηγουμένου» και «ασυνήθιστη». Και είναι. Οι σχέσεις των δύο χωρών, ακόμα και την εποχή του «ψυχρού πολέμου» ήταν πολύ καλές, κάτι που ίσχυε και επί των δεξιών κυβερνήσεων. Το να οδηγούνται σε κρίση, και μάλιστα επί μίας κυβέρνησης της Αριστεράς, είναι από τα άγραφα. Βέβαια, η σημερινή Ρωσία δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη Σοβιετική Ένωση και με όρους ιδεολογίας θα την κατατάσσαμε στις δεξιές χώρες με τάσεις προς ακροδεξιές καταστάσεις.

Μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, η Μόσχα επέλεξε τους προκλητικούς γείτονές μας, και οι σχέσεις με τις Άγκυρα εξελίχθηκαν σε στρατηγικές, που σημαίνει ότι σε μία ελληνοτουρκική σύγκρουση ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα επιλέξει τη φιλία του με τον Ταγίπ Ερντογάν, και όχι με τη χριστιανική Ελλάδα. Αυτό είναι ένα γεγονός και πρέπει να το αποδεχθούν οι οπαδοί του «ξανθού γένους».

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Ερντογάν για να μας ξυπνά από τον …ύπνο: Μας έστειλε μηνύματα!

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί επιθεωρούν τον στραττό του Αττίλα. Φωτογραφία ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΑ

.

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Ο αυταρχικός πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, επισκέφθηκε τα κατεχόμενα, από τον τουρκικό Αττίλα, εδάφη της Κύπρου, έχοντας βασικά δύο σκοπούς;

Να στείλει το μήνυμα στους Έλληνες ότι η Κύπρος είναι δική του, και

Να στείλει την προειδοποίηση στη μικρή μειοψηφία των Τουρκοκυπρίων, που επιθυμούν την επανένωση -διότι οι περισσότεροι απολαμβάνουν την κατοχή- ότι τα ψέματα τελείωσαν. Η κατεχόμενη Κύπρος είναι πλέον κομμάτι της εθνικιστικής Τουρκίας, ήταν το μήνυμα του.

Τα πράγματα, χωρίς αμφιβολία, δυσκόλεψαν μετά την επανεκλογή του Ταγίπ Ερντογάν και ακούμε βερεσέ όλους αυτούς τους ανόητους που υποστηρίζουν, πως επειδή είναι παντοδύναμος μπορεί και να κάνει υποχωρήσεις στο Κυπριακό. Το ανάποδο συμβαίνει. Τώρα, περισσότερο παρά ποτέ, θα απαιτήσει ίση μοιρασιά, άσχετα αν οι Τούρκοι έποικοι και οι Τουρκοκύπριοι αποτελούν τη μειοψηφία του 20%.

Ο ισλαμιστής πρόεδρος, όπως κάνει πάντα, δεν κρύφτηκε. «Η Κύπρος είναι εθνική υπόθεση της Τουρκίας», είπε και έθεσε και τους όρους: Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ, τόνισε, οι Τουρκοκύπριοι να μετατραπούν σε μειονότητα σε ένα κράτος των Ελληνοκυπρίων.

Και όμως… Η Πύρρειος νίκη του Ταγίπ Ερντογάν προμηνύει την οριστική πτώση του

Tου Νίκου Σταματάκη

Μπορεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν να επιβίωσε μίας ακόμα απόπειρας ανατροπής του, σαφώς της μεγαλύτερης και επικινδυνότερης, αλλά όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για μια Πύρρειο νίκη που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στο τέλος του.

Αλλωστε οι δραματικές αντιφάσεις του «καθεστώτος Ερντογάν», ολοφάνερες εδώ και αρκετό χρόνο τόσο στο εσωτερικό όσο και στις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας, έδειχναν ότι σύντομα θα επέλθει η τελική ρήξη. Αυτό που μόλις είδαμε στα πλαίσια του πραξικοπήματος, δεν είναι παρά μόνο η πρώτη πράξη του δράματος, η αρχή του τέλους για τον Ερντογάν.

Εάν κανείς θέλει να κατανοήσει την πορεία προς τα εδώ θα πρέπει να στραφεί όχι τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά στα διεθνή και περιφερειακά κέντρα με τα οποία ο «Σουλτάνος» Ερντογάν είχε έλθει σε άμεση ρήξη για πληθώρα θεμάτων και κυρίως για τις ισλαμιστικές του πεποιθήσεις, το αντικουρδικό του μένος και την κερδοσκοπία της οικογένειάς του, που τον ώθησαν να υποστηρίξει τους ισλαμιστές της ΙΣΙΣ: Ουάσιγκτον, Μόσχα, Βρυξέλλες, Παρίσι, Βερολίνο, Κάιρο, Ιερουσαλήμ, όλες αυτές οι πρωτεύουσες έπνεαν μένεα εναντίον του για αρκετό καιρό τώρα. Και μπορεί να επιχείρησε πρόσφατα να μπαλώσει τις σχέσεις του με τη Ρωσία και το Ισραήλ, αλλά η γενική εικόνα παρέμενε και παραμένει η ίδια. Οι ίδιες συνθήκες και οι ίδιοι παράγοντες που υποκίνησαν και υπέθαλψαν τους πραξικοπηματίες θα εξακολουθούν να συντρέχουν – και τώρα μάλιστα ακόμα ενεργότερα – για την τελική ανατροπή του Σουλτάνου…

Οι εντός που φεύγουν και οι εκτός που έρχονται: Η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της…

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Συνήθως όταν ακούμε δημοσκόπηση, το μυαλό μας πηγαίνει στο ποιος καταγράφεται πρώτος από τους δύο μονομάχους από τη μια και ποιοι υποβιβάζονται με κάτω του 3% από την άλλη.

Όμως οι δημοκοπήσεις έχουν και τα ψιλά τους γράμματα, αυτά που δεν απασχολούν τους πολλούς και δεν είναι άλλα από τα ποιοτικά λεγόμενα χαρακτηριστικά τους, που αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο καταγραφής, μάλλον καρδιογραφήματος, των απόψεων- τάσεων της κοινής γνώμης.

Από την πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, προκύπτουν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά, πολλά άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία, που είναι ανάγκη να τα λάβουν υπόψη όλα τα κόμματα, μια και δείχνουν σε ποιες επικίνδυνες ατραπούς έχει οδηγηθεί η χώρα μας.

Το ποιο εντυπωσιακό στοιχείο, είναι αυτό που αναφέρεται στο βαθμό αισιοδοξίας που υπάρχει σήμερα στη χώρα μας. Η μέτρηση καταγράφει το συντριπτικό ποσοστό απαισιοδοξίας που φτάνει το 93%.

Ούτε ο χειμωνιάτικος λαμπερός ήλιος, ούτε το μοναδικό γαλάζιο της θάλασσας, ούτε το τα όμορφα τοπία δεν φαίνεται να συγκρατούν το 75% των νέων από 18-24 ετών, που θέλουν να φύγουν από τη χώρα μας.

Η αδερφή του μικρότερου αγνοουμένου Μαρία Κωνσταντίνου, σπάει τη σιωπή της

Η ημέρα της κηδείας… Φωτογραφία Σ. ΜΙΧΑΗΛ, ΡΙΚ

Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

«Μέχρι το 2014, πίστευα πως ο αδερφός μου ζούσε.. Μία τουρκάλα δημοσιογράφος, υψηλά αμειβόμενη από τον αείμνηστο πατέρα μου, τον ενημέρωσε πως ο γιος του, ο αδερφός μου δηλαδή είναι ζωντανός και καταξιωμένος γιατρός….», εξομολογήθηκε η ετεροθαλής αδερφή του μικρού αγνοούμενου, Μαρία Κυριάκου Κωνσταντίνου… Ακολουθεί η αφήγησή της:

«Του έδειχνε ψεύτικα στοιχεία όπως διαπιστώθηκε. Ακόμα και παιδί «μαϊμού» αγκάλιασε, νομιζόμενος πως ήταν ο Αντρέας μας. Έφυγε από τη ζωή, μαζί με το παραμύθι που του πούλησαν… Ίσως και με τον καημό του. Τελικά με τον Αντρέα, ήτανε γραφτό να συναντηθούν στην άλλη πλευρά, στην απέναντι.. Εκεί τον περίμενε ο αδερφός μου. Σαράντα μέρες μετά το θάνατο του πατέρα μου, μάθαμε πως ο Αντρέας βρέθηκε δολοφονημένος μαζί με την μητέρα του Αγγελική, που κυοφορούσε το αδελφάκι του – μας (η μητέρα του Αντρέα βρισκόταν στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης της) και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του (από τη μεριά της μητέρας του). Η μέθοδος του DNA αποκάλυψε πως σχεδόν ολόκληρη οικογένεια είχε ξεκληριστεί από τους Τούρκους, αφού βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο Τραχώνι (ο έξι μηνών Αντρέας Κυριάκου Κώστα Γιατρού, Αγγελική Κυριάκου, Θεμιστούλα Θεμιστοκλέους, Ελένη Θεμιστοκλέους, Μάρω και Σούλλα Θεμιστοκλεους).

Μας έλεγαν πως ένας τούρκος αξιωματικός τον είχε απαγάγει. Δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει με τη γυναίκα του και «υιοθέτησαν» τον αδερφό μου. Είπαν πως ο Αντρέας μας είναι γιατρός. Πως παντρεύτηκε μάλιστα με μία ελληνοκύπρια που επίσης την είχαν απαγάγει και απέκτησαν δύο πανέμορφα κοριτσάκια… Πολλά βράδια ονειρευόμουνα αυτή τη συνάντηση. Σκεφτόμουνα πως θα είναι… Αναρωτιόμουν σε ποιον θα έμοιαζε. Σε εμένα, στον Ερμή, στην Κωνσταντίνα, στο Γιώργο; Ακόμα και σήμερα στην κηδεία σκεφτόμουνα πως τελικά δεν τον συνάντησα ποτέ. Το δικό μου όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε κι ας το πίστευα τόσο.

Ο γρήγορος κύριος Τσίπρας

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας ευνοημένος από την τύχη άνθρωπος . Ξεκούραστα και ανέμελα παιδικά και εφηβικά χρόνια, ακόμη πιο ευχαρίστα φοιτητικά χρόνια. Γρήγορα έγινε στέλεχος της ΚΝΕ, γρήγορα έγινε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ταλέντο που αναμφισβήτητα είχε τον βοήθησε να γίνει πολύ γρήγορα αναγνωρίσιμο στέλεχος, γρήγορα πήρε το χρίσμα από τον Αλέκο Αλαβάνο και την προίκα του ΣΥΡΙΖΑ.

Γρήγορα -βοήθησαν και οι συγκυρίες του Μνημονίου- ο κ. Τσίπρας μπόρεσε να μπει καβάλα στο αντιμνημονιακό κύμα και μέσα σε δυο χρόνια να το εκτοξεύσει στην θέση της αξιωματικός αντιπολίτευσης.

Μετά δεν ήθελε και πολύ προσπάθεια. Με γρήγορες υποσχέσεις και εύκολες λύσεις για όλα, έγινε σε χρόνο ρεκόρ πρωθυπουργός.

Και μετά συνέχισε να τα κάνει όλα γρήγορα.

Να διαπραγματεύεται γρήγορα, να διορίζει γρήγορα, να πετάξει από το παράθυρο τις προεκλογικές υποσχέσεις του.

Και ήρθε η στιγμή που ο κ.Τσίπρας γρήγορα, πιο γρήγορα ίσως από κάθε άλλο ηγέτη στην ιστορία, έχασε το πολιτικό πλεονέκτημα και αμέσως μετα το ηθικό πλεονέκτημα, που είχε η παράταξη του.

Να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ποτέ… Αυτός ο χάρτης αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο του Χένρι Κίσινγκερ και των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Κύπρου

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.

Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9. Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών, που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.

“Φάκελος Κύπρος”: Ο χάρτης που «κάρφωσε» τα διχοτομικά σχέδια της Αγκυρας και του Κίσινγκερ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ.

Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.

Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9.

Διπλωματική ηττοπάθεια

Η Αλβανία δίνει συνέχεια στις προκλήσεις κατά της Ελλάδας, “εξαφανίζοντας” την Ελληνική Εθνική Μειονότητα μέσω της περιβόητης απογραφής.

 Η δοκιμασία την οποία υπέστη η ελληνική διπλωματία από τα Τίρανα και την Άγκυρα την περασμένη εβδομάδα προκάλεσε λύπη και ανησυχία. Δυστυχώς, η οικονομική κρίση φαίνεται ότι έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης και στα εθνικά θέματα.

Η αντίδραση των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας σε δύο γεγονότα που προσέβαλαν την Ελλάδα και το λαό της δεν ήταν η αρμόζουσα. Ήταν ορθή μεν η απόφαση του υπουργού Εξωτερικών να ακυρώσει την επίσκεψη του στην Αλβανία, αλλά ήταν λάθος να μην αντιμετωπιστεί η πρόκληση του Σαλί Μπερίσα με σκληρό τρόπο.

Και αφέθηκε να αιωρείται η απειλή του εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας με μισές κουβέντες και υπό καθεστώς διπλωματικής …ευγένειας, η οποία προκαλείται προφανώς από την ηττοπάθεια.

Στον κ. Μπερίσα έπρεπε να υπενθυμιστεί ότι η οικονομία της χώρας του στηρίχθηκε από την Ελλάδα, η οποία ακόμα και τώρα – εν μέσω μιας πρωτόγνωρης κρίσης – επιτρέπει την εκροή εκατομμυρίων ευρώ στην Αλβανία, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να επιβάλει «οροφή» στην εξαγωγή συναλλάγματος. Ακόμα και τώρα κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με το μείζον αυτό θέμα, όχι επειδή ο κ. Μπερίσα πρέπει να «πονέσει», αλλά διότι αυτό απαιτεί η κρίση.