Η κυβέρνηση επιτίθεται με όλα τα μέσα σε βάρος της ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων ενώ ο Αρχιεπίσκοπος και το σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος σιωπούν, λες και απολαμβάνουν νήδυμο ύπνο και δεν αντιλαμβάνονται τα συμβαίνοντα. Ήδη, χωρίς καμία αντίδρασή τους, τα Σκόπια επισήμως ονομάζονται από την Ελλάδα «Βόρεια Μακεδονία», το άρθρο 3 ψηφίστηκε ως αναθεωρητέο και με την πρόταση ότι η Ελληνική Δημοκρατία είναι «θρησκευτικά ουδέτερο κράτος» και επίσης ότι καθίσταται υποχρεωτικός και αποκλειστικός ο πολιτικός όρκος σε όλους τους κρατικούς αξιωματούχους και στους δημοσίους λειτουργούς και υπαλλήλους. Εξάλλου από καιρό έχει αρχίσει, πάντα χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση της Ιεραρχίας, η συστηματική αποδόμηση της Παιδείας των Ελληνοπαίδων, με την εισαγωγή των νεωτερικών αντιλήψεων της παγκοσμιοποίησης στα βασικά στοιχεία που δομούν την ταυτότητα, Γλώσσα, Ιστορία, Θρησκευτικά.
Στο θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 8 Φεβρουαρίου 2019 απέστειλε τις θέσεις Της στους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων και στους ανεξάρτητους Βουλευτές. Σε αυτές, μεταξύ των άλλων, εκφράζονται οι αντιρρήσεις της στην αναθεώρηση του άρθρου 3. Αντιρρήσεις εξέφρασε και η αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά τη συνάντησή της με τον κ. Γαβρόγλου στην Αθήνα, στις 13 Φεβρουαρίου. Στις 14 Φεβρουαρίου η Κυβέρνηση, με 151 ψήφους, πέρασε από τη Βουλή ως αναθεωρητέο το άρθρο 3 και με το κείμενο που περιέχει όλα στα οποία έχουν αντιρρήσεις το Φανάρι και η Εκκλησία της Ελλάδος, χωρίς εκ μέρους τους να υπάρξει κάποιο σχόλιο.
Η πρόταση των άθεων της κυβέρνησης να χαρακτηρίσουν την Ελληνική Πολιτεία «θρησκευτικά ουδέτερη» έχει ως κύριο σκοπόνα σπάσει την ισχυρή ταυτότητα των Ελλήνων που συνδέεται άρρηκτα με την Ορθόδοξη Πίστη. Τα μεγαλοπρεπή συλλαλητήρια έδειξαν ότι κρατάμε γερά αυτήν την ταυτότητα, ότι είμαστε το πρότυπο του λαού που απεχθάνεται η νέα τάξη, όπως και το ότι εάν δεν ήμασταν ακέφαλοι θα απειλούσαμε ευθέως την εξουσία τους. Δηλώσεις επ’ αυτού είναι άπειρες. Θυμάμαι έτσι στα γρήγορα δήλωση του Φίλη (δεν υπάρχει Ελληνορθοδοξία, υπάρχει Ορθοδοξία) και του Βούτση σε 2 περιπτώσεις (όχι σε μια Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών, και πιο παλιά ότι εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε Ορθόδοξος λαός). Όλα τ’ άλλα περί «εξορθολογισμού των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους» ή το άλλο περί «διακριτών ρόλων Εκκλησίας-Κράτους» έχουν πει και άλλοι, καλύτεροι γνώστες του θέματος από μένα, ότι είναι ανύπαρκτα θέματα. Μας έχουν όμως βάλει να τα συζητάμε αυτοί που διατηρούν αδιάκριτες, μυστικές και υπόγειες σχέσεις ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Κράτος.
Η πρόταση αυτή των άθεων της κυβέρνησης δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το παρελθόν, ούτε από το μέλλον. Είναι η συνέχεια ενός έργου που αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ως ενιαίο διότι εάν το κάνουμε θα πρέπει να δικαιολογήσουμε την απραξία μας.
Όλα τα αντιχριστιανικά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στο παρελθόν αποσκοπούν στο να αλλάξουν το πρόσωπο της Ελλάδος βίαια από τα πάνω προς τα κάτω. Να επιβάλουν αντίχριστα ήθη, να διαφθείρουν και να αποχριστιανοποιήσουν τον λαό. Να τον φέρουν δηλαδή σε σημείο που πραγματικά να χαρακτηρίζει λαό «ουδετερόθρησκου κράτους».
Τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης Τσίπρα είναι γνωστό ότι αγνοούν την εκκλησιαστική και πολιτική ιστορία της Ελλάδος και απορρίπτουν ως «αναχρονιστική» την ελληνορθόδοξη Παράδοσή των πολιτών της και την ιδιοπροσωπία τους. Δεν είναι όμως μόνο αμάθεια. Κρύβεται και ιδεολογική σκοπιμότητα. Με τις παρεμβάσεις του το ΣΥΡΙΖΑϊκό κράτος επιδιώκει να «εκσυγχρονίσει» τους Έλληνες. Τα στελέχη του έχουν ένα σύμπλεγμα μιμητισμού. Θεωρούν ό, τι αλλοδαπό «προοδευτικό». Ο μιμητισμός είναι παλιά ασθένεια κάποιων Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, το 1893, έγραψε στον «Λαμπριάτικο ψάλτη»:
«Άγγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή αναρχικός ή άθεος ή ό,τι δήποτε. Έκαμε το πατριωτικόν χρέος του, έκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται χάριν πολυτελείας την απιστίαν και την απαισιοδοξίαν. Αλλά ο Γραικύλος της σήμερον όστις θέλει να κάμη δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση εις ύψος και φανή και αυτός γίγας…».
Τα μέτρα που εξήγγειλαν πανηγυρικά μαζί ο Αλ. Τσίπρας με τον κ. Ιερώνυμο περί «ουδετερόθρησκου κράτους» και περί της διακοπής της μισθοδοσίας των κληρικών από το δημόσιο είναι ένα από τα πολλά γεγονότα, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Το λυπηρό είναι ότι στην άγνοια και στην ιδεολογική εμμονή του Αλ. Τσίπρα συμφώνησε ο εντεταλμένος να προστατεύει το ποίμνιό του Αρχιεπίσκοπος.
Γιατί οι οδηγίες των Σαηντολόγων συνάδουν με τη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου;
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Πολλοί μίλησαν και διατύπωσαν άποψη, πως η συμφωνία μεταξύ του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου έχει πολλές ασάφειες! Άλλοι μίλησαν για γκρίζες ζώνες που δημιουργούν στα θεμέλια της σχέσεως Εκκλησίας – Κράτους οι Τσίπρας και Ιερώνυμος! Γι΄ αυτήν την “συμφωνία” επαναστατούν οι Ιερείς της Ελλάδος, που είναι ο θεμέλιος λίθος, ο ομφάλιος λώρος της Ορθοδόξου ελληνικής Εκκλησίας με την ελληνική Κοινωνία! Επαναστατεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τους δικούς του λόγους και οι κλυδωνισμοί είναι τεράστιοι! Επαναστατούν οι Μητροπολίτες και αμφισβητούν ευθέως τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο! Για τον λόγο αυτό την προσεχή Παρασκευή συνεδριάζει εκτάκτως η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, το ανώτατο όργανο της Εκκλησίας! Αμφισβητείται η “συμφωνία” βεβαίως και εντός του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα μετά τις εμπρηστικές δηλώσεις του ανεκδιήγητου “πυρομανή” κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου!
Αριστερός – αριστερός Αρχιεπίσκοπε, αλλά υπάρχουν και όρια…
(Σύνοδος Ιεραρχίας: Υποχωρητικοί στα σοβαρότερα, ανυποχώρητοι στη μισθοδοσία)
Δρ Τσακαλίδης Γεώργιος
Θεολόγος-Θρησκειοπαιδαγωγός
Η συμφωνία μεταξύ Πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου, που ανακοινώθηκε στις 6 Νοεμβρίου, χαρακτηρίστηκε τόσο από τη μία όσο και από την άλλη πλευρά ως «ιστορική». Εντούτοις χρειάστηκαν μόλις 10 ημέρες για να τιναχθεί στον αέρα από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, που δεν συμφώνησε με τις επιλογές του Αρχιεπισκόπου στο θέμα της μισθοδοσίας του Κλήρου. Ήταν μια βεβιασμένη και επιπόλαια συμφωνία, αφού ούτε ο κ. Τσίπρας συνεννοήθηκε με τα άλλα κόμματα της Βουλής, ούτε καν με το δικό του κόμμα, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος είχε ενημερώσει προηγουμένως την Ιεραρχία και τον Πατριάρχη, στον οποίο υπάγονται οι Μητροπόλεις των νέων χωρών, η ημι-αυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης και οι Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου. Παρά ταύτα εμφανίστηκε ως συμφωνία Κράτους και Εκκλησίας (δες πρωτοσέλιδο της Εφημερίδας των Συντακτών στις 17. 11.). Λες και δύο άνθρωποι, ένας από την κάθε πλευρά, είναι υπέρ-αρκετοί για να επιτευχθεί μία συμφωνία που να αντέχει στο χρόνο.
Η συμφωνία αυτή υπηρετούσε de facto σκοπιμότητες, προκειμένου να προωθηθούν αλλαγές στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Χαρακτηρίστηκε ως προϊόν συναλλαγής μεταξύ Τσίπρα και Ιερώνυμου. Ο πρώτος εξασφάλιζε τη συγκατάθεση της Εκκλησίας για το ουδετερόθρησκο του κράτους στο σύνταγμα και 10.000 νέες θέσεις εργασίας στο δημόσιο (αυτές των ιερέων που θα έφευγαν), πολύ χρήσιμες στον προεκλογικό του αγώνα, και ο δεύτερος τη συνέχιση της μισθοδοσίας του Κλήρου από τον κρατικό κορβανά. Σκόνταψαν όμως στη σθεναρή άρνηση της πλειονοψηφίας των ιεραρχών.
Η κυβερνητική σύζευξη της ριζοσπαστικής αριστεράς με την δεξιά, η οποία κυβερνά, με τον τρόπο που κυβερνά, τη χώρα μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έδειξε με τον πλέον προκλητικό τρόπο την εχθρότητα, την πλήρη περιφρόνηση και την αποστροφή της προς την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που εκφράζει την πίστη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Προώθησε και ψήφισε νόμους, οι οποίοι έρχονται σε πλήρη και απόλυτη αντίθεση με την σώζουσα διδασκαλία της Εκκλησίας μας, αλλά και με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα του ευσεβούς λαού μας, όπως το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, η αναδοχή παιδιών σε πρόσωπα του ιδίου φύλου, η δυνατότητα αλλαγής φύλου κ.α. με σημαία ένα κίβδηλο δικαιωματισμό που δεν έχει καμμία σχέση με την ανθρώπινη φύση και οντολογία. Φθάνοντας στο τέλος της θητείας της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αποφάσισε να ολοκληρώσει την κατεδαφιστική της πολιτική, δίνοντας βολή κατά της Εκκλησίας, με μια πρόσφατη ενέργειά της, με την πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 3 του Συντάγματος, την αντισυνταγματική διαγραφή των κληρικών από το Δημόσιο και την έμμεση και με εύσχημο τρόπο υφαρπαγή και των τελευταίων υπολειμμάτων της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η κυβέρνηση θεώρησε ως «αναγκαία»την αναθεώρηση του ως άνω άρθρου 3 προκειμένου, όπως ισχυρίζεται, να παύσει ο «εναγκαλισμός Εκκλησίας-Πολιτείας», να επιτευχθεί ο «χωρισμός» μεταξύ των δύο θεσμών, ο οποίος θα είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές, έτσι ώστε να «γίνουν διακριτοί οι ρόλοι Κράτους και Εκκλησίας σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου».
Θυμηθήκαμε «ένδοξες» ημέρες του 1987, όταν η Εκκλησία είχε υποστή διωγμό —ασυγκρίτως ελαφρότερον, είναι αλήθεια— του σημερινού. Δόξα τω Θεώ τότε είχαμε αρχιστράτηγο της Εκκλησιαστικής στρατιάς τον αείμνηστο π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, έστω κι αν υπέγραφε «ταπεινός υποδεκανεύς». Δόξα τω Θεώ, και πάλιν, μας άφησε παρακαταθήκη αντιμετωπίσεως τα τότε γραπτά του.
Σταχυολογούμε δύο καθοδηγητικές θεοφώτιστες υποδείξεις του:
Το πρώτοαπό το πόνημά του Άρθρα, Μελέται, Επιστολαί, τομ. Γ´: «Εν η περιπτώσει το Κράτος, επικαλούμενον νομικά η μάλλον “νομικιστικά” επιχειρήματα…, αρνηθή να καταβάλη τους μισθούς των Ιερέων, τι δέον γενέσθαι.
α´)Η Ιεραρχία δι᾽ ανακοινώσεώς της, κυριολεκτικώς δραματικής κατά το περιεχόμενον, θα καλή τον πιστόν Ελληνικόν λαόν να συμπαρασταθή οικονομικώς εις τους Ιερείς του. Ανάλογος έκκλησις θα απευθυνθή και εις τον Ελληνισμόν της Διασποράς. Θα καταρτίση δε η Ιεραρχία ειδικήν Επιτροπήν εκ συνταξιούχων ευσεβών Καθηγητών Πανεπιστημίου και συνταξιούχων ευσεβών Δικαστικών, εις την οποίαν θα στέλλωνται τα χρήματα προς βοήθειαν των Ιερέων.
β´)Εις τους αυλείους χώρους των Ναών των πολύ μεγάλων πόλεων θα εγκατασταθούν οι Ιερείς μετά των μελών των οικογενειών των, αποσυρόμενοι μόνον την μεσημβρίαν και την εσπέραν. Πλησίον των θα υπάρχη δίσκος επί τραπεζίου και παραπλεύρως μεγάλη επιγραφή: “Αδελφέ χριστιανέ, ρίψε τον οβολόν σου, διότι η Πολιτεία κατεδίκασεν εις τον δια πείνης θάνατον και εμάς και τα παιδιά μας”. Δεν θα υποχρεωθούν όλοι να το πράξουν. Αυτοί που θα θελήσουν, χάριν της Εκκλησίας, να το πράξουν, θα είνε υπεραρκετοί!
Οι λόγοι της εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου αποδοχής της σαφώς ετεροβαρούς για την Εκκλησία συμφωνίας με τον Αλ. Τσίπρα και της εν συνεχεία ταύτισής του με τις απόψεις του πρωθυπουργού αποτελούν δήλιο πρόβλημα. Το επιχείρημα των λίγων Αρχιερέων που υποστηρίζουν τη συμφωνία Τσίπρα – Αρχιεπισκόπου είναι δογματικό: Δείχνουν εμπιστοσύνη στον Αρχιεπίσκοπο, γιατί ξέρει τι κάνει… Πίστευε και μη ερεύνα…
Ασφαλώς ο Αρχιεπίσκοπος ξέρει τι κάνει. Όποιος έχει προσωπική εμπειρία του 80χρονου κ. Ιερωνύμου γνωρίζει ότι έχει ευστροφία, όπως επίσης γνώση και εμπειρία στα οικονομικά της Εκκλησίας. Επομένως λογικά δεν μπορούν να τον ξεγελάσουν, ούτε να του αποσπάσουν μια συγκατάθεση, στην οποία δεν συμφωνεί. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει μελετήσει το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, έχει εκδώσει βιβλίο σχετικό και υποστήριζε την διατήρηση της μισθοδοσίας των κληρικών από το Δημόσιο. Μέχρι και δημοψήφισμα ζήτησε για τυχόν αλλαγή του στάτους στις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας. Πώς υπέγραψε, μετά χαράς μάλιστα, δυσμενέστατη συμφωνία για την εκκλησιαστική περιουσία και για τη μισθοδοσία των κληρικών, καθώς και πώς συμφώνησε στην προσθήκη στο άρθρο 3 του Συντάγματος του χαρακτηρισμού ότι το ελληνικό κράτος είναι «ουδετερόθρησκο», με ό, τι αυτό μπορεί να σημάνει στο μέλλον, για την Εκκλησία και τον Ελληνισμό; Δεν μπορεί κανείς εύκολα να πιστέψει ότι η συμφωνία ήταν δικής του έμπνευσης, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας. Θα αποτελούσε θανάσιμο πλήγμα για την θέση και την υστεροφημία του, αν ήταν αλήθεια.
…Σήμερα τα πράγματα εξελίσσονται με έναν τρόπο που πηγαίνουμε στον διχασμό, όχι του εκκλησιαστικού χώρου μόνον αλλά ολοκλήρου του Έθνους.
Ξέρετε, δεν είναι το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, το κύριο, ούτε η αμοιβή των Κληρικών, η ασφάλειά μας κλπ., είναι ότι τρέφεται ο λαός μας με ψευδαισθήσεις. Όταν ακούμε «περιουσία» κλπ, νομίζουμε ότι οι παπάδες έχουμε στις καταθέσεις μας μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας και μάλιστα οι Αρχιερείς -αυτή η περιουσία, όση έμεινε, μετά από τις 220 περίπου αναγκαστικές απαλλοτριώσεις από το 1833 μέχρι το 1950. Υπάρχει βιβλίο γι’ αυτό το θέμα του μακαρίτη Μητροπολίτου Λαρίσης Δωροθέου περί του αναπαλλοτριώτου της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ακούει λοιπόν ο λαός μας, όσοι δεν έχουν στενή σχέση με την πνευματική εκκλησιαστική ζωή και νομίζουν ότι οι παπάδες μαλώνουμε και φωνάζουμε για τα κέρδη μας, για τα χρήματά μας, για την περιουσία μας.
Θα σας πω λοιπόν δύο λόγια, ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο απ’ όσο φαίνεται.
Νομίζω ότι γίνεται μία υπεκφυγή. Άκουγα μέχρι το μεσημέρι ότι ορίστηκε ή θα επρόκειτο να ορισθεί μία επιτροπή ιεραρχών να συζητήσει το θέμα. Εδώ χρειάζεται απευθείας λύσις. Να ακουσθούν δηλαδή όλοι οι Μητροπολίται μας και να ακουσθεί και ο Κλήρος ο εφημεριακός. …
Η συμφωνία Ιερώνυμου-Τσίπρα έχει πολλά κοινά με την συμφωνία Κοτζιά-Δημητρώφ.
*Η ευρύτατη βάση απορρίπτει και τις δύο συμφωνίες, αλλά η βούληση αυτής της βάσης αγνοείται παντελώς.
*Και οι δύο συμφωνίες λειτουργούν ανατρεπτικά και μειοδοτικά εις βάρος της Ελλάδος (της ιστορικής και της Ορθόδοξης ταυτότητάς της).
*Και οι δύο συμφωνίες έγιναν μυστικά από «πρόσωπα» και «κύκλους» που θα έπρεπε να ήσαν οι τελευταίοι για να κάνουν αυτές τις συμφωνίες. Οι πεποιθήσεις αυτών των ανθρώπων ήταν σίγουρο ότι θα έφερναν καταστροφικά αποτελέσματα για την Ελλάδα. Εκ των υστέρων δεν θα είναι υπερβολικό να πει κανείς ότι γι’ αυτές ακριβώς τις πεποιθήσεις βρέθηκαν στις θέσεις που βρέθηκαν. Η συμφωνία Κοτζιά-Δημητρώφ έγινε μεταξύ ενός απογόνου των κομιτατζήδων, μέλους μιας κυβέρνησης απόλυτα ελεγχόμενης από τον Σόρος και ενός σημαιοφόρου της νέας τάξης με κομμουνιστικές ιδεοληψίες, μέλους της εθνομηδενιστικής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απόλυτα ελεγχόμενης από τους αμερικανούς και με βαθιές διασυνδέσεις με τον Σόρος. Η συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου έγινε μεταξύ ενός άθεου και ενός προκαθήμενου που δεν ξέρει ακόμη αν πιστεύει ή όχι και που έχει ήδη προδώσει την Ορθοδοξία στο ύψιστο επίπεδο, στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης, και όπου αλλού βρίσκει ευκαιρία. Είναι ο προκαθήμενος που «έκανε πέρα» συνεχώς για να περνάει ο Τσίπρας ανενόχλητος τους αντιχριστιανικούς νόμους. Αλήθεια, όλες αυτές οι υποχωρήσεις του Ιερώνυμου τα τελευταία χρόνια δεν έγιναν στο πλαίσιο αυτής της μυστικής συμφωνίας; (με τι ανταλλάγματα δεν θα μάθουμε ποτέ) Όλες αυτές οι υποχωρήσεις του Ιερώνυμου δεν ήταν αναγκαία βήματα για να «κάτσει» καλύτερα και η συμφωνία που τώρα μας ξεφούρνισαν; Δεν βάδιζαν προς την ΙΔΙΑ κατεύθυνση; Δεν είναι παραδείγματος χάριν πιο εύκολο να επιβάλεις ένα «ουδετερόθρησκο κράτος» όταν έχεις επιβάλει και σωρεία αντιχριστιανικών νόμων και όταν έχεις μετατρέψει το μάθημα των θρησκευτικών σε οικουμενιστικό και συγκρητιστικό ανοσιούργημα;
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η πρόταση των άθεων της κυβέρνησης να χαρακτηρίσουν την Ελληνική Πολιτεία «θρησκευτικά ουδέτερη» έχει ως κύριο σκοπό να σπάσει την ισχυρή ταυτότητα των Ελλήνων που συνδέεται άρρηκτα με την Ορθόδοξη Πίστη. Τα μεγαλοπρεπή συλλαλητήρια έδειξαν ότι κρατάμε γερά αυτήν την ταυτότητα, ότι είμαστε το πρότυπο του λαού που απεχθάνεται η νέα τάξη, όπως και το ότι εάν δεν ήμασταν ακέφαλοι θα απειλούσαμε ευθέως την εξουσία τους. Δηλώσεις επ’ αυτού είναι άπειρες. Θυμάμαι έτσι στα γρήγορα δήλωση του Φίλη (δεν υπάρχει Ελληνορθοδοξία, υπάρχει Ορθοδοξία) και του Βούτση σε 2 περιπτώσεις (όχι σε μια Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών, και πιο παλιά ότι εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε Ορθόδοξος λαός). Όλα τ’ άλλα περί «εξορθολογισμού των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους» ή το άλλο περί «διακριτών ρόλων Εκκλησίας-Κράτους» έχουν πει και άλλοι, καλύτεροι γνώστες του θέματος από μένα, ότι είναι ανύπαρκτα θέματα. Μας έχουν όμως βάλει να τα συζητάμε αυτοί που διατηρούν αδιάκριτες, μυστικές και υπόγειες σχέσεις ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Κράτος.
ΠΛΑΝΑΣΘΕ, Κ. ΤΣΙΠΡΑ,
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
ΑΒΕΡΩΦ 