Χαρά για την απουσία του κόσμου στην τελετή για την Γενοκτονία…

.

Άρχισε το 1998 σαν ¨μικρασιατική καταστροφή¨ και το 2018 έγινε ¨Γενοκτονία¨

Στην Ελλάδα ο χαρακτηρισμός ¨Γενοκτονία¨  είναι πολύ εύκολα χρησιμοποιήσιμος και ιδιαίτερα όταν αφορά την Τουρκία γίνεται ακόμη πιο εύκολος και παραφουσκωμένος. Όπως είναι γνωστό η 14η Σεπτεμβρίου ψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο σαν ¨ Ημέρα Εθνικής Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας (Ν. 2645/1998). Για αυτό τον λόγο ετησίως η 14η Σεπτεμβρίου τιμάται ως πένθος για την  ¨Μικρασιατική καταστροφή¨.

Στην ¨Μικρασιατική καταστροφή¨ προστέθηκε και η λέξη ¨Γενοκτονία¨

Αλλά τα τελευταία χρόνια έως τώρα, στην ¨Μικρασιατική καταστροφή¨ προστέθηκε και η λέξη ¨Γενοκτονία¨. Στην τελετή που έγινε στην Κομοτηνή την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, ο κόσμος δεν έδειξε καθόλου ενδιαφέρον, ενώ από τους επίσημους μετείχαν 14 άτομα, ένας μητροπολίτης και ένας ακόμη ιερέας.  Δεν διέφυγε της προσοχής πως ο εκφωνητής μίλησε για ¨ Ημέρα Εθνικής Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας¨.

Η αλήθεια είναι όμως πως το 1923 σε εφαρμογή της ανταλλαγής πληθυσμών που προστέθηκε στην Συμφωνίας Ειρήνης της Λωζάννης, 1.200.000 Ορθόδοξοι Έλληνες υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν από την Ανατολία στην Ελλάδα και 500.000 μουσουλμάνοι-Τούρκοι, από την Ελλάδα στην Τουρκία.  

«400 τόννους οστών Ελλήνων,από τα Μουδανιά εις την Μασσαλίαν,προς βιομηχανοποίησιν……»

Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

.

Αυτές τις ημέρες του 1922 γράφονταν δύο από τις τελευταίες πράξεις της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων της Θράκης, της Μικράς Ασίας, του Πόντου. Μία ήταν η καταστροφή της Σμύρνης και η άλλη η ανακωχή των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνισμός υποχρεώθηκε σε φυγή και από τη Θράκη. Από τον όμορφο αυτό λιμένα όμως της θρακικής ενδοχώρας, δεκαπέντε μήνες αργότερα θα διαδραματιζόταν η τελευταία και πιο φρικιαστική πράξη του ελληνικού ολοκαυτώματος.

Μπορεί οι Νεότουρκοι Τζεμάλ, Ενβέρ και Ταλαάτ πασά και ο Μουσταφά Κεμάλ να δολοφόνησαν 1.000.000 Έλληνες και Ελληνίδες, αλλά φρόντισαν να τα εξαφανίσουν τα ίχνη τους με έναν τρόπο που αφού δεν τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε από τον πιστό τους μαθητή Χίτλερ, λίγα χρόνια αργότερα.

Ο Χρήστος Αγγελομάτης στο βιβλίο του Χρονικόν μεγάλης τραγωδίας (Αθήνα 1924) αναφέρεται στο μέγεθος του εγκλήματος, τους θύτες και τους συνεργάτες τους: «Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την δημοσιευθείσαν είδησιν εις τας αθηναϊκάς εφημερίδας, μίαν ημέρα του Φεβρουαρίου του 1924. Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον “Ζαν”, μετέφερε 400 τόννους οστών Ελλήνων, από τα Μουδανιά της Μικράς Ασίας εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, εμπόδισαν το πλοίον να αποπλεύσει, επενέβη όμως ο Άγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους».