Η εχθρότητα του ελλαδικού κράτους προς την ορθόδοξη πίστη έχει ημερομηνία γέννησης. Συμπίπτει με την γέννηση του μετακαποδιστριακού κράτους το 1833 (οι δυο πρώτες Εθνοσυνελεύσεις διεξήχθησαν κάτω από ειδικές συνθήκες, γι’ αυτό και τις παραλείπουμε). Η Συνθήκη της Λωζάνης (1923) δεν προβλέπει ημερομηνία λήξης. Κάποιοι όμως συμπεριφέρονται λες και διαρκεί 99 έτη. Η Τουρκία καραδοκεί στο θέμα αυτό. Φωνάζει για τα επαπειλούμενα ανατολικά της σύνορα από την ίδρυση κουρδικού κράτους και απειλεί για επέκτασή της προς δυσμάς.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΒΙΝΤΕΟ.
Ο Πατριάρχης έχει το έννομο δικαίωμα να απονέμει αυτοκέφαλο αλλά δεν το έχει όταν δεν του το ζητήσει κανείς και δεν το θέλει κανείς. Ισχύει αυτό ή όχι; Μπορεί κάποιος να απαντήσει υπεύθυνα; Πόσο μάλλον δε όταν πάει να δώσει αυτοκέφαλο σε σχισματικούς, καθηρημένους και ουνίτες!! (αυτοί εννοείται το θέλουν!)
Πειραιώς Σεραφείμ: «Φέρονται με μίσος στην Ορθοδοξία»
Ο δυναμικός μητροπολίτης μιλά για την απόφαση του ΣτΕ και προαναγγέλλει ακύρωση και των διατάξεων Γαβρόγλου
Συνέντευξη στον Αντ. Τριανταφύλλου
Tο «γάντι» πετά στον Κώστα Γαβρόγλου ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, προαναγγέλλοντας ακύρωση και των δικών του υπουργικών αποφάσεων για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών.
Ο δυναμικός μητροπολίτης, που πρωτοστάτησε στον δικαστικό αγώνα κατά του τρόπου διδασκαλίας του μαθήματος, σε συνέντευξή του στη «δημοκρατία» υποστηρίζει ότι «η απόφαση του ΣτΕ είναι θέμα δημοκρατίας, ισονομίας και συνταγματικής τάξης, και όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται περί αναχρονισμών και σκοταδισμού είναι υπεκφυγές».
Επίσης, δίνει το στίγμα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσει η Ιερά Σύνοδος, λέγοντας ότι «η Εκκλησία πρέπει να συγγράφει η ίδια το μάθημα των Θρησκευτικών και βέβαια να επιλέγει η ίδια τους καθηγητές θεολόγους που θα διδάσκουν τα μαθήματα αυτά στα παιδιά μας».
Νιώθετε δικαιωμένος μετά την απόφαση του ΣτΕ, που ακύρωσε την υπουργική απόφαση του Νίκου Φίλη για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών;
Εγώ, ως πρόσωπο, δεν θεωρώ ότι πέτυχα κάτι για να νιώθω δικαιωμένος. Εκανα το καθήκον μου. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Κυρίως προσπάθησα να υπερασπιστώ την ισονομία, τη δημοκρατική τάξη και τη συνταγματική πρόβλεψη. Δηλαδή, ως Ελλην πολίτης υπερασπίστηκα το Σύνταγμά μας, όπως προβλέπει στο άρθρο 120 το ίδιο το Σύνταγμα. Τι λέει το Συνταγμά μας; Οτι όλοι οι Ελληνες είναι ίσοι απέναντι του Νόμου, απέναντι της Πολιτείας και, επειδή παραβίασε η Πολιτεία αυτή την ισότητα, καταστρατηγώντας τη δημοκρατική ισονομία, γι’ αυτό και απευθυνθήκαμε, μαζί με την Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων, την Εστία Πατερικών Μελετών και κάποιους άλλους ανησυχούντες γονείς, στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο για να αποκατασταθεί η τρωθείσα έννομη τάξη και κυρίως για να αποκατασταθεί η συνταγματική πρόβλεψη για τη διακράτηση της πνευματικής ιδιοπροσωπίας των ορθόδοξων Ελλήνων.
ENΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς κ. κ. Σεραφείμ (κατά κόσμο Χρήστου) Μεντζελόπουλου, κατοίκου Πειραιώς, Ακτή Θεμιστοκλέους αριθ. 198.
ΚΑΤΑ
Παντός υπευθύνου.
*******
Α.Με την παρούσα θέτω υπόψη Σας τη διάπραξη εγκληματικών πράξεων που πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου, τελεσθείσες και κατ’ εξακολούθηση ακόμα και σήμερα τελούμενες από τους παραγωγούς, ηθοποιούς και εν γένει συντελεστές της θεατρικής παράστασης που έχει ξεκινήσει από τις 9.2.2018 και λαμβάνει χώρα παρουσιαζόμενη στο κοινό καθημερινά, πλην των ημερών Δευτέρα και Τρίτη, στην Αθήνα, στο θέατρο Ακροπόλ, επί της οδού Ιπποκράτους 9-11, φέρει δε η θεατρική παράσταση τον τίτλο «Jesus Christ – Super Star».
Του Παναγιώτη Τσαγκάρη
Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)
Υπάρχει, γενικά, εδραιωμένη η αντίληψη, ακόμη και σε μια μερίδα του σώματος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι ο κόσμος αλλάζει και συνεπώς πρέπει, συμβαδίζοντας με την αλλαγή που συντελείται, να αλλάξουμε και εμείς στάσεις ζωής και συμπεριφορές. Αποτυπώνοντας την αντίληψη αυτή ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος, σε ένα του άρθρο με τίτλο «Μια απάντηση για τους καλοπροαίρετους», σημειώνει ότι δεν είναι δυνατόν και ανεκτό, ένας άνθρωπος «διακατεχόμενος από έναν ζήλο «ου κατ’ επίγνωσιν», έναν ζήλο παιδαριώδη και ανώριμο, που συγχέει τα ουσιώδη με τα επουσιώδη και που τόσα προβλήματα έχει δημιουργήσει στην Εκκλησία στη δισχιλιετή πορεία της, αλλά και δημιουργεί ως σήμερα»1, να εμποδίζει την εξέλιξη και την πρόοδο των πραγμάτων εμμένοντας σε ξεπερασμένα κοσμικά σχήματα. Όπως ισχυρίζεται, εκείνο που απαιτείται είναι να έχουμε διάκριση, που είναι η μεγαλύτερη των αρετών2. Και φαίνεται να έχει δίκιο μόνον που θα πρέπει να κοιταχτεί πρώτα ο ίδιος στον καθρέπτη της συνείδησης του.
Χωρίς να υπεισέλθουμε σε περισπούδαστες αναλύσεις του θέματος, καταθέτουμε δύο (2) παρατηρήσεις / ερωτήματα για προβληματισμό.
1. Άραγε, έχουμε εξετάσει και καταλήξει στο να ορίσουμε, με αγιοπνευματική διάκριση, ποια, τελικά, είναι αυτά τα ουσιώδη και ποια τα επουσιώδη, ιδιαίτερα στα θέματα της πίστεως;
2. Ποιοι τελικά, έχουν την αρετή της διάκρισης; Τη διάκριση την έχουν μόνο εκείνοι που την επικαλούνται; Εκείνοι που “θεωρούν τους εαυτούς τους «σωτήρες» της Εκκλησίας και μαινόμενοι αγωνίζονται να την υπερασπίσουν και να την «σώσουν»”3 ή οι κατήγοροί τους, που κι εκείνοι θεωρούν ότι ex officio κατέχουν το αλάθητο, καθώς είναι αυτοί που ευαγγελίζονται την αλλαγή και την πρόοδο;Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η τραγική και θλιβερή αυτή επιστολή αποτυπώνει με ενάργεια τη στρεβλότητα του τρόπου σκέψεως μίας μερίδας του επισκοπικού σώματος της Ελλαδικής Εκκλησίας καθόσον θεωρείται βέβαιο ότι και άλλοι μητροπολίτες συντονίζουν το σκεπτικό τους εν προκειμένω με αυτό του μητροπολίτη Αργολίδος.
Αντί να συγχαρεί ο μητροπολίτης Αργολίδος το συνεπίσκοπό του για την παρρησία του και την ομολογιακή του παρουσία εν γένει αυτός τον μέμφεται και τον εγκαλεί.
Ο αγωνιστής μητροπολίτης πολεμείται από πολλών ετών από το άθεο, αντιεκκλησιαστικό και εθνοαποδομητικό κατεστημένο που διαφεντεύει και λυμαίνεται το δημόσιο βίο, από τα «γιουσουφάκια» της Νεας Τάξης και της «πολιτικής ορθότητας», με αξιοσημείωτη λύσσα και με διάθεση ηθικής εξοντωσεώς του (ποιος δύναται να λησμονήσει τις εναντίον του μηνύσεις με απώτερο σκοπό την τρομοκράτησή του και τη φίμωση του ελεγκτικού του λόγου;;;) του μόνο και μόνο επειδή αντιστέκεται με απαράμιλλο σθένος στους σκοτεινούς σχεδιασμούς του και τις ύπουλες μεθοδεύσεις του. Ο επίσκοπος Πειραιώς όχι απλώς μάχεται αλλά θηριομαχεί με έναν συρφετό θολοκουλτουριαρέων και ψευτοπροοδευτικών πολιτικών, δημοσιογράφων, ιθυνόντων ΜΚΟ, ιστολόγων κ.λ.π. Και αυτές του οι μάχες τον έχουν καταστήσει ιδιαιτέρως συμπαθή και αγαπητό όχι μόνο σε μεγάλη μερίδα του ποιμνίου της επισκοπικής του παροικίας και της Ελλαδικής Εκκλησίας γενικότερα αλλά και σε πολλούς απροκατάληπτους και τίμιους συνέλληνες που αναγνωρίζουν την ορθότητα των κατά καιρούς εκφερομένων απόψεων και θέσεών του αλλά, και κυρίως, την ακατάβλητη παρρησία με την οποία τις εκφράζει.Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »