Προχθές ήλθε ένα κανάλι από την Ελλάδα να μου πάρει μία συνέντευξη. Να με ρωτήσει πως ζούμε εμείς που είμεθα ημι-κατεχόμενη Μητρόπολις, για τις κατεχόμενες Λειτουργίες με αφορμή την Λειτουργίαν την τελευταία στον Άγιο Μάμα.
«Εάν δεν μπορούμε πίσω από τον θάνατο, πίσω από τις πυρκαγιές, πίσω από την εισβολή, πίσω από την παρατεταμένη κατοχή της Κύπρου και όποιου άλλου τόπου, πίσω από ένα σεισμόν, να βλέπομεν την ευκαιρίαν της αιώνιας ζωής και κλαψουρίζουμε μόνον της Παναγίας, με συγχωρείτε είναι λίγος ο Χριστιανισμός μας. Είναι λίγη, πολύ λίγη η πίστη μας και μάλλον ανάγκην δεν έχουν αυτοί που πήγαν στην αιώνια ζωήν, ανάγκη έχομεν εμείς να δυναμώσει η πίστη μας.»
«Να δούμε λίγο Ορθόδοξα τα γεγονότα που συμβαίνουν. Ένας θάνατος, μια θεομηνία, μια ψυχική ή σωματική ασθένεια, ένας πόλεμος, μια πυρκαγιά, ένας σεισμός είναι ένα δρομολόγιο για την αιώνια ζωή. Φτάνει να πούμε, ήμαρτον Θεέ μου, ελέησέ με. Φτάνει να βρούμε έναν λόγο προσευχής ακόμη κι εκείνη την δύσκολη ώρα.»
Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν θα είμαστε απλώς θαυμαστές προφητών και προφητειών. Πρέπει να διαχειριστούμε τα πράγματα. Ούτε να είμαστε φοβισμένοι γύρω από όλα αυτά που τελεσιουργούνται μήπως μας πιάσει κι εμάς καμιά σφαίρα. Μπορεί να μην μας πιάσει σφαίρα να μας πιάσει σεισμός, να μας πιάσει μια πείνα. Δηλαδή, κάποιες επιπτώσεις θα έχουμε κι εμείς. Άρα χρειάζεται διαχείριση, εσωτερική διαχείριση. Όχι να γεμίσουμε τα ψυγεία μας, κάποτε θα αδειάσουν. ..
Θα είστε μάρτυρες, ιδιαιτέρως οι εκπαιδευτικοί, ότι συχνά πυκνά ανάλογα με το ποία κυβέρνηση είναι στην εξουσία έχουμε και διαμάχες. Εάν είναι αριστερή η κυβέρνηση που έχουμε την κατηγορούν οι δεξιοί: μα η παιδεία που έχετε δεν είναι Ελληνοκεντρική. Εάν είναι δεξιά η κυβέρνησις που έχουμε τότε οι αριστεροί την κατηγορούν: είστε εθνικιστές και αγνοείτε τον πλουραλισμό της κοινωνίας και τον πολυπολιτισμό και την διαφορετικότητα.
Και δεν τολμά να σηκωθεί ένας, ούτε επίσκοπος, ούτε παπάς, ούτε παιδαγωγός και να πει:
Έλεγα στα παιδιά, διότι ξέρετε πηγαίνω τακτικά στα σχολεία της περιοχής μου, ένα από τα θέματα που μερικοί νέοι μερικές φορές μου θέτουν είναι και αυτό της κατανόησης της Θείας Λειτουργίας.
Η μαρτυρία που ακολουθεί έγινε φέτος (Φεβρουάριος 2016) από μια απλή γυναίκα σε εκπομπή της Κυπριακής τηλεόρασης και αφορά τη Ρωσσία.
Η μαρτυρία είναι στην Κυπριακή διάλεκτο και προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα [24:10 – 26:20].
***
Επήγα και εξομολογήθηκα για κάτι προσωπικό μου. Είπε μου να κάμνω μίαν προσευχή της Παναγίας.
Έκαμα προσευχήν της Παναγίας και είπα, Παναγιά μου πρέπει να μου δείξεις κάτι, ότι κάτι είναι να γίνει, σε παρακαλώ, επροσεύχομαι.
Την νύχταν που ήταν ν’ αρχίσει ο πόλεμος εις την Ρωσσία .. την Τουρκία και την Ρωσσία που ήταν να αναμειχθούν τούτες οι χώρες .. είδα ότι ήμουν εις το χωριό μου και φέραν μιαν εικόναν της Παναγίας. Επήγα επροσκύνησά Τη.