Δεν συντρέχουν λόγοι αλλαγής σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους.

 O Σεβασμιώτατος αποκαλύπτει τα τερτίπια της πολιτικής εξουσίας που αυνεχώς βοά για «θρησκευτική ουδετερότητα», αλλά η θρησκευτική ελευθερία και η ανεξιθρησκεία κατοχυρώνονται στο άρθρο 13.

Tο Βήμα Ορθοδοξίας επικοινώνησε με τον Μητροπολίτη Μάνης Χρυσόστομο, που γνωρίζοντας πολύ καλά και το νομικό κομμάτι, εξηγεί πως δε συντρέχουν λόγοι αλλαγής του άρθρων που αφορούν τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους.

«Πρωταρχικά είναι ανάγκη όταν μιλάμε γι’αυτές τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους να γνωρίζουμε κυρίως τι είναι Εκκλησία», αναφέρει αρχικά και προσθέτει: «Η Εκκλησία δεν είναι ένας οιοσδήποτε κοσμικού τύπου οργανισμού ο οποίος αλλάζει κατά διάφορα χρονικά διαστήματα.

Γι’ αυτό και οι φράσεις «ωρίμασε η κοινωνία» ή » είναι καιρός τώρα» τυγχάνουν μικρού βεληνεκούς φράσεις. Η Εκκλησία δεν είναι εφεύρημα τωρινό υπάρχει αιώνες τώρα προ κάθε κράτους».

Εν συνεχεία αναφέρθηκε στα σημεία εκείνα του Συντάγματος που οι κυβερνώντες θέλουν να αλλάξουν και τονίζει: «Το προοίμιον του Συντάγματος είναι τίτλος τιμής για το έθνος μας. Εμείς σεβόμαστε τιμάμε την ιστορία μας. Και τούτο γιατί έχουμε ιστορία πολιτισμού που στηρίζεται στον κλαδικό Ελληνισμό και στην Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία.

Η εκλογή του Μητροπολίτη Μάνης κ. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου και το αγελαίο ποίμνιο.

 Με συγχωρείτε για αυτόν τον τίτλο, αλλά εάν δεν διορθωθούμε να μην απορούμε γιατί μας συμπεριφέρονται οι Ιεράρχες σα να είμαστε άλογο ποίμνιο.

Διαβάζω για τον ντόρο που έχει προξενήσει σε μερίδα της τοπικής κοινωνίας η εκλογή του νέου Μητροπολίτη Μάνης κ. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου και κάνω μία μικρή έρευνα.

Το 1998 με εντολή του Σημίτη και ενόψει την ανάδειξη του νέου Αρχιεπισκόπου που θα διαδεχόταν τον μακαριστό Σεραφείμ, υπουργός κυκλοφόρησε μια δημοσκόπηση για να δει ποιος εκ των υποψηφίων ήταν αρεστός. Σκοπός αυτής της δημοσκόπησης ήταν να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης σε περίπτωση που έβγαζε αρεστό αυτόν που και η κυβέρνηση ήθελε. Όταν τα αποτελέσματα έδειξαν τον μακαριστό Χριστόδουλο η δημοσκόπηση αποσύρθηκε στα μουλωχτά. Αυτή η πρωτοφανής για τα εκκλησιαστικά δεδομένα κίνηση ήταν μία προσπάθεια της Κυβέρνησης να επιβάλει στην Εκκλησία τον δικό της άνθρωπο.

Το 2007, αναδεικνύεται θέση στην Μητρόπολη Μεσσηνίας. Ο μακαριστός Χριστόδουλος επιθυμούσε σφόδρα την τοποθέτηση εκεί του πρώην Θεσσαλιώτιδος και νυν Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου (Κουμαριανού). Ο δήμαρχος όμως της Καλαμάτας είχε αντιρρήσεις και τούτη βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που τοπικός άρχοντας παρέμβαινε στα της Εκκλησίας προτείνοντας κάποιον άλλον. Έπειτα από πολλές πιέσεις, προτάσεις και συμβιβασμούς κατέληξαν στον Χρυσόστομο Σαββάτο. Τώρα… το φυσάμε και δεν κρυώνει!! Παρεμπιπτόντως, το 2007 ο δήμαρχος της Καλαμάτας ήθελε τον τότε Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μ. Μεσσηνίας, τον κ. Θεόκλητο Λαμπρινάκο (τώρα Μητροπολίτης Σταγών). Οι Μανιάτες 11 χρόνια αργότερα θέλουν τον π. Συμεών Λαμπρινάκο για Μητροπολίτη τους. Έλα Παναγία μου!!

Τον Νοέμβριο του 2017 «το Δημοτικό Συμβούλιο Ανατολικής Μάνης συνέρχεται για να εκδόσει ψήφισμα με το οποίο υποστηρίζει και προωθεί για υποψηφιότητα τον Πρωτοσύγκελλο της Μητρόπολης Μάνης π. Συμεών Λαμπρινάκο.»

Και ερωτώ. Τι δουλειά έχει το Δημοτικό Συμβούλιο που υπάγεται στην κρατική δομή να ανακατεύεται με την εκλογή ενός Ποιμένα της Εκκλησίας; Απλά και ξάστερα. Και δεν θα ρωτήσω καν ποιοι συνήθως αλωνίζουν μέσα στα Δημοτικά Συμβούλια.