Βάσω Κατράκη (1914 – 27 Δεκεμβρίου 1988)

.

Η Βάσω Κατράκη γεννήθηκε στο Αιτωλικό το 1914 και πέθανε στην Αθήνα στις 27 Δεκεμβρίου 1988. Ήταν Ελληνίδα ζωγράφος και κυρίως διακεκριμένη χαράκτρια.

Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Κωνσταντίνο Παρθένη και τον Γιάννη Κεφαλληνό. Ξεκίνησε με την ζωγραφική, αλλά γρήγορα φάνηκε η κλίση της στη χαρακτική.

Η καταγωγή της από το Νησάκι του Αιτωλικού την σημάδεψε ανεξίτηλα στη ζωή της αλλά και στο έργο της. Τα έργα της απεικονίζουν κυρίως την λιμνοθάλασσα, τους ψαράδες με τις βάρκες τους και τα σταφνοκάρια, τα «Γιοφύρια» του Αιτωλικού αλλά και μορφές της επαρχίας, ανθρώπους του μόχθου και απλοϊκές γυναίκες όπως επίσης και σκηνές από την Κατοχή, τον Εμφύλιος και αργότερα την δικτατορία.

Για τις πολιτικές της θέσεις, εξορίστηκε κατά την περίοδο του Εμφυλίου αλλά και κατά την περίοδο της δικτατορίας. Υπήρξε κάτοικος Πειραιά από το 1947 – 1955. Έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό. Οι ξυλογραφίες της χαρακτηρίστηκαν υποδειγματικές.

Μαθητής και άξιος συνεχιστής της Βάσως Κατράκη υπήρξε ο γνωστός και επίσης πολυβραβευμένος χαράκτης, Απόστολος Κούστας, με καταγωγή από το Μεσολόγγι.

Η Βάσω Κατράκη ως χαράκτρια δούλεψε σε μεγάλο βαθμό το υλικό του ψαμμίτη, ένα υλικό που λίγοι χαράκτες έχουν δουλέψει, γεγονός που της χάρισε διεθνή φήμη.

Ο Έλληνας που θυσίασε γυναίκα, παιδιά και γονείς, για να σώσει το Μεσολόγγι τα Χριστούγεννα του 1822

Χριστούγεννα 1822. Δέκα χιλιάδες Τούρκοι, με επικεφαλής τους Ομέρ Βρυώνη και Κιουταχή, πολιορκούν το Μεσολόγγι. Οι δυνάμεις των πολιορκημένων δεν ξεπερνούσαν του 900 άντρες.

Η πολιορκία είχε κρατήσει ήδη δύο μήνες και οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να κουράζονται. Οι ασθένειες θέριζαν το στρατόπεδο, οι μισθοί καθυστερούσαν, γινόντουσαν συνεχώς επιθέσεις από ομάδες κλεφτών και είχαν αρχίσει κι οι συνηθισμένες διαφωνίες μεταξύ Τούρκων και Αλβανών αξιωματικών.

Τότε, ο Ομέρ Βρυώνης κι ο Κιουταχής αποφασίζουν να διεξάγουν μία νυχτερινή επίθεση. Για εκείνη την εποχή, οι βραδινές επιχειρήσεις δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Δεν υπήρχαν φωτοβολίδες και προβολείς και ήταν τρομερά δύσκολο να συντονιστούν τα τμήματα. Αλλά ήταν τέτοια η ανάγκη των Τούρκων να σημειώσουν κάποια πρόοδο με την πολιορκία, που ήταν διατεθειμένοι να τολμήσουν ακόμα και αυτό. Σχεδίασαν, μάλιστα, να επιτεθούν παραμονή Χριστουγέννων, όταν όλοι οι Έλληνες θα βρίσκονταν στην εκκλησία.