Η Μάχη της Καστέλλας (30 Ιανουαρίου 1827)

Στίς 30 Ιανουαρίου 1827, ο Κιουταχής επιχείρησε νέα επίθεση, αυτή τή φορά στόν λόφο τής Καστέλλας ή Μουνιχίας, τόν οποίον είχαν οχυρώσει οι Έλληνες. Αφού έστησε τά πυροβόλα του καί άρχισε νά βομβαρδίζει τίς θέσεις τών Ελλήνων, εξαπέλυσε τό πεζικό του γιά νά τίς καταλάβει.Οι Έλληνες μέ τή σειρά τους είχαν στήσει καί αυτοί κανόνια στόν λόφο τής Καστέλλας καί μαζί μέ τά πυροβόλα τής Καρτερίας καί τών δύο ψαριανών πολεμικών πλοίων πού πυροβολούσαν από τό λιμάνι τής Μουνιχίας, επέφεραν βαρύτατες απώλειες στόν εχθρό.

Ο Γκόρντον είχε αναλάβει τήν οργάνωση τού πυροβολικού καί οι εύστοχες βολές του ανάγκασαν τόν εχθρό νά υποχωρήσει. Μόλις οι Έλληνες αντιλήφθηκαν τήν άτακτη υποχώρηση τών Τουρκαλβανών, πετάχτηκαν από τά ταμπούρια τους καί μέ επικεφαλής τούς Μακρυγιάννη, Δημήτριο Μπενιζέλο καί Σπύρο Δοντά τούς κυνήγησαν παίρνοντας εκδίκηση γιά τήν ήττα στό Καματερό. Οι απώλειες τών Τούρκων ξεπέρασαν τούς 300 αλλά καί οι Έλληνες άφησαν στό πεδίο τής μάχης 60 νεκρούς. Τή σημαντικότερη βοήθεια προσέφερε κατ’ ομολογία όλων τό ατμοκίνητο πλοίο Καρτερία, μέ τό ισχυρό πυροβολικό του καί τούς επιδέξιους χειρισμούς τού κυβερνήτη του Άστιγγος (Frank Abney Hastings).

H συνέχεια ΕΔΩ

Μὲ κωλοτούμπα στὸν γκρεμό;

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Οἱ γκρεμοὶ χάσκουν πάντοτε ἐνώπιον τῆς διαχρονικῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.
Πολλὲς φορὲς πέσαμε μέσα στοὺς γκρεμοὺς βλ. Ζάλογγο.
Τὸ θέμα εἶναι πῶς πέφτουμε καὶ τί μήνυμα δίνουμε σὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς παρακολουθοῦν.
Καὶ τελικὰ ἂν κατὰ τὸ ἀνάλογο θάρρος καὶ τὴν λεβεντιὰ ἐμφανίζεται ¨ὁ ἀπὸ μηχανῆς ΘΕΟΣ τοῦ Ἔθνους¨ πού μᾶς δίνει πτερὰ στὶς ψυχὲς γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς γκρεμιστές μας;

¨Οἱ Εὐρωπαῖοι ἀποφάσισαν νὰ σπρώξουν τὴν Ἑλλάδα στὸν γκρεμό.¨
Ὁ Πὸλ Κρούγκμαν μὲ ἄρθρο τοῦ ἀμέσως μετὰ τὴ διαφωνία τοῦ Eurogroup, πῆρε θέση μὲ ἄρθρο του στοὺς New York Times τονίζοντας ὅτι ἡ Εὐρώπη ἀποφάσισε τὸ «τέλος τῆς Ἀθήνας» καὶ καταλήγει λέγοντας ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι ἀποφάσισαν νὰ σπρώξουν τὴν Ἑλλάδα στὸν γκρεμό. 6|02|2015 22:41 iefimerida.gr

¨ Ὁ Θεὸς ἂς κάμη τὸ ἔλεός του νὰ μᾶς γλυτώση ἀπὸ τὸν μεγάλον γκρεμνὸν ὁπού τρέχομεν νὰ τζακιστοῦμεν.¨ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Η Μάχη της Καστέλλας (30 Ιανουαρίου 1827)

Καραϊσκάκης στήν Καστέλλα, πίνακας Θεόδωρου Βρυζάκη

Στίς 30 Ιανουαρίου 1827, ο Κιουταχής επιχείρησε νέα επίθεση, αυτή τή φορά στόν λόφο τής Καστέλλας ή Μουνιχίας, τόν οποίον είχαν οχυρώσει οι Έλληνες. Αφού έστησε τά πυροβόλα του καί άρχισε νά βομβαρδίζει τίς θέσεις τών Ελλήνων, εξαπέλυσε τό πεζικό του γιά νά τίς καταλάβει.Οι Έλληνες μέ τή σειρά τους είχαν στήσει καί αυτοί κανόνια στόν λόφο τής Καστέλλας καί μαζί μέ τά πυροβόλα τής Καρτερίας καί τών δύο ψαριανών πολεμικών πλοίων πού πυροβολούσαν από τό λιμάνι τής Μουνιχίας, επέφεραν βαρύτατες απώλειες στόν εχθρό.

Ο Γκόρντον είχε αναλάβει τήν οργάνωση τού πυροβολικού καί οι εύστοχες βολές του ανάγκασαν τόν εχθρό νά υποχωρήσει. Μόλις οι Έλληνες αντιλήφθηκαν τήν άτακτη υποχώρηση τών Τουρκαλβανών, πετάχτηκαν από τά ταμπούρια τους καί μέ επικεφαλής τούς Μακρυγιάννη, Δημήτριο Μπενιζέλο καί Σπύρο Δοντά τούς κυνήγησαν παίρνοντας εκδίκηση γιά τήν ήττα στό Καματερό. Οι απώλειες τών Τούρκων ξεπέρασαν τούς 300 αλλά καί οι Έλληνες άφησαν στό πεδίο τής μάχης 60 νεκρούς. Τή σημαντικότερη βοήθεια προσέφερε κατ’ ομολογία όλων τό ατμοκίνητο πλοίο Καρτερία, μέ τό ισχυρό πυροβολικό του καί τούς επιδέξιους χειρισμούς τού κυβερνήτη του Άστιγγος (Frank Abney Hastings).

Μοναχός Χριστόφορος Παπουλάκος (†1861),

Σέ πεῖσμα τῶν καιρῶν, ἐμεῖς δεν θά πάψουμε ν᾽ ἀναφερόμαστε σε ἱερές, ὁδηγητικές μορφές τοῦ παρελθόντος, πρός ἐνίσχυση, ἐνδυνάμωση καί ἀναψυχή. Συμπληρώνονται ἐφέτος 150 (154) ἔτη ἀπό την ὁσιακή κοίμηση τοῦ Παπουλάκου.

.

Πολέμησε ὁλόψυχα ξένες ἐπιδράσεις, δυτικές παραδόσεις, ξένες πρός τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Καυτηρίασε τόν ἑτερόδοξο μονάρχη, πού ἔκλεισε πολλά μοναστήρια καί γκρέμισε βυζαντινούς ἱ. ναούς. Γιά τά φλογερά κηρύγματά του, διώχθηκε, ταλαιπωρήθηκε, ἐξορίσθηκε καί φυλακίσθηκε.

Η μάχη στα Βασιλικά (23 -26 Αυγούστου)- Η νίκη των Ελλήνων

Πόλεμος των Βασιλικών (Παναγιώτης ζωγράφος. Εμπνευσμένο από τόν Μακρυγιάννη ) Από: anthoulaki.blogspot.gr

Μετά τις μάχες της Αλαμάνας και της Γραβιάς και την αποτυχία του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ να περάσουν στην Πελοπόννησο, η τουρκική κεντρική διοίκηση αναγκάστηκε να κινητοποιήσει και νέες δυνάμεις προς νότο. Αυτή τη φορά επτά χι­λιάδες Τούρκοι ξεκίνησαν από Μακεδονία με επικεφαλής το Μπεϊράν Πασά, ο οποίος είχε εντολή να ενωθεί με τις δυνάμεις του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ Πασά κι όλοι μαζί να περάσουν στην Πελοπόννησο με σκοπό να καταπνίξουν την Επανάσταση και να ενισχύ­σουν τους Τούρκους της πολιορκημένης Τριπολιτσάς.

Τότε «πουλούσαν» τον εαυτό τους για την πατρίδα, τώρα την πουλούν

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

Στα «Άπαντα περί Κολοκοτρωναίων», (εκδ. ΙΔΕΒ), περιέχεται και ο περίφημος λόγος του θρυλικού Γέρου του Μοριά στην Πνύκα. Δεν θα αναφερθώ στον περίφημο λόγο του στρατηγού, παρακαταθήκη στο Γένος. (Τον οποίο φρόντισαν τα σαϊνια του πρώην Παιδαγωγικού Ινστιτούτου να λογοκρίνουν.

.

Στο απόσπασμα που περιέχεται στο βιβλίο «Γλώσσας» Στ’ Δημοτικού, β’ τεύχος, σελ. 105, αφαιρέθηκε το σημείο, στο οποίο ο Κολοκοτρώνης περιγράφει τα δεινά της Τουρκοκρατίας: «Και ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι μπορούσαν διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος τον σταυρόν τον έκαμε…»).

.

Στον προαναφερθέντα τόμο, μετά το τέλος του Λόγου, παρατίθεται μια υποσημείωση. Αντιγράφω: «Ο Λόγος του Κολοκοτρώνη εις Πνύκα κατεγράφη από τον γυμνασιάρχη Γεώργιο Γεννάδιο, δημοσιεύτηκε δε στον “Αιώνα”, 13 Νοε 1838, με την σημείωση: “Κατά την 7 Οκτωβρίου ο στρατηγός Θ. Κολοκτρώνης, Σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας, ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώρα τον πεπαιδευμένον Γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα.

.

Ενθουσιασθείς και από την παράδοσιν και από την θέαν τοσούτων μαθητών, είπε προς τον κ. Γεννάδιον, την οποία συνέλαβεν επιθυμίαν του να ομιλήση, ει δυνατόν, και ο ίδιος προς τους νέους μαθητάς. Την πρότασίν του αυτήν απεδέχθη ο κ. Γυμνασιάρχης με την μεγαλυτέραν ευχαρίστησιν και προσδιώρισε την 10 ώραν της επιούσης ως ημέρας εορτασίμου». Και επειδή μαζεύτηκε όλη η Αθήνα, λόγω στενότητας του Γυμνασίου, ο Κολοκοτρώνης μίλησε στην Πνύκα.

Μια απάντηση στην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για τις παρελάσεις

 Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

.

«Οι παρελάσεις, κάθε Οκτώβρη και Μάρτη, σχηματίζουν το ποτάμι της ζωής για να το βλέπουμε»

Γ. Ιωάννου «Κοιτάσματα»

.

Διάβασα με προσοχή τα δύο κείμενα της κ. Ειρήνης Αγαθοπούλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, στον νομό Κιλκίς, σχετικά με την αναγκαιότητα των παρελάσεων, το πρώτο, και το απαντητικό δεύτερο, κατόπιν ερωτήματος αναγνώστη του «ΜΑΧΗΤΗ», για τις λεγόμενες «παρελάσεις υπερηφανείας» των ομοφυλοφίλων.

Κατ’ αρχάς, αν και νέα, αναμασά παλιά και μουχλιασμένα επιχειρήματα, που επιπολάζουν, εδώ και δεκαετίες, στα τρικυμιώδες πέλαγος των συνασπισμένων συνιστωσών της αριστεράς ή αριστερόεσσας.

Λείψανο του παρελθόντος και η γλώσσα της, το γνωστό αριστεροκομματικό ιδίωμα-η ξύλινη γλώσσα-που αφού επί μισό αιώνα επιχωρίασε αποκλειστικά στο σύμπαν του ΚΚΕ, ως σύμπτωμα ιδιοπαθές, τις τελευταίες δεκαετίες υπερέβη το γκέτο του γενεθλίου χώρου του, με βραδύ βηματισμό αρχικά, για να απλωθεί επί πτερύγων ανέμων εν συνεχεία και να γνωρίσει ημέρες δόξας λαμπρής με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981. (Προφανώς οι «ορδές» των οπαδών του Κινήματος, που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, διαβρώνουν και την γλωσσική του φυσιογνωμία).

Στο κείμενό της «τι εξυπηρετούν οι παρελάσεις;», η κ. Αγαθοπούλου, θέτει κάποια, «φιλολογικά» ερωτήματα και απαντά η ίδια. Μέμφει τα παιδιά, τους μαθητές, διότι: «δεν γνωρίζουν καν τι γιορτάζουμε εκείνη την ημέρα». Είναι απειθάρχητα.Παρελαύνουν ασύντακτα, «το αρνείται υποσυνείδητα ο οργανισμός τους» αισθάνονται, δηλαδή, πνευματική αδιαθεσία την ημέρα της παρέλασης.

Το τέλος του τελευταίου Δερβέναγα των Κραβάρων.

Αχμέτ Νεπρεβίστα ή Πρεβίστας ή Ντεπριβιστάνης: ο τελευταίος ντερβέναγας των Κραβάρων .

Τον Οκτώβριο του 1828, ο Δημ. Υψηλάντης, με τρεις χιλιαρχίες, εκστρατεύει στη Ρούμελη. Ταυτόχρονα ο Κίτσος Τζαβέλλας -με μια χιλιαρχία, με την πεντηκονταρχία του Νίκου Τζαβέλλα και με τα στρατιωτικά σώματα του Μαστραπά, του Μακρή και του Γάλλου Georges Frederic baron Dentze, που όλα μαζί έφταναν τους 4.000 στρατιώτες -εκστρατεύει προς τα Κράβαρα και την Οξυά.

Οι Τούρκοι έντρομοι μπρος στην ορμή του Τζαβέλα, κατέφυγαν στη Ναύπακτο, στο Καρπενήσι, στην Υπάτη (Πατρατζίκι) και στην Λομποτινά (Άνω Χώρα). Ο Τζαβέλας καλεί τους Τούρκους να του παραδώσουν τα Κράβαρα.

Ο Αλβανός Δερβέναγας της περιοχής Κραβάρων Αχμέτ Νεπρεβίστα, πολιορκούμενος στην Λομποτινά απαντά προς τον Κίτσο Τζαβέλα, όταν ο τελευταίος τον κάλεσε να παραδοθεί και να εγκαταλείψει τον τόπο:

«Αγαπητέ μοι κίτζο τζαβέλα,το γράμμα σου έλαβα τα γραφόμενα σου καλώς εκατάλαβα.Τζαβέλα,΄ήξευρε ότι απο τον καιρόν οπού έβαλα το ντουφέκι εις τον ώμον στοχάζομαι τον εαυτόν μου τω όντι δια βασιλέα και τα εδικά σου τα ελληνοκορομπλίσματα να τα ειπείς εκεί οπου περνάνε ειδέ εις εμένα μένουν άκαιρα ορφανέ.

Οτι αν θελης να δείξης το ελληνικόν σου έρχεσαι εδώ και τότε θέλεις καταλάβει δυστυχισμένε εκείνους οπου τρώγουν τα ψημένα κάστανα. Ορέ κίτζο τζαβέλα το να μου λέγεις οτι η υψηλή πόρτα της ρωσσίας πολεμά εις τα κάστρα της Πόλεως,και τον βασιλέα μας έχουν κλεισμένον εις το ουτζκαλεση,το γνωρίζω καιμένε,οτι μ’αυτά σας γελούν οι φράγκοι,και σας στέλνουν εδώθε δια να σας σκοτώνωμεν σαν τα σκυλιά,και έχομεν ελπίδα εις τον θεόν,οπου ο πολυχρονεμένος βασιλέας μας την υψηλήν πόρταν της ρωσσίας σας θέλει την χαμηλώσει,τζαβέλα περισσότερα δεν σου γράφω και θεόθεν υγίαν.

Τι χρειάζεται; Ένα εγερτήριο σάλπισμα!

Δημήτρης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

.

«Έχω για σε Πατρίδα μου, στα σπλάχνα, χαλασμό»  
Βαλαωρίτης

.

Ερωτώ: αν αύριο-μεθαύριο γίνουν εκλογές, το επιτρέψει η «Τριμερής», τι θα συμβεί;

Πρώτον: κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το παρδαλοειδές αυτό μόρφωμα, και θα έχουμε πρωθυπουργό του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος, κατά δήλωσή του, είναι άθεος, δηλαδή άφρων και, όπως μας κανοναρχεί ο Μακρυγιάννης,

“χωρίς θρησκείαν δεν υπάρχει αρετή, ηθική και πατριωτισμός. Γιατί κι η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν… και τότε λέγονται έθνη, όταν είναι στολισμένα με πατριωτικά αιτήματα, το εναντίον λέγονται παλιόψαθες των εθνών και βάρος της Γης».

Θα αντιτείνει κάποιος: Τις είδαμε τις προκοπές με αυτούς, που δεν διαλαλούσαν αθεία, τους πολιτικούς των…δοξολογιών.

Σωστό και συμφωνώ. Καλύτερα τους «γνήσιους» εκκλησιομάχους παρά τα κακέκτυπα, τα φαρισαϊκά σκύβαλα. Όμως είναι τόσο «βαριά» η κληρονομιά αυτού του τόπου-Ελλάδα το εικονοστάσι της Οικουμένης-που είναι διαστροφή και ιεροσυλία να κυβερνηθεί από ανθρώπους που χλευάζουν και απορρίπτουν την βασική και πολυτίμητη «συνιστώσα» της ιστορικής μας υπάρξεως: Την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δευτέρον: Επανεκλέγεται ο «μνημονιακός θίασος»: Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης (αποχώρησε, αλλά τίποτε δεν αποκλείει την επαναπρόσληψή του) συνεχίζουν απτόητοι το προσκύνημα και την πειθήνια υποταγή στο λυσσαμένο σκυλί του Βερολίνου.

Οι ξενισμοί στη γλώσσα μας

Φωτογραφία από:logia-tou-aera.blogspot.com

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς

.

Ξενισμός είναι η γλωσσική ξενομανία, η γλωσσική μας εξάρτηση από τις ξένες γλώσσες –μακροπρόθεσμα η πιο επικίνδυνη- κυρίως από την Αγγλική. Ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Σεφέρης είχε επισημάνει το πρόβλημα από πολύ παλιά, όταν έλεγε πως «….στα χρόνια μας, πρέπει να μην το ξεχνάμε, το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική. Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε, ή όχι, ελληνικά». Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που οδηγούν στην άλωση της γλώσσας μας από τους ξενισμούς; Πού οφείλεται αυτή η αδικαιολόγητη χρήση ξένων λέξεων και φράσεων; Εν τάχει απαριθμούμε κάποιους απ’ αυτούς.

Πρώτον: Η κάμψη των παραγωγικών και αφομοιωτικών ικανοτήτων της γλώσσας μας. Δείγμα ευρωστίας μιας γλώσσας είναι να εντάσσει και να προσαρμόζει στο δικό της κλιτικό σύστημα ξένες λέξεις ή να πλάθει ελληνολεκτικά αντίστοιχα στοιχεία. Χάρις στον παλαιότερο αφομοιωτικό δυναμισμό της γλώσσας μιλούμε σήμερα για καουμπόηδες, χίπηδες, βιταμίνες, γκοφρέτες, πλατφόρμα, φλερτάρω, καφετζής, ρουσφέτι, μπελάς, μουσαφίρης, λιντσάρω και εκατοντάδες εξελληνισμένες ονομασίες ξένων πόλεων, ποταμών, χωρών. (Βρυξέλλες, Λονδίνο, Παρίσι, Βολταίρος, κλπ).

«Λαγός τη φτέρη έσειε κακό του κεφαλιού του»

Φωτογραφία από:www.sakketosaggelos.gr –

του Δημήτρη Στεργιούλη
Επίτιμου Διευθυντή 2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου
“¨ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ”

.

O Axμέτ Νταβούτογλου , υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, απροκάλυπτα, απροσχημάτιστα, ασύστολα και ανερυθρίαστα και από καιρού εις καιρόν εκσφενδονίζει λεκτικές ρουκέτες σε βάρος της πατρίδας μας και ονειρεύεται τουρκοποίηση τόσο της Δυτικής Θράκης, όσο και των Αιγαιοπελαγίτικων νησιών μας.

Σύμφωνα δε με δηλώσεις του , που λίαν προσφάτως είδαν το φως της δημοσιότητας, η υλοποίηση των σχεδιασμών του δεν μπορεί να επεκταθεί σε βάθος χρόνου πέραν της δεκαετίας.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πώς αντιμετωπίζει το Υπουργείο Εξωτερικών της Πατρίδας μας τις ιταμές αξιώσεις των Τούρκων.

Πάντως ο Νταβούτογλου εκτός του ότι είναι αμετροεπής, υπερόπτης , αλάστωρ και υπερφίαλος είναι και ανιστόρητος.
Ας τολμήσει λοιπόν να επιχειρήσει υλοποίηση των σχεδιασμών του και τότε θα δει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του.

Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με το θλιβερό αυτό οντάριο της Τουρκίας. Του θυμίζω όμως μερικά ονόματα Ελλήνων και ας φροντίσει να μάθει την ιστορία του καθενός .

Τα παράσιτα και ο…Παράσιτος

Φωτογραφία από:digital-art-gallery.com

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς

«Έλα της θάλασσας θεριό

και του πελάγου μπόρα

το φοβερό σκουπιδαριό

να διώξεις απ’ τη χώρα»

(Ν.Γκάτσος)

Εν πρώτοις ένα ανέκδοτο, το οποίο δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Παρθενών», το 1878, και υποδηλώνει την αναξιοκρατία και τις ποταπές συναλλαγές του διεφθαρμένου πολιτικού κόσμου και… υπόκοσμου. Νυν και αεί…

«Ο σουλτάνος διόρισε βεζύρη έναν άνθρωπό του, ολότελα αστοιχείωτο και κακοήθη, Χασάνης το όνομά του. Αρρωσταίνει βοριά κάποια στιγμή ο πατέρας του Χασάνη, καλεί το γιό του, τον ασπάζεται, τον αποχαιρετά και του λέει:

Παιδί μου, τώρα που θα πάω στον Κάτω Κόσμο, αν με ρωτήσουν πώς πάει το δοβλέτι (=το κράτος), τι να τους πω;
Πες τους πως ο Χασάνης, έγινε βεζύρης και θα καταλάβουν!…»

Θα λέγαμε σήμερα στον πατέρα του Χασάνη:

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843

Αναδημοσίευση από τις ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

(απο τη μαρτυρία μιας Δανέζας της οθωνικής αυλής, της Χριστιάνας Λύτ)

.

Το συγκεκριμένο πλήθος του λαού στη μετέπειτα ονομαζόμενη »πλατεία Συντάγματος» ζητούσε επίμονα να βγεί ο Όθων με τους υπουργούς του στον εξώστη, ενω παράλληλα τον επευφημούσε με πρωτοφανή ενθουσιασμό. (λαική λιθογραφία που αναφέρεται στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου1843 – Μουσείο Μπενάκη ,Αθήνα).

Τη νύχτα ξυπνήσαμε όλοι απο φοβερούς αλαλαγμούς χιλιάδων ανθρώπων.Στην αρχή νομίσαμε οτι έρχονταν απο το γερμανικό σύλλογο »Φιλαδέλφεια» ,γιατι οι θαμώνες του διασκέδαζαν πάντα κάνοντας πολλή φασαρία.Οταν όμως κοιτάξαμε καλύτερα,είδαμε στο φώς του φεγγαριού ,οτι όλη η πλατεία του παλατιού ,ήταν γεμάτη στρατιώτες και πολίτες που κραύγαζαν: »Ζήτω το Σύνταγμα!».Δεν ηταν καθόλου ευχάριστα όλα αυτά.Έίχαμε βέβαια ακούσει κάτι ψιθύρους