Πόσο ψέμα και διαστρέβλωση μπορεί να χωρέσει στην ιστορία της σκοτεινής δεκαετίας του 60

.

Κώστας Καραΐσκος

Καθώς η συριζοκυβέρνηση στήνει βήμα βήμα κυπριακό σκηνικό στη Θράκη, ας θυμηθούμε μερικές ξεχασμένες αλήθειες.

Άριστος Μιχαηλίδης

Η Ζυρίχη υπογράφτηκε 11 Φεβρουαρίου 1959. Το τουρκικό πλοιάριο Ντενίζ πιάστηκε να κουβαλά όπλα από την Τουρκία 18 Οκτωβρίου 1959. Δηλαδή, οκτώ μήνες μετά από την υπογραφή της συμφωνίας. Την ώρα που στήναμε κοινό κράτος οι Τουρκοκύπριοι εξοπλίζονταν και εκπαιδεύονταν από Τούρκους στρατιωτικούς, που ήρθαν στα τ/κ χωριά ως δάσκαλοι. Από τον Μάρτιο του 1961 οι Τουρκοκύπριοι βουλευτές αρνούνταν να ψηφίσουν τον «Περί Φόρων και Τελών Νόμων» και το κράτος κινδύνευε να παραλύσει.

«Η πολιτική την οποίαν ηκολούθησαν τα τουρκικά μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων ήτο ευθυγραμμισμένη με την πολιτικήν της Τουρκίας», έλεγε ο Ραούφ Ντενκτάς στην «Τουρκική Κοινοτική Συνέλευση» αναδεικνύοντας το οργανωμένο σχέδιο ανωμαλίας. Την ώρα που στήναμε κοινό κράτος, η τουρκοκυπριακή ηγεσία κατακρατούσε και εκμεταλλευόταν τη δημοτική περιουσία, που είχε αρπάξει κατά τις δικοινοτικές ταραχές του 1958, και μάζευε παράνομα φόρους από τους Τουρκοκύπριους.

Παράλληλα, δολοφονούνταν από την ΤΜΤ και κατατρομοκρατούνταν όσοι Τ/κ μιλούσαν για συμβίωση (οι εκδότες της «Τζιουμχουριέτ», Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Γκιουράν, δολοφονήθηκαν στις 23 Απριλίου 1962, δηλαδή πριν από τις συγκρούσεις του 1963). Όταν Μακάριος και Κουτσιούκ προσπαθούσαν (με επιτροπές που όρισαν) να βρουν άκρη στη βρετανική ασάφεια περί χωριστών δήμων, στην Πάφο, οι Τ/κ άρχισαν να κτίζουν τείχος, για να χωρίσουν τη δημοτική περιοχή, την οποία παράνομα επέλεξαν και χάρισαν στους εαυτούς τους.

Περί της ελληνικής αντίστασης

Γράφει ο Άντης Ροδίτης

.

Πολύ συχνά ακούμε από τους διάφορους Κυπρίους «αντιπολιτευόμενους» (δηλαδή εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς ως πιο κατάλληλους για ν’ αναλάβουν τους χειρισμούς για το μέλλον της Κύπρου), ότι επιβάλλεται «αλλαγή πλεύσης». Μιλούν για εγκατάλειψη της πολιτικής του «καλού παιδιού» και για την ανάγκη, ακόμα, «να τρίξουμε τα δόντια στην Τουρκία»!

Δεν είναι απλώς δείγμα πολιτικής ανωριμότητας το γεγονός ότι ένα σημαντικό μέρος του κυπριακού λαού εκλαμβάνει ως σοβαρές αυτές τις υπό τύπον διακηρύξεων, «εισηγήσεις». Μια καινούργια ιστορία «αντίστασης» του κυπριακού λαού είχε εγκαινιαστεί ευθύς μετά το τέλος του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, με στόχο, όμως, να αποκρύψει την αποτυχία εκείνου του αγώνα.

Από τη στιγμή που δεν επετεύχθη η Ένωσις, είχε αμέσως προωθηθεί στον λαό το ψέμα ότι ο αγώνας για την Ένωση θα συνεχιζόταν με άλλα μέσα (κι έγιναν και μερικές παραπλανητικές ενέργειες προς εκείνη την κατεύθυνση, όπως η δημιουργία της ένοπλης οργάνωσης «Ακρίτας», με αρχηγό τον Μακάριο και τους υπουργούς του), ενώ παράλληλα αναλήφθηκε από τον ίδιο, ένας πραγματικός αγώνας εδραίωσής του στην πολιτική εξουσία, ο οποίος ταυτιζόταν με την απεξάρτηση της Κύπρου από την Ελλάδα. Αυτά, που έχουν ήδη ειπωθεί ξανά σε άρθρα και βιβλία, τεκμηριωμένα με έγγραφα και μαρτυρίες, δεν δείχνουν να απασχολούν τους θεωρουμένους ακόμα «κυριότερους» αρθρογράφους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οι οποίοι προτιμούν να αναμασούν ως επί το πλείστον την πεπατημένη, που θέλει «κακούς και συνωμότες ξένους» εχθρούς των «καλών και αδικημένων Ελλήνων»!

ΚΥΠΡΟΣ 1964- Η επιστολή του Ιχσάν Αλή, απάντηση στην τουρκική προπαγάνδα

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : “ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ”

Eκδότης: Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

 

Κύρια κατεύθυνση της τουρκικής προπαγάνδας ήταν ότι, η διά της βίας μετακίνηση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού έγινε, προκειμένου «να προστατευθεί από την εξόντωση και τις σφαγές που σχεδίαζαν εναντίον των Τουρκοκυπρίων ο Μακάριος και οι Ελληνοκύπριοι».

Την τουρκική προπαγάνδα αντέκρουσαν πειστικά οι (τουρκικές) απαντήσεις του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου (που αργότερα δολοφονήθηκε), του δρα Ιχσάν Αλή, του Ιμπραχίμ Χασάν Αζίζ και του Νουρεττίν Μεχμέτ Σεφέρογλου.

Στις 5 Νοεμβρίου 1964, ο δρ. Ιχσάν Αλή, απέστειλε εκτενή επιστολή προς τον Φινλανδό διοικητή της Ειρηνευτικής Δυνάμεως των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (UNFICYP) στρατηγό Τιμάγια:

«Εξοχότατε, με την επιστολή μου αυτή επιθυμώ πάνω απ’ όλα, να κάμω έκκληση στα ανθρωπιστικά σας αισθήματα, τα οποία ελπίζω να σας οδηγήσουν στη λήψη πιο δραστικών μέτρων για να σώσετε την Τουρκική κοινότητα από τους Τούρκους τρομοκράτες.

Ένιωσα την υποχρέωση να σας γράψω αυτό το γράμμα, όχι για να εκφράσω οποιαδήποτε πολιτικά σχόλια, αλλά γιατί καθημερινά η καρδιά μου ξεσκίζεται από τα βασανιστήρια που υφίσταται η Τουρκική κοινότητα από τους Τούρκους τρομοκράτες. Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό, την εποχή που ο άνθρωπος προσπαθεί να κατακτήσει το διάστημα, να βλέπομε την Τουρκική κοινότητα να βασανίζεται αχρείαστα και χωρίς κανένα λόγο από τους Τούρκους τρομοκράτες.

Ο ιερός ματωμένος αγώνας της ΕΟΚΑ Κύπρος ελληνική

Ἀναδημοσίευσι μὲ τὴν ἄδεια τοῦ defence-point.gr

 

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ, που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955, αποτέλεσε μια από τις ηρωικότερες στιγμές του Ελληνισμού. Αποτέλεσε την κορωνίδα των προσπαθειών των Ελλήνων Κυπρίων για την ένωσή τους με την Ελλάδα. Ο στόχος των αγωνιστών της ΕΟΚΑ δεν επετεύχθη. Όσα οι ήρωες κέρδισαν στο πεδίο της τιμής, στα βουνά και στις αγχόνες, προδόθηκαν από τις πολιτικές ηγεσίες, τις μονίμως σε φοβικό σύνδρομο ευρισκόμενες.

Του Παντελή Καρύκα

Σαν να μην έφτανε δε αυτό, πολλοί σύγχρονοι μελετητές, εξαπολύουν λίβελους κατά της ΕΟΚΑ, της ηγεσίας της και των υποστηρικτών της στην Ελλάδα, αποθεώνοντας πρόσωπα που διαδραμάτισαν καταλυτικό αλλά αρνητικό, ρόλο στο Κυπριακό, από το 1930 μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα, ακολουθώντας πάντα την ίδια αλλοπρόσαλλη πολιτική, εγκατέλειψε την Κύπρο και αργότερα, την ώρα της κρίσης, το 1974…

Η Κύπρος, στην μακραίωνη ιστορική της πορεία, γνώρισε πολλούς ξένους δυνάστες. Αποκόπηκε από τον εθνικό κορμό το 1191 μ.Χ. μετά την κατάληψή της από τους Σταυροφόρους της 3ης Σταυροφορίας. Από τότε πέρασε διαδοχικά στην κυριαρχία του οίκου των Λουζινιάν και μετά της Βενετίας. Το 1571 την κατέλαβαν οι Τούρκοι. Το 1878 οι Τούρκοι την παραχώρησαν στους Βρετανούς, με ετήσιο ενοίκιο 92.800 λιρών. Οι Κύπριοι αρχικά είδαν με καλό μάτι την αλλαγή αυτή, θεωρώντας ότι οι Βρετανοί θα επέτρεπαν, εν καιρώ έστω, την ένωσή τους με την Ελλάδα, όπως είχαν πράξει και με τα Επτάνησα.

«Το πραξικόπημα της …πιζάμας» – Τα γεγονότα μετά από την Κύπρο (τελευταίο)

Το τελευταίο μέρος της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας μαρτυρίας του Γ. Παπαγιάννη. Μιας μαρτυρίας που ο υιός του αποδέσμευσε και εμπιστεύθηκε στον Αντώνη Κακαρά,μετά από τον θάνατο του πατέρα του.

Διαβάστε τα προηγούμενα μέρη της συγκλονιστικής αφήγησης

(πρώτο μέρος) (δεύτερο μέρος ) (τρίτο μέρος)(τέταρτο μέρος)

(πέμπτο μέρος) (έκτο μέρος) (έβδομο μέρος) (όγδοο μέρος)

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Στο διάστημα αυτό ξεκουράστηκα πραγματικά, βοήθησα την Λίλυ να οργανώσουμε την ζωή μας στα Πατήσια, και εκτελώνισα το αυτοκίνητό μου και του έβαλα Ελληνικές πινακίδες. Στις 25 Αυγούστου που έληξε η άδειά μου παρουσιάστηκα στο ΓΕΝ, πιστεύοντας ότι θα έπαιρνα φύλλο πορείας για το ΣΦΕΝΔΟΝΗ. Μου είπαν ότι με εντολή του Υπουργού, είχαν ακυρωθεί οι προηγούμενες τοποθετήσεις, και ότι θα ‘έβγαιναν’ καινούργιες.

Γύρισα σπίτι απογοητευμένος. Ξαναπήγα στο ΓΕΝ στις 27 του μηνός, αφού με είχαν ειδοποιήσει ότι είχαν υπογραφεί οι νέες τοποθετήσεις. Αντί να με τοποθετήσουν κυβερνήτη αντιτορπιλλικού, ο Αβέρωφ με τοποθετούσε στο γραφείο συνδέσμων του ΝΑΤΟ στο ΓΕΕΘΑ. Μία θέσις τελείως ‘νεκρή’ διότι ήδη από τριημέρου η Ελλάς είχε αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Έμπαινα δηλαδή στο ‘ψυγείο’.

«Έχουμε πόλεμο δεν θέλουμε τζιτζιφιόγκους» – Αξιωματικός απαντά σε σήμα Αβέρωφ το 1974 (μέρος Η’)

Το προτελευταίο κομμάτι της συγκλονιστικής αφήγησης του ναυτικού διοικητή στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1974. Η εγκατάλειψη από την Αθήνα περιγράφεται σ΄ αυτό το κείμενο με μελανά χρώματα.

.

Διαβάστε τα προηγούμενα μέρη της αφήγησης Παπαγιάννη 

(πρώτο μέρος) (δεύτερο μέρος ) (τρίτο μέρος)(τέταρτο μέρος)

(πέμπτο μέρος)  (έκτο μέρος)  (έβδομο μέρος)(

 

Κυλούσαν έτσι οι ημέρες, με τους Τούρκους να επεκτείνουν σιγά-σιγά το προγεφύρωμα τους όχι όμως σε μεγάλο βαθμό, διότι εμείς μη έχοντας τίποτα άλλο, και επειδή δεν μας επιτρέπετο να εμπλακούμε σε μάχη, βάλαμε το τάγμα μηχανικού της Ε.Φ. και τοποθέτησε νάρκες γύρω από το προγεφύρωμα, που απεδείχθησαν αρκετά αποτελεσματικές, όταν επιχειρήθει νέα επέκτασις του προγεφυρώματος. Έστειλα ενισχύσεις στο ραντάρ του Κορμακίτη που ήταν δυτικά της Κυρήνειας (20 ναύτες ) για την άμυνα του χώρου, διότι οι Τούρκοι επεκτείνοντο προς εκείνη την κατεύθυνση, και έδωσα εντολή στον αρχικελευστή Πεταλά που ήταν στο ραντάρ να είναι σε συνεχή συναγερμό ώστε να αποκρούσουν τυχόν επίθεση των Τούρκων, από ξηράς, και σε περίπτωση που η αντίστασίς των δεν θα είναι επιτυχής, να ανατινάξουν με εκρηκτικά τις εγκαταστάσεις και το ραντάρ και να κινηθούν προς την Λευκωσία. Χαρακτηριστικά του ετόνισα ότι σε καμμία περίπτωση, δεν θα εγκαταλήψουν το ραντάρ αμαχιτί, δεν θα παραδωθούν, και δεν θα πιαστούν αιχμάλωτοι.

«Στο ΓΕΕΘΑ είναι ηλίθιοι! Έχουμε πόλεμο και δεν το ΄χουν καταλάβει»! Αφήγηση σοκ (μέρος Ε’)

Το πραξικόπημα κατά του Μακάριου έχει ολοκληρωθεί. Όχι όμως η τραγωδία της Κύπρου. Η εισβολή του Αττίλα σε μια περιγραφή που συγκλονίζει. Η συναρπαστική συνέχεια της αφήγησης του Γ.Παπαγιάννη, Διοικητή της Ναυτικής Βάσης στην Κύπρο.

Διαβάστε τα προηγούμενα μέρη του κειμένου:

(πρώτο μέρος‘) ..(δεύτερο μέρος ) (τρίτο μέρος ) 

(τέταρτο μέρος)

 

Οι Τουρκοκύπριοι ήταν ήρεμοι. Ο Ντεκτάς εδήλωνε ότι η υπόθεσις ήταν εσωτερική των Ελληνοκυπρίων και δεν τον αφορούσε. Αι ΗΠΑ αναγνώρισαν την νέα κυβέρνηση του Σαμψών, ως νόμιμη κυβέρνηση του νησιού. Η ζωή στο νησί ξανάρχισε όπως παλιά με τις πτήσεις των αεροσκαφών, κρουαζεροπλοίων κλπ. Την Πέμπτη 18 Ιουλίου με την Λίλυ αποφασίσαμε να πάει στην Αθήνα με τον Παναγιώτη και να μείνη εκεί μέχρι να σταθεροποιηθεί τελείως η κατάστασις οπότε θα τους καλούσα να έλθουν πίσω. Βγάλαμε εισιτήρια με την Ολυμπιακή για το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974.

19 ΙΟΥΛΙΟΥ
Την επομένη ημέρα 19 Ιουλίου ήλθε στην Αμμόχωστο το αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ στο οποίο ήμουν παλαιότερα κυβερνήτης, με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Χανδρινό, και έφερε τους 400 νέους οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, σε αντικατάσταση όσων είχαν ήδη συμπληρώσει διετία στην Κύπρο, και γυρνούσαν στην Ελλάδα για να απολυθούν. Πήγα από το πρωί στην Αμμόχωστο και επέβλεψα τόσο την αποβίβαση των αφικνουμένων, προστασία του πλοίου από δολιοφθορές , όσο και την επιβίβαση των αποχωρούντων, διότι αυτό ήταν μέσα στις ευθύνες μου, κινήσεις οι οποίες έγιναν χωρίς κανένα πρόβλημα.

Η Αρσακειάδα ξεκινά το έγκλημα στην Κύπρο – Η ιστορία γραμμένη από έναν υποστηρικτή (μέρος Γ’)

Στο τρίτο μέρος του κειμένου του Γ.Παπαγιάννη περιγράφεται πως ο Ιωαννίδης άρχισε να πολεμά τον Μακάριο φθάνοντας μέχρι και την ανατροπή του. Έχει σημασία τα όσα γράφει ένας άνθρωπος που ήταν ενάντια στον Μακάριο .

Το πρώτο μέρος του κειμένου ΕΔΩ και το δεύτερο μέρος ΕΔΩ

«Η κηδεία του Γρίβα έγινε στην Λεμεσό, κοντά στο κρησφύγετο όπου διέμενε, και ήταν επίσημη. Του απεδώθησαν τιμές στρατηγού εν ενεργεία,  όπου προσήλθαν όλοι οι αξιωματικοί της Ε.Φ. με στολή και τα ξίφη μας, και χιλιάδες κόσμου, οι οποίοι με δάκρυα στα μάτια, μας αγκάλιαζαν όταν προσερχόμεθα, μας ασπάζοντο, φωνάζοντας “ένωσις-ένωσις”, και απαιτούσαν να μη εγκαταλείψουμε ποτέ την Κύπρο, έστω και εάν ο Μακάριος το ζητούσε.

Κατά την διάρκεια της νεκρωσίμου ακολουθίας, τέσσερεις ανώτεροι αξιωματικοί κρατούσαν τις τέσσερεις γαλανόλευκες ταινίες που είχε το φέρετρο. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Ένας πέμπτος αξιωματικός του Σ.Ξ. κρατούσε σε ένα μαξιλαράκι τα παράσημα και μετάλλια του Γρίβα. Εκ μέρους του Μακαρίου παρέστη ένας εκ των υπουργών της κυβερνήσεως, ο οποίος και απεδοκιμάσθει από το πλήθος κατά την προσέλευσή του. Ως εκπρόσωποι των Ελληνικών Ε.Δ. είχαν έλθει από την Αθήνα, ένας υποστράτηγος και τέσσερεις συνταγματάρχαι, οι οποίοι είχαν συνεργασθεί με τον Γρίβα στην οργάνωση Χ κατά την κατοχή στην Αθήνα, αλλά και το 1964-1967 στην Κύπρο.

Το τεταμένο κλίμα στην Κύπρο πριν την εισβολή (μέρος Β’)

Το τεταμένο κλίμα που επικρατούσε στην Κύπρο χρόνια πριν από την τουρκική εισβολή περιγράφεται με λεπτομέρειες στο δεύτερο μέρος του κειμένου του Ναυτικού Διοικητή Γ. Παπαγιάννη.

Διαβάστε ΕΔΩ το πρώτο μέρος.

Μετά από λίγο έγινε στην Ελλάδα το δημοψήφισμα για την έγκριση του νεόυ Συντάγματος και την κατάργηση της Βασιλείας στην Ελλάδα, όπου με έξαιρετικά μεγάλη πλειοψηφία ενεκρίθησαν και τα δύο. Ο υποπλοίαρχος Παπαργύρης την επομένη του δημοψηφίσματος, μπήκε στον γραφείο μου, λέγοντας “Τα μάθατε, κατηργήθει η Βασιλεία στην Ελλάδα”. Στενοχωρημένος για τις εξελίξεις αυτές και τις επιλογές της Ελληνικής Κυβέρνησης, του απάντησα με μία φράση “Γιώργο, αρχή δεινών για τον τόπο”.  Με λύπη μου, σε μερικές ημέρες αλλάξαμε το στέμμα από το καπέλο μας και τα κουμπιά της στολής και το αντικαταστήσαμε με το σύμβολο της 21ης Απριλίου. ( Τον αναγεννόμενο από τις στάχτες φοίνικα)

Κρατιώμαστε όσο το δυνατόν μακρυά από τις διαμάχες της ΕΟΚΑ Β’ και του εφεδρικού, οι οποίες με τον καιρό γινόντουσαν όλο και πιο βίαιες, με ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών, ένοπλες συμπλοκές, με ανθρώπινα θύματα εκατέρωθεν, και βασανιστήρια των συλλαμβανομένων από τους εφεδρικούς μελών της ΕΟΚΑ Β’.

Κύπρος 1972: «Είχαν γκρεμίσει τα πολυβολεία για να κάνουν ξενοδοχεία»(μέρος Α’)

Το πρώτο μέρος από την γραπτή μαρτυρία ντοκουμέντο του Ναυτικού Διοικητή Κύπρου κατά το 1974 Αντιπλοιάρχου Γ.Παπαγιάννη. Περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τι ακριβώς συνάντησε το 1972 ,όταν με την οικογένειά του μετατέθηκε στην Κύπρο.

.

Το κείμενο ντοκουμέντο προέρχεται από τον Αντώνη Κακαρά.

.

«Τον Ιούλιο του 1972 τα μαθήματα της Σχολής Εθνικής Αμύνης τελείωναν. Από το ΓΕΝ και εν όψει των μεταθέσεων με ερώτησαν εάν θέλω να τοποθετηθώ στην Κύπρο, ως Ναυτικός Διοικητής Κύπρου, και απάντησα θετικά. Σε μία εβδομάδα η Λίλυ και ο Παναγιώτης έβγαλαν διαβατήρια, γιατί εγώ θα είχα υπηρεσιακό διαβατήριο, και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε, για την νέα μου θέση.

Στις 25 Ιουλίου τελείωσε και η φοίτησίς μου στην ΣΕΘΑ, και σε τελετή στην Στρατιωτική Λέσχη, μας απένειμε τα πτυχία μας, ο αντιβασιλεύς  Γεώργιος Παπαδόπουλος. Φαίνεται ότι είχα αποφοιτήσει με υψηλή βαθμολογία, παρόλο που η ΣΕΘΑ ποτέ δεν γνωστοποιούσε σειρά αποφοιτήσεως και τα πτυχία απονέμοντο κατά σειρά αρχαιότητος των αξιωματικών, διότι μετά 20 ημέρες έλαβα ένα έγγραφο από το U.S. Naval Institute, που μου εγνώριζε ότι με έκανε επίτιμο μέλος του, λόγω των επιδόσεών μου στην ΣΕΘΑ, και μου έστειλε και το σχετικό Δίπλωμα.

Υποστράτηγος Τάσος Μάρκου: Πρότυπο Ελληνικής Αρετής· Κορυφαίες στιγμές της ζωής του

Πάνου Μυρτιώτη Συγγραφέα

.

Όταν κάποτε μου ζητήθηκε να δώσω ένα λακωνικό χαρακτηρισμό για τον Τάσο Μάρκου, είπα αυθόρμητα τις φράσεις «δεσπόζουσα μορφή των εθνικών αγώνων της Κύπρου» και «φαινόμενο ηγήτορα αξιωματικού της Εθνικής Φρουράς».Το χαρακτηρισμό «Ήρωας» τον απέφυγα, γιατί ήταν αυτονόητος, αλλά και για ένα ακόμα λόγο, τον οποίον πρώτη φορά εκφέρω δημόσια:

Από τότε που γνώρισα τον Τάσο Μάρκου -γράφοντας τη βιογραφία του- μέσα μου αναδύεται συνεχώς ένας βασανιστικός προβληματισμός, κατά πόσο η λέξη «ήρωας» μπορεί να αποδώσει επακριβώς το απροσμέτρητο εκείντο μεγαλείο, που χαρακτήριζε το θαλερό βλαστό του Παραλιμνίου, τον πολυφίλητο γιο της Κύπρου.

Πρώτιστα, εστιάζω το λόγο μου στη φράση «δεσπόζουσα μορφή των Εθνικών αγώνων της Κύπρου». Αν επιχειρήσουμε μια γρήγορη αναδρομή στο χρονολόγιο της μάχημης ηλικίας του Τάσου Μάρκου -κι εννοώ την περίοδο 1955 έως 1974- διαπιστώνουμε αμέσως πως ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι καθόλου υπερβολικός.

Παντού, σ’ όλες τις φάσεις της αγωνιστικής σταδιοδρομίας του, το συναντούμε να είναι πρώτος ανάμεσα στους πρώτους, να δίνεται ολόψυχα σ΄ αυτό που υπηρετεί και να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις, που σημειώνονται γύρω του, δίχως να σκιάζεται από το κόστος μιας πιθανής αποτυχίας. Όσο για τους θανάσιμους κινδύνους, που ελλοχεύουν στην πορεία του, τους αντικρίζει με περιφρόνηση.

Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και συγκεκριμένα από τo Δεκέμβριο του 1958, ο Τάσος Μάρκου είχε αναλάβει καθήκοντα Τομεάρχη Κυθρέας, ενώ λίγο πριν από τη λήξη του Αγώνα, διορίστηκε από τον Αρχηγό ως Διοικητής του Τέταρτου Αντάρτικου Συγκροτήματος.

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ συμφώνησαν για το πραξικόπημα και την εισβολή – Αποκαλύπτεται απόρρητο τηλεγράφημα με ημερομηνία 12 Ιουλίου 1974

Ἀναδημοσίευσις ἀπὸ τὸ:  Μignatiou.com

16 Ἰουλίου 2013

Ενα άκρως αποκαλυπτικό έγγραφο, το οποίο επιβεβαιώνει τη μεγάλη συνωμοσία εναντίον της Κύπρου το 1974 είδε το φως της δημοσιότητας. Ο Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για το φάκελο της Κύπρου, Μαρίνος Σιζόπουλος, μιλώντας χθες στη μεσημεριανή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης, προέβη σε μια αποκάλυψη, παρουσιάζοντας και έγγραφο, το οποίο αφορούσε τη συνάντηση του Υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Σίσκο και του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Λουνς.

Το έγγραφο έχει συνταχθεί από τους νατοϊκούς και φέρει ημερομηνία 12 του Ιούλη 1974. Σύμφωνα λοιπόν με το έγγραφο, ο Σίσκο «παρουσίασε την απόφαση των ΗΠΑ να τελειώσουν με το Κυπριακό και συμφωνούμε να υποστηρίξουμε τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να εισβάλουν στην Κύπρο και για τη βίαιη ανατροπή του Μακαρίου».

Το έγγραφο αυτό, επιβεβαιώνει πως Ηνωμένες Πολιτείες και ΝΑΤΟ, όπως ενδεχομένως κι άλλες δυνάμεις, γνώριζαν εκ των προτέρων και είχαν συμφωνήσει για την ανατροπή του Μακαρίου και στη συνέχεια να στηρίξουν εισβολή της Τουρκίας στο νησί.

Ο κ. Σιζόπουλος αναφέρθηκε και σε ένα κρυπτογραφημένο έγγραφο του τότε υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Κίσιγκερ. Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, ο Κίσιγκερ υποδείκνυε με νόημα όπως «καθαρίστε το τραπέζι για τον πρέσβη και ακολουθείστε το πρόγραμμα».

Υπενθυμίζεται πως ο πρέσβης των ΗΠΑ την περίοδο εκείνη ήταν ο Ρόμπερτ Ντέιβις, ο οποίος είχε δώσει τα διαπιστευτήρια του στον Πρόεδρο Μακάριο στις 10 Ιουλίου και δολοφονήθηκε στις 19 Αυγούστου.

Το τηλεγράφημα αυτό μπορεί να ερμηνευθεί πολλαπλώς, είναι όμως σαφές πως ο Κίσιγκερ δίνει εντολές για εφαρμογή σχεδίου που αφορά την Κύπρο. Με τα όσα επακολούθησαν είναι σαφές τι εννοούσε στο κρυπτογραφημένο απόρρητο τηλεγράφημα του ο Χένρι Κίσιγκερ.

9 Ιουλίου 1974 – Προαναγγελία πραξικοπήματος

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΚΑΡΑΣ

Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε… σαν σήμερα 9 Ιουλίου 1974. Το τί έγινε μετά το βιώνει η Κύπρος και ο λαός της… το βιώνουμε όλοι οι Έλληνες… «…..

Σύμφωνα με την αναφορά Παπαδάκη, με την άφιξη το μεσημέρι 9 Ιουλίου 1974 στο Μπογάζι του ΝΔΚ (Ναυτικού Διοικητή Κύπρου) αντιπλοίαρχου Παπαγιάννη συγκεντρώθηκαν οι αξιωματικοί των Διοικήσεων ΔΠΑ/ΝΒΧ, ήτοι υποπλοίαρχοι Δούκας Π. (Υποδιοικητής ΝΒΧ), Τσαταλός Ε., Κανδαλέπας Α., Γουλέας Σ., (Τ) Ντάνος Γ. και ανθυποπλοίαρχος (Τ) Αρμενιάκος Γ.

Ο Παπαγιάννης ανακοινώνει ότι θα γίνει πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου Κυριακή προς Δευτέρα 14 προς 15 Ιουλίου και ώρα 02.00 και ότι αυτό το γνωρίζουν ο ΑΕΔ στρατηγός Μπονάνος, ο Ιωαννίδης και ένας ακόμα (τους είπε μάλλον για τον Γκιζίκη αλλά δε θυμάται καλά) από δε την Κύπρο ο Διοικητής Καταδρομών Κομπόκης και ο Διοικητής (ή υποδιοικητής) της ΕΛΔΥΚ……..»

Ο ΑΒΕΡΩΦ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΠΡΙΝ 39 ΧΡΟΝΙΑ Ο Αβέρωφ είναι μέσα σε όλα. Και γεφυροποιός, και στο ΄΄κίνημα του ναυτικού΄΄ με ελαφρά επακούμβηση. Και διπλωμάτης στη Ρώμη το ’73 με άδεια του ΄΄καθεστώτος΄΄ για την περίφημη συνάντηση ό,που ουσιαστικά προετοιμάστηκε το μαύρο μέλλον της Κύπρου , και με τον Καραμανλή, και με τον Παπαδόπουλο αλλά και με τον Ιωαννίδη. Και με τους Αμερικανούς, με τους Βρετανούς. Με όλους!

“Φάκελος Κύπρος”: Ο χάρτης που «κάρφωσε» τα διχοτομικά σχέδια της Αγκυρας και του Κίσινγκερ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ.

Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.

Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9.